Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΗΤΑΝ ΑΦΓΑΝΟΣ ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ

Μόλις πήρα στο mail μου ένα κείμενο του φίλου Roni Bou Saba, Ορθοδόξου εκ Λιβάνου, ο οποίος σπουδάζει στην Πάτρα Ελληνική φιλολογία. Ο Αντιοχειανός θεολόγος Roni, γεννημένος και αναθρεμμένος σ' ένα μωσαϊκό εθνών και θρησκειών, με τον πόλεμο παρά πόδας στην κυριολεξία, γράφει για την ...λύση που βρήκαμε με τους Αφγανούς και την αδιάφορη, για να μην πω ανάλγητη, στάση της Εκκλησίας. Ας αφουγκραστούμε την σκέψη και την αγωνία ενός νέου, ξένου μάλιστα - με όρους εθνικιστικούς - μα απολύτως Έλληνα ως προς την παιδεία και αδελφού εν τη πίστει, με όρους οικουμενικούς.

«Κύριε, πότε σε είδομεν πεινώντα ή διψώντα ή ξένον ή γυμνόν ή ασθενή ή εν φυλακή και ου διηκονήσαμέν σοι;» (Ματθ. 25:44)
Ακόμα δεν προλάβαμε να ξεχάσουμε τα Χριστούγεννα όπου ανταλλάσσαμε ευχές για αγάπη, ειρήνη, και αλληλεγγύη. Ευχηθήκαμε, και; Μετά τι κάναμε για να συμβάλουμε στην πραγματοποίηση των ευχών μας; Αν προσδοκούμε μαγεία, μάταια η προσδοκία μας. Οι Αφγανοί πρόσφυγες μας προκαλούν, δοκιμάζουν την ειλικρίνεια των ευχών μας!
Ακόμα ηχούν στ’αυτιά μας τα ωραία κηρύγματα των «στελεχών»της Εκκλησίας. Και αστράφτουν στα μάτια μας τα φανταχτερά χρώματα των φωτογραφιών τους στα ΜΜΕ και στο διαδίκτυο για να αποδείξουν την εποχιακή ελεημοσύνη τους. Εκτός σαιζόν όμως πού είναι; Τις εορταστικές μέρες έσπευσαν με τα δικά τους ΜΜΕ στους Αφγανούς. Τώρα πού είναι; Περιμένουν τους μάγους; Οι μάγοι είναι με τον Χριστό. Ήρθε η σειρά των εκκλησιαστικών «στελεχών»να είναι κοντά στους Αφγανούς. Αυτοί είναι ο «επιούσιος Χριστός» μας που μας καλεί μέσω αυτών των «ελαχίστων αδελφών» Του να αποδείξουμε την πίστη μας «δι’αγάπης ενεργουμένη» (Γαλ. 5:6).
Είναι ώρα να θυμηθούμε ότι το πρόβλημα των προσφύγων δεν εξαρτάται μόνο από τους πολιτικούς. Ναι μεν αυτοί το δημιουργούν με χίλιους τρόπους, όταν παράδειγμα συμφωνούν να διωχτούν από την δική τους πατρίδα πρώτα απ’ όλα. Αλλά σε καμμία περίπτωση αυτοί δεν θα το λύσουν, κυρίως με την μέθοδο που εφαρμόζουν τώρα. Το πρόβλημα δεν είναι πολιτικό, αλλά ανθρώπινο. Γι’ αυτό το προσφυγικό ξεπερνά την Ελλάδα και αυτονόητο ότι δεν το λύνει η Ελλάδα. Λύνεται όταν ξεπερνάμε τους εθνικούς μας περιορισμούς και γυρνάμε στην γνησιότητα της ανθρωπιάς. Σήμερα οι πρόσφυγες είναι Αφγανοί και Ιρακινοί κάποτε ήταν οι Αρμένιοι, άλλοτε οι Πόντιοι, και άλλοτε οι Μικρασιάτες.
Ακόμα μπορούμε να συμβάλουμε στο να ληφθούν καλύτερα μέτρα, μέτρα αντιρατσιστικά, για τη διαχείριση του ζητήματος των προσφύγων. Και αν όντως γιορτάσαμε τα Χριστούγεννα ας φανεί η αγάπη μας.
«και αποκριθείς ο βασιλεύς ερεί αυτοίς· αμήν λέγω υμίν, εφ’ όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε» (Ματθ. 25:40)