Το Ψυχής Δρόμοι, είναι μία εξαμηνιαία έκδοση, ένα νέο επιστημονικό περιοδικό (εκδ. Αρμός) με στόχο την ανάπτυξη της σχέσης και τον διάλογο των Ψυχολογικών Eπιστημών με την Θεολογία και την Θρησκευτικότητα.
Σκοπός του περιοδικού είναι η προώθηση της σκέψης και της έρευνας, ο διάλογος των ανθρώπων που υπηρετούν τους δύο χώρους και η αμοιβαία ευαισθητοποίησή τους, η εκπαίδευση σε ευαισθησίες και δεξιότητες. Με επιστημονικά άρθρα Ελλήνων και ξένων ερευνητών θα επιχειρήσει να φανερώσει το ευρύ πεδίο συνάντησης των δύο αυτών χώρων, να προωθήσει τη συνεργασία τους και την αλληλεπίδρασή τους. Μέσα από τα θέματά του, επιδιώκεται η άντληση και από πρόσφατο στοχασμό και από σημαντικά έργα του παρελθόντος τα οποία είχαν παραμείνει άγνωστα στον τόπο μας. Φιλοξενούνται οι προβληματισμοί τόσο των ορθόδοξων θεολόγων και κλινικών, όσο και των άλλων χριστιανών που προηγήθηκαν κατά πολύ ως προς τη συνάντησή τους με τις ψυχολογικές επιστήμες.
Το Ψυχής Δρόμοι απευθύνεται σε επαγγελματίες της ψυχικής υγείας (ψυχιάτρους, ψυχολόγους, ψυχοθεραπευτές, κοινωνικούς λειτουργούς, κ.α.) κληρικούς, θεολόγους, παιδαγωγούς, εκπαιδευτικούς, αλλά και σε ανθρώπους οι οποίοι είναι ευαισθητοποιημένοι σε θέματα ψυχικής υγείας και θεολογίας.
Φιλοξενεί συνεντεύξεις ανθρώπων που εξερευνούν το υπαρξιακό και διανοητικό ταξίδι και οδηγούν σε καρποφόρους διαλόγους.
Στη θεματολογία συμπεριλαμβάνονται άρθρα, κλινικές συζητήσεις περιπτώσεων με ποιμαντικό και ψυχολογικό/ψυχιατρικό ενδιαφέρον, σχολιασμοί βιβλικών και πατερικών κειμένων ώστε να μπορεί κανείς να ανακαλύψει τις κρυμμένες διαστάσεις της πνευματικής μας παράδοσης. Άλλα θέματα που φιλοξενεί το Ψυχής Δρόμοι είναι βιβλιοκρισίες, ειδήσεις για τον χώρο της ποιμαντικής και της ψυχολογίας/ψυχιατρικής, διεθνείς εξελίξεις και ενημερώσεις σχετικά με συνέδρια και δράσεις, αλλά και επιστολές αναγνωστών, καθώς επίσης και μία ενότητα με λογοτεχνικά αποσπάσματα που αποκαλύπτουν το μυστήριο και το μεγαλείο της ανθρώπινης ψυχής.
Διευθυντής Σύνταξης: π. Βασίλειος Θερμός
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΠΡΩΤΟΥ ΤΕΥΧΟΥΣ
Άρθρα:
-Βασίλειος Σαρόγλου: Πίστη, απιστία και μορφές τους. Ο ρόλος της προσωπικότητας
-Antoine Vergote: Ο άλλος εαυτός ως θεμέλιο του εγώ και της διυποκειμενικότητας
-Stephen Muse: Τι κάνει τη συμβουλευτική να είναι ποιμαντική
-π. George Morelli: Διεκδικητικότητα και χριστιανική αγάπη
-π. Βασίλειος Θερμός: Το σώμα ως πεδίο σύγκλισης και συνεργασίας ψυχανάλυσης και Ορθόδοξης Θεολογίας
-David Elkind: Οι ρίζες της θρησκευτικότητας στο παιδί
-Allan Josephson: Προβλήματα αλληλεπίδρασης στις χριστιανικές οικογένειες και η σχέση τους με την αναπτυξιακή ψυχοπαθολογία: συμπεράσματα για τη θεραπεία
-Πανωραία Κανελλοπούλου: Το πιο πολύτιμο δώρο. Διάλογος των παιδιών στη γιορτή των Τριών Ιεραρχών.
-π. Κων. Νευροκοπλής: Κήρυγμα κατά την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως
Σχολιασμός περιπτώσεων
Κωνσταντίνος Εμμανουηλίδης - π. Νεκτάριος Αντωνόπουλος
Δημήτρης Κυριαζής - π. Θεοδόσιος Μαρτζούχος
Συνέντευξη: π. Αντώνιος Ρωμαίος (1ο μέρος)
Βιβλιοκρισίες, ειδήσεις, χρονικά, δραστηριότητες κ.α.
Συγχαρητήρια στους υπεύθυνους για αυτή την πρωτοβουλία
ΑπάντησηΔιαγραφήΓΕΡΩΝ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ, ΕΙΝΑΙ ΜΕΡΙΚΟΙ ΙΕΡΩΜΕΝΟΙ ΠΟΥ ΣΠΟΥΔΑΖΟΥΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ
ΑπάντησηΔιαγραφή«Αυτοί που δεν είναι καλά πνευματικά, είναι μερικοί ιερωμένοι που σπουδάζουν ψυχολογία, για να βοηθήσουν τις ψυχές (με ανθρώπινες τέχνες). Και το παράξενο είναι που οι δάσκαλοί τους οι ψυχολόγοι δεν πιστεύουν στον Θεό και δεν παραδέχονται ούτε ψυχή, ή την παραδέχονται με έναν δικό τους τρόπο (σχεδόν όλοι). Από αυτήν την πράξη τους οι κληρικοί αυτοί φανερώνουν ότι πνευματικά είναι άρρωστοι και έχουν ανάγκη από Αγιοπατερικές εξετάσεις, και, αφού θεραπευθούν, τότε θα διακρίνουν και μόνοι τους το άρρωστο αυτό πνεύμα και θα γνωρίσουν παράλληλα και τη θεία Χάρη, για να χρησιμοποιούν στο εξής τις ψυχές που πάσχουν την θεία ενέργεια και όχι τις ανθρώπινες τέχνες...
Όταν ο άνθρωπος βοηθηθεί να πιστέψει στον Θεό και στη μέλλουσα ζωή, την αιώνιο – συλλάβει δηλαδή το βαθύτερο νόημα της ζωής – και μετανοήσει, αλλάξει ζωή, έρχεται αμέσως η θεία παρηγοριά με τη Χάρη του Θεού, η οποία αλλοιώνει τον άνθρωπο, διώχνοντας και όλα τα κληρονομικά του. Έτσι έγινε σε πολλούς ανθρώπους που μετανόησαν, αγωνίστηκαν με φιλότιμο ταπεινά, χαριτώθηκαν, έγιναν και Άγιοι και τους προσκυνάμε τώρα με ευλάβεια και ζητάμε και τις πρεσβείες τους, ενώ πριν είχαν πολλά πάθη και κληρονομικά.
Επί παραδείγματι, ο Όσιος Μωυσής ο Αιθίοψ, ενώ πριν ήταν ο πιο αιμοβόρος ληστής, με κληρονομική κακία, μόλις πίστεψε στον Θεό, μετανόησε, ασκήθηκε, έφυγαν όλα τα πάθη, τον επισκέφθηκε η Χάρις του Θεού και αξιώθηκε να λάβει ακόμα και το προφητικό χάρισμα. Πέρασε δε στην ευαισθησία ακόμα και το Μέγα Αρσένιο, ο οποίος ήταν από τη μεγαλύτερη αρχοντική οικογένεια της Ρώμης, με κληρονομικές αρετές και επιστημονική μεγάλη μόρφωση.
Επομένως, το παν είναι η Χάρις του Θεού και την ψυχή μπορεί να την βοηθήσει μόνο χαριτωμένος Πνευματικός, με πίστη, που αγαπάει την ψυχή και την πονάει, γιατί γνωρίζει τη μεγάλη της αξία, την βοηθάει στη μετάνοια, την ξαλαφρώνει με την εξομολόγηση, την ελευθερώνει από το άγχος και την οδηγεί στον Παράδεισο ή πετάει το λογισμό με τον οποίο βασανίζει την ευαίσθητη ψυχή ο πονηρός, και θεραπεύεται.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αρρώστια στον κόσμο από το λογισμό, όταν δηλαδή πείσει ο διάβολος τον άνθρωπο με λογισμούς ότι δεν είναι καλά. Όπως δεν υπάρχει και ανώτερος γιατρός σ’ αυτές τις περιπτώσεις από τον έμπειρο Πνευματικό, που εμπνέει εμπιστοσύνη με την αγιότητά του και πετάει αυτούς τους λογισμούς από τα ευαίσθητα πλάσματα του Θεού και θεραπεύει ψυχές και σώματα δίχως φάρμακα, με τη Χάρη του Θεού, και τις εξασφαλίζει και τον Παράδεισο».
Χριστὸς Ἀνέστη