Από το άρθρο του π. Βασιλείου Θερμού
Από το πρόσωπο στο προσωπείο (Καθ' οδόν, τ. 10, 1995)
Κληρικοί που πέρασαν την ζωή τους σε γραφεία, και έμαθαν την εκκλησιαστική εθιμοτυπία και εκπροσωπούσαν τον επίσκοπο σε επίσημες εκδηλώσεις, αλλ' ανίκανοι ν' ακούσουν έναν άνθρωπο με προσοχή και να τον καταλάβουν, με την αναπηρία να μην μπορούν να συμπονέσουν και να συνεννοηθούν ανθρωπινά, αυτοί κατά κανόνα κρίνονται ότι “υπηρέτησαν ευδοκίμως την Εκκλησίαν” και πρέπει να προαχθούν, ωσάν η έννοια “Εκκλησία” να εξαντλήται στα χαρτιά και στο τυπικό. Κι αν δεν φαντάζωνται από πριν τον εαυτό τους ν' ανήκη στους Γίγαντες, το ύψος στο οποίο τούς ανεβάζουν τούς διαβεβαιώνει περί αυτού σύντομα....
Αλλά ο κοινός μου νους επιμένει πως η εν τη πράξει υποβάθμιση του επισκοπικού αξιώματος αποτελεί μία από τις σημαντικώτερες αιτίες κρίσεως της Εκκλησίας, ίσως την πιο καίρια.
φωτό: Π.Κ.
Σαφέστατος και επίκαιρος ο π. Βασίλειος Θερμός. Δυστυχώς αυτό συμβαίνει. Οι επίσκοποι προέρχονται κατά κανόνα από την γραφειοκρατία της Συνόδου. Κατά την διάρκεια της γραφειοκρατικής τους διακονίας το μόνο που κάνουν είναι να προσκυνούν τους επισκόπους. Τούτο έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργείται σ' αυτούς η αντίληψη-πεποίθηση, ότι μόλις γίνουν και αυτοί επίσκοποι πρέπει να τους προσκυνούν οι πάντες. Άν αυτό δεν είναι έκπτωση, τότε πόσο άλλο πρέπει να ξεπέσει η Επισκοπική διακονία?.
ΑπάντησηΔιαγραφή΄Ενα άλλο πάλι είναι που πιστεύουν είναι ότι είναι υπεράνω του νόμου.
αυτο- κρατορες...... Ο Θεός να τους ελεήσει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς έχουν ανεξέλεκτη εξουσία, και δεν εννοώ πνευματική, διότι αν είναι πνευματικοί ανθρωποι θα την χειριστούν σωστά, αλλά διοικητική, δεν είναι τυχαίο ότιοι πάντες, κληρικοί και λαϊκοί τους αποκαλούν Δεσποτάδες.
ΑπάντησηΔιαγραφήφίλε των 6.06 μ.μ., τι το θελεις το "ανεξέλεκτη"..... αδέσποτοι και ασύδοτοι είναι στην "κυριολεξία".... μεθυσμένοι χωρίς κρασί..... ζαλισμένοι από την ασυδωσία της εξουσίας των...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας μεταφέρω ένα δημοσίευμα της εφημερίδας "Το ποντίκι" της 5-5-2010, (σελ. 8), το οποίο, αν και δεν έχει άμεση σχέση με τη παρούσα ανάρτηση, νομίζω ότι είναι επίκαιρο για τις δύσκολες μέρες που περνάμε.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Μέχρι το 1945, οι εφημέριοιτης Εκκλησίας της Ελλάδος, δηλαδή οι πρεσβύτεροι που υπηρετούσαν σε ενορίες, μισθοδοτούντο από την ενορία. Λόγω της τραγικής οικονομικής κατάστασης, η πολιτεία αποφάσισε να τους δίνει ένα επίδομα, δεδομένου μάλιστα ότι, ιδίως στην ύπαιθρο, εξυπηρετούσαν ευρύτερα τους ανθρώπους (π.χ. λόγω του αναλφαβητισμού που υπήρχε τότε στην Ελλάδα).
Το 1952 η κυβέρνηση Πλαστήρα απαλλοτρίωσε μεγάλο τμήμα της εκκλησισστικής περιουσίας και αντί αποζημιώσεως συμφωνήθηκε η μισθοδοσία των εφημερίων, οι οποίοι σύμφωνα με τη νομοθεσία, έπρεπε να είναι έγγαμοι. Συμφωνήθηκε ακόμη να αποδίδουν οι ενορίες στο Δημόσιο Ταμείο το 20% των εσόδων τους από τις εισφορές των πιστών, ποσοστό που επί χούντας ανήλθε στο 35% και καταργήθηκε τελείως επί των κυβερνήσεων Σημίτη!
Μετά το 1952 και ύστερα από πιέσεις της Εκκλησίας, η πολιτεία μισθοδοτεί τους διακόνους, έναν αριθμό λαϊκών εκκλησιαστικών υπαλλήλων, ιεροκήρυκες και, τέλος, επί κυβερνήσεως Ράλλη τους αρχιερείς. Και αυτά, μολονότι η συμβατική υποχρέωση της πολιτείας περιορίζεται στους εγγάμους πρεσβυτέρους των ενοριών, μόνο. Μήπως η μισθοδοσία των υπολοίπων θα πρέπει να επανεξετασθεί;"