Όλες οι Κυριακάτικες εφημερίδες αναφέρονται σήμερα εκτενέστατα στην υπόθεση της Μονής Βατοπαιδίου, αλλά και σε διεκδικήσεις γης και από άλλα αγιορείτικα μοναστήρια. Και φυσικά συνδέουν άμεσα την παραίτηση του Γ. Βουλγαράκη από το υπουργικό αξίωμα και τον ρόλο του υπουργού Θ. Ρουσόπουλου με τα αγιορειτικά.
Για τους παροικούντας εν Ιερουσαλήμ δεν είναι βόμβα τα όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας αυτές τις μέρες. Η …πολιτική πολλών αγιορειτών είναι γνωστή από χρόνια. Ηγούμενοι και άλλοι …πρωτοκλασάτοι μοναχοί, ικανοί μέχρι και δαιμόνιοι, περιέρχονται πάσαν γην και χώραν και συνάπτουν σχέσεις με υψηλά ιστάμενα πρόσωπα, ενδιατρίβουν στα κοσμικά σαλόνια, όπου κινούνται με εκπληκτική άνεση, ανοίγουν τις πόρτες των υπουργείων με …κλωτσιά (!), παίρνουν και με το παραπάνω αυτό που θέλουν, πουλώντας πανάκριβα την αγιορειτική τους ιδιότητα. Τι κερδίζουν; Ό,τι θελήσουν. Κυρίως όμως αποκτούν σφαίρες επιρροής σε πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες, ήτοι είναι θηρευτές της δύναμης και της ματαιοδοξίας.
Φυσικά το Άγιον Όρος δεν είναι αυτό. Αλλά, αγαπητοί μου φίλοι, τα τελευταία χρόνια το κακό έχει παραγίνει, δηλαδή το παιχνίδι της εξουσίας και της «απορρόφησης κονδυλίων» καλά κρατεί! Και η άσκηση ψυχολογικής βίας εν ονόματι του «θείου θελήματος» οργιάζει! Γι’ αυτό και συναντάς ανθρώπους οι οποίοι νομίζουν ότι το Όρος κατοικείται μόνο από αγίους!
Παλιά οι μοναχοί σπάνια έβγαιναν από το Άγιον Όρος. Μερικοί αρνούνταν να εγκαταλείψουν την άσκησή τους ακόμα και για λόγους υγείας! Εναπόθεταν τις ελπίδες τους στην Παναγία. Σήμερα δεν είναι λίγοι οι μοναχοί που έχουν το Όρος για ξενοδοχείο. Τον περισσότερο καιρό είναι στον «κόσμο» για «υποθέσεις της Μονής». Και αν αρχίσουμε μ’ αυτά και άλλα παρόμοια δεν θα τελειώσουμε.
Το Άγιον Όρος πάσχει! Και γι’ αυτό ευθύνεται η εκκοσμίκευση που έχει εισαχθεί από τους ίδιους τους αγιορείτες. Απαιτείται επανεύρεση της πνευματικότητος. Όλα αυτά τα περί νοεράς προσευχής που λένε κάποιοι αγιορείτες στον κοσμάκη και τον θαμπώνουν τα έχουν ξεχάσει οι ίδιοι. Πρέπει λοιπόν να αφήσουν την άσκηση δημοσίων σχέσεων για χάρη της όντως ασκήσεως της εν Χριστώ Ιησού. Και θα πρέπει ακόμα να πάψει το Άγιον Όρος να είναι η πρώτη και καλύτερη εστία «εκκλησιαστικού» κουτσομπολιού. Οι γνωρίζοντες αντιλαμβάνονται πλήρως τι εννοώ.
Για τους παροικούντας εν Ιερουσαλήμ δεν είναι βόμβα τα όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας αυτές τις μέρες. Η …πολιτική πολλών αγιορειτών είναι γνωστή από χρόνια. Ηγούμενοι και άλλοι …πρωτοκλασάτοι μοναχοί, ικανοί μέχρι και δαιμόνιοι, περιέρχονται πάσαν γην και χώραν και συνάπτουν σχέσεις με υψηλά ιστάμενα πρόσωπα, ενδιατρίβουν στα κοσμικά σαλόνια, όπου κινούνται με εκπληκτική άνεση, ανοίγουν τις πόρτες των υπουργείων με …κλωτσιά (!), παίρνουν και με το παραπάνω αυτό που θέλουν, πουλώντας πανάκριβα την αγιορειτική τους ιδιότητα. Τι κερδίζουν; Ό,τι θελήσουν. Κυρίως όμως αποκτούν σφαίρες επιρροής σε πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες, ήτοι είναι θηρευτές της δύναμης και της ματαιοδοξίας.
Φυσικά το Άγιον Όρος δεν είναι αυτό. Αλλά, αγαπητοί μου φίλοι, τα τελευταία χρόνια το κακό έχει παραγίνει, δηλαδή το παιχνίδι της εξουσίας και της «απορρόφησης κονδυλίων» καλά κρατεί! Και η άσκηση ψυχολογικής βίας εν ονόματι του «θείου θελήματος» οργιάζει! Γι’ αυτό και συναντάς ανθρώπους οι οποίοι νομίζουν ότι το Όρος κατοικείται μόνο από αγίους!
Παλιά οι μοναχοί σπάνια έβγαιναν από το Άγιον Όρος. Μερικοί αρνούνταν να εγκαταλείψουν την άσκησή τους ακόμα και για λόγους υγείας! Εναπόθεταν τις ελπίδες τους στην Παναγία. Σήμερα δεν είναι λίγοι οι μοναχοί που έχουν το Όρος για ξενοδοχείο. Τον περισσότερο καιρό είναι στον «κόσμο» για «υποθέσεις της Μονής». Και αν αρχίσουμε μ’ αυτά και άλλα παρόμοια δεν θα τελειώσουμε.
Το Άγιον Όρος πάσχει! Και γι’ αυτό ευθύνεται η εκκοσμίκευση που έχει εισαχθεί από τους ίδιους τους αγιορείτες. Απαιτείται επανεύρεση της πνευματικότητος. Όλα αυτά τα περί νοεράς προσευχής που λένε κάποιοι αγιορείτες στον κοσμάκη και τον θαμπώνουν τα έχουν ξεχάσει οι ίδιοι. Πρέπει λοιπόν να αφήσουν την άσκηση δημοσίων σχέσεων για χάρη της όντως ασκήσεως της εν Χριστώ Ιησού. Και θα πρέπει ακόμα να πάψει το Άγιον Όρος να είναι η πρώτη και καλύτερη εστία «εκκλησιαστικού» κουτσομπολιού. Οι γνωρίζοντες αντιλαμβάνονται πλήρως τι εννοώ.
Επιτέους κάποιος να πει τα πράγματα μέ το όνομα τους! Εχει καταντήσει σκάνδαλο η συνεχής ναφορά στους 'γεροντες" του Αγ. ορους και στις προτροπές τους (φυσικά υπάρχουν και οι καλές περιπτώσεις) ενώ οι Αγιορείτες έχουν μετατραπεί σε businessmen. Γιατι λοιπόν να μην ενδιαφερθού΄ν και οι απλοί άνθρωποι για τα οικονομικά τους όταν γίνεται τοση φασαρία γιαυτά από τους αναχωρητές και ασκητές -ο Θεός να με συγχωρήσει-.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπραβο κ.Παναγιώτη που ανοιγεις τα μάτια. Που είναι τώρα οι υποστηριχτες της ορθοδοξίας, εκείνοι που φωνάζουν για την παραδοση κλπ? Που είναι? Κανενας δεν μιλάει. Μ' αρεσει που κατηγορουν το βατικανο, εχει λεει τραπεζα και δεν ξερω γω τι αλλο... τα χαλια μας δεν τα βλεπουμε τρομαρα μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά και πολλά άλλα που γράφει ο Μοναχός Μιχαήλ στα βιβλία του και οι Αγιορείτες τον λένε τρελό ή πλανεμένο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα τι θα πουν;
Διαβάζω στα βιβλία για την παλαιά παράδοση του Αγιορείτικου μοναχισμού. Για μοναχούς, που κύριο μέλημά τους είχαν, την προσωπική τους μετάνοια, την προσευχή, και την μελέτη ασκητικών Πατερικών κειμένων. Μα πάνω από όλα την προσήλωση στα λειτουργικά κείμενα της εκκλησίας μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω ότι το μεγάλο λάθος στον αγιορείτικο μοναχισμό έγινε, όταν εντελώς ξαφνικά, διακόπηκε η παράδοση των αιώνων της συνέχειας από μοναχό σε μοναχό της τέχνης της ασκητικής ζωής. Το γράφω αυτό διότι όποιος παρακολουθεί την νεότερη ιστορία θα διαπιστώσει ότι, μετά από μια παρακμή ανθρώπινου δυναμικού ως την δεκαετία του 1960, όλα ανατρέπονται «επαναστατικά», ή μάλλον μαζικά. Νομίζω ότι μετά το 1962 πηγαίνουν μαζικά στο Όρος, όχι μοναχοί για να ενταχθούν σε μονές και κελιά, και να διδαχθούν τον τρόπο ζωής της Αγιορείτικης μοναχικής ζωής. Άλλα «συνοδείες» ευσεβών που ποθούν να μονάσουν.
Έχει γίνει η διάσπαση της «Ζωής» και αρκετοί απογοητευμένοι ψάχνουν να βρουν κάτι το νέο. Αυτό το βρίσκουν όχι στην «αφιέρωση» ιεραποστολικού τύπου των «οργανώσεων», αλλά σε αδελφότητες μοναχικές. Μέχρι προ ολίγων ετών, αν έψαχνες να βρεις ποιοι συγκροτούσαν τον σύλλογο των Ηγουμένων του Αγίου Όρους, θα έβρισκες ανθρώπους που είχαν περάσει, ή είχαν σχέση πνευματική με την Ζωή. Τους καταμέτρησα, και είχα βρει ότι 16 τουλάχιστον από του 20, είχαν περάσει ως συνεργάτες ή οικότροφοι της Ζωής.
Εδώ πιστεύω ότι έγινε το λάθος. Αυτοί που πήγαν, και έφεραν την «άνθιση» στο Όρος, όπως μου έλεγαν παλαιοί μοναχοί, δεν πήγαν για να μαθητεύσουν και να συνεχίσουν την παράδοση. Άλλά πήγαν ως έτοιμες «συνοδείες» και εφάρμοσαν νέου τύπου μοναχισμό. Οι παλαιοί έμειναν στο περιθώριο. Οι νέοι ασκούν το δικό τους τυπικό σε συνδυασμό με το παλαιό. Οι Ηγούμενοι θρεμμένοι περισσότερο με βάση το «Κήρυγμα», θέλουν να γίνουν αυτοί που θα σώσουν δια του Κηρύγματος τον κόσμο και όχι το εαυτό τους.
Γράφεις «αποκτούν σφαίρες επιρροής σε πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες, ήτοι είναι θηρευτές της δύναμης και της ματαιοδοξίας.» Μα έτσι μαθήτευσαν επί σειρά ετών πλησίον των οργανώσεων οι μέχρι πρότινος Ηγούμενοι, αυτό διδάχθηκαν κοντά τους οι νεότεροι, και αυτό συνεχίζουν χωρίς βέβαια να το παραδέχονται. Έτσι όλο και βγαίνουν «έξω» περισσότερο, μιλούν και εξομολογούν στον κόσμο για να κάνουν «γνωριμίες» για το καλό της Μονής. Λες και δεν υπάρχει ο εφημεριακός κλήρος για να θεραπεύσει τις ανάγκες του λαού του Θεού στον κόσμο. Νιώθουν οι Μοναχοί οι Αγιορείτες μια αυτάρκεια, και γι’ αυτό τους βρίσκεις περισσότερο στον «κόσμο» παρά στο κελί και στο Καθολικό της Μονής. Μου λέγουν κάποιοι Μοναχοί μερικές φορές, εμείς δεν έχουμε Ηγούμενο όλο απουσιάζει. «Το Άγιον Όρος πάσχει! Και γι’ αυτό ευθύνεται η εκκοσμίκευση που έχει εισαχθεί από τους ίδιους τους αγιορείτες» η θεραπεία θα γίνει μόνο αν γίνει επιστροφή στις ρίζες του μοναχισμού. Στην ακτημοσύνη, την υπακοή, την παρθενία, την μελέτη, την προσευχή, την κοινοβιακή ζωή, την άσκηση.
Και τώρα ας κάνω και μια μικρή αναφορά για το «έκτρωμα» των «κοσμικών μοναχών» των πόλεων.
Παραφθορά του μοναχισμού είναι οι Αρχιμανδρίτες που μόνιμα μένουν στην πόλη. Γέμισαν οι ενορίες της Πάτρας από μοναχούς, που δεν έχουν δει το Μοναστήρι τους ποτέ, ή μάλλον μόνο στην «κουρά», όταν έδιναν υπόσχεση πως θα διαβιώσουν ως τα έσχατά τους σε αυτό, και μετά την «κουρά» έφυγαν αμέσως για το σπίτι της «μαμάς». Α!!! τι λεω μερικοί από αυτούς δεν πήγαν καθόλου σε μοναστήρι. Κάποιοι εδώ στην Πάτρα έκαναν «κουρά»στο παρεκκλήσι της Επισκοπής, και άλλοι στον Άγιο Ανδρέα. Και εκτελούν τα μοναχικά τους καθήκοντα αρκετές φορές σε ταβέρνες τα βράδια αντί για απόδειπνο, και στα καφέ της πόλης με συντροφιά νέων. Πάντα βέβαια οι περισσότεροι από αυτούς, αφού αράξουν το καλογερικό τους αυτοκίνητο έξω από τον χώρο του καταστήματος και φορέσουν τον «καλογερικό σκούφο» για να δένει με τον χώρο .
Τι θα γίνει με αυτούς τους «μοναχούς»;, ο Επίσκοπος μας που προέρχεται από Μονή στην οποία εγκαταβιούσε γιατί δεν τους μαζεύει, να δουν «άνθιση» τα Μοναστήρια της Μητροπόλεως. Περισσότερους «μοναχούς» νέου τύπου έχει η Πάτρα, παρά πραγματικούς Μοναχούς στις Μονές της Μητροπόλεως. Ας μην τους μετρήσω, γιατί θα πικραθώ και θα απογοητευτώ.
Με σεβασμό Του κάνω μια ΠΡΟΤΑΣΗ, από αυτή την έπαλξη του ελεύθερου λόγου: Σεβασμιώτατε Άγιε Πατρών, καλέστε όλους τους λεγόμενους «ιερομόναχους - Αρχιμανδρίτες» που κατοικούν στο σπίτι τους και όχι στην Μονή της μετανοίας τους, και δώστε τους μικρό περιθώριο, για να επιστρέψουν στο Μοναστήρια τους. Αν Σας αρνηθούν, τότε για να γίνει η καλή αρχή από την Πάτρα, και να Σας γράψει η νεότερη εκκλησιαστική ιστορία, δύο λύσεις νομίζω πως υπάρχουν: 1η να πάρουν απολυτήριο και να πάνε αλλού να αλωνίζουν ή 2ον να τους αφαιρεθεί το οφίκιο του Αρχιμανδρίτου, και να παραμείνουν πρεσβύτεροι στον κόσμο, ως οι έγγαμοι εφημέριοι κληρικοί.
Διατελώ εν αναμονή….. ελπίζω η αναμονή να μην είναι διαρκείας.
Με σεβασμό.
Αριμαθαίος
Σωστὸς ὁ Ἀριμαθαῖος!!! Ὅμως, παρὰ τὸν σεβασμό του πρὸς τὴν οἰκεία ἐκκλησιαστικὴ ἀρχή, φοβοῦμαι πὼς θὰ δὲν θὰ παύσῃ διατελῶν ἐν ἀναμονῇ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρακαταθηκών και Δανείων και η Παρακαταθήκη της Παράδοσης
ΑπάντησηΔιαγραφήμε αυτό τον τίτλο θέτω μια σειρά από ερωτήματα εδώ;
http://manitaritoubounou.wordpress.com/2008/09/13/parakatkaidan-parakatparadosis-1/
Αριμαθαίε όταν λάβεις απάντηση από τον Χρυσόστομο Σκλήφα να μας την κοινοποιήσεις. Είναι ενδιαφέρουσα η πρότασή σου αλλά νομίζω ότι ποιο ενδιαφέρουσα θα είναι η απάντηση. Τώρα αν ως «ενδιαφέρουσα» την «εγκυμονεί» για μεγάλο χρονικό διάστημα κάνε υπομονή. Διότι μάλλον θα περάσει τους 9 μήνες … τα 9 χρόνια … μπορεί και τα 99 χρόνια…… υπομονή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς,δικαιώνεται ο μακαριστός π.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘεόκλητος Διονυσιάτης,που μιλούσε για
άλωση του Αγ.Όρους απο το Ζωικό φρόνη
μα.Οι οργανώσεις πριν την διάσπασή τους ήσαν έτοιμες να αναλάβουν την πο
λιτική εξουσία,για να φέρουν την πολυ
πόθητη "χριστιανική αλλαγή",στην Ελλά
δα(ο Γιανναράς μιλάει κάπου για δικτα
τορία),και η πλειονότητα των αγιορει
τών φαίνεται πως κινείται στο ίδιο μή
κος κύματος.Η άσκηση και ο μοναχισμός
φαίνεται να είναι απλώς το πρόσχημα.
Βασικά νομίζω ότι η λέξη εκκοσμίκευση περιγράφει ακριβώς την ουσία του προβλήματος. Όταν αποκτούν μοναχοί πάρε-δώσε με άτομα από οικονομικούς ή πολιτικούς κύκλους, είναι αναμενόμενο να συμβαίνουν αυτά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπτην άλλη βέβαια βρίσκω άστοχη και μάλλον υποκριτική την τραβηγμένη κριτική που γίνεται από κανάλια και εφημερίδες αυτες τις μέρες. Παρουσιάζουν τους μοναχούς σαν businessmen, λες και κυκλοφορούν με ένα κινητό στο χέρι και στην τσάντα τους έχουν τους Financial Times! Η ζώή ενός μοναχού έχει αντικειμενικά στερήσεις άγνωστες για τους κοσμικούς, για παράδειγμα περιορισμένες μετακινήσεις, παραμονή στον ίδιο χώρο, περιβολή βαριά (ράσα), όχι τηλεόραση, διασκεδάσεις, υποχρεωτική τήρηση νηστειών, προκαθορισμένο πρόγραμμα (παρακολούθηση ακολουθιών). Το να χαρακτηρίζεται μια μονή ως πολυτελής δεν αλλάζει κάτι από τη ζωή των μοναχων- εξάλλου αυτες οι υποτιθέμενες πολυτελειες είναι κυρίως για τους επισκέπτες.