ΜΝΗΜΟΝΕΥΟΝΤΑΣ ΑΝΤΡΕΪ ΤΑΡΚΟΦΣΚΙ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΑ 30 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ

Πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2016 το βράδυ, στον Πολυχώρο ΑΙΤΙΟΝ, στου Μακρυγιάννη, η εκδήλωση - αφιέρωμα στον μεγάλο σκηνοθέτη Αντρέϊ Ταρκόφσκι (1932-1986), με αφορμή τη συμπλήρωση 30 χρόνων από το θάνατό του, που διοργανώθηκε από το Καλλιτεχνικό Σύνολο ΠΟΛΥΤΡΟΠΟΝ (υπεύθυνος: Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος). 

Το αφιέρωμα, με τον γενικό τίτλο NOSTALGHIA, περιλάμβανε τις ακόλουθες εισηγήσεις:

- π. Πέτρος Μινώπετρος, σκηνοθέτης: «Η πνευματικότητα του Ταρκόφσκι μέσα από τον κινηματογραφικό λόγο». 

- Δημήτρης Μπαλτάς, Δρ. Φιλοσοφίας: «Αντρέϊ Ταρκόφσκι και Σοβιετικό καθεστώς». 

- Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος, θεολόγος και μουσικός: «Η μουσική ποιητική του Αντρέϊ Ταρκόφσκι».

Δημοσιεύουμε στη συνέχεια ολόκληρη την σχετική εισήγηση του Δρ. Δημήτρη Μπαλτά. 

Δημήτρης Μπαλτάς - Εισήγηση Ταρκόφσκυ

Amazing Grace - Ο Ύμνος των Αγγέλων

Παναγιώτης Καμπάνης, 

Δρ. Αρχαιολόγος –Ιστορικός, Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού 

Μεταδιδακτορικός ερευνητής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης 

Το Amazing Grace αποτελεί έναν από τους γνωστότερους χριστιανικούς ύμνους, που γράφτηκε το 1779, από τον Άγγλο ποιητή και κληρικό John Newton. 

Το Amazing Grace γράφτηκε για να τονίσει ένα κήρυγμα για την Πρωτοχρονιά του 1773. Είναι άγνωστο αν υπήρχε κάποια μουσική που συνόδευε τους στίχους. Σε έντυπη μορφή εμφανίστηκε το 1779, αλλά γρήγορα έπεσε στην αφάνεια. Κατά τη διάρκεια του 19ου αι. στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο ύμνος χρησιμοποιήθηκε εκτενώς. Συνδέθηκε με περισσότερες από 20 μελωδίες και το 1835 παρουσιάστηκε σε μια νέα έκδοση που ονομάστηκε «Νέα Βρετανία» και με τη μορφή αυτή ψάλλεται μέχρι και σήμερα. Ο ύμνος που γράφτηκε από έναν δουλέμπορο μαύρων ψυχών είχε την μοίρα να γίνει το πιο δημοφιλές άσμα τους. Θεωρείται το κατεξοχήν spiritual song ανάμεσα στους ύμνους των Αφροαμερικανών και όχι μόνο.
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο στη συνέχεια

Amazing Grace, Ο Ψαλμός Των Αγγέλων Στη Θεία Χάρη

Η ΛΥΔΙΑ ΚΟΝΙΟΡΔΟΥ ΑΠΟΨΕ ΣΤΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ 89,5 ΣΥΝΟΜΙΛΕΙ ΜΕ ΤΟΝ π. ΠΕΤΡΟ ΜΙΝΩΠΕΤΡΟ

Ο μακαριστός Μητροπολίτης Πατρών Νικόδημος Βαλληνδράς συγχαίρει την Λυδία Κονιόρδου μετά την παράσταση
της "Φόνισσας" του Παπαδιαμάντη στο Αρχαίο Ωδείο της Πάτρας, σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη (1999) 

«Πιστεύω... 

Σε μια ευρύτερη σοφία, μέρος της οποίας είμαστε όλοι. Δεν πιστεύω στον τρόπο που η θρησκεία έχει μετατραπεί σε εξουσία. Με αυτό δεν έχω καμία σχέση. Πιστεύω όμως βαθιά ότι δεν είμαστε μόνο σώμα. Το ξέρω.» 

Τα παραπάνω είπε η Λυδία Κονιόρδου σε παλαιότερη συνέντευξή της, και νομίζω ότι και μόνο με αυτή τη φράση φανερώνεται η πνευματικότητά της. 

Γιατί η Λυδία Κονιόρδου δεν είναι απλώς μια πολύ καλή ηθοποιός ή σκηνοθέτης. Είναι μια καλλιτέχνις που έχει αναχωνεύσει και την ελληνική παράδοση κατά τρόπο δημιουργικό και πρωτοποριακό (για άλλες εποχές), σε βαθμό που να ψαύει την μεταφυσική του θεάτρου και την πνευματικότητα. 

Έκανε και βυζαντινή μουσική με τον Λυκούργο Αγγελόπουλο για να μπει στο πνεύμα της παράδοσης. Και είναι αυτή που επιμελήθηκε την Τελετή Απονομής των Βραβείων Ευρωπαϊκής Πολιτισμικής Κληρονομιάς 2013, στο Ηρώδειο - ένα πανόραμα της ελληνικής μουσικής, αλλά και του έλληνος λόγου, από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας – και κάλεσε την Ελληνική Βυζαντινή Χορωδία υπό τον Λυκούργο Αγγελόπουλο να ψάλλει αρχαίους ύμνους. Από αυτή την εκδήλωση και οι φωτογραφίες που δημοσιεύουμε στην συνέχεια.

Σκέφτομαι όλα αυτά ενώ διαβάζω ότι σήμερα Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2016 στις 8 το βράδυ, το Ραδιόφωνο της Εκκλησίας 89,5 θα μεταδώσει σε επανάληψη εκπομπή με καλεσμένη τη Λυδία Κονιόρδου, με αφορμή το ανέβασμα, στο Θέατρο Τέχνης, του έργου «Το παιχνίδι του τέλους» (End game) του Samuel Beckett, το οποίο μετέφρασε και στο οποίο ερμηνεύει το ρόλο του Χάμ η Λυδία Κονιόρδου. Η εκπομπή έχει θέμα: «Ερμηνευτικές προσεγγίσεις του αρχαίου δράματος, η μεταφυσική του θεάτρου και η πνευματικότητα» και την επιμελείται και την παρουσιάζει ο ιερέας και σκηνοθέτης π. Πέτρος Μινώπετρος.
Π.Α.Α. 

ΕΝΑΣ ΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΤΡΕΜΠΕΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ

Δημήτρης Μπαλτᾶς 

Παναγιώτης Ν. Τρεμπέλας, Μεταξύ παράδοσης καί ἀνανέωσης, μεταξύ ἐπιστήμης καί ἱεραποστολῆς, Ἐκδοτική Δημητριάδος, εἰσ.-ἐπιμ. Ν. Ἀσπρούλης, Βόλος 2016, σελ. 413. 

Μία νέα ἐκδοτική σειρά μέ τίτλο «Θεολογικές προσωπογραφίες» ἐγκαινιάζει ἡ Ἐκδοτική Δημητριάδος, μέ τήν ἔκδοση τῶν παρόντων Πρακτικῶν τοῦ ὁμώνυμου Συνεδρίου πού εἶχε γίνει στήν Ἀθήνα (19.3.2011). 

Οἱ Εἰσηγήσεις τοῦ τόμου καλύπτουν ὅλο τό φάσμα τῆς συγγραφικῆς παραγωγῆς τοῦ Π. Ν. Τρεμπέλα (1886-1977), μιᾶς ἰδιαίτερης καί σημαντικῆς προσωπικότητας τῶν θεολογικῶν γραμμάτων στήν Ἑλλάδα τοῦ 20οῦ αἰ., ἡ συγγραφική παραγωγή τῆς ὁποίας ἔτυχε τόσο δοξολογικῆς, ὅσο καί ἀπορριπτικῆς προσέγγισης καί ἀποτίμησης ὑπό τῶν θεολόγων κατά τίς προηγούμενες δεκαετίες. Ἔτσι ὁ τόμος περιέχει μία ἐπισκόπηση τῆς ἐπιστημονικῆς διαδρομῆς του (Ἀθ. Κοτταδάκης), τρεῖς μελέτες βιβλικοῦ ἐνδιαφέροντος μέ βάση τά ἀντίστοιχα ἔργα τοῦ Τρεμπέλα (Ἰω. Καραβιδόπουλος, Χρ. Καρακόλης, Στ. Ζουμπουλάκης), μία μελέτη γιά τό κηρυκτικό ἔργο τοῦ Τρεμπέλα (π. Ἀντ. Πινακούλας), δύο μελέτες πού ἐξετάζουν τήν συμβολή τοῦ θεολόγου στήν ἐπιστήμη τῆς Λειτουργικῆς (π. Δημ. Τζέρπος, Παναγ. Καλαϊτζίδης), τρεῖς μελέτες οἱ ὁποῖες ἐξετάζουν μέ ζητήματα τῆς Δογματικῆς, τῆς Ἀπολογητικῆς καί τῆς σχέσης καταφατικῆς καί ἀποφατικῆς Θεολογίας στό ἔργο τοῦ Τρεμπέλα (π. Δημ. Μπαθρέλλος, Γ. Βλαντής, Παντ. Καλαϊτζίδης), μία μελέτη πού ἀναφέρεται στόν ρόλο τοῦ Τρεμπέλα στίς διαχριστιανικές σχέσεις (Γ. Γαλίτης) καί, τέλος, μία μελέτη πού τοποθετεῖ τόν Τρεμπέλα στό πνευματικό πλαίσιο τῆς ἐποχῆς του (π. Εὐ. Γκανᾶς). 

Τό εἰσαγωγικό κείμενο τοῦ τόμου μέ τίτλο «Π.Ν. Τρεμπέλας: Ἕνας προ-νεωτερικός, μετα-πατερικός ὀρθόδοξος θεολόγος τοῦ 20οῦ αἰ.» (σσ. 15-46) τοῦ Ν. Ἀσπρούλη πού προηγεῖται τῶν Εἰσηγήσεων, σκιαγραφεῖ, μέ τρόπο κατά τό δυνατόν ἀντικειμενικό, τό θεολογικό κλίμα τῆς ἐποχῆς πού ἔζησε καί ἔδρασε ὁ Τρεμπέλας καί προχωρεῖ σέ μία συνολική ἀποτίμηση τοῦ ἔργου του. 

Κύριο χαρακτηριστικό τῶν Εἰσηγήσεων τοῦ τόμου εἶναι ἡ ἐπιστημονικά τεκμηριωμένη παρουσίαση τοῦ πολύπλευρου ἔργου τοῦ σπουδαίου θεολόγου, χωρίς τήν μονομερῆ διάθεση γιά δοξολογική ἤ ἀπορριπτική ἀποτίμησή του, ἡ ὁποία ἔχει παρατηρηθεῖ σέ διάφορα θεολογικά περιβάλλοντα κατά τήν τελευταία τεσσαρακονταετία. Γιά παράδειγμα, ὅσον ἀφορᾶ τά περίφημα Ὑπομνήματα τοῦ Τρεμπέλα, ἀποτιμᾶται ὅτι αὐτά «ἀπηχοῦν μία προσπάθεια ἐξισορρόπησης τοῦ πατερικοῦ μέ τόν σύγχρονό του ἐπιστημονικό λόγο» (σ. 81). Στήν περίπτωση τῆς Δογματικῆς του, ἡ ὁποία ἔχει τύχει κατά καιρούς πολλῶν ἐπικρίσεων, ὄχι πάντως ἀβάσιμων, ἐπισημαίνεται ὅτι «καμιά προσπάθεια συγγραφῆς Ὀρθόδοξης Δογματικῆς δέν κατάφερε νά συναγωνιστεῖ τό ἐπίτευγμα τοῦ Τρεμπέλα» (σ. 256), ἐνῶ ταυτόχρονα προστίθεται ὅτι «ἀκόμη καί σήμερα … θά πρέπει νά ξεκινήσει κανείς ἀπό αὐτό τήν μελέτη κάποιου δόγματος τῆς χριστιανικῆς πίστης» (σ. 259). 

Ἕνα δεύτερο χαρακτηριστικό πού μπορεῖ νά διαπιστώσει κανείς ἀπό τήν ἀνάγνωση τοῦ τόμου εἶναι τό γεγονός ὅτι ὅλοι οἱ εἰσηγητές προσεγγίζουν καί ἀποτιμοῦν τήν προσφορά τοῦ Τρεμπέλα τοποθετώντας τήν προσωπικότητά του στήν ἐποχή της καί στίς συνθῆκες (πνευματικές, θρησκευτικές, πολιτικές, οἰκονομικές κ.ἄ.) ἐκείνων τῶν ἐτῶν. Τό ἀντίθετο θά ὁδηγοῦσε σέ μία ἀναχρονιστική καί τελικά χωρίς νόημα κριτική ἀποτίμηση. Στό σημεῖο αὐτό, ἔχει ἐνδιαφέρον νά σημειωθεῖ ἡ προφορική μαρτυρία ἑνός ἄλλου καθηγητῆ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς, τοῦ Κ. Παπαπέτρου, σύμφωνα μέ τήν ὁποία ὁ Τρεμπέλας ἔλεγε, μέ πικρία, πρός τό τέλος τῆς ζωῆς του: «Ἐμεῖς αὐτό πού μπορούσαμε, αὐτό κάναμε. Ἄς ἔρθετε ἐσεῖς οἱ νεότεροι νά τά κάνετε καλύτερα» (σ. 238). 

Μία ἀφετηρία μεθοδολογική καί οὐσιαστική στήν ἀνάγνωση τῶν Εἰσηγήσεων τοῦ τόμου εἶναι τό γεγονός ὅτι, παρά τίς δεκαετίες πού μεσολάβησαν, τό ἴδιο τό ἔργο τοῦ Τρεμπέλα παρουσιάζει μίαν ὁρισμένη ἐπικαιρότητα, καθώς πολλά ἀπό τά ζητήματα πού θίγει «ἀπασχολοῦν τόσο τήν θεολογία, ὅσο καί εὐρύτερα τούς πιστούς» (σ. 335). 

Σέ μία γενική ἀποτίμηση, οἱ Εἰσηγήσεις τοῦ παρόντος τόμου διακρίνονται ἀπό μία νηφάλια, ἀντικειμενική, ἐπιστημονικά τεκμηριωμένη ὀπτική, γεγονός πού θά ὁδηγεῖ σέ μία προσεκτική ἀποτίμηση τῆς πνευματικῆς προσφορᾶς ἑνός σημαντικοῦ θεολόγου τοῦ 20οῦ αἰ. Θά προσέθετα ὅτι μέ μία ἀντίστοιχη κριτική ματιά θά ἔπρεπε νά προσεγγίζουν καί οἱ νεώτερες γενιές τῶν θεολόγων τά πρόσωπα καί τίς ἰδέες στόν χῶρο τῆς νεοελληνικῆς θεολογίας. 

Ὁπωσδήποτε ὁ τόμος, μέ τίς ἱστορικές προσεγγίσεις καί τούς θεολογικούς προβληματισμούς, μπορεῖ νά ἐνδιαφέρει ἕνα εὐρύτερο ἀναγνωστικό κοινό. Ἡ κύρια δέ προσφορά τοῦ τόμου εἶναι ἀποτελεῖ μία ἐξαιρετική ἀφορμή γιά ἕναν δημιουργικό διάλογο, πού ἐν πολλοῖς ἀπουσιάζει στούς καιρούς μας.

Δείτε σχετικές αναρτήσεις της Ιδιωτικής Οδού: 

- Συνέδριο για τον Παναγιώτη Τρεμπέλα από την Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών

- Το Συνέδριο της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών Βόλου για τον Παναγιώτη Τρεμπέλα

ΕΝΤΥΠΟΣ ΚΑΙ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΨΙΝΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΑΣ - ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΑΝΤΡΕΪ ΤΑΡΚΟΦΣΚΙ

Tarkovsky Sthn Pemptousia 11-2-2016

ΣΗΜΕΡΑ Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΡΩΣΟ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ ΑΝΤΡΕΪ ΤΑΡΚΟΦΣΚΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΥΧΩΡΟ "ΑΙΤΙΟΝ"

Το Καλλιτεχνικό Σύνολο ΠΟΛΥΤΡΟΠΟΝ (υπεύθυνος: Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος) και ο Πολυχώρος ΑΙΤΙΟΝ διοργανώνουν ένα αφιέρωμα στον μεγάλο σκηνοθέτη Αντρέϊ Ταρκόφσκι (1932-1986), με αφορμή τη συμπλήρωση 30 χρόνων από το θάνατό του. 

Το αφιέρωμα έχει τον γενικό τίτλο NOSTALGHIA και θα πραγματοποιηθεί σήμερα Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2016 στις 8:30 το βράδυ, στον Πολυχώρο ΑΙΤΙΟΝ, Τζιραίων 8-10, Μακρυγιάννη (Σταθμός Μετρό: Ακρόπολη). 

Θα ομιλήσουν οι: 

- π. Πέτρος Μινώπετρος, σκηνοθέτης: «Η πνευματικότητα του Ταρκόφσκι μέσα από τον κινηματογραφικό λόγο». 

-  Δημήτρης Μπαλτάς, Δρ. Φιλοσοφίας: «Αντρέϊ Ταρκόφσκι και Σοβιετικό καθεστώς». 

- Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος, θεολόγος και μουσικός: «Η μουσική ποιητική του Αντρέϊ Ταρκόφσκι». 

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΤΩΝ ΟΜΙΛΗΤΩΝ 

π. Πέτρος Μινώπετρος 

Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1956. Σπούδασε σκηνοθεσία στο Πανεπιστήμιο Βουκουρεστίου, στο Τμήμα Σκηνοθεσίας Κινηματογράφου του Ινστιτούτου Θεατρικών και Κινηματογραφικών Τεχνών «Ίων Λούκα Καρατζιάλε». Στη Ρουμανία έμεινε έξι χρόνια (1977-82), όπου σκηνοθέτησε έξι κινηματογραφικές ταινίες. Το 1983 επέστρεψε στην Ελλάδα και ασχολήθηκε με τη συγγραφή σεναρίων και με τη σκηνοθεσία ταινιών τεκμηρίωσης (ντοκιμαντέρ) για την ΕΡΤ. Είναι ο δημιουργός της τηλεοπτικής σειράς της ΕΡΤ 2 Κυνηγοί του ουράνιου τόξου (1986), με θέμα την ιστορία της ελληνικής ροκ μουσικής. Συνεργάστηκε με το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και με την Εθνική Λυρική Σκηνή. Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 συνεργάστηκε με τον σκηνοθέτη Μίνωα Βολανάκη. Δίδαξε Κινηματογράφο και Σκηνοθεσία στην ιδιωτική και δημόσια εκπαίδευση. Το 1999-2000 ιδρύει και διευθύνει την Cinémathèque - Ταινιοθήκη - Κινηματογραφική Λέσχη. Το 2008 χειροτονήθηκε κληρικός. 

Δημήτρης Μπαλτάς 

Γεννήθηκε στον Βόλο το 1970. Το διάστημα 1987-1991 σπούδασε κλασσική φιλολογία στην Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 2002 ανεκηρύχθη διδάκτωρ της φιλοσοφίας με θέμα «Οντολογικά ζητήματα στο έργο του Γεωργίου Παχυμέρη». Ασχολείται με ζητήματα βυζαντινής και ρωσικής φιλοσοφίας. 

Βιβλία: Ρώσοι φιλόσοφοι (2002), Sergius Boulgakoff (2005), Σταθμοί της ρωσικής φιλοσοφίας (2007), Τομές στην ρωσική σκέψη (2008), Ντοστογιέφσκι. Ζητήματα φιλοσοφικής ανθρωπολογίας (2010), Η Ρωσία του Νικολάϊ Γκόγκολ (2011), Μαρτυρολόγιο. Συγγραφείς και καλλιτέχνες στο στόχαστρο της σοβιετικής εξουσίας (2014). 

Ασχολείται, επίσης, και με τη μετάφραση. Πρόσφατο μεταφραστικό του πόνημα (2015) «Η αρίστη αυτοκρατορία» του Jaroslav Pelikan. 

Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος 

Γεννήθηκε στην Πάτρα το 1967. Σπούδασε Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, βυζαντινή και ευρωπαϊκή μουσική. Το 2004 ίδρυσε το Καλλιτεχνικό Σύνολο «Πολύτροπον», με το οποίο παρουσιάζει στην Ελλάδα και το εξωτερικό πρωτότυπες παραγωγές βασισμένες στην ελληνική ποίηση και μουσική. Ανάμεσά τους: “Το Τετράδιο του Πατριάρχη”, “Ιερατική Ποίηση”, Το μουσικό έργο της Εύας Πάλμερ – Σικελιανού, «Ο Gustav Mahler του Μάνου Χατζιδάκι», «Η Αραπιά του Βασίλη Τσιτσάνη, της Μάτσης Χατζηλαζάρου, του Νίκου Σκαλκώτα και του Μάνου Χατζιδάκι», «Ο Καβάφης της Συρίας και της Μέσης Ανατολής», «Οι μουσικές των Χριστιανών της Μέσης Ανατολής», «Οι Πύρινες Γλώσσες του Γιάννη Χρήστου», «Ο Ρωμανός ο μελωδός του Οδυσσέα Ελύτη» κ.α. 

Έχει τραγουδήσει έργα σύγχρονων ελλήνων συνθετών και έχει συμπράξει ως σολίστ με διάφορα μουσικά σύνολα. Ως blogger διατηρεί δύο ιστολόγια: Ιδιωτική Οδός και Φως Φαναρίου (το οποίο καλύπτει αποκλειστικά το Οικουμενικό Πατριαρχείο).

Δείτε τις αναρτήσεις της Ιδιωτικής Οδού για τον Αντρέι Ταρκόφσκι εδώ.
Επίσης: Η "Γλυπτική του χρόνου" του Αντρέι Ταρκόφσκι από τον Μενέλαο Καραμαγγιώλη

ΤΑ ΒΙΝΤΕΟ ΤΗΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΡΩΜΑΝΟ ΤΟΝ ΜΕΛΩΔΟ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ ΣΤΗΝ ΖΑΚΥΝΘΟ

Παραθέτουμε στη συνέχεια τα βίντεο της εκδήλωσης του Μορφωτικού Κέντρου Λόγου ΑΛΗΘΩΣ του Μπανάτου στην Ζάκυνθο, που πραγματοποιήθηκε το περασμένο Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2016, με θέμα τον Ρωμανό τον Μελωδό του Οδυσσέα Ελύτη. 

Ομιλητής ο Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος. 
Διαβάστε ολόκληρη την ομιλία στο νυχθημερόν. 

Την όλη εκδήλωση επιμελήθηκε ο φιλόπονος π. Παναγιώτης Καποδίστριας, ο ποιητής, εμπνευστής και διοργανωτής του ΑΛΗΘΩΣ. 

Ο ΝΙΚΟΣ ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΚΗΝΗ "ΜΑΚΑΡΙ"

Ο τραγουδοποιός Νίκος Γεωργάκης, που μας τον σύστησε το 1989 ο Μάνος Χατζιδάκις. εκδίδοντας από τον "Σείριο" την πρώτη δισκογραφική δουλειά του "Βραδινή αναρρίχηση" έρχεται από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα, με αφορμή την κυκλοφορία του καινούργιου CD «Παραφυλάει ο έρωτας». 

Έτσι, θα παρουσιάσει επιλογές από τη δισκογραφία του, σήμερα Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου στις 10 το βράδυ, στη μουσική σκηνή  Μακάρι (Ζωοδόχου Πηγής 125 και Κομνηνών).  

Μαζί του θα εμφανιστούν: 

Δάφνη Πανουργιά: τραγούδι 

Ειρήνη Σγουρίδου: τραγούδι 

Κυριάκος Γκουβέντας: βιολί 

Τάσος Μισυρλής: βιολοντσέλο 

Μανώλης Σιδερίδης: κοντραμπάσο 

Συμμετέχουν: Καίτη Κουλλιά και Παντελής Χατζηκυριάκος

Ο ίδιος ο Νίκος Γεωργάκης θα παίξει κιθάρα και θα τραγουδήσει. 

ΕΡΓΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΘΕΤΩΝ IN MEMORIAM ΜΑΝΟΥ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ

Χθες Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2016 το βράδυ, στο κατάμεστο Θέατρο της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης στο Κολωνάκι, απολαύσαμε έργα έξι σύγχρονων ελλήνων συνθετών, εμπνευσμένα από τον Μάνο Χατζιδάκι ή αφιερωμένα σ' αυτόν ή έργα που άρεσαν στον συνθέτη. 

Η Ένωση Ελλήνων Μουσουργών και το Πρόγραμμα Μουσικής (ΒΜ) του Hellenic American College (HAEC) σε συνεργασία με το Hellenic American University (Manchester, NH, USA), παρουσίασαν την συναυλία με τίτλο Ο Μάνος Χατζιδάκις εμπνέει. 

Το πρόγραμμα της συναυλίας περιλάμβανε έργα των: Θόδωρου Αντωνίου, Σπύρου Δεληγιαννόπουλου, Λεωνίδα Κανάρη, Ιάκωβου Κονιτόπουλου, Γιώργου Κουρουπού και Αλεξάνδρας Παπαστεφάνου. 

Ερμήνευσαν οι μουσικοί: Άρτεμις Μπόγρη, Δάφνη Πανουργιά, Σοφία Παπαδημητροπούλου – τραγούδι, Τίτος Γουβέλης, Σπύρος Δεληγιαννόπουλος, Πέτρος Μπούρας, Αλεξάνδρα Παπαστεφάνου - πιάνο, Μιχάλης Κονταξάκης, Γιώργος Μουλουδάκης - κιθάρα, Γιώργος Αρνής - κοντραμπάσο και το κουαρτέτο εγχόρδων L’ Anima. 

Προλόγισαν, μιλώντας από καρδιάς, οι φίλοι και επί σειρά ετών συνεργάτες του Μ. Χατζιδάκι, οι συνθέτες Θόδωρος Αντωνίου και Γιώργος Κουρουπός. 

Γιώργος Κουρουπός 

Θόδωρος Αντωνίου 

Ο Γιώργος Μουλουδάκης ερμήνευσε το έργο του Θόδωρου Αντωνίου Fantasia in Memoriam (1996) 

Ο συνθέτης και πιανίστας Σπύρος Δεληγιαννόπουλος ερμήνευσε το έργο του Reminiscences (2015) 

Η μέτζο σοπράνο Άρτεμις Μπόγρη και ο Πέτρος Μπούρας στο πιάνο ερμήνευσαν
τα "Έξι Τραγούδια για Ποντίκια" (1977-1978) του Γιώργου Κουρουπού 

Ο Μιχάλης Κονταξάκης ερμήνευσε το έργο Hadjidakis Suite (2015) του Λεωνίδα Κανάρη 

Η σοπράνο Δάφνη Πανουργιά και η Αλεξάνδρα Παπαστεφάνου ερμήνευσαν τρία τραγούδια
A la maniere de Μ.Χ. (1998 - 2016)  σε σύνθεση Αλ. Παπαστεφάνου και στίχους δικούς της και του Μ. Χατζιδάκι

Η σοπράνο Σοφία Παπαδημητροπούλου, ο Γιώργος Αρνής - κοντραμπάσο και το κουαρτέτο εγχόρδων L’ Anima
ερμήνευσαν τις "Μεταρσιώσεις αγάπης" (2015), ένα κύκλο τραγουδιών για τον Μάνο Χατζιδάκι του
συνθέτη Ιάκωβου Κονιτόπουλου 

ΜΕ ΤΟ ΑΡΓΥΡΟ ΜΕΤΑΛΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΙΜΗΘΗΚΕ Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ

"Θα είμαι πάντα κοντά στους αδελφούς Κυπρίους", διαβεβαίωσε ο Γ. Μπαμπινιώτης

Τιμήθηκε με το αργυρό μετάλλιο της Κυπριακής Βουλής

Κείμενο - φωτογραφίες του Αριστείδη Βικέτου 

Σε σεμνή τελετή, ο πρόεδρος της Κυπριακής Βουλής Γιαννάκης Ομήρου απένειμε αργυρό μετάλλιο, με το έμβλημα της Βουλής των Αντιπροσώπων, στον καθηγητή Γλωσσολογίας, πρώην πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών και νυν πρόεδρο της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας (Αρσακείων Σχολείων), Γεώργιο Μπαμπινιώτη. 

Το μετάλλιο αυτό αποτελεί την ύψιστη τιμητική διάκριση του Κυπριακού Κοινοβουλίου. Το σκεπτικό για την απονομή του μεταλλίου ήταν η προσφορά του διακεκριμένου καθηγητή, μέσω του επιστημονικού του έργου, στη βαθύτερη γνώση, αλλά και τη θωράκιση της ελληνικής γλώσσας. 

Ο κ. Ομήρου επισήμανε ότι η σημασία της μελέτης, της ορθής και ευρείας χρήσης και εν γένει της διάσωσης της ελληνικής γλώσσας είναι πρωταρχικής σημασίας, κυρίως, όπως είπε, «για απειλούμενα τμήματα του ελληνισμού, όπως ο κυπριακός ελληνισμός, αφού η γλώσσα αποτελεί κύριο χαρακτηριστικό της ταυτότητας ενός λαού, το πρίσμα του για θεώρηση και κατανόηση του κόσμου, μετουσίωση του πολιτισμού του, τον συνδετικό κρίκο με το παρελθόν και φωτοδότη για το μέλλον». Επομένως, το έργο του καθηγητή Γεωργίου Μπαμπινιώτη, πέραν του επιστημονικού του βάρους, τόνισε ο πρόεδρος της Κυπριακής Βουλής, «έχει και μια διάσταση εθνική, για την οποία ολόκληρος ο ελληνισμός και ιδιαίτερα η Κύπρος είναι ευγνώμονες». 

Ο κ. Ομήρου συνεχάρη τον κ. Μπαμπινιώτη για το πολύτιμο έργο του τόσο στην επιστήμη της γλωσσολογίας, όσο και στην ελληνική λεξικογραφία. Τον χαρακτήρισε τον «υπηρέτη της ελληνικής γλώσσας και του ελληνικού πολιτισμού εδώ και δεκαετίες» και σημείωσε ότι ο καθηγητής Μπαμπινιώτης προσέφερε τα μέγιστα τόσο στην επιστήμη της γλωσσολογίας, στον εκσυγχρονισμό της οποίας συνέβαλε όντας εκ των εισηγητών της Μοντέρνας Γλωσσολογίας στην Ελλάδα και εκ των πρώτων διδασκόντων των σύγχρονων μεθόδων αναλύσεως της γλώσσας. 

Ο κ. Μπαμπινιώτης, ευχαρίστησε για την τιμή και ανέφερε ότι με την Κύπρο συνδέεται επί μακρόν μέσω συχνής παρουσίας στο νησί για ομιλίες, επιστημονικής συνεργασίας και μέσω της επαφής με χιλιάδες Κύπριους φοιτητές που έχουν φοιτήσει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. «Για όλους αυτούς και αυτές είμαι περήφανος ότι έμμεσα τουλάχιστον έχω συμβάλει σε μια προσπάθεια γλωσσικής ποιότητας στην αγαπημένη Κύπρο». 

Επίσης, διαβεβαίωσε ότι πάντοτε είναι και θα είναι «κοντά στους αδελφούς Κυπρίους» και τα προβλήματά τους και προσέθεσε: «Ο χώρος στον οποίο μπορώ να προσφέρω είναι ένα εθνικό κατεξοχήν θέμα, το θέμα της γλώσσας». 

Ο πρόεδρος της Κυπριακής Βουλής δώρισε στον κ. Μπαμπινιώτη ένα αντίγραφο αρχαίου κυπριακού αμφορέα, το οποίο κατασκευάστηκε στο εργαστήριο του Τμήματος Αρχαιοτήτων Κύπρου. Ο καθηγητής πρόσφερε στον κ. Ομήρου το τελευταίο του έργο το «Λεξικό των Πιο Απαιτητικών Λέξεων της Νέας Ελληνικής», που αποτελείται από τις 4.000 πιο απαιτητικές λέξεις της ελληνικής γλώσσας. 

Ο κ. Μπαμπινιώτης έγινε δεκτός από τον αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο, ο οποίος του διατύπωσε τις απόψεις του για το Κυπριακό και συζήτησαν για θέματα Παιδείας.

Ο πρώην πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών καθήλωσε για περίπου μιάμιση ώρα το μεγάλο ακροατήριο, το οποίο κατέκλυσε το αμφιθέατρο της Ελληνικής Τράπεζας για να παρακολουθήσει την διάλεξη του, με θέμα «Η Δύναμη της ελληνικής γλώσσας ως μητρικής γλώσσας». Οι γλωσσολόγοι, ανέφερε, επιφυλάσσουν για τη μητρική γλώσσα τον όρο κατάκτηση (acquisition), ενώ για τη γνώση μιας ξένης γλώσσας χρησιμοποιούν σκόπιμα έναν πιο «ήπιο» όρο, τον όρο (εκ)μάθηση (learning). 

«Κατακτάς μόνο τη μητρική σου γλώσσα, ενώ κάθε άλλη απλώς την μαθαίνεις, περισσότερο ή λιγότερο καλά. Θα ήταν καλό και φραστικά ακόμη να αποφεύγεται το πρόθημα εκ- που παραπέμπει σε πληρότητα, τελειότητα και ολοκλήρωση, ιδιότητες σπάνιες ή άγνωστες στη μάθηση μιας μη μητρικής γλώσσας», είπε. 

Χαρακτήρισε «ύβρι» μια δήθεν ενιαία γλώσσα για όλα τα έθνη τού κόσμου, δηλ. μια απόλυτα παγκοσμιοποιημένη γλώσσα, σημειώνοντας ότι «είναι μια άλλη έκφανση τής ανθρώπινης αλαζονείας, ανάλογη με εκείνη που προκάλεσε τη Βαβέλ, τη σύγχυση γλωσσών». Η έννοια μιας «ενιαίας γλώσσας» για όλους ούτε υπήρξε ποτέ ούτε μπορεί να υπάρξει, γιατί θα προσκρούει πάντα σε μια αδήριτη γλωσσική πραγματικότητα, στην εγγενή διαφοροποίηση τής γλώσσας-που διαμορφώνουν πάντα διαφορετικοί λαοί, με διαφορετικό πολιτισμό, ιστορία και νοοτροπία, ανέφερε. Το μόνο, υπέδειξε ο καθηγητής Μπαμπινιώτης, που μπορεί να υπάρξει -και έχει υπάρξει κατά καιρούς- είναι μια ευρύτερης χρήσεως δεύτερη γλώσσα, μια ξένη δηλαδή γλώσσα που χρησιμοποιείται ως lingua franca, γλώσσα επικοινωνίας για πρακτικές ανάγκες συνεννόησης, η οποία συχνά χαρακτηρίζεται υπεργενικευτικά και ως «κοινή γλώσσα». 

Επίσης, επισήμανε για τη μητρική γλώσσα ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι σε όλη τη ζωή μας, από την ώρα που γεννιόμαστε μέχρι βαθέως γήρατος, διατελούμε μονίμως «μαθητές» τής μητρικής μας γλώσσας, η δε κατάκτησή της σ’ ένα απαιτητικό επίπεδο είναι πάντα «έργο ζωής». 

Αναφερόμενος στην ελληνική γλώσσα, υπογράμμισε ότι αποτελεί το μεγαλύτερο κεφάλαιο, που διαθέτει ο ελληνισμός και ότι η δύναμη του Έλληνα είναι η γλώσσα του. Σύμφωνα με τον καθηγητή Μπαμπινιώτη, τα κύρια χαρακτηριστικά της ελληνικής γλώσσας είναι «η συνέχεια, η οικουμενικότητα και η καλλιέργεια της». 

Ειδικά για την ελληνική γλώσσα επισήμανε μεταξύ άλλων ότι: 

– Η γλώσσα μας δεν είναι ένα απλό εργαλείο σκέψης. Είναι ο πολιτισμός μας, η ιστορία μας, η ταυτότητα μας. 

– Η ελληνική γλώσσα δεν είναι απλώς μία από τις 2.700 περίπου γλώσσες που μιλούν σήμερα οι άνθρωποι στη γη. Είναι -κι αυτό αναγνωρίζεται ευρύτερα- μια ιδιαίτερη, μια ιστορικά και πολιτισμικά ξεχωριστή στον κόσμο γλώσσα. 

– Παρελθόν και παρόν της ελληνικής γλώσσας και το ίδιο το μέλλον της είναι συμπληρωματικές όψεις μιας και της αυτής πορείας, της ενιαίας ελληνικής γλώσσας, αδιάσπαστης στον χρόνο, στον χώρο και στο στόμα των Ελλήνων, που τη μίλησαν και τη μιλούν σαράντα αιώνες τώρα. 

Τη διάλεξη του καθηγητή Μπαμπινιώτη οργάνωσε η Κυπριακή Βουλή, και σε αυτή -μεταξύ άλλων- παρέστησαν ο πρόεδρος της Γιαννάκης Ομήρου, ο υπουργός Παιδείας Κώστας Καδής, ο Έλληνας πρεσβευτής Ηλίας Φωτόπουλος, βουλευτές και εκπρόσωποι κομμάτων και ο μητροπολίτης Βόστρων Τιμόθεος.

Η "ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ" ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ "ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΟΔΟΥ" ΣΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΕΛΥΤΗ ΣΤΟ FB

Άλλη μία εφημερίδα ευρείας κυκλοφορίας, μετά ΤΑ ΝΕΑ και τον ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ της Κύπρου, με τίμησε με την αρνητική αναφορά της για την μήνυση που υπέβαλα εναντίον του Αγνώστου Χ, ο οποίος τρολάρει ασύστολα τον ποιητή Οδυσσέα Ελύτη στο fb. 

Στο φύλλο του Σαββάτου 20 Φεβρουαρίου 2016 της «Εφημερίδας των Συντακτών», ο συντάκτης Θωμάς Τσαλαπάτης αναπτύσσει το δικό του σκεπτικό, υπερασπιζόμενος τον Ανώνυμο Χ., ενώ εγώ είμαι έστω «κάποιος κύριος Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος». 

Αφού κατά τον κ. Τσαλαπάτη δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα στην ιστοσελίδα που σατιρίζει «τη χρήση του Ελύτη στην ιντερνετική εποχή», και είναι μάλιστα σάτιρα «τόσο πετυχημένη», γιατί δεν αποκαλύπτεται ο μεγαλόπνοος εμπνευστής της; 

Κι ακόμα δεν μας λέει τίποτα ο κ. Τσαλαπάτης για τις χυδαίες αναφορές – συνειρμούς, που φέρουν την υπογραφή του ποιητή στη συγκεκριμένη σελίδα και δημιουργούν προφανώς ένα κλίμα. 

Όπως πολύ σωστά επισήμανε σε σχετικό σχόλιό του ο Γιώργος Βλαντής, αρκετές από τις ιστοσελίδες που αναπαράγουν την είδηση για την μήνυσή μου, «διανθίζουν τα δημοσιεύματά τους με αρκετές σχετικά ανώδυνες αναρτήσεις της σελίδας αυτής με δήθεν ρήσεις του Ελύτη για «πιτόγυρα» και τα τοιαύτα. Όλως παραδόξως, ή, μάλλον, καθόλου παραδόξως, στα δημοσιεύματα αυτά αποσιωπώνται παντελώς οι αναρτήσεις εκείνες που καθρεφτίζουν φτηνή σεξουαλικότητα και πρόστυχο μισογυνισμό και οι οποίες παρουσιάζονται ως ρήσεις του Ελύτη. Νομίζω πως κάθε άνθρωπος που σέβεται την αξιοπρέπεια της γυναίκας οφείλει να διαμαρτύρεται για αυτές τις εκφράσεις». 

Κι ακόμα, μήπως είδε ο κ. Τσαλαπάτης τις ιστοσελίδες που υπερασπίζονται τον ανώνυμο τρόλερ και βρίσκουν ιδανική (;) ευκαιρία για να αποκαθηλώσουν πλήρως τον Ελύτη; 

Ίσως έχουμε λίγο δρόμο ακόμα, αλλά είμαστε σταθερά στα ίχνη του ανώνυμου τρόλερ. Θα ξεσκεπαστεί ανυπερθέτως. 

Π.Α.Α.

Ο ΕΛΥΤΗΣ ΥΠΗΡΞΕ ΑΥΣΤΗΡΟΤΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΔΙΑΦΥΛΑΞΗ ΤΗΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ

Του Γιώργου Βλαντή 

Το να κάνει κανείς μαθήματα ελευθεροφροσύνης στον Παναγιώτη Ανδριόπουλο, έναν από τους πιο θαρραλέους πολέμιους του σκοταδισμού που καπηλεύεται το όνομα της Ορθοδοξίας στην Ελλάδα, είναι φαιδρό.
Ουκ ολίγοι στα καθ᾽ ημάς ακκίζονται εκθέτοντας παντοιοτρόπως την επιδερμική τους επαναστατικότητα, ενώ ταυτόχρονα συνάπτουν μεθοδικά σχέσεις με κάθε λογής κατεστημένα, αναλογιζόμενοι, φυσικά, την ώρα του ταμείου.
Αντιθέτως, επί χρόνια και με προσωπικό κόστος σημαντικό, ένας θεολόγος της Μέσης Εκπαίδευσης καταγγέλλει επωνύμως την υποκρισία, την ιδιοτέλεια, τον φονταμενταλισμό, τον αντισημιτισμό και τη μισαλλοδοξία μέσα από αμέτρητες αναρτήσεις στα ιστολόγιά του. Παράλληλα, αναδεικνύει με πλειάδα εκδηλώσεων τα τιμαλφή μιας παράδοσης καίριας, από το βυζαντινό μέλος ως τον Γιάννη Χρήστου, από τον Ρωμανό έως τον Ελύτη. Συνάμα, δεν διστάζει να προβάλλει μορφές που βδελύσσονται πολλοί θρησκευόμενοι λόγω του σεξουαλικού τους προσανατολισμού, όπως ο Καβάφης και ο Χατζιδάκις. Νομίζω πως με τον τρόπο αυτό διδάσκει αισθητική και υποβάλλει ένα ήθος.
Αλήθεια, τι έχουν πει όλοι όσοι έπεσαν να τον φάνε τώρα, για όσα εκείνος επί χρόνια καταγγέλλει; Πόσοι τον στήριξαν στις συγκρούσεις του με τους σκοταδιστές ορθοδοξοκάπηλους με το θάρρος της υπογραφής τους; Τι έκαναν για την ανάδειξη της ποίησης του Ελύτη, εκτός από χαβαλετζίδικα likes στη σελίδα ενός ανθρώπου που δεν ξέρει να κάνει τίποτε καλύτερο από το παράγει φτηνό χιούμορ για επαγγελματίες φραπεδόβιους; (Πρέπει να έχεις εντυπωσιακά πολύ χρόνο για να σπαταλάς το όποιο δράμι ευφυίας σου για την παραγωγή σκουπιδιών.)
Κι εγώ λέω όχι στις διώξεις και στις δίκες. Χαίρομαι όμως όταν βλέπω φίλους που έχουν την ευαισθησία της έκθεσης για αυτά που αγαπούν και θλίβομαι όταν οι συνήγοροι της ελευθερίας επενδύουν όλο το ζήλο τους στη μονοδιάστατη υπεράσπιση όλων όσων, αντί να μας σηκώσουν λίγο ψηλότερα, δικαιολογούν με το δήθεν χιούμορ τους την πόζα, την οκνηρία, την ισοπέδωση.
ΥΓ. Και για όσους προβάλλουν το επιχείρημα πως ο Ελύτης θα επικροτούσε την ιστοσελίδα αυτή λόγω του δήθεν ανατρεπτικού της χαρακτήρα: 
1. Ο μεγάλος ποιητής δεν ήταν σοβαροφανής, αλλά όντως σοβαρός. Τα μεγάλα «επαναστατικά» ποιήματα της «Μαρίας Νεφέλης» αποτέλεσαν καρπό μακρόχρονης, ουσιαστικής επεξεργασίας• δεν ήταν αποφάνσεις καφενόβιου.
2. Ο Ελύτης υπήρξε αυστηρότατος στη διαφύλαξη της ιδιωτικότητάς του και ουδέποτε συμβιβάστηκε με οιασδήποτε μορφής κίτρινο τύπο.
3. Θυμίζω πως ο ποιητής αντέδρασε το 1995, όταν χωρίς την έγκρισή του δημοσιεύτηκαν κείμενά του στα περιοδικά All Nude και Ποίηση. Η τότε λιτή δήλωσή του πειθεί πως ο νομπελίστας δεν σήκωνε «αστειάκια».
4. Το συνημμένο βίντεο δείχνει έναν άνθρωπο που μέχρι το τέλος της ζωής του ζούσε σε 50 τετραγωνικά. Είναι άθλιο να πουλάς εξυπνάδα καπηλευόμενος τη μνήμη ανθρώπου που σάρκωνε τέτοιο μεγαλείο.

Σημείωση Ιδιωτικής Οδού: Ευχαριστώ θερμότατα τον φίλο Γιώργο Βλαντή γι' αυτή την απροκάλυπτη - και μοναδική ως τώρα - στήριξη. Ο Γιώργος κατανοεί απόλυτα πως οι παντοειδείς παρεμβάσεις μου είναι ζήτημα αρχών και ιδεών, και μόνο! 

Π.Α.Α.

Ο ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ ΕΜΠΝΕΕΙ ΕΞΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΥΝΘΕΤΕΣ / ΤΡΙΤΗ 23/2 ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΟΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΕΝΩΣΗ

Η Ένωση Ελλήνων Μουσουργών και το Πρόγραμμα Μουσικής (ΒΜ) του Hellenic American College (HAEC) σε συνεργασία με το Hellenic American University (Manchester, NH, USA), παρουσιάζουν συναυλία με τίτλο Ο Μάνος Χατζιδάκις εμπνέει. 

Με αφορμή την πρόσφατη συμπλήρωση 90 χρόνων από τη γέννηση του μεγάλου Έλληνα δημιουργού, έξι Έλληνες συνθέτες παρουσιάζουν έργα τους επηρεασμένα από τον Μάνο Χατζιδάκι και το έργο του. Πρόκειται για έργα που εμπνεύστηκαν, βάσισαν – παράλλαξαν και αφιέρωσαν στον Μάνο Χατζιδάκι, ή έργα που άρεσαν στον συνθέτη. 

Το πρόγραμμα της συναυλίας περιλαμβάνει έργα των: Θόδωρου Αντωνίου, Σπύρου Δεληγιαννόπουλου, Λεωνίδα Κανάρη, Ιάκωβου Κονιτόπουλου, Γιώργου Κουρουπού και Αλεξάνδρας Παπαστεφάνου. 

Ερμηνεύουν οι μουσικοί: Άρτεμις Μπόγρη, Δάφνη Πανουργιά, Σοφία Παπαδημητροπούλου – τραγούδι, Τίτος Γουβέλης, Σπύρος Δεληγιαννόπουλος, Πέτρος Μπούρας, Αλεξάνδρα Παπαστεφάνου - πιάνο, Μιχάλης Κονταξάκης, Γιώργος Μουλουδάκης - κιθάρα, Γιώργος Αρνής - κοντραμπάσο και το κουαρτέτο εγχόρδων L’ Anima. 

Προλογίζουν ο Θόδωρος Αντωνίου και ο Γιώργος Κουρουπός, οι οποίοι υπήρξαν φίλοι και συνεργάτες του Μάνου Χατζιδάκι και θα μιλήσουν για τον συνθέτη και το έργο του. 

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2016, στις 20:30, στο Θέατρο της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης (Μασσαλίας 22, Κολωνάκι). 

Είσοδος ελεύθερη

Ο σπουδαίος σολίστ στην κιθάρα Γιώργος Μουλουδάκης, έγραψε για το έργο που θα ερμηνεύσει: 

FANTASIA IN MEMORIAM 

Τον Σεπτέμβρη του 1996, δυο χρόνια μετά την αποχώρηση Χατζιδάκι, ο Θόδωρος Αντωνίου μου έστειλε απ’ την Αμερική ένα έργο του για κιθάρα που έγραψε για την αφεντιά μου σαν μονοκοντυλιά σε μια και μοναδική μέρα, στο Port Washington. Λεγόταν Fantasia in Memoriam και ήταν μια ελεύθερη παράφραση βασισμένη στο “Χάρτινο το Φεγγαράκι” του κοινού μας φίλου Μάνου Χατζιδάκι. 

Αυτό το μικρό διαλογιστικό έργο, των 8-10 λεπτών, πέρασε τα χίλια κύματα μέσα στην ιστορία μας. Το ηχογράφησα αλλά δεν έτυχε ποτέ να μπει σε κάποιο απ’ τα ως εδώ άλμπουμ που κυκλοφόρησα. Την ερχόμενη Τρίτη, 23 Φεβρουαρίου, είκοσι χρόνια μετά την πρώτη εκείνη αγαπητική στιγμή, το παρουσιάζω σε μια συναυλία της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών, στην αίθουσα της Ελληνοαμερικάνικης Ένωσης, στην οδό Μασσαλίας 22, στα πλαίσια μιας συναυλίας με έργα επηρεασμένα απ’ την παρουσία του Μάνου Χατζιδάκι, είτε την συμβολική είτε την πραγματική.

Συνήθως δεν προσκαλώ όταν είμαι κι εγώ ο ίδιος προσκεκλημένος. Όποιος όμως βρίσκεται στο κέντρο την Τρίτη στις 8:30 μμ, ακριβώς, μπορεί να ακούσει αυτήν τη στιγμή από το παρελθόν μας.

Το έργο θα παιχτεί στην αρχή της συναυλίας, μετά από μια εισαγωγή των Γιώργου Κουρουπού και Θόδωρου Αντωνίου. Οι υπόλοιποι συμμετέχοντες είναι ασφαλώς μιας άλλης γενιάς, όμως εγώ όφειλα αυτήν την παρουσία μου στο έργο και στον συνθέτη του. 

Μικρή σημείωση: Το έργο θα παιχτεί απ’ το πρωτότυπο χειρόγραφο. Όποιος θέλει να χαρεί τον διαλογιστικό του χαρακτήρα ας χρησιμοποιήσει τα μπροστινά καθίσματα, καθώς κατά πάσα πιθανότητα δεν θα χρησιμοποιηθεί ενίσχυση, κι αυτό μέσα στην σκέψη πως η πραγματική ψυχή της κιθάρας αναπνέει στο χαμηλόφωνο και εξομολογητικό της ύφος.