Παρασκευή 31 Αυγούστου 2018

ΤΑΦΕΣ ΓΑΛΛΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ ΤΟΥ 1918

ΠΑΤΡΑ 1915. Γάλλοι στρατιώτες αναχωρούν από το λιμάνι της Πάτρας.
Φωτογραφία:  MARINE FRANCAISE.- ΝΤΕΛΚΑΜΠ./αρχείο Βασίλη Καραβασίλη

Αντώνιος Λαζ. Γρίμας 
Είναι αρκετά χρόνια τώρα που, στο αρχείο της ενορίας του Καθολικού Ι. Ναού Αγίου Ανδρέα Πατρών, του οποίου ήμουν υπεύθυνος, και συγκεκριμένα στο Βιβλίο Θανάτων (MORTUORUM LIBER III, 1895- 1918), αναζητώντας την ημερομηνία κάποιας ταφής, βρέθηκα να διαβάζω αλλεπάλληλες ταφές με ονόματα Γάλλων στρατιωτών, που δεν ήταν ένα και δύο, αλλά πενήντα έξι (56). 
Επειδή έκρινα το γεγονός αυτό σημαντικό, αναζήτησα την αιτία του θανάτου τόσων ξένων, νέων ανθρώπων, το 1918, και διαπίστωσα ότι δεν ήταν άλλη από την επιδημία Ισπανικής γρίπης, που ενέσκηψε στην Ευρώπη τον χρόνο εκείνο. Οι θανόντες, σύμφωνα με όσα σημειώνει ο τότε εφημέριος Don Giovanni (π. Ιωάννης Σινιγάλιας) στις σελίδες του συγκεκριμένου Βιβλίου, ήσαν στρατεύσιμοι και μόνιμοι, που υπηρετούσαν ως πλήρωμα των Γαλλικών πολεμικών πλοίων που ναυλοχούσαν στον Πατραϊκό κόλπο, ή άνδρες πεζικών μονάδων, καθώς και τρεις άνδρες της αεροπορίας.
Ολόκληρο το κείμενο στη συνέχεια

Πέμπτη 30 Αυγούστου 2018

ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΕΡΙ ΤΩΝ "ΡΩΜΗΩΝ ΣΥΝΘΕΤΩΝ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ"

Μελπομένη, βίβλος περιέχουσα σεμαγιά, σαρκιά και πεστέδες, άτινα συνηθροίσθησαν παρά
Νικηφόρου Καντουνιάρη του Χίου διδασκάλου της εν Ιασίω κοινής μουσικής Σχολής χφ 1428 του 1818.


Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 
Εκεί, γύρω στις αρχές της δεκαετίας του 1980, μαζί με την επανανακάλυψη του ρεμπέτικου, είχαμε στην Ελλάδα και την «ανακάλυψη» της κοσμικής μουσικής του Βυζαντίου κι από κοντά την διερεύνηση αυτού που ονομάστηκε αργότερα, περί τα μέσα της δεκαετίας του ’90, «Ρωμηοί συνθέτες της Πόλης». 
Για να υπηρετηθούν αυτές οι «ανακαλύψεις», συγκροτήθηκαν ορχήστρες, «παραδοσιακού» προσανατολισμού, που αρχικά έπαιζαν οργανικά τα περίφημα Κρατήματα Τεριρέμ, διαφόρων βυζαντινών και μεταβυζαντινών μελοποιών. Πολλές και …άχρηστες σήμερα οι σχετικές ηχογραφήσεις. Τα Κρατήματα έχουν νόημα ως έντεχνες φωνητικές συνθέσεις. Ως οργανικές τοιαύτες είναι γρατζουνίσματα. Για βυζαντινούς ύμνους παιγμένους οργανικά, ούτε λόγος. Απαράδεκτο το φαινόμενο. 
Όμως, με την δημιουργία και των μουσικών σχολείων και των σχολών παραδοσιακής μουσικής στα Ωδεία, έχουμε μία έκρηξη των «παραδοσιακών» ορχηστρών που παίζουν – εκτός άλλων – «Ρωμηούς συνθέτες της Πόλης». Οι ορχήστρες αυτές, που έχουν και επαγγελματικές φιλοδοξίες, αποτελούνται από παραδοσιακά, αλλά και δυτικά (συγκερασμένα) όργανα. 
Τελικά πρόκειται για μια μίμηση των ανάλογων τουρκικών ορχηστρών, που ευδοκιμούν στην Τουρκία ήδη από το τέλος του 19ου αιώνα. 
Και από τι παρτιτούρα διαβάζουν οι μουσικοί των ελληνικών παραδοσιακών ορχηστρών για να αποδώσουν τις συνθέσεις των «Ρωμιών συνθετών της Πόλης» της περιόδου της Τουρκοκρατίας; Μα από ευρωπαϊκή! Έγραψαν οι «ρωμηοί συνθέτες» σε ευρωπαϊκή σημειογραφία; Όχι βέβαια. Τότε πώς είμαστε - έστω κάπως - σίγουροι, ότι αυτό που ακούμε στην Ελλάδα σήμερα ως μουσική των Ρωμηών συνθετών, έχει κάποια σχέση με την πραγματικότητα; Οι Ρωμηοί συνθέτες έγραψαν τις κοσμικές συνθέσεις τους σε βυζαντινή σημειογραφία ή σε δική τους σημειογραφία (Δημήτρης Καντεμίρης). 
Κι ακόμα, ποιος ενορχηστρώνει τις μελωδίες που υπάρχουν, σε ευρωπαϊκή σημειογραφία, ώστε να παιχτούν από πολυμελή ορχήστρα; Γιατί οι Ρωμηοί συνθέτες δεν έγραφαν τις μελωδίες τους με ένδειξη για κάποιο όργανο, πόσο μάλλον με ένδειξη για ομάδα οργάνων. Έπαιζαν οι ίδιοι κάποιο όργανο, μπορεί να συνέπρατταν και με ένα, δυο μουσικούς ακόμα – σε αυτοσχεδιαστική διάθεση - κι αυτό ήταν όλο. 
Μπορούμε να πούμε σήμερα ότι με μια τέτοια νέο-παραδοσιακή ορχήστρα ερμηνεύουμε Πέτρο Πελοποννήσιο; Με μια τέτοια ορχήστρα, που διαβάζει ευρωπαϊκή παρτιτούρα, ενώ ο Πέτρος έγραψε σε βυζαντινή σημειογραφία. Κι αν κάποιος αποπειραθεί την μεταγραφή των συνθέσεων του Πέτρου, ποιος μας εγγυάται μια κάποια πιστότητα; Με δεδομένο ότι ο Πέτρος έγραφε σε μια σημειογραφία, αναλυτική μεν, αλλά όχι αυτή της Νέας Μεθόδου του 1814, που μας παραδόθηκε. Ο Πέτρος συνέθεσε γύρω στα 100 εξακριβωμένα τραγούδια κοσμικής μουσικής, όπου χρησιμοποιεί τουρκικές κλίμακες και ρυθμούς, αλλά ελληνικό στίχο. Αυτά έχουν αποδοθεί από τις παρ’ ημίν νεοπαραδοσιακές ορχήστρες; Μήπως είναι αυστηρώς φωνητικά; 
Στην βυζαντινή εκκλησιαστική μουσική υπάρχει μια αδιάσπαστη συνέχεια. Στην λεγόμενη «κοσμική» μουσική του Βυζαντίου και στους Ρωμηούς συνθέτες της Πόλης υπάρχει μια μεγάλη ασυνέχεια. Δεν έφτασε μέχρις εμάς αυτή η παράδοση. Μιλώ πάντα για το οργανικό κομμάτι. Γιατί για το φωνητικό υπάρχουν άπειρες κοσμικές συνθέσεις ρωμηών ψαλτών, μέχρι και τουρκόφωνες, που αναμένουν ακόμα τους επιδέξιους μουσικούς που θα τις αναδείξουν. 
Όπως και να ‘χει, την υπόθεση «Ρωμηοί συνθέτες της Πόλης» μας την αντιδώρισαν – αν θέλετε – οι Τούρκοι. Εμείς δεν είχαμε ιδέα! Γι’ αυτό συχνά έχουμε συμπράξεις ελληνοτουρκικές. Σίγουρα έχουμε πολύ δρόμο για να ορθοποδήσουμε στην υπόθεση αυτή, η οποία απαιτεί σοβαρή διερεύνηση, γιατί αλλιώς ελλοχεύει ο κίνδυνος μιας μεγάλης πλάνης…

Τετάρτη 29 Αυγούστου 2018

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΕΣ ΕΚΔΟΧΕΣ ΤΗΣ ΣΑΛΩΜΗΣ


Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 
Το ζωγραφικό θέμα της «Σαλώμης» είναι κυρίως γνωστό από τους δυτικούς ζωγράφους, αφού έχουμε περίφημα έργα των Μορώ, Μπίρντσλεϊ, Κλιμτ, Στουκ, Μουνκ κ.α. 
Όμως, το «ασελγές κόριον», το συναντάμε και σε σύγχρονους έλληνες καλλιτέχνες, όπως οι: Νίκος Κουνελάκης, Νικηφόρος Λύτρας, Κωνσταντίνος Παρθένης, Δημήτρης Μπισκίνης και Αλέκος Φασιανός. 
Ας δούμε, συνοπτικά, αυτές τις νεοελληνικές εκδοχές της Σαλώμης. 


Κουνελάκης Νικόλαος (1829 - 1869) 
Σαλώμη, Λάδι σε μουσαμά, 38 x 31 εκ. Κληροδότημα Νικολάου Διαμαντόπουλου αρ. έργου: Π.1065 – Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδος. 
Πρόκειται για το παλιότερο έργο με το θέμα αυτό στη νεοελληνική ζωγραφική και αναμφίβολα είναι μια από τις εκφραστικότερες παραστάσεις του θέματος στην ιστορία της τέχνης. Με το έργο του Σαλώμη συμβάλλει και ο Κουνελάκης στη μακρά εικονογραφική παράδοση της βιβλικής ηρωίδας, η ιστορία της οποίας επανέρχεται συχνά στα έργα του Αισθητισμού. Μολονότι υπάρχει μια μυστικιστική ατμόσφαιρα στο σύνολο του έργου, μορφοπλαστικά συγγενεύει με ρομαντικές τάσεις. 


Ο Πατριάρχης της νεοελληνικής ζωγραφικής Νικηφόρος Λύτρας (1832-1904) όταν ήταν ακόμα νέος και άσημος ζωγράφισε δύο τοιχογραφίες στο μικρό εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου στο «κτήμα Χαϊδάρι» του τραπεζίτη και φιλότεχνου Νικόλαου Νάζου, ο οποίος ήταν συντοπίτης του, Τηνιακός, και του ζήτησε να ζωγραφίσει το εσωτερικό της εκκλησίας του. Οι τοιχογραφίες βρίσκονται στο νότιο και βόρειο τοίχο του ναΐσκου και εικονίζουν αντίστοιχα τον Αποκεφαλισμό του Προδρόμου και τον Άγιο Γεώργιο έφιππο να κατατροπώνει τον δράκοντα. Στην παράσταση του Αποκεφαλισμού ο Ιωάννης ο Βαπτιστής γονατίζει στο κέντρο και ο Ρωμαίος δήμιος στέκεται στα δεξιά. Η σύνθεση συμπληρώνεται στα αριστερά από δύο γυναικείες μορφές, τη Σαλώμη και μία θεραπαινίδα της. 
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Νικηφόρος Λύτρας αν και έχει την κύρια ευθύνη της εικονογράφησης εργάζεται για τον σκοπό αυτό μαζί με τον Νικόλαο Γύζη, με τον οποίο φοιτούσαν στην ίδια σχολή. 


Η «Σαλώμη» του Παρθένη έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία. 
Ο Κωνσταντίνος Παρθένης (1878-1967) για τον πίνακα του «Σαλώμη» που ζωγράφισε πριν από το 1916 και παρουσίασε στη μεγάλη αναδρομική του έκθεση στο Ζάππειο του 1919, δέχθηκε δριμεία κριτική, η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Πινακοθήκη» του 1919, έτος 18, τεύχος 228, σ. 107-8: «Και επ' εσχάτων μερικοί ζωγράφοι μας ήρχισαν να συγχέουν έργα της σοβαράς, της νηφάλιου, της θετικής τέχνης, της πρωτοτύπου, με τα σχεδιάσματα τα δήθεν διαισθητικά, τα αινιγματώδη εξωφρενικά εις σχέδιον, εις χρώμα, ανέκφραστα και συμβατικά κακότεχνηματα. Ο,τι συνέβη εις την φιλολογίαν μας με τους αναρχικούς Ψυχαριστάς κατ' αρχάς και τώρα με τους λεγόμενους «νέους» αντιγραφείς ανισόρροπους, αλόγιστους, το ίδιο ήρχισε και εις την ζωγραφικήν. Ευτυχώς τα κρούσματα είναι ολίγα και η αδιαφορία του κοινού μεγάλη». Και παρακάτω: «...είναι σώματα του τοξότου και της τοξευομένης ή της Σαλώμης, η οποία ομοιάζει με ανορθωμένην εις τους οπίσθιους πόδας σκύλαν». 
Παρατηρεί σχετικά ο εικαστικός Δημήτρης Παπαστάμου: 
«Ο αισθητικός της εποχής με την παραπάνω κριτική ξεκαθαρίζει τη θέση του, και τα λόγια του που αναφέρονται στα κινήματα της λογοτεχνίας και της ζωγραφικής («ανέκφραστα και συμβατικά, αινιγματώδη και εξωφρενικά») εκφράζουν την αδυναμία κατανόησης της προχωρημένης τέχνης και την καταδίκη σε απομόνωση λαμπρών ταλέντων του λόγου και της ζωγραφικής του τόπου μας. Η ζωγραφική του Παρθένη, στο «Sursum Corda» (βλ. σχετικά «Καθημερινή, 21 Νοεμβρ. '93) και στη «Σαλώμη» ανταποκρινόταν σε έναν προχωρημένο τρόπο σκέψης, παράλληλο με αυτόν των «Ψυχαριστών αναρχικών». 
Η συναίσθηση της παρακμής του «τέλους του αιώνα», που ο Παρθένης είχε ζήσει από κοντά στη Βιέννη και στο Παρίσι από το 1898 ως το 1911, του δημιούργησε μια ανάγκη αλλαγής και τον οδήγησε σε έναν προχωρημένο τρόπο σκέψης, που η αξία του έχει αναγνωριστεί σήμερα από τους περισσότερους μελετητές του «Fin de siecle». 
Η σύνθεση και η δομή της παράστασης της «Σαλώμης» του Παρθένη, καθώς και του έργου του «Άνω σχώμεν τας καρδίας» επηρεάζονται από την πνευματική αυτή κίνηση. Η Σαλώμη του Παρθένη, ως προς την κίνηση και τη μοναξιά της, βρίσκεται πολύ κοντά στη «Σαλώμη» του Κλιμτ, που ζωγράφισε ο Αυστριακός πρωτεργάτης του «Γιούγκενστιλ» και του συμβολισμού το 1909. Η τοποθέτηση της μορφής της σε έναν εξωτερικό χώρο, μια βεράντα του παλατιού, μας μεταφέρει στη γνωστή στον Παρθένη στιγμή της ομώνυμης όπερας του Ρίχαρντ Στράους. Στον πίνακα του με το γνωστό μοτίβο της Σαλώμης που κρατάει το πινάκιο με την κεφαλή του Ιωάννη, ο Παρθένης είναι φανερό ότι επιθυμεί να εκφράσει, με την απομόνωση της κόρης της Ηρωδιάδος στη βεράντα του ανακτόρου του τετράρχη, την απομάκρυνση τους από τον γεμάτο χλιδή και αμαρτία κόσμο του Ηρώδη και της ερωμένης του.» 


Ο γεννημένος στην Πάτρα το 1891 Δημήτριος Μπισκίνης, το 1926 μας δίνει το «Στροβίλισμα χορού», ένα έργο που το εξελίσσει, θα λέγαμε, στη Σαλώμη με το κεφάλι του Ιωάννη. Η Σαλώμη και στις δύο συνθέσεις συλλαμβάνεται στην τελευταία σκηνή του χορού των επτά πέπλων. Στη δεύτερη παραλλαγή, προστίθεται ως επιπλέον εικονογραφικό στοιχείο το κομμένο κεφάλι του Βαπτιστού Ιωάννη, ενώ η Σαλώμη εκτελεί την ίδια χορευτική φιγούρα, με την αρχική εκδοχή. Πρόκειται για έναν οργιαστικού χαρακτήρα χορό – έως δαιμονικό! -επηρεασμένο από τους αρχαίους διονυσιακούς χορούς του απειθάρχητου πόθου. 


Για τη «Σαλώμη» του Φασιανού παρατηρεί ο εικαστικός Δημήτρης Παπαστάμου: 
«Ένα άγνωστο έργο του Αλέκου Φασιανού ακολουθεί τη θεματολογία του δέκατου ένατου αιώνα, όπου το ερωτικό στοιχείο είναι ιδιαίτερα τονισμένο. Ξαπλωμένη σε ένα ανάκλιντρο, η Σαλώμη έχει δίπλα της το κεφάλι του Ιωάννη, ενώ από πίσω έρχονται οι στρατιώτες με τις ασπίδες τους, σύμβολο καταναγκασμού και για τους δύο. Η Σαλώμη παρουσιάζεται σαν να αποκαλύπτει τον εσωτερικό της κόσμο στον Ιωάννη, την παρθενικότητα της. Η αγνότητα είναι η κύρια ιδιότητα που αποδίδει στη Σαλώμη ο Φασιανός και ακριβώς η παραγνώριση από τον Ιωάννη αυτής της αγνότητας του έρωτα της γεννάει την επιθυμία της για εκδίκηση, η οποία εκφράζεται εικονογραφικά με τη γυμνή «ανορθωμένην εις τους οπίσθιους πόδας σκύλαν» του Παρθένη και στους οργιαστικούς, εκστασιακούς στροβιλισμούς της Σαλώμης στο έργο του Μπισκίνη. Εδώ ο έρωτας της Σαλώμης θα παραμείνει όνειρο και δεν θα αγγίζει παρά έναν νεκρό. Πρόκειται για μια διαδικασία συμβολισμού όπου, μέσα από την οργιαστική έκσταση, ακόμη και μέσα από τον εκφυλισμό και τη διαστροφή, διαφαίνεται η ελπίδα της ευτυχίας που διατηρείται μέχρι το τέλος. Η τραγική πλευρά του θέματος -η οποία έγκειται στο γεγονός ότι ο Ιωάννης δεν μπορούσε ή μάλλον δεν ήθελε να αντιληφθεί την αρχική αγνότητα της Σαλώμης παραμένοντας πιστός στην άποψη της εσχατολογικής απολυτότητάς του- νομίζω ότι έδωσε στον Φασιανό την ιδέα της σύνθεσης του πίνακα του.» 


Όμως, ο Φασιανός, μας δίνει και μια άλλη «Σαλώμη», που μάλλον δεν έχει καμία σχέση με την βιβλική. Πρόκειται για το έργο με τον αινιγματικό τίτλο: «Η Σαλώμη με φουλάρι στο μπλε δωμάτιο», ακρυλικό σε χαρτόνι επικολλημένο σε καμβά, που θα μπορούσε να είναι ένα οποιοδήποτε κορίτσι του Φασιανού. 
Από τα παραπάνω φαίνεται καθαρά πως η σύγχρονη ελληνική τέχνη κατέγραψε ποικιλοτρόπως την «Σαλώμη», κι αυτή η αισθητική καταγραφή μάλλον απαιτεί περαιτέρω διερεύνηση.

ΤΟ 17ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΠΑΤΜΟΥ


Ο γνωστός και αγαπημένος μαέστρος και συνθέτης Άλκης Μπαλτάς συνεχίζει απτόητος -ευτυχώς!- την δημιουργικότατη εργασία του στο Φεστιβάλ Θρησκευτικής Μουσικής της Πάτμου, ως Καλλιτεχνικός Διευθυντής του θεσμού που ο ίδιος καθιέρωσε και ανέπτυξε. 
Πρόκειται για μια πολύ σοβαρή και ευφάνταστη δουλειά που συντελείται από τον Άλκη Μπαλτά και τους συνεργάτες του. 
Σήμερα, Τετάρτη 29 Αυγούστου 2018, ξεκινάει το 17ο Φεστιβάλ Θρησκευτικής Μουσικής, το οποίο ολοκληρώνεται την Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου. Οι εκδηλώσεις πραγματοποιούνται στον υπαίθριο χώρο του Ιερού Σπηλαίου της Αποκάλυψης, με ελεύθερη είσοδο. 
Το Φεστιβάλ Θρησκευτικής Μουσικής Πάτμου ξεχωρίζει για τον μοναδικό χαρακτήρα του συνδυάζοντας την τέχνη με την πνευματικότητα όπως αρμόζει ιδανικά στο νησί της αποκάλυψης, την «Ιερουσαλήμ» του Αιγαίου. Κι ακόμα ξεχωρίζει, γιατί πλήθος κόσμου συρρέει στις εκδηλώσεις από κάθε γωνιά της γης, πιστό στην ετήσια καλλιτεχνική συνάντηση, που καθιστά για έναν ακόμα λόγο το ιερό νησί πόλο έλξης για την παγκόσμια κοινότητα. 
Δείτε στη συνέχεια το αναλυτικό πρόγραμμα του Φεστιβάλ


Τρίτη 28 Αυγούστου 2018

"ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΒΟΫΤΣΕΚ" ΤΩΝ ΘΑΝΟΥ ΜΙΚΡΟΥΤΣΙΚΟΥ ΚΑΙ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΟΖΙΑ



Το CD του Θάνου Μικρούτσικου ΕΡΓΑ ΓΙΑ ΦΛΑΟΥΤΟ, με την Ivona Glinka στο φλάουτο, αποτελείται από τρία μέρη. 
Το πρώτο "Κόσμος χωρίς ταξιδιώτες" (2007) βασίζεται στον ποιητικό λόγο του Πατρινού ποιητή Γιώργου Κοζία. 
Το δεύτερο A Music Story For A Flutist (2004)  δημιουργήθηκε για την Ivona Glinka και σ' αυτήν είναι αφιερωμένο. Δικαίως, φυσικά, αφού η Ivona Glinka έχει προωθήσει - και προκαλέσει - την ελληνική συνθετική δημιουργία για φλάουτο όσο κανείς άλλος ομότεχνός της. 
Το τρίτο μέρος το  Opera For One (1984) είναι ένα πολύ ενδιαφέρον έργο στα πλαίσια του οποίου η φλαουτίστρια, πέρα από τη μουσική ερμηνεία της, οφείλει να υποδυθεί επί σκηνής το ξύλινο ανθρωπάκι, τον ρόλο δηλαδή μιας ξύλινης μαριονέτας - ανθρώπου, ο οποίος υποκύπτει στο πάθος του καταναλωτισμού και στη αυτοματοποίηση της σύγχρονης ζωής, πράγμα που τον οδηγεί στο θάνατο.
Κύριο μέλημα του συνθέτη στη δημιουργία των τριών αυτών έργων ήταν η πρωτοτυπία και η  πρωτοπορία, διαλεγόμενη με την παράδοση.
Για την συνύπαρξη Θ. Μικρούτσικου και Γ. Κοζία, δείτε παλαιότερη ανάρτησή μας εδώ.
Ακούμε εδώ "Το ταξίδι του Βόϋτσεκ".

Το φεγγάρι σάπιο ξύλο. 
Μαραμένο ηλιοτρόπιο ο ήλιος. 
Μικρές χρυσές μύγες αστέρια. 
Η γη τσακισμένο καράβι. 
Ένας κόσμος χωρίς ταξιδιώτες. 

Στρατιώτης Φριδερίκος Ιωάννης 
Φραγκίσκος Βόυτσεκ. Τυφεκιοφόρος. 
Πυροβολεί τον γαλαξία! 
Ποίηση Γιώργος Κοζίας, μουσική Θάνος Μικρούτσικος, φλάουτο Iwona Glinka, αφήγηση Δημήτρης Παπανικολάου



Δευτέρα 27 Αυγούστου 2018

ΣΤΑ ΨΑΡΑ ΥΠΟ ΤΟ ΣΕΛΗΝΟΦΩΣ ΜΕ ΤΗΝ ΔΑΦΝΗ ΠΑΝΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΠΑΥΛΑΚΟ


Την Κυριακή 26 Αυγούστου 2018, στον Αρχαιολογικό χώρο Αρχοντίκι, στα Ψαρά, πραγματοποιήθηκε μουσική βραδιά με αφορμή την Αυγουστιάτικη πανσέληνο, με την Δάφνη Πανουργιά στο τραγούδι και τον Γιώργο Παυλάκο στο πιάνο.
Οι δύο καλλιτέχνες ερμήνευσαν αγαπημένα τραγούδια ελλήνων και ξένων συνθετών, παρουσία του Δημάρχου Ψαρών και πολλών φιλόμουσων. 
Την εκδήλωση διοργάνωσε ο Δήμος Ψαρών. 
Παραθέτουμε εδώ δύο τραγούδια, όπως τα ανέβασε στο fb ο Μακάριος Αβδελιώδης. 
- Μενεξεδένια τα βουνά, του Μίκη Θεοδωράκη, σε στίχους του Γιάννη Θεοδωράκη.
- Ο γλάρος (Το τραγούδι της λίμνης), σε μουσική Ελένης Καραϊνδρου και στίχους Αρλέτας. 

ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΤΟΡΑ ΜΠΑΚΟΠΟΥΛΟΥ


Ένα τραγούδι που γράφτηκε για την γνωστή και αγαπημένη πιανίστρια Ντόρα Μπακοπούλου, από τον Νίκο Γεωργάκη και περιλαμβάνεται στο CD Η δύση και η αυγή έχουν το ίδιο χρώμα / Sunset and Dawn are the same colour MBI 1995. 
Τραγούδι: Δάφνη Πανουργιά  
Στίχοι: Γιάννης Περδίκης  
Μουσική - ενορχήστρωση: Νίκος Γεωργάκης 

ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΤΟΡΑ 
Στα πλήκτρα ανεβαίνεις 
κι αρχίζεις να πετάς 
χάνεσαι στους αστερισμούς 
τυλίγεσαι τα σύννεφα 
και λαμπαδιάζεις στις φωτιές 
που με τα δάκτυλά σου ανάβεις 

Κι απ' το φεγγάρι άπλωσες 
μύριες πλεγμένες σκάλες 
νάρθουν τα χρώματα πουλιά
νάρθουν χορδές ανέμων 
στους μαγικούς σου ουρανούς 
για να μας σεργιανίσουν

΄

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΣΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΝΑΞΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΚΑΛΟΓΕΡΑ



Για τον Αλέξανδρο Καλογερά και την ομάδα του όλα είναι προκλήσεις… Με στόχο; Την γνωριμία της μουσικής σε όλα τα επίπεδά της και σε όσους πραγματικά ενδιαφέρονται να μάθουν τι εστί «μουσική»… Δεν είναι απλά ένα άκουσμα που ηχεί όμορφα στα αυτιά… Είναι μία διαδικασία, ένας τρόπος ζωής, μία επαφή με κάτι που γίνεται τρόπος ζωής… Και είμαστε ιδιαίτερα χαρούμενοι εμείς στη Νάξο που έχουμε την ευκαιρία να μάθουμε «Μουσική» από έναν καθηγητή Πανεπιστημίου που αφιερώνει τις καλοκαιρινές διακοπές του στη Νάξο… Γεμίζοντας αρχικά το σπίτι του και στη συνέχεια όλο το Χαλκί και σε λίγο όλη τη Νάξο με αποτυπώματα της αγάπης του για τη μουσική και το νησί των Κυκλάδων… 
Οι περισσότεροι δεν τον γνωρίζουν. Όμως, καθημερινά τον ανακαλύπτουν. Από το πρώτο …σεργιάνι το 2013 στο Φιλώτι, όταν όσοι βρέθηκαν να ακολουθούν αυτό το ξεχωριστό μονοπάτι γνώρισαν έμειναν με το στόμα ανοιχτό γιατί πίστευαν ότι το Φιλώτι είναι απλά ένας κεντρικός δρόμος και τίποτα περισσότερο… Σε μία ιδέα της Κατερίνας Σιδερή… Και από τότε; Κάθε χρόνο και κάτι διαφορετικό. Οι Τρίποδες, ο Καλόξυλος, το Κουρνοχώρι… 
Και πέρυσι, η Νάξος… Το Κάστρο. Σε μία (πολυ) Πανδαισία! Όπως την είχε χαρακτηρίσει ο καθηγητής Μανώλης Κορρές. Με τη συμμετοχή δεκάδων Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών, μουσικών και εικαστικών! Σε μία τρίωρη εκδήλωση, σπονδυλωτή, διαδοχικά πολυχωρική (4 στάσεις, 6 περάσματα) που φιλοξενήθηκε στους δρόμους και τα σοκάκια ψηλά στο Κάστρο, στις αίθουσες εκδηλώσεων της Μονής της Αγίας Ούρσουλας, του Πολιτιστικού Κέντρου της Καθολικής Εκκλησίας Νάξου, του Δημοτικού Πολιτιστικού Κέντρου της πρώην Σχολής Ουρσουλινών, στο ναό της Καπέλας Καζάτζας, στα προαύλια, στις βεράντες των μεσαιωνικών κτιρίων! Ε κάτι αντίστοιχο θα γίνει και φέτος… Αλλά με μικρές ή μεγάλες διαφορές. Πάλι στο Κάστρο της Νάξου. Από Δευτέρα 27 Αυγούστου και για τρεις βραδιές. Με παιχνίδια για τους μικρούς, με πολύ μουσική για τους μεγαλύτερους σε μονοπάτια πρωτόγνωρα Αλλά και χορευτικά και θεατρικά δρώμενα. Και δεκάδες καλλιτέχνες αλλά και ερασιτέχνες λάτρεις του θεάματος που όλο το καλοκαίρι μαθήτευσαν στο πλευρό του κου Καλογερά… Και ήρθε η ώρα να θερίσει τον καρπό που έσπειρε… Και έχουμε την ελπίδα ότι το αποτέλεσμα θα είναι μαγικό…  
Καλό ταξίδι στο Κάστρο της Νάξου από μία οπτική που σίγουρα κανείς δεν θα μπορούσε να την δώσει διαφορετικά… Με τόση αγάπη και πάθος… Όπως ο κος Καλογεράς…



Κυριακή 26 Αυγούστου 2018

Ο "ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ" "ΡΟΜΦΑΙΑΣ" ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΟΙ "ΠΕΡΙΘΩΡΙΑΚΟΙ ΚΑΙ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΕΣ"


Π.Α. Ανδριόπουλος 
Ο «Ρομφαίας» Αιμίλιος Πολυγένης έσπευσε να «απαντήσει» στο κείμενο που πριν λίγο αναρτήσαμε. 
Και πάλι, πανικόβλητος, καταφεύγει σε …ωραίους χαρακτηρισμούς: «ιστολόγια ερασιτεχνικά για να καλύψουν την δημοσιογραφική τους γύμνια και ανυπαρξία.» 
Ευτυχώς «κύριε» Πολυγένη που υπάρχετε εσείς, ο «επαγγελματίας» δημοσιογράφος! Εμείς μπροστά σας βέβαια είμαστε «ερασιτέχνες»! Εσείς είστε ο κολοσσός του επαγγελματισμού. Ουδόλως το αμφισβητούμε. Απλώς, επιτρέψτε μας, να γελάμε. 
Γράφει ο «Ρομφαίας»: «Γνωρίζουμε τη συμβολή μας στην ενημέρωση του κοινού για τα ορθόδοξα πράγματα σε παγκόσμιο επίπεδο.» Και πάλι δεν σας αμφισβητούμε. Αφού, όμως, είστε «παγκόσμιοι» γιατί μας …προτρέπετε: «αναλώστε την κριτική σας εποικοδομητικά στο να προαχθεί η Ορθοδοξία και όχι να ασχολείστε με το τι γράφει ένα εκκλησιαστικό ΜΜΕ.». 
Εσείς οι «παγκόσμιοι» είστε απλώς «ένα εκκλησιαστικό ΜΜΕ»; Δεν το δέχομαι! 
Εσείς είστε ΤΟ εκκλησιαστικό ΜΜΕ. 
Γι’ αυτό δεν θα πρέπει να δίνετε σημασία και να ταράσσεστε με αυτά τα «σενάρια» που «σκαρφιζόμαστε» εμείς, τα «ερασιτεχνικά» και «του περιθωρίου ιστολόγια». Τι μπορείτε να πάθετε εσείς, από «περιθωριακούς» και «ερασιτέχνες»; 
Και κάτι τελευταίο: Εμείς ούτε όνειρα ούτε εφιάλτες θερινής νυκτός βλέπουμε. Γιατί απολαμβάνουμε το «Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ και την μουσική του Φέλιξ Μέντελσον για το έργο αυτό. 
Σας τα συνιστούμε εκθύμως. Ίσως είναι λίγο δύσκολη για σας η τοιαύτη απόλαυση, γιατί μπορεί να έχετε πιο …λαϊκά αναγνώσματα και ακούσματα, αλλά κάνετε μια προσπάθεια… Ωφελημένος θα βγείτε.


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ "ΡΟΜΦΑΙΑ" ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΕΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ "ΑΣΠΑΣΜΟΥ"


Π.Α. Ανδριόπουλος 
Έχασε την ψυχραμία του το «24ωρο Πρακτορείο Εκκλησιαστικών Ειδήσεων» Ρομφαία, και στην «απάντηση» του, με τίτλο «Περί εκκλησιαστικών και διπλωματικών «ασπασμών», στην ανάρτησή μας «ΗΡΘΗ ΤΟ ΣΧΙΣΜΑ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ; Ο ΑΣΠΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΩΝ, ΚΑΝΟΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΥ», ξεσπαθώνει με …αλλιώς ωραίους χαρακτηρισμούς. 
Εμείς, λοιπόν, τα «ιστολόγια του περιθωρίου και οι θεολογούντες», χαιρόμαστε που προκαλέσαμε την «ερμηνεία» του …προσκηνιακού και «θεολόγου» Ρομφαία, γύρω από το θέμα του ασπασμού των προκαθημένων, κανονικού και σχισματικού, στην Ουκρανία. 
Το Εκκλησιαστικό Πρακτορείο Ειδήσεων Romfea.gr σημειώνει πως «απλώς καταγράφει τα γεγονότα και ερμηνεύει τις εξελίξεις σύμφωνα με τις δικές του αποκλειστικές πληροφορίες, που στις περισσότερες περιπτώσεις επαληθεύονται περίτρανα.» 
Μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση απέκρυψε επιμελέστατα τον ασπασμό. Οι φωτογραφίες που είχε στη διάθεσή του από το γεγονός των εορτασμών της 27ης επετείου από την Ανεξαρτησία της Ουκρανίας, δεν …έφταναν ως την συνύπαρξη και τον ασπασμό των προκαθημένων; 
Έπρεπε να συρθεί σε μια εκ των υστέρων ερμηνεία του ασπασμού που αποκαλύψαμε, επικαλούμενο «πηγές της Ουκρανικής Εκκλησίας που επισημαίνουν πως δε μπορεί να μην τηρούνται οι τύποι και να «πτύει ο ένας στο πρόσωπο του άλλου», ερμηνεύοντας τον ασπασμό ως «φορμαλιστική» εκδήλωση.» Δηλ. η Ουκρανική Εκκλησία – προφανώς η Κανονική – μας λέει ότι ο ασπασμός ήταν ένα θέατρο; Τύπος για τα μάτια των ΜΜΕ και όχι ουσία για την απαρχή μιας κοινωνίας ενότητος;
Τέτοιες ερμηνείες, που επιχειρεί το 24ωρο Πρακτορείο, λυπούμαστε, αλλά σε ...γυμνοσάλιαγκες ταιριάζουν. 
Προφανώς έγνοια του Πρακτορείου είναι η διατήρηση του σχίσματος. Όποιο «σενάριο» και αν επικρατήσει, η έγνοια των Ορθοδόξων θα πρέπει σταθερά και αταλάντευτα η άρση των σχισμάτων, παρά τους «διακαείς πόθους» και τις «αλλότριες επιδιώξεις» κάποιων για κατά κράτος επικράτηση, με «όπλο» την αριθμητική υπεροχή και την «τσαρική» λογική. 
Μένει κάτι ακόμα να μας ερμηνεύσει το «Πρακτορείο». Στην ανάρτηση με την απάντησή του σε μας, βάζει ως εικόνα το φιλί της προδοσίας του Ιούδα. Γιατί άραγε; Τι σχέση έχει μια «φορμαλιστική» εκδήλωση όπως ήταν – κατά τον "Ρομφαία"– ο ασπασμός των Ουκρανών προκαθημένων, με το μέγα γεγονός της προδοσίας του Κυρίου από τον μαθητή του; 
Αίφνης, ακούεται το ψαλμικόν: «Oύς έθρεψε το μάννα, εκίνησαν την πτέρναν κατά του ευεργέτου…»

ΧΑΡΗ ΑΝΔΡΕΟΠΟΥΛΟΥ: Η σχισματική «Εκκλησία της Μακεδονίας»


Η σχισματική «Εκκλησία της Μακεδονίας»
Ιστορική και νομοκανονική προσέγγιση
Στην εκτενή μελέτη του Χάρη Ανδρεόπουλου, θεολόγου καθηγητού Β/θμιας, Δρ. Θεολογίας του ΑΠΘ, η οποία δημοσιεύθηκε στο τελευταίο τεύχος (1/2018) της Επιθεωρήσεως Εκκλησιαστικού και Κανονικού Δικαίου (τα) «ΝΟΜΟΚΑΝΟΝΙΚΑ» (εκδόσεις Σάκκουλα) και κυκλοφόρησε και σε ανάτυπο, αναπτύσσεται λεπτομερώς η εκκλησιαστική πτυχή του «Μακεδονικού» ζητήματος σ΄ όλες τις επιμέρους ιστορικές φάσεις (1945 μέχρι σήμερα) και νομοκανονικές του διαστάσεις και παρατίθεται ολοκληρωμένη πρόταση για την εξεύρεση ιστορικά δίκαιης και εκκλησιολογικά ορθής επιλύσεως του προβλήματος επί τη βάσει της «Συμφωνίας του Νις», του 2002.  
Επισημαίνεται ότι την εν λόγω Συμφωνία, όλως προσφάτως, και συγκεκριμένα την 30ή Μαϊου 2018, επανέφεραν στο τραπέζι των εκκλησιαστικών διαβουλεύσεων η σχισματική Εκκλησία και ο πρωθυπουργός της FYROM, με την υποβολή σχετικού αιτήματος προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο δια του οποίου ζητούν την επαναφορά της Εκκλησίας της χώρας τους στην κανονικότητα, υπό το όνομα της Αρχιεπισκοπής Αχρίδος).
Ο Χάρης Ανδρεόπουλος έχει δημοσιεύσει πρόσφατα διάφορα άρθρα για το θέμα, όπως «Η εκκλησιαστική πτυχή στο “Μακεδονικό”» στην εφημερίδα «Ελευθερία» Λαρίσης (4 Φεβρουαρίου 2018). 

Παρασκευή 24 Αυγούστου 2018

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΣΤΗ ΖΑΚΥΝΘΟ ΜΕ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟ ΠΑΤΡΩΝ ΝΙΚΟΔΗΜΟ (ΒΙΝΤΕΟ)


Π.Α. Ανδριόπουλος 
Ο μακαριστός Μητροπολίτης Πατρών Νικόδημος συνδέθηκε με την Ζάκυνθο, το νησί του Αγίου Διονυσίου, από την αρχή της εν Πάτραις Αρχιερατείας του, καθώς ορίστηκε τοποτηρητής της Μητροπόλεως Ζακύνθου το 1974. 
Κατά την εν Ζακύνθω τοποτηρητεία του, που διήρκεσε σχεδόν τρία χρόνια (έως το 1977), ο Μητροπολίτης Νικόδημος Βαλληνδράς είχε την ευκαιρία να μαθητεύσει στο ζακυνθινό εκκλησιαστικό ιδίωμα, το οποίο κατέκτησε και έψαλλε με άνεση. Πολλά ζακυνθινά μέλη τα είχε καταγράψει σε βυζαντινή παρασημαντική στο προσωπικό του μπλοκάκι. Έτσι, έμειναν αξέχαστες στους Ζακυνθινούς οι Ακολουθίες και Λειτουργίες που τελούσε, ψάλλοντας ζακυνθινά! 
Αργότερα – από το 1994 και εφεξής – όταν Μητροπολίτης Ζακύνθου έγινε ο Χρυσόστομος Β’ ο Συνετός, με τον οποίο ο Πατρών Νικόδημος διατηρούσε μακρά φιλική σχέση, προέστη αρκετές φορές Πανηγύρεων του Αγίου Διονυσίου, ψάλλοντας με ζηλευτή φυσικότητα στο ζακυνθινό ιδίωμα. 
Στον τόμο «Εικοσαέτηρος Αρχιερατεία Μητροπολίτου Πατρών Νικοδήμου Α’ 1974-1994», δημοσιεύσαμε ανέκδοτα μουσικά χειρόγραφα του Δεσπότη. Ανάμεσά τους και ένα Δοξαστικό του Εσπερινού της Ανακομιδής του σεπτού Σκηνώματος του Αγίου Διονυσίου, σε ήχο πλ.β’, «μελοποιηθέν υπό Μητροπολίτου Πατρών Νικοδήμου, διατελέσαντος Τοποτηρητού Ζακύνθου, κατ’ αίτησιν του Πρωτοψάλτου κ. Γεωρ. Μαλλιαρίτση». 
Ο Γεώργιος Μαλλιαρίτσης – Παπαδάτος (1902 – 1994) είχε διατελέσει επί σειρά ετών Πρωτοψάλτης της Μονής Στροφάδων και Αγίου Διονυσίου και οι ερμηνείες του αλλά και η καλλιφωνία του άφησαν εποχή! Προφανώς κατά την διάρκεια της τοποτηρητείας του Πατρών Νικοδήμου στη Ζάκυνθο είχαν μουσική συνεργασία. 
Θυμάμαι, όμως, ότι ο μακαριστός έψαλλε μεγαλοπρεπώς, κατά το ζακυνθινό ιδίωμα, το Απολυτίκιον "Δεύτε πάντες εγκωμίων καταστέψωμεν άσμασι.." κατά την θερινή πανήγυρι του Ιερού Ναού Αγίου Διονυσίου Πατρών ή το "Της Ζακύνθου τον γόνον.." κατά την χειμερινή εορτή του Αγίου.
Παραθέτουμε ένα – ιστορικό πλέον - βίντεο πανηγύρεως του Αγίου Διονυσίου σαν σήμερα: 24 Αυγούστου 1997, πριν είκοσι ένα χρόνια. Προεξάρχει ο Πατρών Νικόδημος και συλλειτουργούν αρχιερείς της Εκκλησίας της Ελλάδος και άλλων Ορθοδόξων Εκκλησιών, πολλοί από τους οποίους έχουν πλέον κοιμηθεί.

Ο ΔΗΜΟΣ ΒΕΡΥΚΙΟΣ ΕΓΚΩΜΙΑΖΕΙ ΤΗΝ ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΤΟΝ ΑΦΟΡΙΖΕΙ;


Ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιος εξαπέλυσε σήμερα, Πέμπτη 23 Αυγούστου 2018, αφορισμό για τον δημοσιογράφο Δήμο Βερύκιο, λόγω της γνωστής, προσβλητικής ανάρτησής του για την εικόνα της Παναγίας, την οποία κατέβασε από τον προσωπικό του λογαριασμό στο twitter και ζήτησε "συντετριμμένος" συγγνώμη για το ατυχές γεγονός. 
Άραγε, ο Σεβ. Καλαβρύτων δεν γνωρίζει την φιλική σχέση του Δ. Βερύκιου με τον Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ ή με τον Καθηγούμενο της Μονής Βατοπαιδίου Εφραίμ, με τους οποίους ο ίδιος διατηρεί καλές σχέσεις; 
Καταδείξαμε τα παραπάνω σε σχετική ανάρτησή μας εδώ.
Όμως, ο Δήμος Βερύκιος έχει κάνει δηλώσεις στο πρόσφατο παρελθόν που δεν απέχουν καθόλου από την λογική του Σεβ. Καλαβρύτων. Για παράδειγμα σε δελτίο της Μητροπόλεως Πειραιώς διαβάζουμε πώς ο Δ. Βερύκιος δήλωσε: 
«Η Εκκλησία, προς τιμήν των Ιεραρχών, έχει πάρει θέση από την πρώτη στιγμή και έχει διαχωρίσει τη θέση της, έχει επιδείξει και έχει αρθρώσει έναν άκρως προοδευτικό και πατριωτικό λόγο. Η Εκκλησία δείχνει να παίζει έναν θετικό, πρωταγωνιστικό, πατριωτικό ρόλο. Αυτό πρέπει να το αναγνωρίσουμε. Αυτό πρέπει να γίνει κτήμα του λαού».
Στην ίδια συνέντευξη, που παραχώρησε ο Δ. Βερύκιος στον Δημήτρη Αλφιέρη, στενό συνεργάτη του Πειραιώς Σεραφείμ, χαρακτήρισε ως «εμπειρία ζωής» τη συνεργασία του με τον π. Δημήτριο Φουρλεμάδη - ο οποίος, ας σημειωθεί, καταδικάστηκε πρόσφατα σε 16 χρόνια φυλάκιση με αναστολή (sic) για υπόθεση της Χριστοδούλειας "Αλληλεγγύης" - και κάνοντας ιδιαίτερη αναφορά στο πρόσωπο του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου τόνισε πως ήταν «ο πρώτος δημόσιος άνδρας που έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για τα εορτοδάνεια για τα διακοποδάνεια», θυμίζοντας τη φράση που είχε πει ο Μακαριστός Ιεράρχης ότι «πρέπει να απλώνουμε τα πόδια μας μέχρι εκεί που φτάνει το πάπλωμα». «Αλλά τότε ο παππούλης θεωρήθηκε αναχρονιστικός», συμπλήρωσε.
Άρα και τον μακαριστό Χριστόδουλο, παραδελφό του Καλαβρύτων, εγκωμίασε ο Δ. Βερύκιος. 
Μήπως, τελικά, θα πρέπει να επιδείξει μεγαλύτερη φιλανθρωπία στην περίπτωση Βερύκιου ο Σεβ. Καλαβρύτων; 
π.α.α.

Πέμπτη 23 Αυγούστου 2018

ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ ΣΤΑ ΨΑΡΑ


Την Κυριακή, 26 Αυγούστου, στον Αρχαιολογικό χώρο Αρχοντίκι, στα Ψαρά, θα πραγματοποιηθεί συναυλία με αφορμή την Αυγουστιάτικη πανσέληνο, με την Δάφνη Πανουργιά στο τραγούδι και τον Γιώργο Παυλάκο στο πιάνο. 
Πρέπει να σημειωθεί πως στο Αρχοντίκι βρίσκονται τα λείψανα οργανωμένης και εύρωστης οικιστικής εγκατάστασης των Μυκηναϊκών χρόνων (13ος-12ος αι. π.Χ.), με κύρια δραστηριότητα το εμπόριο. Η ποιότητα και ο αριθμός των ευρημάτων μαρτυρούν την ευμάρεια των κατοίκων. Οι μυκηναϊκοί τάφοι εντοπίστηκαν το 1961 από τον αρχαιολόγο Σ. Χαριτωνίδη ο οποίος και τους χρονολόγησε από το 1300-1190 π.Χ.. 
Σήμερα ο επισκέπτης των Ψαρών έχει τη δυνατότητα να επισκεφτεί τον αρχαιολογικό χώρο «Αρχοντίκι» και να θαυμάσει τα απομεινάρια της άλλοτε εύρωστης κοινωνίας των Ψαρών.


Τετάρτη 22 Αυγούστου 2018

Ανηφορίζοντας στην Παναγία την Παντοχαρά του Ελύτη στη Σίκινο


Ανηφορίζοντας στην Παναγία την Παντοχαρά του Ελύτη στη Σίκινο.
Φωτο - στάσεις: Ιδιωτική Οδός