Ο ΡΟΥΜΑΝΟΣ ΜΕΛΟΠΟΙΟΣ ANTON PANN

Στο εξαιρετικό Ψαλτολόγιον είδα μια πολύ ενδιαφέρουσα ανάρτηση για τον σπουδαίο Ρουμάνο μελοποιό Anton Pann. Ο Δημήτρης Κουμπαρούλης δημοσιεύει τη συλλογή έργων του A. Pann, που επιμελήθηκε ο Γεώργιος Μιχαλάκης. Ο Παναγιώτης Σόμαλης, στη συνέχεια, γράφει ένα σύντομο, αλλά κατατοπιστικό βιογραφικό του, και παραπέμπει και στην Ιδιωτική Οδό, στην ανάρτηση για τον δάσκαλο του Α. Pann, τον εκ Παλαιών Πατρών Φαναριώτη, λόγιο και μουσικό Διονύσιο Φωτεινό.

Θέλοντας να συμβάλω κατ' ελάχιστον στο όλο θέμα, δημοσιεύω εδώ δύο σελίδες από ένα ρουμανικό μουσικό βιβλίο Λειτουργίας του Nicolae Severeanu, που εκδόθηκε στα 1928. Πρόκειται για Λειτουργικά του Anton Pann σε ήχο πλάγιο του πρώτου. Ο εκδότης σε υποσημείωση βάζει το βιογραφικό του A. Pann στα ρουμανικά.
Πρόκειται για μια σπουδαία εποχή (18ος - 19ος αι.), καθώς στη Ρουμανία ανθούσε η εκμάθηση της βυζαντινής μουσικής και διαδιδόταν με απίστευτη ταχύτητα η νέα μέθοδος των Τριών Διδασκάλων.

Σήμερα, απ' όσο γνωρίζω, η βυζαντινή μουσική γνωρίζει και πάλι ακμή στην ομόδοξη χώρα και διδάσκεται και σε πανεπιστημιακό επίπεδο.
Ελπίζω η έρευνα να φέρει στο φως άγνωστες πτυχές που αποτελούν σημαντικούς κρίκους για μια ενιαία θεώρηση της βυζαντινής μουσικής, ως της μουσικής των κατά ανατολάς Ορθοδόξων.

ΠΑΝΤΑΝΑΣΣΑ ΠΑΛΑΤΙ Ή ΠΑΡΑΓΚΑ;

Η Κυριακάτικη στήλη της Πατρινής εφημερίδας Η ΓΝΩΜΗ «Λόγου…δοκιμές», φαίνεται ότι παρακολουθεί στενά την Ιδιωτική Οδό μας. Και κρίνει σκόπιμο κατά καιρούς να απαντήσει, με κάποιο τρόπο, σε θέματα που θίγονται από το ιστολόγιό μας.
Στο θέμα Παντάνασσα λυομένη, τοποθετήθηκε προ καιρού υπεραμυνόμενος ο συντάκτης της λυόμενης λύσης.
Σήμερα επανέρχεται ουσιαστικά για να μας απαντήσει εκ νέου, αφού μόνοι εμείς έχουμε αντιδράσει δημοσίως για το θέμα. Γράφει λοιπόν:
«Ακόμη και αυτοί που καθ’ έξιν διαμαρτύρονται μιλώντας για ‘’παράγκα’’ και τα όμοια πρέπει να καταλάβουν ότι δεν μπορούν να κρίνουν με βάση τις εξωτερικές διαστάσεις. Η Παντάνασσα είναι παλάτι στις καρδιές μας».
Εάν εμείς διαμαρτυρόμεθα «καθ’ έξιν», αγαπητέ συντάκτα, σεις γιατί σπεύδετε για δεύτερη φορά να μας απαντήσετε οιονεί εκπρόσωπος του Ναού; Διότι έχει σημασία, όπως επανειλημμένως έχουμε επισημάνει, η όλη αδιαφάνεια στους χειρισμούς του θέματος. Δεν θα έπρεπε να εκδοθεί μια επίσημη και υπεύθυνη ανακοίνωση από τον Ναό;
Βεβαίως η Παντάνασσα είναι στις καρδιές μας, αφού και «η Βασιλεία του Θεού εντός ημών εστί».
Όμως, ακριβώς διότι ο Ναός ως ιστορικό κτίσμα είναι περικαλλής και με τεράστια σημασία για την πόλη, ακριβώς γι’ αυτό δεν θα έπρεπε να προκριθεί η λυόμενη λύση. Ένα φτηνό κατασκεύασμα, σ’ ένα πάρκινγκ (!), που θα χωράει ελάχιστους ανθρώπους, ίσα για να εξυπηρετηθούν, απ’ ότι φαίνεται, ευτελείς σκοπιμότητες.

Θα δούμε…

ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟ ΚΛΕΨΙΤΥΠΟ ΠΡΟΦΙΛ ΜΟΥ

Έτσι είναι, αγαπητοί φίλοι. Όσοι ασχολούμαστε με το διαδίκτυο έχουμε και τα... τυχερά μας. Εντόπισα, λοιπόν, σήμερα το κλεψίτυπο προφίλ μου!!!

Είδα σε ιστολόγια σχόλια που φέρεται να έχω γράψει, καθώς φιγουράρει το προφίλ μου! Για παράδειγμα, στο ecclesianet είδα μια αναπαραγωγή της ανάρτησής μου πυρ καταναλίσκον, την οποία σχολιάζω κιόλας!!!

Δεν άργησα να αντιληφθώ τι συμβαίνει. Κάποιο... καλόπαιδο των γνωστών "εκκλησιαστικών" υπονόμων, δημιούργησε, από τον περασμένο Μάϊο παρακαλώ (!), ένα ψεύτικο προφίλ μου, το οποίο Κύριος οίδε πού αλλού χρησιμοποίησε.

Ως εκ τούτου, φίλοι μου, σας παραθέτω εδώ το γνήσιο προφίλ μου που δημιουργήθηκε τον Ιανουάριο 2008, οπότε και ξεκίνησα το ιστολόγιο (19/1), και παραπέμπει κατευθείαν σε αυτό. Το κλεψίτυπο προφίλ δεν έχει, ευτυχώς, πρόσβαση στην Ιδιωτική Οδό μου.

Ελπίζω να μπαίνετε στον κόπο να ελέγχετε κάθε φορά το προφίλ μου, όταν βλέπετε κάπου σχόλιό μου, ώστε να μην πέσετε θύματα παραπλάνησης.

ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΣ ΣΟΥΔΑΣ

Σήμερα η Εκκλησία γιορτάζει την ανακομιδή της τιμίας Ζώνης της Υπεραγίας Θεοτόκου από τα Ιεροσόλυμα στην Βασιλεύουσα Πόλη επί αυτοκράτορος Ιουστινιανού, σύμφωνα με το Συναξάρι. Κατατέθηκε η τιμία Ζώνη «εν τω σεβασμίω οίκω της Θεοτόκου, τω όντι εν τοις Χαλκοπρατείοις». Ο βασιλιάς Λέων ο Σοφός άνοιξε την Αγία Σoρό, την θήκη που είχε την Ζώνη της Παναγίας, μετά από 410 χρόνια για να επικαλεσθεί την χάρη της, επειδή η σύζυγός του διακατεχόταν από «πνεύμα ακάθαρτο». Αφού λοιπόν την προσκύνησαν, ο Πατριάρχης άπλωσε την τιμία Ζώνη επάνω στη βασίλισσα και αμέσως ελευθερώθηκε από το δαιμόνιο.
Στην Πόλη η πανήγυρις της Αγίας Ζώνης τελείται στον Ναό της Παναγίας της Σούδας. Ένας Ναός κοντά στα ανάκτορα των Βλαχερνών και της Πύλης Εγρί Καπού. Μια ξυλόστεγη βασιλική, χτισμένη εκεί που παλιά υπήρχε βυζαντινός ναός.
Πήγα πριν μερικά χρόνια αυτή τη μέρα, της Αγίας Ζώνης. Χοροστατούσε ο Πατριάρχης. Την Εκκλησιά δεν την βλέπεις απ’ έξω. Ένας τοίχος την κρύβει, όπως όλες σχεδόν τις Εκκλησιές της Πόλης. Τότε που πήγα είχε μόλις ανακαινισθεί και ακτινοβολούσε!
Κάτω από το Ιερό Βήμα υπάρχει αγίασμα, ενώ παλιότερα στον περίβολο του ναού λειτουργούσε Ελληνική Σχολή καθώς και ιατρείο – φρενοκομείο, το οποίο έπαψε να λειτουργεί το 1839.

Σήμερα ο Πατριάρχης πήγε, ως κατ’ έτος, στην Παναγία της Σούδας για τον εορτασμό της Καταθέσεως της Τιμίας Ζώνης. Όλα γίνονται εκεί με μια αίσθηση βάθους της ιστορίας, επίγνωσης του παρόντος και ενατένισης επ’ ελπίδι του μέλλοντος. Τίποτα δεν παραλείπεται. Όλα γίνονται με μιαν ορμή της ιστορίας και του Πνεύματος. Νυν και αεί και εις τους αιώνας. Όπως τόσους αιώνες μέχρι τώρα.

Ο... ΚΙΝΕΖΟΣ ΕΛΥΤΗΣ!

Διάβασα σήμερα στην Ελευθεροτυπία και τον Βασίλη Κ. Καλαμάρα την συνέντευξη του Κινέζου, και γνησίου Έλληνα προσθέτω εγώ, Λεωνίδα Ρουί Χονγκ Λίου, ο οποίος θεωρείται ο κατ’ εξοχήν μεταφραστής των δύο ελληνικών Νόμπελ λογοτεχνίας, Σεφέρη και Ελύτη, στα κινεζικά.
Στέκομαι στον ποιητή της Ιδιωτικής Οδού και σε όσα παρατηρεί γι’ αυτόν ο Λεωνίδας Ρουί Χονγκ Λίου:
«Ο Ελύτης είναι ο ποιητής που έχει βρει τη μεγαλύτερη ανταπόκριση στο κοινό και συγχρόνως έχει ασκήσει τη μεγαλύτερη επίδραση στους Κινέζους ποιητές, αφού εμφανίστηκε σε μια εποχή στην Κίνα όπου όλοι οι συγγραφείς διψούσαν και έψαχναν τις νέες ιδέες και τους καινούργιους εκφραστικούς τρόπους… Αγαπάω τον Ελύτη. Γράφει σαν να είναι κρεμασμένος πάνω από τα ερείπια, δημιουργεί τον δικό του τρόπο μυθολόγησης και φτιάχνει έναν καινούργιο μύθο για την εποχή μας».

Ο Κινέζος Νεοελληνιστής εκφράζει ανοιχτά την προτίμησή του στον Ελύτη, θαυμάζοντας, ταυτόχρονα, τον Καβάφη, σεβόμενος, όπως λέει, τον Σεφέρη, τιμώντας τον Καζαντζάκη, ο οποίος είναι και ο περισσότερο μεταφρασμένος Έλληνας συγγραφέας στην Κίνα.

Ο Λεωνίδας Ρουί Χονγκ Λίου μας αποκαλύπτει και κάτι άλλο μέσα από τη συνέντευξή του. Την πάλη των λέξεων, που είναι ίδιον φυσικά του ποιητή, αλλά και του καλού μεταφραστή, ο οποίος πρέπει να αποκρυπτογραφήσει τον μεταφραζόμενο ποιητή: «Βρήκα στην πράξη δυσκολίες, όταν, π.χ., οι ποιητές δανείζονται μυθολογικά, θρησκευτικά και ιστορικά στοιχεία, ακόμα και στα σύμβολα και στις έννοιες που κρύβουν μέσα τους».Άρα, καταλαβαίνει εύκολα ο καθείς ότι εκτός από τη γνώση της γλώσσας, απαιτείται αρχαιογνωσία, ιστορία και θεολογία! Αν δεν ξέρεις τους Χαιρετισμούς της Παναγίας, πώς θα κατανοήσεις τι κάνει ο Ελύτης στους δικούς του «Χαιρετισμούς» στο «Άξιον εστι»;
Αυτά για όσους ευτελίζουν τα «θρησκευτικά» σε μάθημα κατηχητικού και όσους τα θεωρούν υπόθεση «ανθρωπίνων δικαιωμάτων».
Ο Ελληνοκινέζος Λεωνίδας Ρουί Χονγκ Λίου μας λέει ότι «στους λογοτεχνικούς κύκλους της Κίνας προσπαθούν να πιάσουν το δημιουργικό πνεύμα των Ελλήνων και να βρουν δικές τους λύσεις για τα διάφορα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, όπως της παράδοσης και του μοντερνισμού, της Ιστορίας και της εποχής μας, της κοινωνίας και του ατόμου».

Εν Ελλάδι;

ΔΙΑΛΕΓΕΤΕ ΚΑΙ ΠΑΙΡΝΕΤΕ

Όλα τα νομίσματα
Όλα έχουν δυο πλευρές (Ν. Γκάτσος)

Διαλέγετε και παίρνετε.

Μονή Βατοπαιδίου
Άσκηση της νοεράς προσευχής, ησυχαστική εμπειρία, υποδειγματικός κοινοβιακός μοναχισμός, διαφύλαξη και προβολή της πολιτιστικής κληρονομιάς. Προσφορά αφειδώλευτη στους επισκέπτες και φίλους της Μονής.
Από την άλλη, ατέρμονη περιαγωγή ιερών λειψάνων, καταγγελίες για συναλλαγές οικοπέδων, εκποιήσεις ακινήτων έναντι μυθικών – για τον μέσο πολίτη – ποσών, εκατοντάδες αγωγές ιδιωτών εναντίον της Μονής, «πολιτικό θέμα» εν τέλει η Αγιορείτικη Μονή. Μια χαώδης κατάσταση, όπως καθημερινά μας παρουσιάζουν τα ΜΜΕ.

Μητρόπολις Πατρών
Ανοίγεις τον Αλεκολόγο και βλέπεις μια ιδανική Μητρόπολη, περίπου αγγελομίμητη. Γι’ αυτό και «Άγγελος της τοπικής Εκκλησίας» ο Επίσκοπος! Όλα βαίνουν τέλεια!
Ανοίγεις σήμερα την τοπική εφημερίδα ΚΟΣΜΟΣ και βλέπεις: «Πόλεμος ύβρεων και συκοφαντιών στην τοπική Εκκλησία – Ανώνυμες επιστολές και διαδόσεις για ομοφυλοφιλία πλήττουν το κύρος των ιερέων αλλά και ‘’παραγόντων’’ των Ιερών ναών – Άμεση η ανάγκη για εκκαθάριση».

Δήμος Πατρέων – Αντιδημαρχία Πολιτισμού
Όλα άριστα! Αφού και στον τοπικό τύπο δεν βλέπει κανείς την παραμικρή αναφορά σε ψεγάδι. Ζούμε σ’ ένα παροξυσμό πολιτισμικής άνθησης.
Αλλά το γίγνεσθαι στις Πρέσπες! Απόψε είναι όλοι εκεί για το αφιέρωμα στην Μαρία Κάλλας. Από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, που δεν τον έχει δει ούτε στ’ όνειρό της η Πάτρα στο περίφημο "Διεθνές Φεστιβάλ", μέχρι υπουργούς και ανθρώπους του πολιτισμού.

Διαλέγετε και παίρνετε!

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΑΠΟΤΟΜΗΣ

Tω αυτώ μηνί KΘ΄, η Aποτομή της τιμίας κεφαλής του Aγίου ενδόξου Προφήτου Προδρόμου και Bαπτιστού Iωάννου.

Tέμνει κεφαλήν χειρ μιαιφόνος ξίφει,

Tου χείρα θέντος εις κεφαλήν Kυρίου.
Eικάδα αμφ’ ενάτην Προδρόμου τάμεν αυχένα χαλκός.

+ Oύτος ο μέγας Πρόδρομος του Kυρίου, εμαρτυρήθη υπό του Δεσπότου Xριστού, ότι είναι μεγαλίτερος από όλους τους εκ γυναικός γεννηθέντας ανθρώπους, και περισσότερος από τους Προφήτας. Oύτος είναι οπού εσκίρτησεν εκ κοιλίας μητρός του, και εκήρυξε τον Xριστόν εις τους ζωντανούς ανθρώπους οπού ευρίσκοντο εν τη γη, και εις τας ψυχάς των αποθανόντων, οπού ευρίσκοντο εν τω Άδη. Oύτος λοιπόν ήτον υιός Ζαχαρίου του Aρχιερέως και Eλισάβετ, γεννηθείς εξ επαγγελίας του Aρχαγγέλου Γαβριήλ. Aπεκεφαλίσθη δε σήμερον υπό του Hρώδου Aντίπα, επειδή και ήλεγχεν αυτόν διά την παράνομον μίξιν της Hρωδιάδος. Oύτος γαρ είναι ο μέγας Iωάννης εκείνος, οπού ήτον ενδεδυμένος την αγιότητα από αυτήν την κοιλίαν της μητρός του. Oύτος είναι οπού είχεν εις την ψυχήν του εγκάτοικον την παρθενίαν και καθαρότητα, και οπού ηγάπησεν εγκαρδίως την σωφροσύνην. Oύτος είναι οπού ήσκησε την νηστείαν και ατροφίαν, και εχώρισε τον εαυτόν του από κάθε συναναστροφήν ανθρώπων. Oύτος είναι οπού εκατοίκησεν εις την έρημον, και συναναστρέφετο με τα άγρια θηρία, και εσκεπάζετο από τας τρίχας της καμήλου, και έζωνε την μέσην του με ζώνην δερματίνην. Oύτος είναι, οπού είχε την τροφήν του ετοίμην και αυτοσχέδιον ωσάν τα πετεινά, και οπού ηξιώθη να υπερβή τους όρους της φύσεως, και να βαπτίση τον καθαρόν και αμόλυντον Xριστόν, τον πάσης επέκεινα φύσεως. Aυτός λέγω ο τοσούτος και τηλικούτος Άγιος, επειδή εμελέτα πάντοτε τον Nόμον του Θεού, διά τούτο και όλα του κόσμου τα πράγματα τα ενόμιζε δεύτερα και κατώτερα από την φύλαξιν του θεϊκού αυτού νόμου.

O Hρώδης λοιπόν τετράρχης ων της Iουδαίας, με το να ήτον πολλά ασελγής και ακόλαστος, επήρε γυναίκα Φιλίππου του αδελφού του, εις καιρόν οπού αυτός ο αδελφός του εζούσεν ακόμη, και εις καιρόν οπού εκείνος είχε θυγατέρα με την Hρωδιάδα. Tα οποία και τα δύω ήτον πράγματα εναντία του θείου Nόμου. Όθεν ο μέγας Πρόδρομος κινηθείς από ζήλον ένθεον, και αρματωθείς με τα άρματα της αληθείας, έλεγε προς τον ασελγή βασιλέα. Δεν είναι συγχωρημένον εις εσέ, να έχης την γυναίκα του αδελφού σου. Tούτον δε τον ελεγμόν μη υποφέρωντας ο Hρώδης, έδεσε τον χαριτώνυμον Iωάννην, και έβαλεν αυτόν εις φυλακήν1, παρακινούμενος εις ταύτα από την ακόλαστον μοιχαλίδα την Hρωδιάδα. Eις καιρόν δε οπού εωρτάζετο από τον Hρώδην και τους αυτού άρχοντας, η ημέρα κατά την οποίαν εγεννήθη, εσυγκροτήθη τράπεζα πλουσία, και συμπόσιον φιλήδονον, το οποίον εξεκύλισε τον Hρώδην εις μέθην και αφροσύνην. Tότε ήλθε και η θυγάτηρ της Hρωδιάδος, και εχόρευσεν έμπροσθεν του βασιλέως. Όθεν μισθός εδόθη εις αυτήν διά τον άσεμνόν της χορόν, ο φόνος, φευ! του μεγάλου Προφήτου. Παρευθύς λοιπόν εφέρθη εις το μέσον της τραπέζης επάνω εις τζανάκι, η Προδρομική κεφαλή του Δικαίου, στάζουσα ακόμη από τα αίματα, και σιωπηλώς ελέγχουσα τον Hρώδην, ήτις εδόθη εις την ακόλαστον και μοιχαλίδα γυναίκα. Eγίνοντο δε ταύτα εις την Σεβαστούπολιν, ήτις απέχει από την Iερουσαλήμ μιάς ημέρας διάστημα, όπου και ο μετά τον Hρώδην βασιλεύσας τετράρχης, έκτισε τα βασιλικά του παλάτια, και το ρηθέν προφητοκτόνον ετελέσθη συμπόσιον. Eκεί δε και το πάντιμον και άγιον Σώμα του μεγάλου Προδρόμου εκηδεύθη από τους ιδίους του μαθητάς, και εβάλθη εις τον τάφον ευλαβώς και εντίμως. Tελείται δε η αυτού Σύναξις και εορτή εις τον Προφητικόν του Nαόν, τον ευρισκόμενον εις τόπον καλούμενον Φορακίου2. (Όρα εις τον Nέον Θησαυρόν, και εις την Σάλπιγγα.)

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1. Σημείωσαι, ότι κατά τον Iώσηπον, Aρχαιολογίας βιβλ. ιη΄, κεφ. ζ΄, ο τίμιος Πρόδρομος εφυλακώθη εις το φρούριον το καλούμενον Mαχαιρούς. Aγκαλά και άλλοι υπολαμβάνουσιν, ότι αλλαχού έγινεν η φυλάκωσις του Iωάννου. Eπειδή η εν τη Περαία Mαχαιρούς αύτη, τότε ήτον υποκειμένη εις τον Aρέταν βασιλέα της Aραβίας, όστις ήτον πενθερός του Hρώδου. Tούτου γαρ την θυγατέρα, νόμιμον έχων γυναίκα ο Hρώδης, απέβαλεν αυτήν, και επήρε την γυναίκα Φιλίππου του αδελφού του. Mερικοί δε λέγουσιν, ότι κατά τας αρχάς του Iαννουαρίου μηνός παρεδόθη ο Iωάννης εις τον Hρώδην, εν τω τριακοστώ πρώτω έτει του Kυρίου.

Kαι τούτο δε προσημειούμεν ενταύθα, ότι κατά το τεσσαρακοστόν έτος από Xριστού, εξωρίσθη ο Hρώδης ούτος (όστις ήτον θείος του βασιλέως Aγρίππα του των Iουδαίων βασιλεύοντος) από τον αυτοκράτορα της Pώμης Kαλλιγούλαν, ομού με την μοιχαλίδα Hρωδιάδα, εις το Λούγδουνον της Γαλλίας, ήτοι εις το νυν λεγόμενον Λιόν, και από εκεί εις την Iσπανίαν. Eκεί δε όντες εξωρισμένοι, απωλέσθησαν και οι δύω, ως γράφει ο Iώσηπος, βιβλ. ιη΄ της Aρχαιολογίας, κεφ. ιη΄ και ιθ΄, και βιβλίω β΄, κεφ. ιϛ΄ περί αλώσεως, και ο Eυσέβιος, Eκκλησιαστική Iστορία, βιβλ. β΄, κεφ. δ΄.

O δε Γεώργιος Σύγγελος προσθέττει εν τη Xρονολογία, ότι και την θυγατέρα της Hρωδιάδος Σαλώμην καλουμένην, την χορεύσασαν άσεμνα, ταύτην λέγω κατέπιεν η γη ζωντανήν. Tον δε τρόπον με τον οποίον αύτη απώλετο, διηγείται Nικηφόρος ο Kάλλιστος, βιβλ. α΄ της Eκκλησιαστικής Iστορίας. Λέγει γαρ ούτος, ότι ταύτης διαβαινούσης από ένα ποταμόν παγωμένον, εσχίσθη ο πάγος υποκάτω εις τα ποδάριά της· και το μεν σώμα της κατεβυθίσθη, η δε κεφαλή της εκόπη από τον πάγον. Kαι καθώς αυτή έγινεν αιτία και απεκεφαλίσθη ο τίμιος Πρόδρομος, έτζι παρομοίως και η του Θεού δικαία κρίσις απεκεφάλισεν αυτήν. Aυτά τα ίδια διηγείται και ο Mεταφραστής. (Όρα εις την Eκατονταετηρίδα.)

2. Σημείωσαι πρώτον, ότι ο Iωήλ ιστορεί εις το Xρονικόν του, ότι Nικηφόρος ο Φωκάς έφερεν εις το Bυζάντιον μέρος τι του ιματίου του Bαπτιστού, όπερ εύρεν εν Bερροία της Συρίας, και βόστρυχον, ήτοι πλεξούδαν των τριχών αυτού πεπιλημένην αίματι, και προς τούτοις ολκόν του τιμίου σώματος και αίματος αυτού (σελ. 1152 της Δωδεκαβίβλου). Aγκαλά δε και το λείψανον του Bαπτιστού έκαυσεν εις την Σεβάστειαν Iουλιανός ο παραβάτης, εις πολλούς όμως τόπους φαίνονται των λειψάνων αυτού μέρη. Όθεν και ο Θεοφάνης ιστορεί, ότι επί Aρκαδίου έφερον τα λείψανα του Προδρόμου εις την Aλεξάνδρειαν, και ίσως εφύλαξαν ταύτα τινες Xριστιανοί. H σεβασμία όμως κάρα αυτού εφυλάχθη, και ευρέθη σώα, περί ης όρα εις την πρώτην εύρεσιν αυτής την εορταζομένην κατά την εικοστήν τετάρτην Φευρουαρίου.

Σημείωσαι δεύτερον, ότι Iωσήφ τις από της Γκιουρτζίας το γένος Παρατασφίλης, εν έτει ‚αχοε΄ [1675], ερχόμενος εις το Bυζάντιον, ίνα εκείθεν υπάγη εις Iερουσαλήμ, εμβήκεν εις καΐκιον λαζικόν, είχε δε εικόνα του Προδρόμου κεκοσμημένην ήτις ήτον εσκαμμένη όπισθεν, και είχεν εν αυτή τον λάρυγγα του Προδρόμου. Eπνίγη όμως εγγύς του Kυτώρου το καΐκιον μετά του Iωσήφ και των ανθρώπων και της εικόνος (σελ. 267 της Δωδεκαβίβλου).

Λόγους δε πανηγυρικούς έχουσιν εις την Aποτομήν, ο Xρυσόστομος, ου η αρχή· «Ώσπερ τις ανήρ φιλέρημος». Tου αυτού εις την αυτήν, ου η αρχή· «Πάλιν Hρωδιάς μαίνεται». Θεόδωρος Στουδίτης, ου η αρχή· «Φαεινή και θεοχαρής η ημέρα». Aνδρέας ο Kρήτης, ου η αρχή· «Πηδά και γήρας». Γρηγόριος ο Παλαμάς, ου η αρχή· «Eι τίμιος ο θάνατος των Oσίων αυτού». (Σώζονται εν τη Iερά Λαύρα, εν τη Mονή του Bατοπαιδίου, εν τη των Iβήρων, και εν τη του Διονυσίου.) Eν δε τη Λαύρα και τη των Iβήρων σώζονται και άλλοι λόγοι εις την εορτήν ταύτην, πάντες το επαινετόν έχοντες· ων είς εστι και ο αρχόμενος ούτω· «Iωάννην το μέγα κλέος της οικουμένης», όστις διαλαμβάνει περί της συλλήψεως, γεννήσεως, και ανατροφής του Προδρόμου· περί ου προείπομεν και εις το Γενέσιον του Προδρόμου. Aλλά και Θεόδωρος ο καλούμενος πτωχός Πρόδρομος λόγον γλαφυρόν έχει εις την αυτήν εορτήν, ου η αρχή· «Kαλώς εφήρμοσεν η τάξις την του Προδρόμου τελείωσιν». (Σώζεται έν τινι Kελλίω Kουτλουμουσιανώ του Προδρόμου άνω των Kαρεών.)

Aπό το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Γ´. Εκδόσεις Δόμος, 2005

Η ΗΡΩΔΙΑΣ ΤΟΥ ΜΑΣΝΕ

O Γάλλος συνθέτης της δύσης του γαλλικού ρομαντισμού Jules Massenet (1842 – 1912) είναι ο συνθέτης της περίφημης Μανόν (1884) και του Βέρθερου (1892), αλλά πρώτα έγραψε την όπερα Ηρωδιάς (1881).

Η Ηρωδιάς (Hérodiade) είναι όπερα σε τέσσερις πράξεις, σε λιμπρέτο των Πωλ Μιλλιέ και Ανρύ Γκρεμόν, το οποίο βασίστηκε στο ομώνυμο έργο του Γκουστάβ Φλωμπέρ. Έχει ενδιαφέρον η θέση του ίδιου του Φλωμπέρ, όπως την διατυπώνει στην εισαγωγή του βιβλίου του: «Η ιστορία της Ηρωδιάδας, όπως εγώ την εννοώ, δεν έχει καμία σχέση με τη θρησκεία. Εκείνο που με συναρπάζει εκεί μέσα, είναι η επίσημη εμφάνιση του Ηρώδη, που στην πραγματικότητα ήταν ένας νομάρχης και η άγρια προσωπικότητα της Ηρωδιάδας, ένα είδος Κλεοπάτρας...».

Η πρώτη παράσταση του έργου του Μασνέ δόθηκε στο θέατρο των Βρυξελλών Μονέ (Théâtre de la Monnaie) στις 19 Δεκεμβρίου του 1881 και τρία χρόνια μετά εκτελέστηκε στο Ιταλικό Θέατρο του Παρισιού. Για την επανεκτέλεση του έργου, ο Μασνέ διαφοροποίησε τη δομή του και ενώ αρχικά περιλάμβανε τρεις πράξεις και πέντε σκηνές, κατέληξε στη δομή των τεσσάρων πράξεων. Το κείμενο του έργου έχει αναφορές στη Παλαιά Διαθήκη και περιστρέφεται στον αποκεφαλισμό του Ιωάννη του Προδρόμου και στα αίτια που τον προκάλεσαν. Εκτός από το μίσος της Ηρωδιάδας προς τον Ιωάννη επειδή συνεχώς την έλεγχε, οι συγγραφείς ποιητές του έργου παρουσιάζουν και τη ζηλοτυπία που έτρεφε ο Ηρώδης, που ποθούσε τη Σαλώμη, την κόρη της Ηρωδιάδας από τον πρώτο της γάμο.

Η Ηρωδιάς θεωρείται από τα αρτιότερα και χαρακτηριστικότερα έργα του Μασενέ, στη μουσική του οποίου κυριαρχεί μια τάση έκφρασης αισθησιασμού, μειονέκτημα βέβαια, αλλά άριστα προσαρμοσμένη στη περίπτωση αυτή του θέματος. Αξιομνημόνευτη πάντως είναι η μουσική των μπαλέτων, ιδίως των Εβραίων γυναικών. Από δε τα υπόλοιπα μέρη του έργου ξεχωρίζουν η άρια της Σαλώμης, το ντουέτο Σαλώμης - Ηρώδη, το πρελούδιο της τρίτης πράξης καθώς και η περίφημη μονωδία του Ιωάννη εγκάθειρκτου.

Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΣΗΦ Ο ΣΑΜΑΚΟΣ

Ο όσιος Ιωσήφ ο Σαμάκος ο ηγιασμένος, έζησε ως μοναχός και εκοιμήθη στην Κρήτη του 15ου αιώνα. Το λείψανό του όμως βρέθηκε τελικά στη Ζάκυνθο, καθώς οι Κρήτες πρόσφυγες, μετά την πτώση του Χάνδακα στους Τούρκους το 1669, κατέφυγαν στα Επτάνησα. Αυτή η μετακομιδή του λειψάνου του αγίου Ιωσήφ έγινε στις 29 Αυγούστου 1669 από τον κρητικό παπα - Αντώνιο Αρμάκη. Από το 1915 το Λείψανο του αγίου φυλάσσεται στο Ναό του Παντοκράτορα στο Γαϊτάνι, όπου σήμερα και αύριο γίνεται η πανήγυρις της μετακομιδής. Εντόπισα τα σχετικά στο φιλικό ιστολόγιο νυχθημερόν όπου και σας παραπέμπω, αγαπητοί φίλοι. Εκεί, σε άλλη ανάρτηση, μπορείτε να δείτε και υμνολογικά τινά του αγίου.

Στο σπουδαίο Ζακύνθου Εορτοδρόμιον που εξέδωσε πριν μια δεκαετία η Ι. Μητρόπολις Ζακύνθου, με επιμέλεια του φιλοπόνου ποιητού π. Παναγιώτη Καποδίστρια, μπορεί να βρει ο καθείς τρεις πλήρεις ακολουθίες στον όσιο Ιωσήφ, Παρακλητικό Κανόνα και Ύμνους Επιταφίους που ψάλλονται την 29η Αυγούστου, "εν τη Καταθέσει του Ιερού αυτού Λειψάνου".

Η ΣΑΛΩΜΗ ΤΟΥ ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΥ ΤΩΝ ΑΝΩΓΕΙΩΝ

ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΣΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΝΓ' - Η ΣΑΛΩΜΗ ΤΟΥ ΚΑΒΑΦΗ

Κ. Π. ΚΑΒΑΦΗΣ

Σαλώμη
Επάνω σε χρυσό σινί η Σαλώμη φέρνει

την κεφαλή του Ιωάννη Βαπτιστή

στον νέον Έλληνα τον σοφιστή

που από τον έρωτα με αδιαφορία γέρνει.

«Σαλώμη την δική σου» απαντάει ο νέος

«ήθελα να με φέρουνε την κεφαλή».

Aστειευόμενος έτσι ομιλεί.

Και την επαύριον ένας δούλος της δρομαίος

της Ερωμένης έρχεται την κεφαλή βαστώντας

ολόξανθη επάνω σε χρυσό σινί.

Πλήν την επιθυμία του την χθεσινή

ο σοφιστής είχε ξεχάσει μελετώντας.

Τα αίματα που στάζουνε βλέπει κι αηδιάζει.

Το αιματωμένο πράγμα αυτό να σηκωθεί

προστάζει από εμπροστά του, κ’ εξακολουθεί

του Πλάτωνος τους διαλόγους να διαβάζει.

Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993

Η ΣΑΛΩΜΗ ΤΟΥ ΣΤΡΑΟΥΣ

“Γενεθλίων τελουμένων, του αναιδεστάτου Ηρώδου, της ασελγούς ορχηστρίδος, επληρούτο η διάθεσις του όρκου…», «Ωρχήσατο η μαθήτρια, του παμπονήρου διαβόλου, και την κεφαλήν σου Πρόδρομε, μισθόν αφείλετο…», «…ο επίγειος Άγγελος, πορνικής ορχήσεως, αναδείκνυται έπαθλον..».
Το όνομα του ασελγούς κορίου δεν μας διασώζει ούτε ο Ευαγγελιστής Μάρκος που περιγράφει τα της αποτομής της κεφαλής του Προδρόμου ούτε η υμνογραφία. Έφθασε ως εμάς μέσω του ρωμαίου ιστορικού Φλάβιου Ιώσηπου, ο οποίος περιέγραψε την Σαλώμη ως «τη γυναίκα που χόρεψε στη γιορτή του Ηρώδη και ζήτησε το κεφάλι του Βαπτιστή».
Αυτή η Σαλώμη μεταμορφώθηκε σε ένα πρόσωπο – σύμβολο μιας ταραχώδους και συνταρακτικής περιόδου στην ιστορία της τέχνης, όπως ήταν το μεταίχμιο του 19ου και 20ου αιώνα. Είναι, όπως ακριβώς η Λούλου του Φρανκ Βέντεκιντ, η τέλεια ενσάρκωση της μοιραίας γυναίκας που οδηγεί στην καταστροφή όλους τους άνδρες που θα βρεθούν στο δρόμο της.
Μαζί της ασχολήθηκαν σπουδαίοι ποιητές, συγγραφείς και ζωγράφοι, όπως ο Στεφάν Μαλλαρμέ, ο Ζορί – Καρλ Υσμάν, ο Γκουστάβ Μορώ, μέχρι που ήλθε ο Όσκαρ Ουάιλντ, ο οποίος το 1892 έγραψε ένα θεατρικό έργο με θέμα τη μορφή της Σαλώμης.

Όταν ο Ουάιλντ γράφει στη γαλλική γλώσσα τη Σαλώμη, ένα δράμα-μελέτη με θέμα τη σεξουαλική νεύρωση, έρχεται αντιμέτωπος με τα πουριτανικά ήθη της εποχής του αλλά και με τη βικτωριανή λογοκρισία, η οποία απαγορεύει την παράσταση του έργου στην Αγγλία, εξαιτίας τόσο του βιβλικού θέματος όσο και του έντονου αισθησιασμού του. Δέκα χρόνια αργότερα ο Ρίχαρντ Στράους χρησιμοποιεί τη γερμανική μετάφραση του Χέντβικ Λάχμαν ως λιμπρέτο της όπερας Σαλώμη, η οποία πρωτοπαρουσιάζεται στην Όπερα της Δρέσδης στις 9 Δεκεμβρίου 1905 με θριαμβευτική επιτυχία. Τα επόμενα χρόνια η όπερα ανεβαίνει στις μεγαλύτερες λυρικές σκηνές του κόσμου καθιερώνοντας διεθνώς το συνθέτη της. Σε κάθε ανέβασμά της η Σαλώμη προκαλεί έως και σήμερα ιδιαίτερη αίσθηση και συχνά σκανδαλίζει με τολμηρές σκηνές όπως ο "Χορός των επτά πέπλων" και ο ερωτικός μονόλογος που τραγουδάει η κεντρική ηρωίδα κρατώντας στα χέρια της την κομμένη κεφαλή του Ιωάννη.
Η όπερα αποτελείται από τέσσερις μεγάλες σκηνές οι οποίες χωρίζονται από συμφωνικά ιντερλούδια. Το έργο ακολουθεί τις αρχές του βαγκνερικού μουσικού δράματος, που βασίζεται σε μια συνεχή ροή μουσικής, αμιγώς συμφωνικής, απ’ όπου ξεχωρίζουν ένας μεγάλος αριθμός καθοδηγητικών μοτίβων, που συμβολίζουν τους διάφορους ήρωες του δράματος.
Η όπερα τελειώνει με τον θάνατο της Σαλώμης, που ο Ηρώδης προστάζει, καθώς δεν αντέχει να τη βλέπει να περιφέρει την κεφαλή του Βαπτιστή σε μια κατάσταση μακάβριας έκστασης. Έτσι, με μερικές ωμές και ανελέητες συγχορδίες ολοκληρώνεται αυτή η όπερα του Στράους, που κατέχει κεντρική θέση στο ρεπερτόριο του 20ου αιώνα και πλέον όλων των εποχών.

Για την "ιδανική" Σαλώμη, τον ρόλο και την ερμηνεία, το έργο και την εποχή διαβάστε το άρθρο του Michel Bichsel στο site της Μεγάλης Μουσικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος.

ΕΝΑ ΤΟΛΜΗΡΟ ΚΑΙ ΜΟΝΤΕΡΝΟ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ

Ένα εξαιρετικό βιβλίο από την Βιβλιοθήκη του Μουσείου Μπενάκη (σειρά: Ιστορία). «Δύο δοκίμια για την Ιστορία του Χριστιανισμού» του μεγάλου Ζακυνθινού λογίου Ερμάννου Λούντζη (1806 – 1868) σε μετάφραση Νίκια Λούντζη, ο οποίος γράφει και μια κατατοπιστικότατη εισαγωγή. Ολόκληρο το αρχείο του Ερμάννου έχει κατατεθεί στα Ιστορικά Αρχεία του Μουσείου Μπενάκη από το 2004 (δωρεά Νίκια Λούντζη).
Ο ιστορικός της Επτανήσου Ερμάννος Λούντζης, στα τελευταία χρόνια της ζωής του, εξετάζει τον Χριστιανισμό εν σχέσει προς την παγκόσμια ιστορία και, στη συνέχεια, ασχολείται με την ιστορική εξέλιξη του πρωτόγονου Χριστιανισμού. Ο συγγραφέας είναι ενήμερος των τολμηρών βημάτων της σύγχρονής του, γερμανικής κυρίως, θεολογίας και αναφέρεται ειδικά στα έργα των A. Stap, F.C. Baur, και Ε. Zeller.
Οι απόψεις του, χωρίς να είναι αναιρετικές, είναι τολμηρές καθώς αγωνίζεται να τοποθετηθεί ως ιστορικός, ανάμεσα στην αμφισβήτηση της λογικής και στο αναμφισβήτητο του δόγματος. Ένας διανοητικός Γολγοθάς για ένα φιλοσοφημένο και συγχρόνως ελεύθερο πνεύμα.
Όπως πολύ σωστά επισημαίνει ο Νίκιας Λούντζης «το εγχείρημά του, πέρα από συναρπαστικό, ήτανε για την εποχή του τολμηρό· και εξακολουθεί να είναι».
Πολύ ενδιαφέρον είναι και το κείμενο του Δημήτρη Αρβανιτάκη (υπεύθυνου της σειράς Ιστορία του Μουσείου Μπενάκη), στο τέλος του βιβλίου, όπου καταδεικνύεται η διαλεκτική σχέση του Ερμάννου Λούντζη με τους θεολόγους της Σχολής της Τυβίγγης και τον Ερνέστο Ρενάν, τον συγγραφέα του περίφημου Βίου του Ιησού.

ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΗΣ ΖΑΚΥΝΘΟΥ

ΠΥΡ ΚΑΤΑΝΑΛΙΣΚΟΝ!

Είπε το περίφημο: «Θα τον σουβλίσω»!!!
Τον απέλυσε.
Ζήτησε κι απ’ αλλού την απόλυσή του.
Πήγε σε υψηλά ιστάμενα πρόσωπα, μέχρι προχθές (!), και τον συκοφάντησε.
Διέλυσε συγγενικές του σχέσεις.
Βγήκαν απ’ το στόμα του γι’ αυτόν κουβέντες πεζοδρομιακές.
Άφησε τον εκκλησιαζόμενο υπόκοσμο να τον σπιλώσει.
Όλα φυσικά πισώπλατα...
Μπροστά τίποτα.
Ούτε λέξη!
Ο λίγος και δειλός!
Και ιερουργεί τα μυστήρια!!!
Και δεν φρίττει!!!

Ευτυχώς, ο Θεός ημών πυρ καταναλίσκον!!!

Ο ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ

Μου λένε, αγαπητοί φίλοι, άνθρωποι μέσα από τον Δήμο Πατρέων, ότι η θέση του συμβούλου για τα «Πρωτοκλήτεια» - συνδέσμου με την Ιερά Μητρόπολη Πατρών, είναι έτοιμη για τον υιό του πατρός!
Η Ιδιωτική Οδός είχε επισημάνει το θέμα ήδη από τον περασμένο Φεβρουάριο. Γράφτηκαν και μερικά πράγματα στον τοπικό τύπο, ο Δήμος εσιώπησε εκκωφαντικά, με την προοπτική «να καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός». Γνωστή δόλια τακτική.
Φαίνεται όμως ότι ο ενδιαφερόμενος δούλευε υπογείως και, απ’ ό,τι μου λένε, το θέμα του, ήτοι ο διορισμός του, με σύμβαση έργου και αμοιβή 12.000 ευρώ (το χρόνο υποθέτω), είναι ένα βήμα πριν την τελική υπογραφή.
Τηλεφώνησα λοιπόν πριν λίγο στον «αρμόδιο» αντιδήμαρχο Αλέξη Σκαρμέα, ο οποίος μου δήλωσε ολότελα αναρμόδιος!
«Δεν κανονίζω εγώ τους συμβούλους του Δημάρχου, δεν εμπλέκομαι», μου είπε κατηγορηματικά.
Τότε, του ανταπαντώ, γιατί τον είχες στα …δεξιά σου στις πρόσφατες συσκέψεις για τα «Πρωτοκλήτεια»;
Δεν θέλησε να απαντήσει ο κ. Αντιδήμαρχος.
Πολύ ωραία! Εγώ τον προειδοποίησα ότι τα χειρότερα είναι μπροστά.
Του εύχομαι να τα ξεπεράσει με τις ευλογίες του πατρός και του υιού.
Θα πει κανείς: «Και τι σε νοιάζει εσένα; Μήπως ήθελες εσύ τη θέση;» Φυσικά όχι, αγαπητοί μου. Τρελός είμαι για να θέλω να μπλέξω με τον Δήμο Πατρέων;
Έχω ξαναπεί ότι καταγράφω την ιστορία. Για την ιστορία του πράγματος, λοιπόν. Για να ξέρουμε πώς κινούνται κάποιοι τύποι και πώς ο Δήμος προσπαθεί να περάσει τις επιλογές του αναιτιολόγητα και στη ζούλα…

Γιατί; Φοβάται κάτι;

ΕΝΑΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΟΥΡΔΟΥΝΑΡΗΣ

Του Νίκου Μαγγίνα
Από την Απογευματινή Κωνσταντινουπόλεως

Ο Άγιος Νήφων, Οικουμενικός Πατριάρχης, όταν επαύθη μετά την δεύτερη βίαιη απομάκρυνσή του από τον Σουλτάνο, μετέβη στη Βλαχία με προτροπή του ηγεμόνος Ράδουλου. Εκεί ανέπτυξε πλούσιο ποιμαντικό έργο και ανασυγκρότησε την τοπική Εκκλησία. Αργότερα ήλθε σε ρήξη με τον ηγεμόνα, διότι δεν συνεφώνησε να ευλογήση τον γάμο της αδελφής του με ηγεμόνα της Μπογδανίας, ο οποίος είχε σύζυγο και οικογένεια. Αποτέλεσμα αυτού ήταν να διωχθή. Να σημειωθή ότι ο Άγιος Νήφων διετέλεσε Μητροπολίτης Θεσ/νίκης (1482-1486) και στη συνέχεια 1486-1488 Οικουμενικός Πατριάρχης. Στις 11 Αυγούστου του 1508 εκοιμήθη οσιακώς στη Μονή Αγίου Διονυσίου. Κατόπιν τούτων εγκατέλειψε την Βλαχία και φθάνει στο Άγιον Όρος με τελικό προορισμό και πάλι τη Μονή Διονυσίου. Εκεί δεν εμφανίζεται ως Πατριάρχης αλλά ως απλούς μοναχός χωρίς την ιδιότητα του Πατριάρχη και του ανατέθηκε το διακόνημα του βουρδουνάρη, δηλαδή η φροντίδα των ημιόνων.
Κάποια μέρα με θαυματουργικό τρόπο αποκαλύφθηκε ότι ήταν ο πρώην Πατριάρχης Νήφων ο Β΄. Ο τότε ηγούμενος της Μονής Διονυσίου είδε όραμα κατά το οποίο ο Τίμιος Πρόδρομος τον προέτρεπε να προϋπαντήσουν έξω από τη Μονή τόν Πατριάρχη Νήφωνα. Έτσι λοιπόν ένα βράδυ επιστρέφοντας ο Πατριάρχης Νήφων από το διακόνημά του με τους ημιόνους, του επιφυλάχθηκε μεγάλη υποδοχή ως εκδήλωση του απεριόριστου σεβασμού τους προς τον πρόσωπό του ως Πατριάρχου και ως Αγίου και εναρέτου μοναχού.

Αναπαράσταση του γεγονότος αυτού, της υποδοχής του Αγίου Πατριάρχου Νήφωνος, έγινε αργά το απόγευμα της Πέμπτης (21-8-2008), όταν ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, πριν φθάσει στη Μονή Αγίου Διονυσίου κάθησε σε ημίονο και ανήλθε το λιθόστρωτο μέχρι του σημείου όπου οι μοναχοί πρίν από πεντακόσια και πλέον χρόνια είχαν υποδεχθή τον Άγιο Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Νήφωνα. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος με χαρά αλλά και ιδιαίτερη συγκίνηση, εις ανάμνησιν του γεγονότος εκείνου κατήλθε από τον ημίονο, στάθηκε μπροστά στο προσκυνητάρι όπου πραγματοποιήθηκε το γεγονός της αποκάλυψης, προσκύνησε την εικόνα και ευλογώντας τον ηγούμενο και τους αδελφούς της Μονής εισήλθε στη Μονή Διονυσίου για τη δοξολογία.

ΤΑ "ΜΠΑΣΙΜΑΤΑ" ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ

Με μιαν εξόχως κατανυκτική λειτουργική σύναξη στον απαστράπτοντα και λουλουδιασμένο Ναό του Πολιούχου της Ζακύνθου Αγίου Διονυσίου ολοκληρώθηκαν σήμερα οι παντεπίσημοι εορτασμοί για τη Μετακομιδή του σεπτού Σκηνώματος του Αγίου της Ανεξικακίας Διονυσίου του θαυματουργού από τα νησιά των Στροφάδων στη Ζάκυνθο, το 1717.
Πρόκειται για τα λεγόμενα "μπασίματα", δηλαδή την απόδοση της μεγάλης αυτής τριήμερης εορτής, η οποία άρχισε το πρωί της 23ης Αυγούστου. Τούτο σημαίνει, ότι, αμέσως μετά τη Θεία Λειτουργία και σύμφωνα με το Τυπικό της τοπικής Εκκλησίας, στις 11 π.μ. ακριβώς, λιτανεύτηκε το ιερό Σκήνωμα του Αγίου μας τρις εντός του ασφυκτικά γεμάτου από πιστούς και προσκυνητές Ναού, υπό τους συγκινητικούς ήχους της Φιλαρμονικής του Δήμου Ζακυνθίων (από το γυναικωνίτη) και τα ψάλματα των καλλίφωνων Χορών, κατά το ιδιάζον εκκλησιαστικό μέλος του νησιού. Τέλος, μετά από μια δέηση μπροστά στον Άγιο, εναποτέθηκε στην αργυρή Λάρνακά του.

Στο Αρχιερατικό Συλλείτουργο στο οποίο προεξήρχε ο Μητροπολίτης Ζακύνθου κ. Χρυσόστομος, συμμετείχαν οι Μητροπολίτες Θηβαΐδος κ. Πορφύριος, Νιγηρίας κ. Αλέξανδρος, Καρθαγένης κ. Αλέξιος, Κορωνείας κ. Παντελεήμων, Καμερούν κ. Γρηγόριος και οι Επίσκοποι Μαραθώνος κ. Μελίτων, Φαναρίου κ. Αγαθάγγελος, Ζάμπιας κ. Ιωακείμ. Ομίλησε επίκαιρα ο Μητροπολίτης Καμερούν.
Το μεσημέρι παρετέθη επίσημο γεύμα στην μεγάλη Τράπεζα της Μονής, για όλους όσοι συνέβαλαν στα της πανηγύρεως (Επιτροπή εορτασμών, ψάλτες, προσωπικό) και φυσικά για τους προσκεκλημένους Αρχιερείς και άλλους κληρικούς που βρέθηκαν στη Ζάκυνθο για να συνεορτάσουν με τους ντόπιους τον Άγιο Διονύσιο. Και του χρόνου!

Η ΠΑΝΤΑΝΑΣΣΑ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΓΚΑ...

No comments...

ΦΩΤΟΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΑΚΥΝΘΟ

Η Κυπριακή σημαία κυματίζει στα προπύλαια του Ναού του Αγίου Διονυσίου στη Ζάκυνθο, με αφορμή την επίσκεψη του Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ. Χρυσοστόμου.

Στις γιορτές του Αγίου παρέστη και ο Καθολικός Αρχιεπίσκοπος Κερκύρας και Ιονίων Νήσων κ. Ιωάννης, τον οποίον δημοσίως ευχαρίστησε ο Μητροπολίτης Ζακύνθου κ. Χρυσόστομος για την κατ' έτος παρουσία του στον Άγιο, την ευλάβειά του και την αγάπη του.

Στο Αρχονταρίκι της Μονής οι δύο παλιοί φίλοι από τα φοιτητικά τους χρόνια, ο Μητροπολίτης Καμερούν κ. Γρηγόριος και ο Γενικός Αρχιερατικός της Μητροπόλεως Ζακύνθου π. Παναγιώτης Καποδίστριας.

Ο Καθολικός Αρχιεπίσκοπος κ. Ιωάννης με τον Μητροπολίτη Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομο και τον Επίσκοπο Φαναρίου κ. Αγαθάγγελο.

Στην επίσημη Τράπεζα της Μονής του Αγίου Διονυσίου, το μεσημέρι της εορτής. Προσφωνεί τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου ο Μητροπολίτης Ζακύνθου κ. Χρυσόστομος.

Η Τράπεζα ανήκει στη νέα πτέρυγα της Μονής που ανοικοδόμησε ο Μητροπολίτης Ζακύνθου. Ευρύχωρη, αγιογραφημένη, με θέα στη θάλασσα, ικανοποιεί με το παραπάνω τις ανάγκες της Μητροπόλεως κατά τις επίσημες μέρες των πανηγύρεων του νησιού.

Ο Καθολικός Αρχιεπ. κ. Ιωάννης με τον Μητροπολίτη Καρθαγένης κ. Αλέξιο.

Και εδώ με τον Μητροπολίτη Καμερούν κ. Γρηγόριο. Ο Μητροπολίτης Καμερούν είχε διατελέσει εφημέριος στη Ρώμη και γνωρίζει καλώς πρόσωπα και πράγματα.

Από τη λιτανεία του Αγίου. Ο Καθολικός Αρχιεπίσκοπος ακολουθεί και ακριβώς πίσω του οι αρχές και ο Υπουργός Υγείας Δημήτρης Αβραμόπουλος.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΙΤΑΝΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΤΗ ΖΑΚΥΝΘΟ

Η Λιτανεία του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Διονυσίου στη Ζάκυνθο αρχίζει με το "Θεός Κύριος..." και το απολυτίκιο του Αγίου. Οι Αρχιερείς ενδεδυμένοι άπασαν την αρχιερατικήν στολήν τους περιμένουν την έξοδο του Αγίου. Εδώ ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ. Χρυσόστομος και ο Μητροπολίτης Ζακύνθου κ. Χρυσόστομος.

Την κυβέρνηση εκπροσώπησε ο Υπουργός Υγείας κ. Δημήτρης Αβραμόπουλος, ο οποίος ακολούθησε την μεγάλης διάρκειας λιτάνευση μέχρι την επιστροφή του Αγίου στο ναό του.


Αρχιερείς της Εκκλησίας της Ελλάδος οι οποίοι για πρώτη φορά συμμετείχαν στην εορτή του Αγίου στη Ζάκυνθο: Ο Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού κ. Δανιήλ, ο Βρεσθένης κ. Θεόκλητος και ο Φθιώτιδος κ. Νικόλαος.

Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου πλαισιούμενος από τους Μητροπολίτες Προικονήσου κ. Ιωσήφ και Μυτιλήνης κ. Ιάκωβο.

Τον Άγιο φέρουν στους ώμους τους δύο Αρχιερείς της Εκκλησίας της Ελλάδος: Ο Σιδηροκάστρου κ. Μακάριος και ο Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος. Τελεταρχεί ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας.

Καθώς ο Άγιος περνάει έξω από την εκκλησία της Ανάληψης, οι πιστοί τον υποδέχονται με θυμίαμα, λαμπάδες και την εικόνα του.

Πολλά μπαλκόνια είναι στολισμένα με κόκκινες "ποδίες" που έχουν στο μέσον τους τον σταυρό.

Ο κόσμος έχει πλημμυρίσει το προαύλιο του ναού του Αγίου κατά την επιστροφή του Ιερού Λειψάνου.