ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ: "Οργιάζει η επάρατος νόσος του Εθνοφυλετισμού"

ΕΙΣΗΓΗΣΙΣ

ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ

κ.κ. ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ

Β' ΕΠΙΣΚΟΠΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ ΩΚΕΑΝΙΑΣ

Εν Σύδνεϋ Αυστραλίας, 16η Οκτωβρίου 2011

Σεβασμιώτατοι και Θεοφιλέστατοι Άγιοι Αδελφοί εν Κυρίω,

Ευρισκόμενοι πάντες ημείς (οι Κανονικοί Ορθόδοξοι Επίσκοποι εν τη περιοχή Ωκεανίας), προ της συγκλήσεως της Β' ημών "Επισκοπικής Συνελεύσεως", ηναγκάσθημεν δια λόγους τεχνικούς να παραλείψωμεν το άλλως σύνηθες Αρχιερατικόν Συλλείτουργον, δια να επικεντρώσωμεν την προσοχήν ημών κυρίως εις τα θεολογικάς τής Συνελεύσεως εργασίας, αι οποίαι, ούτως ή άλλως, άρχονται και κατακλείουν εκάστοτε δια συντόμων δεήσεων και προσευχών, εν τω πνεύματι πάντοτε της Ευχαριστιακής μετ' αλλήλων Ενότητός μας.

Επιτρέψατέ μου λοιπόν Αδελφοί, να σας καλωσορίσω και πάλιν ολοκαρδίως εις την εν Σύδνεϋ έδραν της καθ' ημάς Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας, και δη εξ ονόματος του Παναγιωτάτου Οικουμενικού ημών Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, της ταπεινότητός μου, μετά των περί εμέ τεσσάρων Θεοφιλεστάτων βοηθών Επισκόπων, του λοιπού ιερού Κλήρου, των ανά την Αυστραλίαν Μοναστικών Αδελφοτήτων και του Θεοσώστου λαού Αυτής.

Είναι προφανές και αυτονόητον εις ένα έκαστον εξ ημών ότι οφείλομεν να ανακαλέσωμεν εις την μνήμην όσα πέρυσι εισαγωγικώς είχομεν καταθέσει, εν σχέσει προς το ακανθωδέστατον πρόβλημα της Ορθοδόξου Διασποράς, το οποίον, αντί συν τω χρόνω να παρουσιάσει βελτιουμένας τας μεταξύ ημών αδελφικάς σχέσεις, ατυχώς φαίνεται ότι καθίσταται έτι ακανθωδέστερον, και τούτο διότι εξ αρχής δεν εξετιμήθη δεόντως υπό της Δ' Προσυνοδικής Πανορθοδόξου Διασκέψεως η μακροχρόνιος ποιμαντική πείρα των εκασταχού εν τη Διασπορά φιλοτίμως αγωνιζομένων Ποιμεναρχών.

Ως εκ τούτου, χάριν της αληθείας, αλλά και εκ της προς ένα έκαστον εξ υμών οφειλομένης αδελφικής αγάπης, οφείλω να παρατηρήσω ότι αι από μέρους μου τουλάχιστον υποβληθείσαι εις το εν Φαναρίω Σεπτόν Κέντρον καίριαι εκκλησιολογικαί παρατηρήσεις (ως προς την αποστολήν των "Επισκοπικών Συνελεύσεων" και τον Κανονισμόν λειτουργίας Αυτών), ανεγνώσθησαν μεν εν τη Πατριαρχική Αγία και Ιερά Συνόδω, παραπεμφθείσαι δια της αρμοδίας Συνοδικής Επιτροπής εις την Δ' Προσυνοδικήν Διάσκεψιν, προς ανάλογον αξιολόγησιν και αξιοποίησιν, αλλ' έκτοτε ουδέν πλέον ηκούσαμεν.

Τοιουτοτρόπως, παρεμείναμεν οι πάντες εις την ατμόσφαιραν μιας καλοπροαιρέτου ίσως "αισιοδοξίας", συγχρόνως όμως εξετέθημεν εις τους κινδύνους μιας σπουδαρχούσης κινητικότητος, μέχρι του σημείου να διαπιστούμεν, κάποτε εκ των πραγμάτων, αμφισβητουμένην ατυχώς την αυτονόητον μεταξύ Ομοδόξων εν Χριστώ Αδελφών ειλικρίνειαν και συμπαράστασιν.

Αλλά, πώς ήτο δυνατόν να μη προκύψουν, εις τον εν γένει ανερμάτιστον και όλως αφρούρητον χώρον της Διασποράς, οι πειρασμοί και τα σκάνδαλα του Εθνοφυλετισμού, τον οποίον εγκαυχώμεθα μεν οι πάντες ότι συνοδικώς έχομεν προ πολλού καταδικάσει, εν τη πράξει όμως "οργιάζει" η επάρατος αύτη νόσος και εις αυτάς ακόμη τας εστίας Πρεσβυγενών Αυτοκεφάλων Εκκλησιών;

Δια τους λόγους ακριβώς τούτους, πιστεύω και ελπίζω ότι είς έκαστον εξ ημών, αναλογιζόμενος τας εν προκειμένω φοβεράς ευθύνας, θα καταβάλλει πάσαν προσπάθειαν να αποφευχθούν σκέψεις και ενέργειαι όχι μόνον δυνάμεναι να ψύξουν την μεταξύ ημών αδελφικήν αγάπην, αλλά και να προβάλλουν εν τη ευρυτέρα Διασπορά όλως εσφαλμένην την εικόνα της κοινής ημών Αγίας Μητρός Ορθοδοξίας.

Βέβαιος ότι και οι λοιποί εν τη Συνελεύσει ημών συμμετέχοντες Αδελφοί θα εμφορούνται πάντοτε, παρά τας υφισταμένας δυσχερείας, υπό της επιβαλλομένης όντως φιλαδέλφου και ειρηνικής διαθέσεως, επικαλούμαι και αναμένω την αυτήν ειλικρίνειαν παρ' ενός εκάστου, ώστε να ελπίζωμεν ότι ο Θεός των Δυνάμεων και των Οικτιρμών θα στέφει εκάστοτε πάσαν τιμίαν προσπάθειάν μας υπό αναλόγου επιτυχίας.