ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟ

Πάτραι 15 Οκτωβρίου 2008

Προς την Ιεράν Σύνοδον της Εκκλησίας της Ελλάδος

Μακαριώτατε,
Σεβασμιώτατοι,

Επιτρέψτε μου δια της παρούσης να εκθέσω ένα προσωπικό θέμα, το οποίο, ταπεινώς φρονώ, έχει πολλές διαστάσεις.
Υπηρέτησα επί σειρά ετών ως α’ ψάλτης στην Ιερά Μονή Παναγίας Γηροκομιτίσσης της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών. Την 7ην Μαΐου 2007 απεστάλη στην οικία μου με ιδιωτικό ταχυδρομείο το έγγραφο της απολύσεώς μου, το οποίο υπογράφει ο Ηγούμενος της Μονής Αρχιμ. Συμεών Χατζής και οι ηγουμενοσύμβουλοι αρχιμανδρίτες Χριστοφόρος Μεϊντανάς και Θεοδόσιος Τσιτσιβός.
Στο λιτό κείμενο της απολύσεώς μου (το επισυνάπτω) δεν αναφέρεται ο λόγος για τον οποίο απελύθην όλως αιφνιδίως και ενώ εκτελούσα τα ιεροψαλτικά μου καθήκοντα ευσυνειδήτως.
Σύμφωνα με τον νόμο 5383/1932 άρθρο 169 «ο Μητροπολίτης μετά γνώμην της ενοριακής Επιτροπείας δύναται να τιμωρήση δια προσωρινής ή διαρκούς παύσεως τους ψάλτας και νεωκόρους μετά προφορικήν ή έγγραφον απολογίαν».
Επίσης, σύμφωνα με τον υπ’ αριθμ. 176/2006 κανονισμό περί των Ιεροψαλτών και της καταστάσεως αυτών, ο οποίος ψηφίστηκε από την Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος (ΦΕΚ αρ. φύλλου 268, 19/12/2006), «οι πειθαρχικές ποινές επιβάλλονται με απόφαση του οικείου Μητροπολίτη μετά από πρόταση του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου. Ουδεμία πειθαρχική ποινή επιβάλλεται αν ο Ιεροψάλτης δεν κληθεί προηγουμένως σε απολογία και έχει το δικαίωμα να λάβη πλήρη γνώση της εναντίον του κατηγορίας και των στοιχείων που τη στηρίζουν. Στην κλήση σε απολογία καθορίζεται σαφώς το αποδιδόμενο πειθαρχικό παράπτωμα και τάσσεται εύλογη προθεσμία για απολογία, η οποία δεν μπορεί να είναι μικρότερη των τριών (3) ημερών, ενώ μπορεί να παραταθεί ως το τριπλάσιο της αρχικής μετά από έγγραφη αίτηση του διωκομένου Ιεροψάλτη» (άρθρο 9).
Στην περίπτωσή μου δεν υπήρξε κλήση σε απολογία – στοιχειώδες και ανθρώπινο δικαίωμα - ούτε μου απαγγέλθηκε κατηγορητήριο.
Θα ήθελα να απευθύνω προς την Ιεράν Σύνοδον της Εκκλησίας μας τα εξής ερωτήματα:
1. Ισχύουν οι ως άνω διατάξεις και για τους ψάλτες των Ιερών Μονών; Δεν είναι λίγες οι Μονές ανά την Ελλάδα στις οποίες ψάλλουν λαϊκοί και όχι μοναχοί.
2. Αν δεν ισχύουν οι ως άνω διατάξεις για τους ψάλτες των Μονών, ισχύει κάτι ή είναι «μετέωροι» και απολύονται αναπολόγητοι;
3. Ποία η αρμοδιότης του οικείου Επισκόπου στο όλο θέμα; Πρέπει να κάνει οπωσδήποτε αποδεκτή την απόφαση του Ηγουμενοσυμβουλίου, μπορεί να την ανατρέψει ή δύναται και να σιωπήσει;
4. Εάν μια απόλυσις, ως η ιδική μου, κρίνεται παράνομη, ποια είναι τα βήματα προς αποκατάστασιν της παρανομίας;
Αναμένοντας την υπεύθυνη απάντηση της Ι. Συνόδου επί του θέματος,

Υποβάλλω υιϊκώς τα σέβη μου

Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος