ΠΕΡΙ "ΕΚΣΚΑΦΟΛΟΓΙΑΣ"!

Επανέρχομαι με μερικές ακόμα σκέψεις περί “κουταλολογίας”, με αφορμή το κείμενο του Μητροπολίτου Γέροντος Χαλκηδόνος Αθανασίου, ο οποίος με περίτεχνη λιτότητα και ευθύβολη σαφήνεια έθεσε τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων, ήτοι περιέγραψε και ανέδειξε, έτσι, το πρόβλημα.
Χαρακτήρισα σε προηγούμενη ανάρτηση την κουταλολογία ως θανατερή. Και θυμάμαι σε μια αγιοτείτικη παρέα πριν πολλά χρόνια στον Άθωνα να λέει εις εκ των παρεστώτων μοναχών που πρωταγωνιστούσε στο κουτσομπολιό:”Και νεκρούς ξεθάψαμε απόψε! Πολύ το ευχαριστήθηκα”! Ίνα πληρωθή το ρηθέν περί “εκσκαφολογίας” του Γέροντος Χαλκηδόνος.
Το κουτσομπολιό δεν είναι μόνο υπόθεση Αρχιερέων και ιερέων. Είναι “διακόνημα” και μοναχών, δυστυχώς! Είναι φυσικά ηγαπημένη ασχολία - όχι η μόνη! - και των φοιτητών των εκκλησιαστικών σχολών - τα έχει γράψει διεξοδικώς για το θέμα ο αείμνηστος π. Μιχαήλ Καρδαμάκης, όπως επεσήμαναν μερικοί σχολιαστές σε άλλη ανάρτηση – και παντός λαϊκού “εκκλησιολογούντος”, ήτοι μη έχοντος άλλο νόημα στη ζωή του από το να τρέχει ανα τας ρύμας και τας οδούς του “εκκλησιαστικού” κουτσομπολιού για να κορέσει τη πείνα του για ανθρώπινες σάρκες και επιρροή.
Η ύπαρξη – και διαιώνιση – αυτής της κατάστασης στην Εκκλησία πιστοποιεί με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο την απουσία στοιχειώδους σοβαρότητος, την έλλειψη αρρενωπότητος στην συμπεριφορά και εν τέλει τον εκθηλυσμό της καθημερινότητας. Εξέλιπον οι παλαιοί, τραχείς ιερείς και καλόγηροι, που η σιωπή και τα ολίγιστα λόγια τους ήταν τα κοσμήματά τους. Εξέλιπον οι εκκλησιαστικοί άνδρες που η συμπεριφορά τους δεν επέτρεπε την ανάπτυξη ζιζανίων στο γεώργιο της Εκκλησίας.
Φυσικά υπάρχουν και οι εξαιρέσεις και μ' αυτές πορεύεται, όπως κι ο τόπος, και η Εκκλησία σήμερα. Μακάρι, όμως, αυτές οι εξαίρετες μορφές να μπολιάσουν με το ήθος τους το εκκλησιαστικό σώμα και να αποτελέσουν οδοδείκτες προς ένα ήθος υψηλό και μαρτυρικό, ώστε όσο το δυνατόν περισσότεροι να απεκδυθούν τον μελανόμορφο χιτώνα της καταλαλιάς και της “εκσκαφολογίας”, που γεννούν την δειλία, και να ντυθούν τον φωτεινό χιτώνα της εν Χριστώ σιωπής και της έλλογης σωφροσύνης, που οδηγούν στην ανδρεία.

Υ.Γ. Ο σχολιαστής noulis “εκστασιάστηκε” με το κείμενο του Αγίου Χαλκηδόνος, αλλά δεν τον ενδιαφέρει το περιεχόμενο του κειμένου, όπως δήλωσε. Ορθότατα! Αντιπαρήλθε το περιεχόμενο γιατί είναι από τους Πατριάρχες της εν Πάτραις “εκκλησιαστικής κουταλολογίας”, οπότε... Είδε το κείμενο μόνο “ως αυτοσκοπό”! Για να σωθεί... ο δυστυχής... Ευτυχώς έχει ως ...παραμυθία τον Αλεκολόγο! Δεν είναι λίγο...

Πίνακας: Η ψυχή μου είναι τάφος - Μπωντλαίρ, Όπυ Ζούνη