Ένα βιβλίο πραγματική συμβολή μας έδωσε ο Επίκουρος Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Στυλιανός Χ. Τσομπανίδης: «Υπέρ της των πάντων ενώσεως – η συμβολή της Ορθόδοξης Εκκλησίας και Θεολογίας στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών» (εκδόσεις Π. Πουρναρά, Θεσσαλονίκη 2008, σελ. 400).Ο Στ. Τσομπανίδης είναι πατρινός με σημαντικές θεολογικές σπουδές στη Χαϊδελβέργη της Γερμανίας, διδάκτορας του Α.Π.Θ., λέκτορας και πρόσφατα επίκουρος καθηγητής του Τμήματος Θεολογίας του ίδιου Πανεπιστημίου.
Είναι ένας άοκνος εργάτης της θεολογικής επιστήμης, ουσιαστικός και αθόρυβος, που μας ανοίγει τα μάτια σε σχέση με την Ορθοδοξία και τον οικουμενικό διάλογο.
Το τελευταίο του πόνημα, που παρουσιάζω εδώ σήμερα, προλογίζει ο καθηγητής Αλέξανδρος Κ. Παπαδερός και στο δικό του πρόλογο ο Στ. Τσομπανίδης σημειώνει ότι η εργασία του αυτή συμπίπτει με την 60η επέτειο από την ίδρυση (1948) του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (Π.Σ.Ε.).
Η οικουμενική κίνηση αποτελεί σίγουρα το κεντρικό γεγονός και το χαρακτηριστικό γνώρισμα της εκκλησιαστικής ιστορίας του 20ου αιώνα. Ο συγγραφέας τονίζει ότι «τις ρίζες της οικουμενικής κίνησης συναντά κανείς στα πρώτα βήματα της Εκκλησίας, μια και η Εκκλησία ζει ακατάπαυστα τον αγώνα της ενότητας».
Διαβάζοντας το βιβλίο κατανοεί κανείς μιαν αλήθεια που μας διαφεύγει, ότι δηλ. η Ορθόδοξη Εκκλησία μετείχε στην Οικουμενική Κίνηση από την πρώτη εμφάνισή της και συντέλεσε στη διάπλαση και περαιτέρω εξέλιξή της.
Το βιβλίο του Στ. Τσομπανίδη χωρίζεται σε τρία μεγάλα κεφάλαια:
Α’) Η γένεση της Οικουμενικής Κίνησης του 20ου αιώνα και η συμβολή των Ορθοδόξων.
Β’) Σημαντικοί σταθμοί στη διαμόρφωση της αυτοσυνειδησίας και στην εξέλιξη του Π.Σ.Ε. και η συμμετοχή των Ορθοδόξων Εκκλησιών.
Γ’) Η σημασία της παρουσίας και της συμβολής της Ορθόδοξης Εκκλησίας και Θεολογίας στο Π.Σ.Ε.
Η σύνοψη και τα συμπεράσματα στο τέλος του βιβλίου μας δίνουν το στίγμα του θέματος με τρόπο σαφή και ρεαλιστικό.
Μας λέει καθαρά ο συγγραφέας ότι παρά τα όποια υπαρκτά και αντικειμενικά μεγάλα προβλήματα που παρουσιάστηκαν κατά καιρούς στην Οικουμενική Κίνηση, οι Ορθόδοξες Εκκλησίες δεν παραιτήθηκαν. «Επαναβεβαίωσαν ότι μένουν πιστές στο οικουμενικό καθήκον. Καλλιέργησαν τελικά μια καθολική και οικουμενική στάση παρουσίας της Ορθοδοξίας στο σύγχρονο κόσμο, η οποία αφήνει χώρο για την ύπαρξη των άλλων και είναι ευαίσθητη απέναντι στον άνθρωπο και τη ζωή».
Σίγουρα η μελέτη του Στ. Τσομπανίδη έρχεται να μας ενημερώσει υπεύθυνα και επιστημονικά για τα της Οικουμενικής Κινήσεως, για την οποία, στην Ελλάδα τουλάχιστον, υπάρχει αρκετή άγνοια και πλούσια προκατάληψη. Όσοι δεν έχουν ακόμα πειστεί ότι είναι σεσωσμένοι καλό θα ήταν να το διαβάσουν.
Χαίρομαι που η έκδοση αυτή συγκυριακά έρχεται μετα την επίσκεψη του Οικ.Πατριάρχη στην πόλη μας.Είχα γνωρίσει τον κ.Τσομπανίδη όταν ήταν ακόμη καθηγητής στο Αρσάκειο και είχα χαρεί τις ολιγόλεπτες μαζί του συζητήσεις, το μειλείχιο ύφος του και τα υψηλά θεολογικά του ενδιαφέροντα.Του εύχομαι ο Θεός να τον έχει καλά,να μας δώσει κι άλλες τέτοιες εργασίες....και, γιατί όχι, να παρουσιασθή το βιβλίο του στην πόλη μας,για να ακούσουμε κάτι διαφορετικό,μέσα σ'αυτόν τον συφερτό της ηθικολογίας και του φανατισμού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Σάλος.
ωραία πρόταση είναι αυτό το βιβλίο, επιστημονικό πρώτα από όλα και "ρεαλιστικό". από κει και πέρα ας το διαβάζουμε όλοι. συνέχομαι με τον Σάλο να γίνει μια παρουσίαση του βιβλίου στην Πάτρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΡ.Σ.
Πολλά ενδιαφέροντα! Ώτα ορθάνοιχτα στις απαιτήσεις των καιρών! Εύγε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ προσοχή του αυτή (αγ.Φιλαρέτου Μόσχας) τον οδηγούσε σε μετρημένες και μη υπερβολικές κρίσεις που αφορούσαν εκκλησιαστικά θέματα όπως η άποψη του πώς η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία είναι σχισματική και όχι αιρετική, λέγοντας ότι αυτό είναι γνώμη και δεν υπάρχει γι' αυτήν συνοδική εκκλησιαστική κρίση."Το να λες ότι παπισμός και Αρειανισμός είναι το ίδιο είναι πολύ σκληρή υπερβολή και δεν έχει όφελος".Κάπου αλλού έγραψε πως καμμιά Εκκλησία που ομολογεί ότι ο Κύριος Ιησούς Χριστός είναι Θεός δεν μπορεί να αποκαλείται ψευδής.Τα παραπάνω φανερώνουν έναν μεγάλο άνδρα που περιφρονώντας την εξουσία του κάνει κύριο μέλημά του το κατά πόσον οι λόγοι του συμφωνούν με το εσωτερικό του βίωμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒΙΟΣ ΑΓΙΟΥ ΦΙΛΑΡΕΤΟΥ ΜΟΣΧΑΣ,απο το βιβλίο"Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ" εκδόσεις "ΙΝΔΙΚΤΟΣ" σελ.19, Αθήνα 2008.
Ο Σάλος.
Εἶχα τὴν τύχη νὰ γνωρίσω τὸν ἄνθρωπο ὅταν ἦταν καθηγητὴς στὸ Ἀρσάκειο Πατρῶν. Πρόκειται γιὰ μία ἐξέχουσα φυσιογνωμία καὶ ὁ λόγος του ἔχει εἰδικὸν βάρος. Ἦταν εὐτύχημα τὸ ὅ,τι δὲν παρέμεινε στὸ Ἀρσάκειο καὶ μπόρεσε ἔτσι νὰ ἀκολουθήσει ἀκαδημαϊκὴ σταδιοδρομία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνῶ γιὰ τὴν ἀνἀγκη παρουσιάσεως τοῦ βιβλίου στὴν Πάτρα.