ΓΕΡΩΝ ΧΑΛΚΗΔΟΝΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ: "Ὀφείλομεν νὰ μὴν ἐπιδεικνύομεν ἰσχὺν καὶ ναρκισσισμόν..."

Την ...απάντηση σε κάποιους Επισκόπους της Εκκλησίας της Ελλάδος οι οποίοι αυθαιρετούν συστηματικά, φωνασκούν αδικαιολόγητα, καταγγέλλουν τους πάντες καθημερινά, και γενικώς εκθέτουν την Εκκλησία στα μάτια των πολλών, δίνοντας την εντύπωση ότι αυτοί είναι η φωνή και η μαρτυρία της Εκκλησίας, δίνει ο Μητροπολίτης του Οικουμενικού Πατριαρχείου Γέρων Χαλκηδόνος Αθανάσιος. 

Στην ομιλία του κατά την χειροτονία του νέου Επισκόπου Αμορίου Νικηφόρου στο Φανάρι, την περασμένη Κυριακή 2 Φεβρουαρίου, διετύπωσε με σαφήνεια την περί Επισκόπων ορθόδοξη διδασκαλία, λαμβάνοντας υπ' όψιν του φυσικά και τους σύγχρονους καιρούς. Μεταφέρω εδώ αυτούσια αποσπάσματα απ' αυτόν τον πέρα ως πέρα αληθινό λόγο του Γέροντος Χαλκηδόνος, τον οποίο μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο στο Φως Φαναρίου. 

"Ἡμεῖς οἱ Ἀρχιερεῖς εἴμεθα ὑπηρέται καὶ διάκονοι τῶν Μυστηρίων τοῦ Θεοῦ. Διὸ καὶ ὀφείλομεν νὰ ἔχωμεν φόβον Θεοῦ, ἐγρήγορσιν, τόλμην καὶ ἀποφασιστικότητα, νὰ εὑρισκόμεθα ἀγαπητικῶς πλησίον τοῦ λαοῦ, βοηθοῦντες αὐτὸν καὶ μὴ "ἑστῶτες καὶ θερμαινόμενοι" (Ἰω. 18, 18) ἐντὸς ὑαλίνων πλέον πύργων, ὡς ἄλλοτε οἱ φεουδάρχαι ἐπίσκοποι τοῦ Μεσαίωνος καὶ ὄχι μόνον, "φυλάσσοντες φυλακὰς τῆς νυκτός" (Λουκ. 2, 8), οἱ καιροὶ γὰρ οὐ μενετοὶ (Φιλαδελφείας). Παρῆλθε ἄλλωστε ἡ ἐποχὴ αὕτη, ὁδεύομεν δὲ ἄγνωστον ποῦ. 

Ὀφείλομεν ὡς ἐκ τούτου νὰ μὴν ἐπιδεικνύομεν ἰσχὺν καὶ ναρκισσισμόν, καθότι ἡ ἰσχὺς συνδέεται μετὰ τοῦ ναρκισσισμοῦ. Διότι εἰς αὐτὸν τὰ προσωπικὰ τόσον ὑπεραξιοποιοῦνται καὶ παρερμηνεύονται ὡς ὑπηρετικὰ τοῦ καλοῦ τῆς Ἐκκλησίας, ὥστε εἰς τὰ ὄμματα τοῦ ναρκισσευομένου νὰ δικαιολογοῦνται ἀκόμη καὶ τὰ ψεύδη (H.-J. Wirth). Αὐτοερώμενοι ὡς ὁ εὐειδὴς Νάρκισσος, πιστεύουν τόσον πολὺ ὅτι εἶναι μεγαλειώδεις καὶ ἀπόλυτοι, ὥστε δυσκολεύονται εἰς τὴν αὐτοκριτικήν, τοῦθ’ ὅπερ ὁδηγεῖ εἰς τὴν ἀπώλειαν τῆς πραγματικότητος. Ἡ ἰσχὺς προσφέρει εἰς τὸν ναρκισσευόμενον μίαν καλὴν εὐκαιρίαν διὰ νὰ εὑρίσκει τὰς ἀνάγκας τῆς μεγαλειότητός του (B. Tambour – H. Meesmann). 

Ὀφείλομεν νὰ μὴν ἐμφανιζόμεθα ὡς παντογνῶσται ἀλλὰ νὰ εἴμεθα σεμνοὶ καὶ ταπεινοί, γνωρίζοντες τὰ ὅριά μας, καὶ σεβόμενοι τοὺς ἄλλους καὶ ἰδίως τοὺς εἰδικούς. Ὀφείλομεν νὰ ἐργαζόμεθα σκληρά, μὴ ἐνωτιζόμενοι τὰ τοῦ ἄφρονος πλουσίου "ψυχή, ἔχεις πολλὰ ἀγαθά……" (Λουκ. 12, 19)".