ΜΙΑ ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ ΑΠΟΚΡΙΑΤΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ ΣΤΗ ΧΑΛΚΗΔΟΝΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

Tου Γέροντος Χαλκηδόνος Αθανασίου

Χωρίς αμφιβολία το περασμένο Σάββατο (13. 2. 2010), ο Μορφωτικός Σύνδεσμος Μόδα έζησε μια από τις πιό λαμπρές εκδηλώσεις της νεότερης ιστορίας του. Και τούτο, με την παρουσία του μεγάλου Γιώργου Βαπορίδη και του Γιάννη Κλημεντάκη.

Στην αρχή, ο ευλαβώς υποσημειούμενος είπε μερικά λόγια υπό τύπον κηρυγματικού arrangement, από τον περίφημο "Καρνάβαλο" του μοναδικού Γερομελίτωνος με την "καρναβαλική αδεία" ακροτελεύτεια εισήγηση περί ενός μνημοσύνου "υπέρ των σκυλιών"!

Έτσι, προσήλθεν στην έδρα του Συνδέσμου πλήθος ουχί "τυφλών, χωλών, ξηρών, εκδεχομένων την του ύδατος κίνησιν" (Ιω.5, 3), αλλά γραφικώς μετεμφιεσμένων: παλιών πολιτών, αρχοντισσών, Μεξικάνων, Χαβανέζων, Τσετσένων, χανουμισσών από το χαμάμ σε ενδιαφέρουσαν, commandos, σεριφισσών, χοστεσών, -βλέπετε οι κυρίες έδρασαν-, ιργκάτηδων, του πανταχού παρόντος "εξ΄ απ’ εδώ"!, χαχάμηδων, παρισταμένου ακόμη κι’ ενός Καρδιναλίου άρτι αφιχθέντος, ο οποίος όμως παρά τον προοδευτικό του (progressiv) χαρακτήρα, υπέπεσεν εις "θανάσιμα αμαρτήματα", καθ’ ότι ερόφα δημοσίως "απόσταγμα σταφυλής" και "εχορο-στάτη" μ.ά. και μετά μιάς πιστής Σπανιόλας, πράγμα που θα του εκόστιζε ασφαλώς το "Θρόνο", αν δεν ήταν εκπρόσωπος του "διαθρησκειακού χορού"! εκ της αρμοδίας πολιτισμικής επιτροπής. Ένας πλούτος δηλαδή σχημάτων και χρωμάτων.

Ο βασιλιάς της Ταβέρνας, φίλος του παλιού και βέρου Συνδεσμίτη Φ. Κάφτογλου, και Μεγαρευμιώτης Γιώργος Βαπορίδης, τον οποίον ετίμησε "ευτυχώς δεόντως" διαχρονικά η γενέτειρά του! -ας μη ξεχνάμε, ότι αυτή είναι η μοίρα των καλλιτεχνών- ήλθε με την κομπανία του, τους άριστους Hakkı İpekciler στο αρμόνιο και τον γύφτο Nedim Cılgın -όνομα και πράγμα- στο κλαρίνο, και γοήτευσε τους πάντες με τα ελληνικά, τούρκικα, αρμένικα, ποντιακά, ιταλικά και σπανιόλικα τραγούδια του. Και τούτο, παρά την αδιαθεσία του, ντυμένος τη μαυροασημένια μπλούζα του και τα λοιπά φανταχτερά επαγγελματικά αξεσουάρ. Με μια φωνή νεανική, βροντερή και κρυστάλλινη. Και όχι μόνον τούτο. Αλλά και μια εμφάνιση ενός ώριμου και καταξιωμένου πια βάρδου, ο οποίος ελέγχει απόλυτα το χορό και τις δωρικές κινήσεις του. Σαν το παλιό κρασί.

Ο Γ. Βαπορίδης επί 40 χρόνια δούλεψε στο Ραδιοφωνικό σταθμό της Πόλης, σε άπειρα κέντρα της, στη Σμύρνη, Άγκυρα, Ευρώπη και Αυστραλία. Τον τιμούσε ο μεγάλος Zeki Muren και τραγούδησε στο Κιόσκι, μπροστά στους Προέδρους Demirel και Ozal. Επίσης συμμετείχε στα προγράμματα πολλών Συλλόγων, Συνδέσμων και άλλων ιδρυμάτων της Βασιλεύουσας, πολλάκις αφιλοκερδώς. Με τη Μαντουμπάλα κ.ά.,έφερε την ελληνική μουσική στην Πόλη, σαν ένας προάγγελος της σημερινής ευχάριστης αοιδολογίας. Με τη Malaguena και τη Manolya ήταν συγκινητικός. Είχε δε και πολλούς μαθητάς. Το πλούσιο ρεπερτόριό του, ήταν θεμελιωμένο στις σπουδές του στο Κονσερβατουάρ του Βεσικτάς.

Και τώρα, ας έλθουμε στον Γιάννη Κλημεντάκη της Ταβέρνας Gunizi του Καδήκιοϊ. Και αυτός έφτασε με το συγκρότημά του, το έμπειρο μπουζούκι İzzet Beksac και τους τέσσερις χορευτές: τις δίδυμες κυρίες Nervin (αρχιτέκτονα) και Pervin (μέτοχο του Beyoğlu Sineması) Tan, και το ζευγάρι Ayşe Kayaoğlu και Fatih Bakar, όλα μέλη μιας οικογένειας που μαθήτευσαν προ ετών στον γνωστό γυμναστή Άγγελο.

Οι δύο κυρίες, παρά την μεσάζουσα ηλικία τους, ήταν άψογες με τη φίνα σιλουέττα και εμφάνιση, τα χαριτωμένα καπελλάκια τους, καθώς και με τον ελεγχόμενο και πειθαρχημένο χορό τους. Ένας αγέρας Art Nouveau και Art Deco φυσούσε απ' εκεί. Αλλά και το ζευγάρι με τον λεβέντη Zorro και την ταιριαστή και λεπτή παρτενέρ του, μασκαρεμένη δωρικά, δεν υστερούσε σε τίποτε. Ο δε πάτρωνας Γ. Κλημεντάκης, γυναικομασκαρεμένος κι’ αυτός, συνέβαλε ιδιαίτερα με το πλούσιο ρεπερτόριό του στην διασκεδαστική ατμόσφαιρα του μπάλου τούτου.

Θερμά συγχαρητήρια στο Μορφωτικό Σύνδεσμο Μόδα και στην Φιλόπτωχο Αδελφότητα Χαλκηδόνος, που συνέπραξαν αρμονικά για την επιτυχία της εκδήλωσης.

Και του χρόνου, και όχι μόνον.

Από την Απογευματινή Κωνσταντινουπόλεως