Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΑΘΗΝΑ ΚΑΚΟΥΡΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΕΙΡΑ 1821 ΤΟΥ ΣΚΑΪ

H συγγραφέας κυρία Αθηνά Κακούρη, αναγνώστρια της Ιδιωτικής Οδού - κι αυτό μας τιμά πολύ! - μας έστειλε τις σκέψεις της για την περιβόητη τηλεοπτική σειρά του Σκάι 1821.

Προσυπογράφουμε το κείμενο και το δημοσιεύουμε ασμένως και πάντα με θαυμασμό για τον νεανικό ενθουσιασμό της κυρίας Αθηνάς.

Προβάλλεται στις ημέρες μας στο Σκάι μια τηλεοπτική σειρά που υποτίθεται ότι παρουσιάζει τα προεόρτια και τα γεγονότα του 1821.
Αρχίζω λέγοντας πως μελέτησα κάμποσο αυτήν την εποχή όταν ετοιμαζόμουν να γράψω τα μυθιστορήματα Της τύχης το μαχαίρι και το Η σπορά του ανέμου. Όποιος ρίξει μια ματιά στην βιβλιογραφία που συνοδεύει το δεύτερο και τελευταίο, καταλαβαίνει ότι έχω εργαστεί ευσυνείδητα και μπορώ να μιλήσω με κάποιο κύρος.
Παρακολούθησα λοιπόν προσεκτικά την πρώτη και την δεύτερη εκπομπή του Σκάι και λέω απερίφραστα: το κάθε τι που ακούγεται εκεί μέσα είναι ή λάθος ή λειψό.

Αρχίζω από την πρώτη φράση, όπου μας λένε ότι την Πελοπόννησο την κατοικούσαν άνθρωποι αποκομμένοι από τον έξω κόσμο και μεταξύ τους, λόγω της διαμορφώσεως του εδάφους. Λ ά θ ο ς!

α) Οι Έλληνες μέχρι πολύ πρόσφατα, δηλαδή μέχρι και μετά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο, κυκλοφορούσαν ολίγον από τα κατσάβραχά τους και πολύ από την θάλασσά τους. Με τα καϊκια πηγαινοέρχονταν, μετέφεραν τα εμπορεύματά τους και πήγαιναν να δούν τους συγγενείς τους - ακόμη κι απ' το Αίγιον στην Πάτρα, προτιμότερο ήταν το καϊκι παρά το μουλάρι. Άρα το δύσβατον του Πελοποννησιακού εδάφους ήταν πολύ σημαντικό για πολλά θέματα, δεν αποτελούσε, όμως, εμπόδιο στην επικοινωνία, μια και αυτή μπορούσε να γίνει από τη θάλασσα.
β) Οι Έλληνες είχαν επαφή διαρκώς με τον ξένο κόσμο γιατί είχαν ξενιτεμένους (ναι, από τότε, βεβαίως! Μήπως η μεσημβρινή Ρωσία δεν αποικίστηκε από Έλληνες που κάλεσε η Μεγάλη Αικατερίνη μετά τα Ορλωφικά; Έλληνες δεν υπηρετούσαν στρατιώτες στην Νεάπολη; Έλληνες δεν εμπορεύονταν μέχρι την Κεντρική Ευρώπη; Έλληνες δεν πηγαινοέρχονταν στην Πόλη;)
Επίσης, είχαν δραστηριότατους ναυτικούς που όργωναν την Μεσόγειο και τη Μαύρη θάλασσα, και έσπαγαν αποκλεισμούς, όταν δεν έκαναν και λιγάκι πειρατεία. Δεν ήταν Πελοποννήσιοι - σωστά. Αλλά οι Κουντουριώτηδες περίμεναν την Επανάσταση για να γνωριστούν με τους Μαυρομιχαλαίους; Κι Αναπλιώτες δεν πήγαν ποτέ μέχρι το Άργος ούτε πετάχτηκαν στις Σπέτσες;
Άσε που τα Επτάνησα μετά τους Βενετούς πέρασαν γοργά γοργά στους Γάλλους, στους Ρώσους και αμέσως μετά στους Άγγλους. Αυτοί δεν είχαν πάρε - δώσε με τους Πελοποννησίους; Δεν είχαν τους πράκτορές τους που προσπαθούσαν να προωθήσουν τα συμφέροντα της μιάς ή της άλλης Δυνάμεως; Δεν αγόραζαν από την Πελοπόννησο ζώα και στάρι και άλλες τροφές για τι στρατό τους;
γ) Τέλος, το σπουδαιότερο: Το Γένος των Ελλήνων, ή των Ρωμηών ή ό,τι άλλο θέλουν τώρα να το λέμε, οι Γραικοί του Κοραή ας πούμε, ήταν οργανωμένοι και πολύ σφιχτά μάλιστα, διότι είχαν κεφαλή μία, τον Πατριάρχη. Τόσον όσον αφορά τα δοσίματα, που οφείλαμε να δίνουμε στους Τούρκους, όσο και για θέματα πνευματικής καθοδήγησης, ο Πατριάρχης διατηρούσε μια πυκνή ιεραρχία που τού επέτρεπε να επικοινωνεί με το ποίμνιόν του σε κάθε άκρη της αχανούς Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η Πελοπόννησος δεν αποτελούσε εξαίρεση. Και καθώς όλοι οι χριστιανοί εκκλησιάζονταν ταχτικότατα, ο λόγος του Πατριάρχη διαδιδόταν παντού. Για όλα αυτά τα τετρακόσια χρόνια της Τουρκοκρατίας, ο ρωμηός αποτελούσε μέλος μιας μεγάλης κοινότητας, μέλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας, κι έτσι ούτε διαλύθηκε το Γένος ούτε αποκόπηκε ο χριστιανός από τους ομοθρήσκους του.
Άλλο τώρα αν για λόγους σκοπιμότητος ή άγνοιας, θέλει κάποιος σήμερα να αγνοήσει τον ρόλο της Εκκλησίας, για να τον ξεφουρνίσει μόνον όταν έχει να πει γι' αυτήν κάτι κακό - ή που το εμφανίζει ως κακό.
Με τέτοια μέσα μπορείς να κάνεις διάφορα πράγματα, αλλά Ιστορία δεν κάνεις.

Κι επειδή είναι πολύ χρονοβόρο να κάθομαι να ανασκευάζω κάθε δεύτερη φράση της περιβόητης αυτής εκπομπής, εγώ τουλάχιστον, αφού την αξιολόγησα ως αναξιόπιστη, δεν πρόκειται να την ξανακοιτάξω.

Με φιλικούς χαιρετισμούς
Αθηνά Κακούρη

Σχόλιο Ιδιωτικής Οδού:

Θα ήθελα να θυμίσω εδω πως στα μέσα της δεκαετίας του 1970, ο αείμνηστος καθηγητής Άλκης Αγγέλου προέτρεψε την Αθηνά Κακούρη να γράψει ένα ιστορικό μυθιστόρημα τοποθετημένο στην εποχή του Διαφωτισμού. Η προπαρασκευαστική μελέτη για τα έργα Της τύχης το μαχαίρι και Η σπορά του ανέμου απαίτησε περίπου μια δεκαετία.