Η ΟΔΟΣ ΟΝΕΙΡΩΝ ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΠΑΝΟΣ

«Υπήρχε κάποτε σ’ αυτή την πόλη η Οδός Ονείρων. Δεν είχε μεγαλοπρεπή κτίρια. Άλλοτε φάνταζε με κήπους κι άλλοτε με άσφαλτο και μια μικρή πλατεία. Η Οδός Ονείρων είχε ελάχιστα αυτοκίνητα, ένα φωτογράφο, μια μαύρη Φορντ, χορευτές που ξύπναγαν στις 8. Είχε ένα γαλακτοπωλείο. Μαρκίζες. Φωτεινές επιγραφές. Μουσικές που άκουγαν οι γείτονες. Ναι, δεν τους ενοχλούσαν. Στα όνειρά τους την Οδό Ονείρων έβλεπαν. Όλα συμβαίνανε μπροστά τους. Δεν υπήρχε αμαρτία. Λύπη. Η Οδός Ονείρων με τα χρόνια έγινε – κάρτες τραπέζης, εξοχικό σπίτι, καλοκαιρινές διακοπές στις Σεϋχέλλες, και άλλες, τέτοιες, κοινοτοπίες. Όμως γι’ αυτούς που μένουν πάντα καθαροί η Οδός Ονείρων, στήνεται την νύχτα, όπως στις 12 Ιουνίου 1962, στο θέατρο Μετροπόλιταν, που γκρέμισε τα πάντα. Το υλικό της το σμίλευε το ταλέντο του Μάνου Χατζιδάκι…»
Τα παραπάνω γράφει ο εκδότης του περιοδικού Οδός Πανός και ποιητής Γιώργος Χρονάς, ο οποίος μας ξαναδείχνει την Οδό Ονείρων του Μάνου, μ’ ένα ιδιαίτερο αφιέρωμα στο καινούριο τεύχος του περιοδικού. Με πλούσιο και σπάνιο φωτογραφικό υλικό. Με την Οδό Ονείρων κυριολεκτικά προ των οφθαλμών μας μέσα απ’ τις καλοστημένες σελίδες του αφιερώματος.
Και μ’ ένα αφιέρωμα στον Κάρλο Γκολντόνι καθώς και παρουσιάσεις βιβλίων από τον Ντίνο Χριστιανόπουλο, να προεκτείνουν την Οδό Ονείρων στο άπειρο… Ως την άκρη τ’ ουρανού ή την άκρη του ονείρου… Των παιδιών της γειτονιάς. Των χθεσινών και σημερινών τεντιμπόηδων…Ο Χατζιδάκις μας δείχνει και σήμερα ο ίδιος την Οδό Ονείρων. Και μας καλεί στο πάρτι της, που είναι «μια στιγμή πιο θλιβερή κι απ’ τη στιγμή του ονείρου, είναι ένα ξέφτισμα ζωής, ένα παιχνίδι χάρτινο στα χέρια των αγγέλων».

Δείτε και την στάση στην Οδό Ονείρων στις ιριδίζουσες αποχρώσεις του αλέξη λ.