ΠΕΡΙ ΤΩΝ "ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΩΝ" ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 

Υπάρχουν, λέει, και οι "προοδευτικοί" πνευματικοί (εξομολόγοι). 

Αυτοί που δεν είναι «ηθικιστές», δεν εμφορούνται από «νομικισμό», αφήνουν «χώρο» στους ανθρώπους. 

Μπορεί να υπάρχουν κάποιοι τέτοιοι ελάχιστοι… 

Γιατί κι αυτοί που καμώνονται τους «προοδευτικούς» - αν το ερευνήσεις – θα δεις πως πρόκειται για μια επίπλαστη κατάσταση. Συνήθως προέρχονται από «οργανωσιακά» περιβάλλοντα και κουβαλούν όλα τα σχετικά σύνδρομα, τα οποία απλώς μετριάζουν, καθώς κι αυτοί είναι παθόντες μιας χρόνιας καταπίεσης. 

Επειδή οι ίδιοι δεν υπήρξαν πραγματικά ποτέ «υιοί ελευθερίας», δεν μπορούν ούτε και τους άλλους να τους φέρουν σε μια κατάσταση επίγνωσης, ευθύνης και εν τέλει ελευθερίας. Έχουν ποικίλα κατάλοιπα τα οποία ευκαίρως ακαίρως εκδηλώνονται. 

Κι ακόμα: Υπάρχουν «προοδευτικοί πνευματικοί» οι οποίοι γίνονται τελικά συντηρητικοί. Γιατί δεν τους «σηκώνει» η περιρρέουσα ατμόσφαιρα κι έτσι «αναγκαστικά» μετασχηματίζονται. 

Έχει ενδιαφέρον, όμως, να δει κανείς τι είδους είναι αυτοί «οι προοδευτικοί πνευματικοί». Αρκετοί από αυτούς έχουν ένα …θυελλώδη βίο! Άλλος πέταξε κάποια στιγμή τα ράσα – επειδή ενδεχομένως ηράσθη – αλλά τα ξαναφόρεσε! Άλλος είναι διαζευγμένος ή έχει παρατήσει τη γυναίκα του και αυτός προσπαθεί να βάλει σε τάξη τις ζωές των άλλων! Άλλος δηλώνει «διατροφολόγος» και κάνει αναρτήσεις στο fb για το αν πρέπει να κοινωνήσει ο νέος ή η νέα που έχει «προγαμιαίες σχέσεις». Άλλος είναι «χαλαρός» και “light” από άποψη κ.ο.κ. 

Γιατί το σμίλεμα υιών εν ελευθερία είναι πολύ δύσκολη υπόθεση… 

Και η εξουσιαστικότητα ακόμα και των «προοδευτικών πνευματικών» είναι πολύ γλυκειά υπόθεση για να μη συμβαίνει. 

Και ο «προοδευτικός» αισθάνεται – ασχέτως αν το κρύβει επιμελώς – υπεροχικά έναντι του «πνευματικού τέκνου» του. Ξεχνάει ότι είναι και αυτός άνθρωπος και πρέπει να είναι αληθινά φιλάνθρωπος. Γι’ αυτό θα έπρεπε να μη ξεχνάει τον λόγο του Αγίου Γρηγορίου Νύσσης: «…ο ουν εν πάσι το ίσον έχων εν τίνι το πλέον έχεις, ειπέ, ώστε άνθρωπον όντα δεσπότην ανθρώπου σεαυτόν οίεσθαι;»