Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου
Πριν κάμποσα χρόνια την εγχώρια κοσμική ζωή απασχολούσε το δίδυμο των κ.κ. Ψινάκη και Ρουβά, με αφορμή την καλλιτεχνική ανέλιξη και καθιέρωση του δεύτερου. Μια ...ιστορία με πολύ σασπένς
Τα χρόνια πέρασαν...
Ο κ. Ψινάκης έγινε δήμαρχος, με την λαϊκή ψήφο και ο κ. Ρουβάς τραγουδάει λαϊκά ορατόρια, όπως το «Άξιον εστι». Λαός παντού!
«Άξιον εστι»
Οδυσσέας Ελύτης
Μίκης Θεοδωράκης
Σάκης Ρουβάς
Και μόνο λόγω ...δυσήχου ονόματος – και δη σε σχέση με τα προηγούμενα – δεν υπάρχει κανονικά χώρος για τον κ. Ρουβά.
Αλλά ας πάμε στην ουσία.
Με αφορμή το «Άξιον εστι» στο Ηρώδειο τον Σεπτέμβριο του 2012, με τον Μάριο Φραγκούλη στο ρόλο του λαϊκού τραγουδιστή, είχαμε διατυπώσει τις επιφυλάξεις μας:
«Λυπούμαι που το Άξιον εστι, ένα τόσο σπουδαίο έργο τόσο του Ελύτη όσο και του Θεοδωράκη παρουσιάζεται ευκαίρως ακαίρως, αβασάνιστα θα έλεγα, και πάνω στο σώμα του πειραματίζονται πολλοί! Έτσι, με θλίβει η παρουσία του "ποπ τενόρου" Μάριου Φραγκούλη στο ρόλο του "λαϊκού τραγουδιστή"! Βέβαια ο Μάριος Φραγκούλης αυτή τη στιγμή είναι εξαιρετικά δημοφιλής και άρα μπορεί να ...τραβήξει κόσμο. Όμως, δε νομίζω κανείς σοβαρός άνθρωπος να θεωρεί την επιλογή Φραγκούλη ως ιδανική για το Άξιον εστι. Οι λόγοι είναι μάλλον εμπορικοί...»
Το θέμα που έχει προκύψει στις μέρες μας είναι ότι ...εκλήθη (!) ο Σάκης Ρουβάς να ερμηνεύσει το «Άξιον εστι» σε ένα κανούργιο ανέβασμα του έργου στη Ν. Σμύρνη.
Ο Μίκης Θεοδωράκης με δήλωσή του είπε ότι προτιμά μια κακή εκτέλεση του έργου παρά μια απαγόρευση.
Αγαπώ τον Μίκη και την μουσική του πολύ, αλλά είμαι χατζιδακικός κυρίως λόγω της ακριβής αντίληψης που είχε ο Χατζιδάκις για το τραγούδι. Δεν μπορεί όλοι να λένε τα πάντα, και κυρίως δεν μπορεί κάποιοι να καθαγιάζονται με έργα σαν το «Άξιον εστι».
Ο υπεύθυνος για την πρόσκληση Ρουβά είναι ο μαέστρος κ. Ορφανίδης. Τις ενστάσεις μου για την περίπτωσή του είχα διατυπώσει με αφορμή την δουλειά του στον Τσιτσάνη. Έγραφα πριν ένα χρόνο: «...διαβάζουμε στον τύπο ότι ο κ. Ορφανίδης «μετέτρεψε τις λαϊκές φόρμες του δημιουργού σε συμφωνικές, χαρίζοντας νέα πνοή στο σπουδαίο έργο του πρώτου συνθέτη λαϊκών τραγουδιών της Ελλάδας». Δηλαδή πρέπει να χρωστάμε και χάριτας στον κ. Ορφανίδη, ο οποίος «ζωοποίησε» τον Τσιτσάνη εν εσχάταις ημέραις».
Το ίδιο επιχείρημα επιστρατεύει και τώρα ο κ. Ορφανίδης. Με τον Σάκη Ρουβά το «Άξιον εστι» θα έρθει κοντά στο σημερινό ευρύ κοινό και μάλιστα στη νεολαία.
Νομίζω ότι οι «ζωογόνες» προτάσεις του κ. Ορφανίδη μυρίζουν θάνατο, συγχωρέστε με, στο όνομα του «λαού» (ποιού λαού...).
Και βέβαια, όπως επισήμανε ορθότατα η Ελένη Ζιώγα σε σχόλιό της στο fb, ξεχνάμε – δυστυχώς – τον ποιητή, δηλαδή τον Οδυσσέα Ελύτη.
Στην πρόσφατη δήλωσή του υπέρ Σάκη Ρουβά, ο Μίκης Θεοδωράκης μας αποκάλυψε: "Πώς να ξεχάσω την επιστολή ακόμα και των δικηγόρων του ίδιου του Ελύτη, την εποχή που ήμουν Γεν. Δ/ντής Μουσικών Συνόλων της ΕΡΤ, στην οποία όπως έγραφαν, «δεν ήταν σίγουροι για την ποιότητα της εκτέλεσης» (κι ας ήμουν εγώ στο πόντιουμ του μαέστρου και ο Μπιθικώτσης στον ρόλο του λαϊκού τραγουδιστή…)."
Αν ο Ελύτης είχε τις ενστάσεις του για εκείνη την εκτέλεση, υποπτεύεται κανείς ποια θα ήταν η γνώμη του για το κατά Ρουβά «Άξιον εστι»;
Αν ο Ελύτης είχε τις ενστάσεις του για εκείνη την εκτέλεση, υποπτεύεται κανείς ποια θα ήταν η γνώμη του για το κατά Ρουβά «Άξιον εστι»;
Ο μεγάλος μας συνθέτης Μίκης Θεοδωράκης πάντα ορμητικός και παθιασμένος μίλησε προ ετών σε συνέδριο για τον επαναστατικό Ελύτη, επικεντρώνοντας στο Άξιον εστι, τη “Βίβλο του ελληνικού λαού”, όπως το χαρακτήρισε, “το πιο επαναστατικό, ίσως, έργο αυτού του τόπου”.
Αν όντως το «Άξιον εστι» είναι τέτοιο, τότε ο κ. Ρουβάς πρέπει να αναζητήσει επειγόντως επαναστατικό φρόνημα!
Νομίζω ότι του λείπει αρκούντως.
Δεν φαίνεται πουθενά στη δήλωση του Μίκη Θεοδωράκη ότι ήταν "υπέρ Σάκη Ρουβά". Αντίθετα ήταν κατά των παντός είδους απαγορεύσεων τις οποίες έχει υποστεί κατά καιρούς το έργο του και που δεν θάθελε να προσθέσει κι αυτός άλλη μία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω πως η είδηση για την εκτέλεση του Άξιον Εστί από τον Ρουβά, μονάχα θλίψη μπορεί να μάς προκαλεί!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελικά, ο Θεοδωράκης θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτικός στις επιλογές του!
Έπειτα, ο εν λόγω καλλιτέχνης δεν διαθέτει και τα ανάλογα φωνητικά προσόντα!
Κρίμα,γιατί ο Θεοδωράκης είναι από τους αγαπημένους μου συνθέτες!
ΔΙΟΓΕΝΗΣ/Ε.Μ.
Προς το συντάκτη του παρόντος άρθρου, κ.Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜετά λύπης μου ολοκλήρωσα την ανάγνωση του παραπάνω κειμένου και πιο συγκεκριμένα, του σχόλιού σας περί του τενόρου κ. Μάριου Φραγκούλη. Για τη περίπτωση της επερχόμενης ερμηνείας του Σάκη Ρουβά (που ας ελπίσουμε αυτή τη φορά να μη φορέσει τη φούστα του Βαλεντίνο), δεν έχω να πω τίποτα περισσότερο από το ότι θεωρώ επιεικώς απαράδεκτο το όλο θέμα. Παρόλα αυτά κάθε καλλιτέχνης έχει το δικαίωμα να προσπαθήσει κάτι καινούριο, πόσο μάλλον να κάνει κάποιο «ποιοτικό άλμα» σαν κι αυτό που έπεται να προσπαθήσει να κάνει ο Σάκης Ρουβάς και δη με την όποια υποστήριξη του ίδιου του κ.Μίκη Θεοδωράκη.
Αλλά ας επανέλθουμε στο θέμα από το οποίο ξεκινήσαμε: στον “ποπ τενόρο” όπως τον αναφέρατε, που σας προκάλεσε θλίψη η παρουσία του ως “ λαϊκό τραγουδιστή”… Καταρχάς απορώ με τον χαρακτηρισμό σας και την εκμηδένιση της προσωπικότητας, της καλλιέργειας και του ταλέντου του συγκεκριμένου καλλιτέχνη. Ο κ.Μάριος Φραγκούλης δεν αποτελεί ούτε κάποιον τυχάρπαστο pop star, ούτε κάποιο καλλιτέχνη που ευκαιριακά και για εμπορικούς μονάχα λόγους θα επιχειρήσει να ερμηνεύσει ένα έργο τόσο σημαντικό όσο το Άξιον Εστί. Η ερμηνεία του συγκεκριμένου έργου στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, τόσο το 2012, δεν αποτελούσε κανενός είδους πειραματισμό και θέλω να πιστεύω πως κάθε «σοβαρός άνθρωπος», όπως λέτε, θα συμφωνήσει με την επιλογή του Μάριου Φραγκούλη για την ερμηνεία του έργου έναντι του Σάκη Ρουβά ή οποιουδήποτε άλλου, που ούτε την παιδεία, ούτε την εκπαίδευση αλλά ούτε και τη φωνητική δεινότητα του κ.Φραγκούλη κατέχει.
Ο κ.Μάριος Φραγκούλης είναι δημοφιλής τόσο για το έργο του, την παιδεία του, το ήθος του, αλλά και τις αξιοσημείωτες σπουδές του (κέρδισε την υποτροφία Μαρία Κάλλας και την υποτροφία Ωνάση, σπούδασε κλασικό τραγούδι και όπερα δίπλα σε σημαντικότατους ιστορικούς τραγουδιστές όπως ο Carlo Bergonzi και Alfredo Kraus. Κέρδισε τον διεθνή διαγωνισμό κλασικού τραγουδιού Luciano Pavarotti. Έχει τραγουδήσει με την Montserrat Caballe, τον Placido Domingo, τον Jose Carreras, την Barbara Hendricks, την Maria Guleghina και πολλούς άλλους σε συναυλίες όπερας καθώς σε μερικές από τις μεγαλύτερες σκηνές τους κόσμου όπως η Scala του Μιλάνου). Ασχολήθηκε με το classical crossover, διευρύνοντας το ρεπερτόριό του, χωρίς όμως ποτέ να μειώσει την ποιότητά ή την παιδεία του, πόσο μάλλον για χάριν της εμπορικότητας (σε αυτό το σημείο, σας θυμίζω μόνον πόσες φορές απέρριψε τις προτάσεις που του έγιναν να συμμετάσχει στη Eurovision).
Σαν καλλιτέχνης αλλά και σαν άνθρωπος, σαν Έλληνας του κόσμου, αποτελεί έναν από τους ελάχιστους «φανούς» του Ελληνισμού, του πολιτισμού και της ποιότητας, για τον οποίο, τουλάχιστον η ίδια του η πατρίδα θα έπρεπε να είναι περήφανη και να τον υποστηρίζει. Η θέση του “κριτή”, ήταν πάντα και θα είναι, η πιο «άνετη», εύκολη και «βολική» και στο όνομα αυτής ισοπεδώνονται σχεδόν τα πάντα και το τοπίο μοιάζει θολό. Πιστεύω πως όταν ένας καλλιτέχνης, όπως ο κ.Μάριος Φρακούλης, εμφανίζεται στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού ή σε όποια άλλη σκηνή του κόσμου, οι όποιοι “κριτές”, θα πρέπει για μια στιγμή να κατέβουν από τις πανύψηλες πολυθρόνες τους και να ακούσουν πραγματικά τον καλλιτέχνη όχι μόνο σαν ερμηνευτή αλλά και σαν άνθρωπο και να εκτιμήσουν έστω και για μία φορά, έστω και σιωπηλά, τις λιγοστές ρανίδες ποιότητας που έχουν απομείνει στην Ελλάδα…
Αφροδίτη-Αναστασία Μενεγάκη.