Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΘΟΛΙΚΟΥΣ ΣΥΝΙΣΤΑ ΑΡΝΗΣΗ ΤΟΥ Filioque

Διαβάστε στο ιστολόγιο Θεολογικός Σύνδεσμος Λάρισας, αγαπητοί συνοδίτες, το άρθρο του π. Κωνσταντίνου Νευροκοπλή "Ιδιώτευση και διάλογος". Εδώ παραθέτω την εξαιρετική κατακλείδα:

Η Ρωμαϊκή Εκκλησία έχει την θεία χάρη και μόνο από το γεγονός της ύπαρξης της Ορθόδοξης Εκκλησίας που αγαπητικά περιποιείται τα τραύματά Της. Όπως και ο πρεσβύτερος υιός της ευαγγελικής παραβολής του Ασώτου ανήκει στην οικογένεια του Πατέρα Του που παρακλητικά τον θεραπεύει διαλεγόμενος μαζί του. Πιστεύει κανείς πως η άρνησή του να συμμετάσχει στο Δείπνο του στερεί την ιδιότητα του υιού; Το χάριν του ασώτου Δείπνο γίνεται αιτία να χορηγηθεί μεγαλύτερη χάρη και στο μεγάλο αδελφό. Εάν η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν γίνει χορηγός ελέους και αληθείας στην Πρεσβυτέρα αδελφή Της τότε θα καταντήσει μια Εκκλησία “ιδιωτών” και από την πίσω πόρτα θα εκπληρώσει με την πράξη Της την θεωρία του filioque.
Ο Διάλογος με την Ρωμαϊκή Εκκλησία σαν πράξη υποστηρίζει την άρνηση του filioque. Η θεολογία του filioque έχει πνευματικό καρπό ο καθένας να ενδιαφέρεται μόνον για τον εαυτό του περιφρονώντας τον άλλο. Όσοι υποστηρίζουν την διακοπή του Διαλόγου σαρκώνουν αντί της εικόνας της κοινωνίας του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος εκείνη της ιδιώτευσης του Πατέρα μέσω της εκπόρευσης του Αγίου Πνεύματος και της ιδιώτευσης του Υιού μέσω του ίδιου έργου. Αυτήν την ρήξη αρνείται από την ίδια του την φύση ο Διάλογος των αδελφών Εκκλησιών.

Πίνακας: "Άσωτος Υιός" του Τζόρτζιο Ντε Κίρικο (1922)