Σήμερα που γιορτάζει ο φίλος ποιητής Διονύσης Καρατζάς, και του εύχομαι πάντα να γράφει ποίηση χωρίς αιδώ (την τρέχουσα εννοώ), αξιώνομαι να παρουσιάσω σύντομα - μια πρώτη καταγραφή - τη νέα ποιητική του συλλογή Χωρίς εδώ.
Η ποιητική συλλογή Χωρίς εδώ είναι το δεύτερο βιβλίο του Δ. Καρατζά που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΤΟ ΔΟΝΤΙ, καθώς προηγήθηκε το βιβλίο «Διά βραχέων» (μια συλλογή πεζών κειμένων τα οποία ο ποιητής είχε δημοσιεύσει στη στήλη του στο περιοδικό το δόντι). Εκεί στο δόντι είχαμε συνυπάρξει κάποιες φορές με τον Διονύση Καρατζά, αφού είμαστε από τους πρώτους ίσως συνεργάτες του περιοδικού, που ευτυχώς επιβίωσε ως εκδόσεις. Πάντοτε διάβαζα πρώτα το δικό του κείμενο. Είχαμε κάνει και μια συνέντευξη για τον τηλεοπτικό σταθμό Λύχνος, το 1997 θαρρώ. Τον εκτιμώ ιδιαίτερα ως ποιητή και ως άνθρωπο γιατί είναι λιτός και ουσιαστικός. Απίστευτα συνεπής και ενώ είναι ολότελα ανεπιτήδευτος, είναι γητευτής! Ίσως γιατί είναι αληθινός ποιητής...
Χαίρομαι γιατί η νέα τούτη έκδοση έχει έντονο συλλεκτικό χαρακτήρα, καθώς μαζί με το βιβλίο προσφέρονται και μια σειρά από 16 κάρτες, στις οποίες τα ποιήματα της συλλογής είναι γραμμένα χειρόγραφα και υπογεγραμμένα από την Διονύση Καρατζά. Στο εξώφυλλο του βιβλίου παρουσιάζεται έργο του ζωγράφου Ηλία Παπανικολάου. Η επιμέλεια της έκδοσης ανήκει στη Μαρία Κοσσυφίδου, ενώ την καλλιτεχνική επιμέλεια είχε ο Χρήστος Ρούσσης.
Χαίρομαι, επίσης, γιατί η παρουσίαση της συλλογής Χωρίς εδώ θα γίνει την ερχόμενη Τρίτη 20 Δεκεμβρίου στις 8.30 μ.μ. στο μπιστρό «Σάκης» (Ρ. Φεραίου 39, Πάτρα). Ο Δ. Καρατζάς και οι εκδόσεις ΤΟ ΔΟΝΤΙ, καλούν τους φίλους τους να παρακολουθήσουν μια... εκπομπή την οποία θα παρουσιάσει ζωντανά η φίλη δημοσιογράφος Ζέττα Ζάχου (η οποία γιορτάζει επίσης σήμερα, ως Διονυσία (!) και της ευχόμαστε τα κάλλιστα).
Από τη νέα ποιητική συλλογή του Δ. Καρατζά επιλέγω τον Ύμνο του ελάχιστου (ο τίτλος δικός μου).
ΑΙΩΝΕΣ ΤΩΡΑ ζητάω του Θεού να μου δώσει δικαίωμα φωτός, να μπορώ δηλαδή άφοβα να πηγαινοέρχομαι στις ηλικίες των ανθέων. Έχει λόγους να με κρατάει σε αβεβαιότητα, λέει. Και επιμένει ότι χρειάζομαι ακόμη να λογαριάζω τις ομορφιές με ενοχές, για να ελευθερωθώ κάποτε από την ιδέα της αθανασίας και να πιστέψω στη δύναμη της προσωρινότητάς μου.
Γυρίζω λοιπόν τον κόσμο κι όπου βρω δάκρυ, εκεί ραγίζω για να περάσει μέσα μου η ευωδία του πάθους. Έχω ήδη πειστεί για την αξία του ελάχιστου. Άλλωστε, το ελάχιστο - σπόρος, σπέρμα, σταγόνα, λέξη - παράγει το μέγιστο, ζωή και θάνατο.
Αγαπώ και τιμώ την ποίηση του Διονύση Καρατζά. Ετούτη μάλιστα η νέα του συλλογή που μου χαρίστηκε αμέσως με την έκδοσή της έχει ένα άρωμα έρωτα ζωντανού και ακατάβλητου, μέσα στο χαμηλόφωνο, κυρίως, μεγαλείο του ποιητή. Ωραίο αφιέρωμα... λάμπει η Πάτρα και σε αυτές της τις εκδηλώσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλοτάξιδα τα ποιήματα και πάντα δημιουργικός ο σεμνός μας ποιητής.