"ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΕΠΑΦΗΣ" ΤΟΥ ΘΕΜΗ ΤΑΣΟΥΛΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΚΑΝΑΡΗ

Προσπάθεια Επαφής

Το τραγούδι αυτό είναι το δεύτερο του κύκλου ‘Τέσσερα Τραγούδια σε ποίηση Θέμη Τασούλη’ (op. 10b). Το ποίημα αυτό ανήκει στη συλλογή "Ανερχόμενοι Ρόμβοι". 

Ο Θ. Τασούλης θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους νεωτερικούς έλληνες ποιητές, με πλούσιο έργο μεταφρασμένο σε διάφορες γλώσσες και βραβευμένος από την Ακαδημία Αθηνών. 

Ο Θέμης Τασούλης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1936. Σπούδασε κινηματογράφο στο Παρίσι, όπου έζησε από το 1960 ως το 1975. Είχε εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: "Ανερχόμενοι ρόμβοι" (Όστρια, 1981), "65 Ποιήματα της νότιας πολιτείας του μυαλού μου" (Όστρια, 1983), "Σε μωβ ελάσσονα" (Πλέθρον, 1984), "Μπάλος για ένα χορευτή και το άσπρο" (Πλέθρον, 1986). Ο Θέμης Τασούλης έφυγε από κοντά μας τον Ιανουάριο του 2008. Οι τελευταίες του συλλογές πέτυχαν μια ποίηση ενός καλολογικά εκφρασμένου υπαρξιακού στοχασμού και στερέωσαν μιαν ιδιοφωνία στο στενό χώρο που άφηναν τα μεγάλα του πρότυπα.

Ο συνθέτης Λεωνίδας Κανάρης θεωρείται ένας από τους αξιολογότερους Έλληνες μουσικούς της γενιάς του. Οι συνθέσεις του περιλαμβάνουν: 

Έργα για διάφορα σόλο όργανα & διάφορα σχήματα μουσικής δωματίου, για Ορχήστρα (εγχόρδων, συμφωνική και concertante), έργα για φωνή και οργανικά σύνολα και μια συμφωνική καντάτα, κύκλους τραγουδιών και φωνητικά έργα σε ποίηση Ελλήνων ποιητών (Κ. Καβάφη, Κ. Καρυωτάκη, κ.ά) καθώς και των: Ch. Baudelaire, E. A. Poe, J. W. von Goethe, κ.ά.), έργα για χορωδία, μουσικές αφηγήσεις, μουσική για το θέατρο και τον κινηματογράφο, κ.ά. 

Τα Τέσσερα Τραγούδια γράφτηκαν από τον Λεωνίδα Κανάρη το 1999, βασισμένα σε πρωτόλεια μελοποίησή τους του 1984. Κυκλοφορούν (και σε αγγλική εκδοχή) από τις εκδόσεις ‘Παπαγρηγορίου – Νάκας’ (ΕΡΝ 948). 

Δάφνη Πανουργιά (soprano) & Νικόλ Καραλή (piano) 

From cd: Leonidas Kanaris, 'One night when...' (subways)

 

Προσπάθεια Επαφής 

Εσύ λοιπόν δεν βγαίνεις πια σαν τον καπνό 

απ’ τα παράθυρα της μεσημεριανής απελπισίας. 

Η ζωή σου κυλάει τώρα μέσα σ’ ακούραστο ποτάμι 

κι οι έλικες του επίγειου όνειρου 

σε ταξιδεύουν σαν ηχώ 

μακρυνού πυροβολισμού. 

Τ’ απογεύματα του οχτώβρη 

σε βλέπω ζωγραφισμένο απ' τα σύννεφα 

ανατολικότερα της Καστέλλας. 

Τ’ απογεύματα σου γνέφω ναρθείς 

μα εσύ διστάζεις συνέχεια. 

Σου γνέφω, 

κι είμαστε τόσο κοντά καθώς σε φωνάζω, 

τόσο κοντά, 

όσο η σκιά ενός καταρτιού μέσα στην θάλασσα 

όσο η διάρκεια μερικών στιγμών απουσίας.