 |
| Η πεδιάδα της Μεσαράς |
«Τρεις το λάδι, τρεις το ξίδι κι έξι το λαδόξιδο». Αυτή την παροιμία την άκουγα πολλές φορές όταν ήμουν μικρό παιδί από τους γονείς μου και άλλους συγχωριανούς μου, όταν πουλούσαν τη σταφίδα ή το λάδι, κύρια προϊόντα όλων των γεωργών της περιοχής.
Ευλογημένος τόπος η πεδιάδα της Μεσαράς, νότια του νομού Ηρακλείου, στην Κρήτη. Απ’ όλα έβγαζε και συνεχίζει να βγάζει. Όμως όταν ήμουν εγώ παιδί, πριν 35-40 χρόνια, (πώς περνούν αλήθεια τα χρόνια, νερό τρεχούμενο λες κι είναι!), όλοι οι αγρότες της περιοχής επιδίδονταν κυρίως στην παραγωγή σταφίδας και λαδιού.
Ανάμεσα σ’ αυτούς κι ο μακαρίτης ο πατέρας μου μαζί με τους υπόλοιπους συγχωριανούς, στο μικρό πανέμορφο χωριό, σήμερα Πραιτώρια παλιότερα Προτόρια, στην επαρχία Μονοφατσίου.
Τον καιρό της συγκομιδής λοιπόν, πουλούσαν τα εισοδήματα, τη σταφίδα και το λάδι και το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων, αν όχι όλα, πήγαιναν στα «καλλιεργητικά».
Τα «καλλιεργητικά» σχεδόν για όλους ήταν τα δάνεια που έπαιρναν, κατά κύριο λόγο από την «Αγροτική Τράπεζα».
Αφού λοιπόν εξοφλούσαν ή πλήρωναν μέρος των δανείων προσπαθούσαν να κάνουν ταμείο. Τότε ήταν που άκουγα να χρησιμοποιούν την παροιμία «τρεις το λάδι, τρεις το ξίδι κι έξι το λαδόξιδο».
Η αλήθεια πως μικρό παιδί τότε, δεν μπορούσα να καταλάβω τι ήθελαν να πουν μ’ αυτή την παροιμία. Στο παιδικό μου μυαλό φαινόταν λογικό, εφ’ όσον τρεις κάνει το λάδι και τρεις κάνει το ξίδι, το λαδόξιδο κάνει έξι. Τι πιο απλό!
Σιγά-σιγά βέβαια αργότερα άρχισα να καταλαβαίνω το νόημα, ιδιαιτέρως όταν άκουγα παρά την αυξημένη σοδειά να λένε ότι «ήρθαμε μία η άλλη». Κι εννοούσαν βέβαια ότι όσα κι αν ήταν τα έσοδα, τα περισσότερα και καμιά φορά όλα ίσα-ίσα που κάλυπταν τα έξοδα. Έξοδα τα οποία συνεχώς αυξάνονταν με τους τόκους.
Όλες αυτές οι κατά τα άλλα νοσταλγικές εικόνες, μου΄ρθαν κατά νου ακούγοντας και διαβάζοντας για τα Ελληνικά «Μνημόνια». Οι πάσης φύσεως δανειστές ασχολούνται μόνο με την έννοια των αριθμών χωρίς να τους ενδιαφέρει η τήρηση των αναλογιών.
Δανείζουν την Ελλάδα για να τους επιστρέφει προηγούμενα δανεικά και ταυτοχρόνως αυξάνεται το ποσό των δανείων και των τόκων τους. Και δεν φταίνε βέβαια αυτοί, μα εμείς που καθημερινά αποδεικνύουμε την αδυναμία μας και την ανεπάρκεια μας, ακόμη και στο να αντιδράσουμε.
Χρειάστηκε σχεδόν μισός χρόνος και δύο εκλογικές αναμετρήσεις για να καταφέρουν οι πολιτικοί μας να κάνουν ένα απλό ανασχηματισμό της κυβέρνησης, όπως είπαν οι περισσότεροι.
Και πολλούς απ’ αυτούς τους πολιτικούς και ενώ δεν έχει περάσει ούτε μήνας, από τις τελευταίες εκλογές, με τον τρόπο τους λες και σε προετοιμάζουν για νέες.
Δεν έχω διάθεση όμως να πολιτικολογήσω, γι’ αυτό και κλείνω όπως και σε παλιότερο άρθρο μου με την φράση: «ας ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ επιδεικνύοντας ΑΥΤΟΣΥΓΚΡΑΤΗΣΗ, ΥΠΟΜΟΝΗ και ΠΡΟΣΕΥΧΗ, αν δεν έχουμε βέβαια ξεχάσει εντελώς, να προσευχόμαστε!».
Αρχιμανδρίτης
Γεράσιμος Φραγκουλάκης
Αννόβερο-Γερμανίας
«ας ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ επιδεικνύοντας ΑΥΤΟΣΥΓΚΡΑΤΗΣΗ, ΥΠΟΜΟΝΗ και ΠΡΟΣΕΥΧΗ,...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ Πάτερ μου, αρχικά δεν ήθελά να σχολιάσω, αλλά δεν με αφήνει η αγάπη Του γιά εσάς να σιωπήσω.
Συμφωνώ λοιπόν και επαυξάνω...
Ας αντισταθούμε με αυτά που γράφεις, αλλά με κίνητρο την απαραίτητη σωτήρια ΜΕΤΑΝΟΙΑ. Διότι λίγο/πολύ όλοι μας εργαζώμαστε στόν αμπελώνα του Κυρίου "κρύβωντας" το τάλαντο που μας εμπιστεύτηκε στό χώμα της αυταρέσκειας η οποία εξελίσεται αυτόματα σε ανθρωπαρέσκεια. Έτσι μας εξαπατάει ο κοινός εχθρός δίνωτάς μας την ψευδαίσθηση ότι ανήκουμε στούς «εν Κυρίω κοπιώντες», ενώ στην ουσία υπηρετούμε τα δικά του συμφέροντα.
Θυμάστε αυτό το αρχαίο ρητό που πρίν μερικά χρόνια μου είχατε πεί;...Το καλό αν δεν το κάνεις καλά, δεν είναι καλό.
Αν θέλουμε την σωτηρία μας, αν θέλουμε να ακούσουμε απ αυτή τη ζωή το "ευγε δούλε αγαθέ και πιστέ, εισήλθε εις την χαρά του Κυρίου σου", ας παρακολουθούμε εντατικά και αδιάκοπα τον εαυτό μας, καταδικάζωντάς τον άμεσα και αμείλικτα κάθε φορά που τον πιάνουμε να υπηρετεί τον εχθρό Του και εχθρό μας.
Ιωάννης Καρράς