ΓΙΑ ΜΙΑ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ

Τον περασμένο Οκτώβριο εγκαινιάστηκε ο υπερμεγέθης ναός της Αγίας Τριάδας στη Φάτιμα της Πορτογαλίας. Το τεράστιο αυτό έργο (ο ναός χωράει 9.000 καθήμενους) ανέλαβε και έφερε σε πέρας ο διεθνούς φήμης 'Ελληνας αρχιτέκτονας Αλέξανδρος Τομπάζης. Σε συνέντευξή του που παραχωρεί σήμερα στο BHMagazino ο "άγιος" της λιτότητας, διατυπώνει άκρως ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις για τις "ιερές" δομές της απλότητας και της βιοκλιματικής. "Στους λατρευτικούς ναούς έχει μεγάλη σημασία να είναι σχεδόν άυλος ο χώρος. Να μπορείς να είσαι μόνος σου και την ίδια στιγμή με όποιον εσύ θες. Ακόμη και σε έναν βυζαντινό ή σε έναν μπαρόκ ναό, κάποια στιγμή χάνονται οι συγκεκριμένες μορφολογίες. Απο κει και πέρα έχει τρομερή σημασία η κλίμακα ενός χώρου." Για τον Τομπάζη ζητούμενα σ' ένα ναό είναι η λιτότητα, το φως, η κατάνυξη, η φυσικότητα. "Το κτίριο μπορεί να λειτουργεί από το πρωί ως το βράδυ χωρίς τεχνητό φως. Επιπλέον ο ναός μπορεί να αεριστεί φυσικά". Μήπως πρέπει η Εκκλησία μας να επαναδιατυπώσει την θεολογία της περί αρχιτεκτονικής, λαμβάνοντας υπ' όψιν και σημερινούς δημιουργούς, όπως ο Αλέξανδρος Τομπάζης, που ζητούν και μπορούν να πραγματώσουν με σύγχρονο τρόπο την αυθεντικότητα και την αίσθηση του ιερού;