ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΕΣ ΑΞΙΕΣ

Η «ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ» ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Του Μ. Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Τσέτση

Ο γράφων είχε το προνόμιο και την τιμή να εκπροσωπήσει μαζί με τον Μητροπολίτη Γαλλίας Εμμανουήλ το Οικουμενικό Πατριαρχείο στο Συνέδριο που πραγματοποιήθηκε προ ημερών στη Βενετία, κατόπιν πρωτοβουλίας της Κοινοβουλευτικής Ομάδος του Χριστιανοδημοκρατικού «Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος» (ΕΛΚ) στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και μέσα στά πλαίσια του Άρθρου 17/3 της Συνθήκης της Λισσαβώνος, το οποίο, ως γνωστόν, προβλέπει και προτρέπει την συνεργασία των Αρμοδίων φορέων της Ευρωπαϊκής Ενώσεως (ΕΕ) με τις Εκκλησίες της Ευρώπης, όπως και με διάφορα άλλα Θρησκεύματα, που βαθμιαία ριζώθηκαν στην «γηραιά» μας ήπειρο.

Στο Συνέδριο, που συνήλθε υπό το γενικό θέμα: «Ευρωπαϊκή ταυτότητα και κοινές αξίες» συμμετείχαν περί τους 100 σύνεδροι, εκ των οποίων οι περισσότεροι ήταν Ευρωβουλευταί του ΕΛΚ, προερχόμενοι από όλα τά Κράτη-μέλη τῆς ΕΕ, (με εξαίρεση τους Ευρωβουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, οι οποίοι προφανώς ήταν απασχολημένοι με την διαδικασία εκλογής του νέου Προέδρου τους). Από Εκκλησιαστικής πλευράς συμμετείχαν ενεργά ικανοί Ρωμαιοκαθολικοί, μία εκπρόσωπος των Ιταλών Διαμαρτυρομένων, από δε Ορθοδόξου πλευράς, οι Εκκλησίες Κωνσταντινουπόλεως, Ρωσσίας, Ρουμανίας, Κύπρου και Ελλάδος.

Στο Συνέδριο παρουσιάσθηκε εκ μέρους Ευρωβουλευτών, πολιτικών αναλυτών και εκπροσώπων Εκκλησιών σειρά όλη εισηγήσεων, στα πλαίσια τριών θεματικών ενοτήτων, οι οποίες αναφέρονταν: α) στον «Ρόλο των Εκκλησιών και των Θρησκευτικών Καθιδρυμάτων στην διατήρηση της Ευρωπαϊκής Ταυτότητος», β) στην «Κοινή ευθύνη ημών (δηλ. των πολιτικών τε καί εκκλησιαστικών ηγετών) έναντι των πολιτών της Ευρώπης» και γ) στην «Θρησκευτική ελευθερία και την προστασία των θρησκευτικών μειονοτήτων».

Τα περιωρισμένα πλαίσια ενός σύντομου άρθρου/σχολίου δεν επιτρέπουν βέβαια μια λεπτομερή έκθεση των όσων διατυπώθηκαν και συζητήθηκαν διεξοδικά στο Συνέδριο σχετικά με την θρησκευτική ελευθερία και τους ποικίλης φύσεως διωγμούς που υφίστανται οι Χριστιανοί της Εγγύς καί Μέσης Ανατολής, της Ασίας, της Καραϊβικής, αλλά και της φιλελεύθερης Ευρώπης.
Ωστόσο θα ήταν, νομίζω χρήσιμο να αναφερθούν μερικές προσφυείς και υψίστης σημασίας τοποθετήσεις Ευρωβουλευτών και πολιτικών αναλυτών, οι οποίες άμεσα σχετίζονται όχι μόνο με την «ταυτότητα», αλλά και το μέλλον της Ευρώπης. Και η αναφορά αυτή είναι, νομίζω, χρήσιμη εν όψει των όσων λέγονται, γράφονται και επιχειρούνται επ’ εσχάτων στην Ελλάδα, την Ισπανία, την Ιταλία, αλλά και σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, έπειτα από την πρόσφατη απόφαση τού Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η οποία συνηγορεί υπέρ της αποκαθηλώσεως των Χριστιανικών συμβόλων (Σταυρών, Εικόνων) από σχολεία και δημόσια κτήρια.
Κατωτέρω παρατίθενται δειγματοληπτικά μερικές από τις άνευ περιστροφών ξεκάθαρες αυτές τοποθετήσεις.

«Υπάρχει πλέον ιδεολογική αντιμετώπιση της θρησκείας» παρατήρησε ο Ιταλός Ευρωβουλευτής Mario Mauro, εκφράζοντας συνάμα και τον φόβο ότι «αν καταργηθεί ο Σταυρός από τους δημόσιους χώρους, το επόμενο βήμα θα είναι η κατάργησή του από τις ευρωπαϊκές σημαίες». Δριμύτερος ήταν ο καθηγητής Friedrich Βokern, ο οποίος αφού πρώτα παρατήρησε ότι η λέξη Θεός έγινε πλέον «ταμπού» στην πολιτική κονίστρα, τόνισε με έμφαση ότι στην Ευρώπη και σ΄ολόκληρη την υφήλιο γενικά, δεν έχουμε «σύγκρουση πολιτισμών» καθώς είχε προβλέψει περί το τέλος της δεύτερης μετά Χριστόν χιλιετίας ο Samuel Huntigton, αλλά «σύγκρουση μεταξύ πιστών και απίστων». Στα ίδια μήκη κύμματος με τους ανωτέρω βρέθηκε και ο Martin Kugler, αναφερόμενος στις αρνητικές πτυχές τού «λαϊκού κράτους» (état laïc), αλλά και στην διαρκώς αυξανόμενη «χριστιανοφοβία» ανά τον κόσμο, όπως καί στην περιθωριοποίηση των χριστιανών από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, φέροντας ως παράδειγμα την από πολλών ήδη ετών απαράδεκτη αντιχριστιανική συμπεριφορά του BBC. Τέλος ο Antonio Cancian, ασκώντας κριτική κατά του ιδίου αυτού πολιτικού κόμματος, εξέφρασε την γνώμη ότι το ΕΛΚ, εγκαταλείποντας πλέον την νέα αυτή τάση τής «πολιτικώς ορθής» συμπεριφοράς, πρέπει να ακολουθεί στο εξής μια επιθετικώτερη πολιτική στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, προβάλλοντας με θάρρος τις χριστιανικές αξίες ως στέρρεα βάση για την δημιουργία μιας ομοιογενούς, κατά το δυνατόν, ευρωπαϊκής κοινωνίας, κυρίως στα πλαίσια των συζητήσεων όσον αφορά στην διεύρυνση της ΕΕ με την εισδοχή σ’αυτήν νέων Κρατών μελών.

Οι σαφείς αυτές τοποθετήσεις κομίζουν το παρήγορο μήνυμα ότι παρά το κοσμικό πνεύμα που διέπει σήμερα τις δια-Κρατικές σχέσεις στην Ευρώπη, και παρά τις τυχόν επιφυλάξεις του κόσμου για όσα «τεκταίνονται» στις Βρυξέλλες και το Στρασβούργο ερήμην των πολιτών, υπάρχουν και φωνές που συνηγορούν υπέρ της επανόδου των Ευρωπαίων πολιτικών στις «πηγές». Τουτέστι, στις Χριστιανικές εκείνες αξίες που είχαν προβάλλει προ πεντηκονταετίας και πλέον ως θεμέλιο του νέου ευρωπαϊκού οικοδομήματος, oι συνειδητά Χριστιανοί πρωτοπόροι της ΕΕ, Robert Schuman, Konrad Adenauer και Jean Monet.

Η πρόσκληση για συνεργασία την οποία απηύθυνε προ ημερών το ΕΛΚ στις Εκκλησίες μας, παρέχει σ’αυτές μια άριστη ευκαιρία να δώσουν στην σημερινή εκκοσμικευμένη Ευρώπη την Ορθόδοξη μαρτυρία τους, και να συντελέσουν τοιουτοτρόπως στην εμπέδωση μιας ανεκτικής και δίκαιης κοινωνίας, όπου θα βασιλεύει η αγάπη και η ειρήνη του Χριστού.