Ιδιωτική Οδός: Νικόλαος Χαλδαιάκης: Diario Latinoamericano

Νικόλαος Χαλδαιάκης - Ελισσάβετ Χαρταβέλλα
[Diario Latinoamericano]

18/7

Μόλις πριν λίγο αφίχθηκα στη γή της Αργεντινής στο λιμάνι της Αγιώτατης Τριάδος και των καλών Ανέμων! Buenos Aires!

(θα σε κρατώ κοντά μου φυλαχτό)

Σε φιλώ καλή μου

στα όνειρα μου περπατούσα/ λατινική αμερική πέρα ως πέρα/ στο αριστερό μου πέλμα κρατούσα/ αργεντίνικο λιμάνι_ don't cry for me argentina I

19/7

από την νότια / χειμωνιάτικη απόληξη μου/ το μέρος των πονεμένων / κάπως μαλακώνει / τη δριμύτητα/ των αισθήσεων

ένα κ δυο κ τρία/ κύματα δε μετράω/ φοινικόδεντρα μ' ακολουθούν τώρα πια/ που φέρουν άλλους χρησμούς

ναι/ ακριβώς/ καθώς το ζητούμενό μου / ή καλύτερα / μας / θα αποδειχθεί / πέρα από μέτρημα / που δεν καταφέρεται / πάντα / εναντίον / της παντελούς έλλειψης σε μαθηματικά / αλλά σε μια ακολουθία / που τείνει / με μια κάποια πρακτικότητα / να αποδείξει / πως ο χρησμός θέτει το ζήτημα / του μαζί / πέρα από θάλασσες και ωκεανούς / αν είμαστε ικανοί / να το γευθούμε / ως καρπόν / του ταξιδίου / ή αυτού που αδιόρατα μας ενώνει

20/7

σπίτια χαμηλά... η (προ)οπτική ενός ουρανού με γαληνεύει

Και σήμερα ο ουρανός είναι Γαλανός / η οπτική / αυτή / πριν / μετά/που σε είδα / με γαληνεύει / ούτως ή άλλως/ ο χρόνος / σε αυτή / τη ματιά μας / δεν παίζει ρόλο / αφού υπάρχει / ο ρόλος / έχει να κάνει/ μόνο με το ανύπαρκτο

Το δώρον / του να δίνεις / το μέρος σου / στον άλλον / όχι ως αντίτιμον / ή διόδιον εξόδου / αλλά ως εθελούσιος εγκλωβισμός / σε αυτό που πάντα / ήσουν / ήμουν / χωρίς φόβο / αλλά με πάθος/ ζωογόνο / για αυτό / που υπάρχει / και κάνει το κάθε τι / από τον άλλον / μέρος / τόπο / ζωή / όχι κλεμμένη

[επίμετρον/ και έτσι η ποίηση / οφείλει να υπηρετεί / αυτό που υπάρχει / τη ζωή / τον άλλον / ποιητής /σημαίνει / δούλος / του άνω / κλητήρας μιας ποιότητας που σε καταδιώκει / εξωδίκως/]

Κι αν φαίνεται / πως ξεμακραίνω/ με την ιδιότητα / του σάκου / των αμαρτιών / που βαραίνουν / τις μικρές μου πλάτες / αντίδωρον / πάλι και πάλι / θα αναζητώ / εκ των ψιχίων / της δικής σου τράπεζας / των πιπτόντων λέξεων / που εναποθέτεις / ως άλλη ανακούφισης / ιαματικόν παλάτιον και επιστροφής εισιτήριον / στη χώρα Σου / Γη και θρόνον / του βασιλέως

[οι φοίνικες/ο ουρανός/ο δρόμος/ο χρησμός/Buenos Aires]

όμορφη πόλη...

22/7

Η ομορφιά κρύβει μέσα της ισότιμα και ισόρροπα την ακριβή γεωγραφία της νήσου μας/ μια σημαδούρα Φωτεινή / που σε κρατά σε ικανή πάντα απόσταση από αυτήν/ η ομορφιά για να παραμείνει / οφείλει να απομακρύνεται / από το φως του κόσμου / απόσταση χρειάζεται για να τη δεις / σαν τις φωτογραφίες/ εξ' επαφής δεν φαίνονται / ως από ευκύκλου τόξου των νεφών/ πλήρεις ριφήσονται χάλαζαι/ καθώς οφείλουμε να προτρέψουμε την αποτροπή /της αλώσεως του σκοπού / του τέλους / του ταξιδίου/ να παραμείνουν όλα σε μια απόσταση/ όχι ασφαλείας/ αλλά διανύσματος σωτηρίας

και αφού γεωγράφησα στεριές/ κ θάλασσες/ το πιο γλυκό μάθημα/ γεωγραφίας/στο κορμί σου το 'κανα (μηδείς αγεωγράφητος εισήτω)

η πλάτη σου/ είχε τις ακριβείς διαστάσεις του Βοσπόρου/ αφού ακουμπώντας την/ ένοιωσα το ρεύμα του Rio De La Plada

[κι όμως παρόλο που η αφή αυτή διέσχιζε την πραγματικότητα/αντιλαμβανόμουν ολοένα και εντονότερα/πόσο αγεωγράφητος/ήμουν/ενώπιόν σου/αφήνοντας το ποτάμι να μπεί στη θάλασσα/κάνε με / Rio de la Plata]

23/7

οι φοίνικες/με καταδιώκουν/σε γωνίες του προσώπου σου/που συναντώ

οι φοίνικες σε καταδιώκουν/ κ το αποξεραμένο καλοκαίρι τρύπα/ τις φτέρνες της αντοχής σου

Και Εσύ που το βλέπεις /με βοηθάς / να το δω

όσο με τα πέλματα νησιά αναζητώ/ κι όσο ένα πέλαγος με κυλά/ μόνο ομορφιά θα γεύομαι

κάπου εκεί / στη γεύση σου ανάμεσα / στα πέλματα / στα δαχτυλάκια/τριγύρω να κουρνιάσω/ να μου βάζεις νησιά στα μάτια [ως έκπτωτο πτηνό]

[αφού σφαγίασες όλους τους στρατιώτες που φυ(ι)λούσαν τα παράλια/μπόρεσες και εισήλθες σχεδόν μόνη στην Κυανή Ακτή/τα φαντάσματά τους σε ακολουθούσαν σιωπηλά/και ροδοπέταλα έπεφταν στην άμμο/που είχε γίνει κόκκινη από το αίμα τους/τι περίεργο/παρόλο το αίμα/παρόλο το θανατικό/αυτό ήταν κάτι αναστάσιμο/όταν κατέβηκες από την σχεδία είδες Εκείνον /με κλάματα στα μάτια/να σε ευχαριστεί/φιλώντας σου τα αλμυρά πέλματα/όλο το βράδυ/του είχες σώσει τη ζωή/κι αυτόν ήταν το πιο σπουδαίο/αυτό έκανε/το θάνατο των στρατιωτών/μαρτύριο του εσταυρωμένου]