ΓΙΑ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΤΟΥ ΘΑΡΡΟΣ!

Ο Δημήτρης Αγγελής στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού manifesto παρουσιάζει το βιβλίο του Χρήστου Γιανναρά Ενάντια στη θρησκεία και κλείνει το κείμενό του με τα εξής, που με εκφράζουν απολύτως, γι’ αυτό και τα αναδημοσιεύω.

«Η Εκκλησία επέτρεψε ή αφέθηκε η ίδια στην εκκοσμίκευση (που θα πει συμβιβαστική αλλοτρίωση) και τη θρησκειοποίησή της (που θα πει αλλοτρίωση με υπαγωγή της σε θεσμικά μορφώματα ανορθολογικής εξουσίας), στην έκπτωσή της σ’ έναν άγονο φαρισαϊκό «ορθοδοξισμό» που υπηρετεί απολιθωμένους συμβολισμούς, εθνοφυλετικές επιδιώξεις, φίλαρχες προσωπικότητες οχυρωμένες στην ασφάλεια των μόνιμων διοικητικών τους θέσεων.

Δείγματα τέτοιων τρόπων σκέψης, εθιμικών συμπεριφορών και πρακτικών επισημαίνονται πολλά: είναι η επίκληση κανονικών διατάξεων ακραίου περιεχομένου (ο εκνομισμός της νοο – τροπίας), ο θεατρινισμός της μεταρσίωσης και της ταπεινοσχημίας, η ροπή προς το γλυκερό, συναισθηματικό λεξιλόγιο, η χρήση πολυτελών ενδυμάτων και διακριτικών ρωμαϊκών συμβόλων εξουσίας ως λειτουργικών αμφίων των επισκόπων, ο μιμητισμός στην τέχνη, η λειτουργία της ενορίας με όρους και ωράρια γραφειοκρατικής δημόσιας υπηρεσίας.

Η αγωνία του συγγραφέα γι’ αυτές τις στρεβλώσεις είναι δεδομένη κι η θέση του, όπως είναι φυσικό, εξαιρετικά δύσκολη: κανείς δεν κρίνει το πατρογονικό του σπίτι χωρίς πόνο, πολύ περισσότερο όταν γνωρίζει εκ των προτέρων ότι τα λεγόμενά του θα παρεξηγηθούν, παρ’ ότι εκείνος διακονεί την αλήθεια και την ελπίδα. Πάλι θα συγκαταλεχθεί στους τιμητές και τους ανίερους… Κι όμως, γι’ αυτό του το πνευματικό θάρρος, που κάνει άλλους να τον αποσιωπούν και να τον φοβούνται, εμείς αξίζει ως πνευματικό άνθρωπο να τον τιμούμε και ως μέγιστο διανοητή να τον διαβάζουμε».