Virgil Gheorghiu (1916–1992)
Τα ορχεοειδή ζουν στα τροπικά δάση, όπου τα δένδρα είναι γιγαντιαία, ψηλά σαν ουρανοξύστες. Οι ρίζες των δένδρων αυτών απομυζούν όλη την ικμάδα της γης. Οι κορμοί τους καταλαμβάνουν ολόκληρη την περιοχή, στην οποία φυτρώνουν. Τα μικρά ορχεοειδή δεν βρίσκουν ούτε ένα ψίχουλο γης για να βυθίσουν τις μικρές τους ρίζες. Τότε τα ορχεοειδή αναρριχώνται στα γιγαντιαία δένδρα κι όταν φθάνουν στην κορυφή, ρίχνουν τις ρίζες τους πάνω απ' το κεφάλι τους, στον ουρανό.Και τρέφονται απ' την υγρασία του αέρα, απ' αυτό που αντλούν απ' τα σύννεφα. Οι ρίζες των ορχεοειδών αναζητούν την ικμάδα τους στο γαλάζιο του ουρανού, στο φως του ήλιου και στις ακτίνες της σελήνης. Βέβαια η φυσική τους σύστασις αλλάζει. Η ρίζα γίνεται η ίδια λουλούδι και ο κλώνος φύλλο και λουλούδι... Διότι δεν είναι εύκολο να ζεις πολύ ψηλά, πάνω στις κορυφές των γιγαντιαίων δένδρων, πάνω απ' το παρθένο δάσος, στη γειτονιά του ουρανού και να παίρνεις από κει την υπόστασή σου. Εμείς, οι χριστιανοί είμαστε στην Εκκλησία ακριβώς όπως τα ορχεοειδή. Έχομε ξερριζώσει τις ρίζες μας απ' την γήινη πολιτεία και τις έχομε φυτεύσει πάνω απ' τα κεφάλια μας, στο χώρο της Ουράνιας Ιερουσαλήμ...
Η Εκκλησία δεν ζει παρά προσωρινά και μερικά επί της γης. Η ζωή μέσα στην ιστορία και τον κοινωνικό χώρο είναι γι' αυτή μια ζωή δευτερεύουσα. Κι αν ο άνθρωπος κόψει ένα ορχεοειδές και χώσει τις ρίζες του στη γη (όπως κάνουν τις ρίζες των άλλων φυτών) πεθαίνει. Ή δεν είναι πια ένα ορχεοειδές... Η Εκκλησία είναι το ίδιο. Αν τραβήξει κανείς την ρίζα της απ' τον ουρανό και θελήσει να την βυθίσει εδώ κάτω για να κάνει ένα κοινωνικό, προοδευτικό έργο, ακόμα κι αν πραγματοποιήσει τον Παράδεισο επι της γης, αυτή η Εκκλησία δεν θάναι Εκκλησία του Θεού. Παύει απλούστατα να είναι Εκκλησία. Μοιάζει πια με τάλλα ανθρώπινα έργα. Μπορεί να είναι περίφημη, μεγαλειώδης, εξαίσια. Αλλ' όχι θεία. Όχι αγία. Διότι ο Θεός μόνο είναι άγιος. Και κείνοι που πήραν εξουσία απ' Αυτόν. Ο ιερεύς παίρνει κατά την χειροτονία του την ίδια την φλόγα του ουρανού, που κατέβηκε επι των Αποστόλων κατά την Πεντηκοστή. Κι αν έπειτα από την χειροτονία, ύστερ' απ' την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος πάνω του, ο ιερεύς επιμένει να μένει στην επίγεια Ιερουσαλήμ και να κάνει έργα της γης, για τη γη, δεν βρίσκεται πια στην Εκκλησία. Έτσι, και ο πατέρας, πουλώντας βαμβάκι, έκανε έργο της γης... Αυτός, που είναι ιερεύς! Αυτός, που κατέχει το Φως. Διότι "ουκ αν τι δύναιτο φωτίζειν όλως, ει μη υπάρχει φως". (Άγ. Κύριλλος Αλεξανδρείας).
Αν ο ιερεύς, που κατέχει το φως δεν το μεταδίδει κι ασχολείται με άλλα πράγματα, ποιός θα το μεταδώσει σ' εκείνους που το περιμένουν; Ο ιερεύς είναι ο μόνος άνθρωπος, που κατέχει το πυρ του ουρανού. "Και χρειάζεται νάχεις φωτιά για να μεταδώσεις φωτιά" (Άγ. Κύριλλος Αλεξ.). Οι ιερείς πήραν την εξουσία απ' τον Θεό, όπως οι Απόστολοι, των οποίων το έργο συνεχίζουν. Κατέχουν τον Θεό." Και για να τους κάνεις μετόχους της θεότητος πρέπει νάσαι Θεός". (Άγ. Κύριλλος Αλεξ.). Οι ιερείς έχουν το καθήκον ν' ασχολούνται με πράγματα του ουρανού. Να θεοποιούν τους ανθρώπους εδώ κάτω. Να τους οδηγούν προς τον ουρανό. Διότι ούτε κι οι προφήτες δεν ονομάσθηκαν όπως οι χριστιανοί: Ναοί του Αγίου Πνεύματος. "Κάθε χριστιανός είναι μεγαλύτερος απ' τον άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή: εν μείζοσι γεγόναμεν δια Χριστόν". (Άγ. Κύριλ.)
(Από το βιβλίο: "Ένα όνομα για την αιωνιότητα" εκδ. "ΤΗΝΟΣ" 1970, σελ.182-184).
Τα ορχεοειδή ζουν στα τροπικά δάση, όπου τα δένδρα είναι γιγαντιαία, ψηλά σαν ουρανοξύστες. Οι ρίζες των δένδρων αυτών απομυζούν όλη την ικμάδα της γης. Οι κορμοί τους καταλαμβάνουν ολόκληρη την περιοχή, στην οποία φυτρώνουν. Τα μικρά ορχεοειδή δεν βρίσκουν ούτε ένα ψίχουλο γης για να βυθίσουν τις μικρές τους ρίζες. Τότε τα ορχεοειδή αναρριχώνται στα γιγαντιαία δένδρα κι όταν φθάνουν στην κορυφή, ρίχνουν τις ρίζες τους πάνω απ' το κεφάλι τους, στον ουρανό.Και τρέφονται απ' την υγρασία του αέρα, απ' αυτό που αντλούν απ' τα σύννεφα. Οι ρίζες των ορχεοειδών αναζητούν την ικμάδα τους στο γαλάζιο του ουρανού, στο φως του ήλιου και στις ακτίνες της σελήνης. Βέβαια η φυσική τους σύστασις αλλάζει. Η ρίζα γίνεται η ίδια λουλούδι και ο κλώνος φύλλο και λουλούδι... Διότι δεν είναι εύκολο να ζεις πολύ ψηλά, πάνω στις κορυφές των γιγαντιαίων δένδρων, πάνω απ' το παρθένο δάσος, στη γειτονιά του ουρανού και να παίρνεις από κει την υπόστασή σου. Εμείς, οι χριστιανοί είμαστε στην Εκκλησία ακριβώς όπως τα ορχεοειδή. Έχομε ξερριζώσει τις ρίζες μας απ' την γήινη πολιτεία και τις έχομε φυτεύσει πάνω απ' τα κεφάλια μας, στο χώρο της Ουράνιας Ιερουσαλήμ...
Η Εκκλησία δεν ζει παρά προσωρινά και μερικά επί της γης. Η ζωή μέσα στην ιστορία και τον κοινωνικό χώρο είναι γι' αυτή μια ζωή δευτερεύουσα. Κι αν ο άνθρωπος κόψει ένα ορχεοειδές και χώσει τις ρίζες του στη γη (όπως κάνουν τις ρίζες των άλλων φυτών) πεθαίνει. Ή δεν είναι πια ένα ορχεοειδές... Η Εκκλησία είναι το ίδιο. Αν τραβήξει κανείς την ρίζα της απ' τον ουρανό και θελήσει να την βυθίσει εδώ κάτω για να κάνει ένα κοινωνικό, προοδευτικό έργο, ακόμα κι αν πραγματοποιήσει τον Παράδεισο επι της γης, αυτή η Εκκλησία δεν θάναι Εκκλησία του Θεού. Παύει απλούστατα να είναι Εκκλησία. Μοιάζει πια με τάλλα ανθρώπινα έργα. Μπορεί να είναι περίφημη, μεγαλειώδης, εξαίσια. Αλλ' όχι θεία. Όχι αγία. Διότι ο Θεός μόνο είναι άγιος. Και κείνοι που πήραν εξουσία απ' Αυτόν. Ο ιερεύς παίρνει κατά την χειροτονία του την ίδια την φλόγα του ουρανού, που κατέβηκε επι των Αποστόλων κατά την Πεντηκοστή. Κι αν έπειτα από την χειροτονία, ύστερ' απ' την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος πάνω του, ο ιερεύς επιμένει να μένει στην επίγεια Ιερουσαλήμ και να κάνει έργα της γης, για τη γη, δεν βρίσκεται πια στην Εκκλησία. Έτσι, και ο πατέρας, πουλώντας βαμβάκι, έκανε έργο της γης... Αυτός, που είναι ιερεύς! Αυτός, που κατέχει το Φως. Διότι "ουκ αν τι δύναιτο φωτίζειν όλως, ει μη υπάρχει φως". (Άγ. Κύριλλος Αλεξανδρείας).
Αν ο ιερεύς, που κατέχει το φως δεν το μεταδίδει κι ασχολείται με άλλα πράγματα, ποιός θα το μεταδώσει σ' εκείνους που το περιμένουν; Ο ιερεύς είναι ο μόνος άνθρωπος, που κατέχει το πυρ του ουρανού. "Και χρειάζεται νάχεις φωτιά για να μεταδώσεις φωτιά" (Άγ. Κύριλλος Αλεξ.). Οι ιερείς πήραν την εξουσία απ' τον Θεό, όπως οι Απόστολοι, των οποίων το έργο συνεχίζουν. Κατέχουν τον Θεό." Και για να τους κάνεις μετόχους της θεότητος πρέπει νάσαι Θεός". (Άγ. Κύριλλος Αλεξ.). Οι ιερείς έχουν το καθήκον ν' ασχολούνται με πράγματα του ουρανού. Να θεοποιούν τους ανθρώπους εδώ κάτω. Να τους οδηγούν προς τον ουρανό. Διότι ούτε κι οι προφήτες δεν ονομάσθηκαν όπως οι χριστιανοί: Ναοί του Αγίου Πνεύματος. "Κάθε χριστιανός είναι μεγαλύτερος απ' τον άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή: εν μείζοσι γεγόναμεν δια Χριστόν". (Άγ. Κύριλ.)
(Από το βιβλίο: "Ένα όνομα για την αιωνιότητα" εκδ. "ΤΗΝΟΣ" 1970, σελ.182-184).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου