Διονύσης Καρατζάς
ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Κύριε,
πλήθυνε τα γράμματα
για να γράφω περισσότερο
και πιο πολύ να ζω.
Γιατί βλέπω να τα όρισες όπως τα χρόνια,
λιγοστεύουν όσο τα μετρώ.
Φοβάμαι, Κύριε,
μην τελειώσω σαν λέξη αδοκίμαστη
ή σαν φράση απ’ αφίλητο στόμα.
Συλλογή Απ’ το μισό παράθυρο
Βαγγέλης Ροζακέας
ΚΥΡΙΕ
Κύριε,
είχα μια ζεστή καρδιά
σκεπασμένη με κεραμίδια
στην άλλη άκρη της πολιτείας
Κύριε,
αγαπούσα τα πουλιά
χαιρετούσα τους ανέμους
και μεγάλωνα.
Κύριε,
την ώρα που άναβες τ’ αστέρια σου
κι εγώ τη μικρή μου λάμπα,
άνοιγε όλα μου τα όνειρα βεντάλια.
Κι είχα πολλά όνειρα Κύριε,
τόσο πολλά, που γέμισε η κάμαρά μου
Και δεν χωρούσαν τα έπιπλα
και τα παπούτσια μου,
έπειτα δεν χωρούσε κι εμένα.
Από τον ψηφιακό δίσκο Μάνος Χατζιδάκις 2000Μ.Χ.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Κύριε,
πλήθυνε τα γράμματα
για να γράφω περισσότερο
και πιο πολύ να ζω.
Γιατί βλέπω να τα όρισες όπως τα χρόνια,
λιγοστεύουν όσο τα μετρώ.
Φοβάμαι, Κύριε,
μην τελειώσω σαν λέξη αδοκίμαστη
ή σαν φράση απ’ αφίλητο στόμα.
Συλλογή Απ’ το μισό παράθυρο
Βαγγέλης Ροζακέας
ΚΥΡΙΕ
Κύριε,
είχα μια ζεστή καρδιά
σκεπασμένη με κεραμίδια
στην άλλη άκρη της πολιτείας
Κύριε,
αγαπούσα τα πουλιά
χαιρετούσα τους ανέμους
και μεγάλωνα.
Κύριε,
την ώρα που άναβες τ’ αστέρια σου
κι εγώ τη μικρή μου λάμπα,
άνοιγε όλα μου τα όνειρα βεντάλια.
Κι είχα πολλά όνειρα Κύριε,
τόσο πολλά, που γέμισε η κάμαρά μου
Και δεν χωρούσαν τα έπιπλα
και τα παπούτσια μου,
έπειτα δεν χωρούσε κι εμένα.
Από τον ψηφιακό δίσκο Μάνος Χατζιδάκις 2000Μ.Χ.
ΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΛΟΓΟΚΛΟΠΗΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο βιβλίο του Χάρη Βλαβιανού “Ποιον αφορά η ποίηση;” (Πόλις, 2007, σ. 14) διάβασα τα εξής:
“η ποίηση συρρικνώνεται σ’ ένα κλειστό σύμπαν· και, καθώς δεν αποτελεί πια κυρίαρχο ρεύμα της λογοτεχνικής παραγωγής, καταντάει μια εξειδικευμένη ενασχόληση μίας σχετικά μικρής και απομονωμένης «αδελφότητας» αφοσιωμένων ζηλωτών. Ελάχιστη από τη φρενιτιώδη δραστηριότητα που προϋποθέτει, υπερβαίνει τα όρια της κλειστής ομάδας. Οι ποιητές, βέβαια, ως πνευματική κατηγορία, δεν έχουν χάσει ολότελα το κύρος τους· σαν ιερείς σε μία πόλη αγνωστικιστών, απολαμβάνουν ακόμη μιας κάποιας υπόληψης. Αλλά σαν αυτόνομοι καλλιτέχνες είναι σχεδόν αόρατοι.
Αυτό που εκπλήσσει βέβαια, είναι πως η ποίηση υποχωρεί την ίδια στιγμή που εκδοτικά ανθεί. Ποτέ στο παρελθόν δεν κυκλοφορούσαν τόσες ποιητικές συλλογές, τόσες πολλές ανθολογίες ή φιλολογικά περιοδικά.”
Πρόκειται για μετάφραση των πρώτων παραγράφων από το πολύ γνωστό δοκίμιο “Can Poetry Matter?” (Graywolf Press, 1992) του Αμερικανού ποιητή Dana Gioia. Να το πρωτότυπο:
“American poetry now belongs to a subculture. No longer part of the mainstream of artistic and intellectual life, it has become the specialized occupation of a relatively small and isolated group. Little of the frenetic activity it generates ever reaches outside that closed group. As a class poets are not without cultural status. Like priests in a town of agnostics, they still command a certain residual prestige. But as individual artists they are almost invisible.
What makes the situation of contemporary poets particularly surprising is that it comes at a moment of unprecedented expansion for the art. There have never before been so many new books of poetry published, so many anthologies or literary magazines.”
Το πλήρες κείμενο του Gioia υπάρχει στο site του:
http://www.danagioia.net/essays/ecpm.htm
Το προιόν αυτής της λογοκλοπής ο Χ.Β. το είχε δημοσιεύσει αρχικά στα “Νέα”:
http://www.tanea.gr/Article.aspx?d=19970624&nid=3968881
Παύλος Θεοδωρόπουλος
Φοιτητής
Σικάγο, ΗΠΑ
Αγαπητέ κ. Θεοδωρόπουλε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα επισήμανσή σας για την ποίηση. Πρέπει να γνωρίζετε ότι στην Ελλάδα ανθεί το είδος λογοκλοπής που περιγράφετε. Η μετάφραση, δηλ., από ένα δοκίμιο ξένου συγγραφέα. Μέχρι και διδακτορικές διατριβές έχουν στηριχτεί σ' αυτή την μέθοδο...
Καλή συνέχεια στις σπουδές σας και μακάρι να τα λέμε ποιητικά από το ίντερνετ. Γιατί μας αφορά η ποίηση, ασχέτως λογοκλοπών.