ΤΑ ΑΠΟΤΡΟΠΑΙΑ ΕΙΔΩΛΑ ΤΟΥ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΥ

«Οταν μια ιδέα μετατρέπεται σε ιδεολογία», έλεγε σε συνέντευξή του στον Ν. Φ. Μικελίδη στην «Ελευθεροτυπία» ο σκηνοθέτης της «Λευκής κορδέλας» Μίκαελ Χάνεκε, «ο κίνδυνος είναι οι εκπρόσωποί της να θεωρήσουν τους εαυτούς τους ως κριτές των άλλων και να αισθανθούν πως μπορούν να τους μεταχειριστούν όπως αυτοί θέλουν, ακόμη και να τους εξαφανίσουν. Εδώ βρίσκεται η ρίζα του κακού».

Πρέπει να βροντοφωνάξουμε ότι δεν έχουμε ανάγκη από τις φρικαλεότητες, το αιμοσταγές ανάθεμα, τις καταστροφικές μυθολογίες, την ανίερη αποσβολωτική γύμνια της βίας. Ανάγκη έχουμε από παιδεία, αυτοσεβασμό, σκληρό αγώνα μέσα από τον διάλογο, μέχρι να κερδίσουμε τη μάχη με την ασυδοσία, τον φανατισμό και τα αποτρόπαια είδωλά του.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο της Τασούλας Καραϊσκάκη στη σημερινή Καθημερινή, αγαπητοί συνοδίτες, με τίτλο Τα αποτρόπαια είδωλα του φανατισμού.

Διαβάζοντάς το, σκέφθηκα πως μερικά απ' αυτά που επισημαίνει η αρθρογράφος, ισχύουν, τηρουμένων των αναλογιών, και για τον εκκλησιαστικό εκείνο χώρο που κατέλαβαν προσφάτως οι παντοίου είδους αυτόκλητοι «υπερ-ορθόδοξοι» αμύντορες (;) της Ορθοδοξίας. Η Τασούλα Καραϊσκάκη έχει καταλάβει τον "σκληρό αγώνα μέσα από τον διάλογο". Οι "εκκλησιαστικοί αμύντορες" στη θέση του διαλόγου βάζουν αιτήματα για καθαιρέσεις, εισαγωγικά όταν προσφωνούν τον άλλον και άλλα παρόμοια φασιστικά, συμπεριφερόμενοι σαν μικροί αλαζόνες θεοί. Κι έτσι γίνονται ειδωλάτρες εκείνοι (κατά το αυτείδωλον εγενόμην του Αγ. Ανδρέα Κρήτης), που θέλουν να μας υποδείξουν τάχατες την ορθή πίστη.

Πίνακας, Λάβαρο, Βούλα Μασούρα