Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012

ΜΙΑ ΑΛΛΙΩΤΙΚΗ "ΚΡΙΣΗ" ΤΩΝ ΜΑΝΟΥ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ ΚΑΙ ΝΟΤΗ ΜΑΥΡΟΥΔΗ


Το 1966, ο Μάνος Χατζιδάκις εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή, «Μυθολογία», η οποία περιέχει οκτώ ενότητες με 25 ποιήματα. Δέκα απ' αυτά, δέκα περίπου χρόνια μετά, επέλεξε ο συνθέτης και δεξιοτέχνης της κιθάρας Νότης Μαυρουδής, τα μελοποίησε και τα παρουσίασε ως τραγούδια σε δίσκο.  Η ενορχήστρωση του Μαυρουδή αέρινη και λυρική όπως και οι στίχοι του συνθέτη: «Κρίση την είπαν την στιγμή/ σαν εκοιμήθης πλάι μου με χάρη/ την ώρα που ξεχύθηκαν μ’ ορμή/ χίλια πουλιά να σκίσουν το φεγγάρι» (Κρίση). Δεσπόζει βεβαίως η κλασσική κιθάρα του Νότη Μαυρουδή και ακολουθούν οι ήχοι του βιολιού, του βιολοντσέλου, της άρπας, του μπάσου, του μαντολίνου, των κρουστών, αλλά και ενός διακριτικού κλαρίνου. 
Οι ερμηνευτές των τραγουδιών, δύο νέοι, τότε, τραγουδιστές: η Αρλέτα (με δισκογραφία ήδη από το 1967) και ο Ηλίας Λιούγκος. Οι φωνές τους, αθώες και εύθραυστες, ταιριάζουν πολύ στο ύφος και στο πνεύμα των ποιημάτων και της μουσικής.
Επειδή το κυρίαρχο στοιχείο των μελοποιημένων ποιημάτων είναι η λέξη και η έννοια «παιδί», ο δίσκος ονομάστηκε "Παιδί της γης", που είναι και ο τίτλος ενός χατζιδακικού ποιήματος. Το ποίημα, όμως, «Ιδιωτική στιγμή» με το οποίο κλείνει ο δίσκος, είναι ένα καθαρά πολιτικό τραγούδι χωρισμένο σε τέσσερα μέρη Ιεροσυλία-Παρανομία-Μαθητεία-Αποτέλεσμα με τον ήρωα-αφηγητή να δίνει τις κατάλληλες απαντήσεις στις απορίες-αγωνίες ενός παπά, ενός αστυνόμου και ενός παιδιού: είμαι ο Χριστός, ο αξιωματικός, ο ποιητής.
Από τον δίσκο αυτό παραθέτω εδώ την Κρίση. Ολότελα διαφορετική από την τρέχουσα, που είναι αρκούντως βάναυση. Του Χατζιδάκι και του Μαυρουδή είναι λυρική, απέραντα ευγενική, αληθινά ερωτική.


 
Κρίση την είπαν την στιγμή
σαν εκοιμήθης πλάι μου με χάρη,
την ώρα που ξεχύθηκαν μ' ορμή
χίλια πουλιά να σκίσουν το φεγγάρι.


Κρίση την είπαν την πηγή
που πάνε τ' άστρα να λουστούν το βράδυ,
να πιουν νερό να χτενιστούν στη γη
και να πλαγιάσουν στης αυλής μου το πηγάδι.


Κρίση την είπαν την ορμή
που φτιάχνει η αγάπη μέσα στο λιβάδι
κι η αναπνοή σου γίνεται στιγμή
που μ' ακουμπά τ' αγέρι του Θεού σαν χάδι.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου