Φίλος του ιστολογίου μού έστειλε το παρακάτω ενδιαφέρον απόσπασμα από ένα παλιό βιβλίο του καθηγητού Ιω. Κορναράκη, όπου επισημαίνεται η μεγάλη αντίφαση - πρόκληση για τον χριστιανό: "απαρνησάσθω εαυτόν"!
H αυθεντική πνευματική ζωή με τις υπαρξιακές της εσωτερικές αντιφάσεις ("να απωλέσωμεν την ψυχήν μας, δια να την σώσωμεν"), είναι μια "παράλογη" πορεία που ο εγκόσμιος νους δεν μπορεί να κατανοήσει ούτε στο ελάχιστο σημείο της. Ακόμη και ο εγκόσμιος χριστιανός φαίνεται πως δεν μπορεί να αντιληφθή σε τί είδους αντίφαση έχει κληθή να ζήσει ("απαρνησάσθω εαυτόν"). Τα κοινωνικά πλαίσια της ζωής του νοθεύουν συχνά τη χριστιανική του συνείδηση και τον οδηγούν σε συμβιβασμούς που είναι άγνωστοι στο Ευαγγέλιο του Χριστού. Αντίθετα μάλιστα το "ου δύνασθε δυσίν κυρίοις δουλεύειν" είναι τόσο γνωστό και τόσο έντονα "σεσημειωμένον"μέσα στην ευαγγελική διδαχή, ώστε είναι να απορεί κανείς πώς, σε πολλές περιπτώσεις, η καλοπέραση και η άνεση έχουν χριστιανικές ταυτότητες, επικυρωμένες συχνά και απο την κοινή χριστιανική συνείδηση. Ενώ παράλληλα η άσκηση και η νηστεία έχουν πάρει μεταθετήρια έγγραφα και έχουν "περιορισθή"αμετάκλητα στην περιοχή της ασκήσεως "εν ερήμω". Κατά τα άλλα φυσικά,"ο Χριστός Αρχηγός μας". Η θέση αυτή είναι πλέον ένας αυθεντικός παραλογισμός, που σκανδαλίζει εκείνους που φιλοξενούν μυστικά μέσα τους μια ελπίδα ζωής, φωτισμένη απο το χριστιανικό βίωμα. Εκείνους δηλαδή που θα παρέδιδαν τους εαυτούς των στην Εκκλησία, άν δεν τύχαινε να συναντήσουν... χριστιανούς.
ΙΩΑΝ.ΚΟΡΝΑΡΑΚΗ, ΑΝΤΑΥΓΕΙΕΣ ΤΗΣ ΠΑΤΕΡΙΚΗΣ ΕΡΗΜΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΟΣΜΟ, Εκδ. Π. ΠΟΥΡΝΑΡΑ, Θεσσαλονίκη 1972, σελ. 14-15
Το γλυπτό σε χαλκό Άγγελος είναι του Βάσου Καπάνταη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου