Η ΑΕΝΑΩΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΥΣΑ ΚΑΙ ΘΡΗΝΩΔΟΥΣΑ ΓΟΕΡΩΣ ΚΥΡΙΑ ΕΥΗ ΒΟΥΛΓΑΡΑΚΗ

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 

Φαίνεται πως ο Ιούλιος …ταιριάζει στην θεολόγο κα Εύη Βουλγαράκη! Η διδάσκουσα στο Τμήμα Θεολογίας ανήρτησε πέρυσι (20 Ιουλίου 2024), στον προσωπικό της λογαριασμό στο facebook ένα …καυστικό σχόλιο που αφορούσε σε συναδέλφους θεολόγους, οι οποίοι φέρονται ως «στρατευμένοι» σε μια «ιδεολογική εκστρατεία» υπέρ της Ουκρανίας. 

Έγραφε επί λέξει η κα Βουλγαράκη: 

«Μετά δε τον πόλεμο στην Ουκρανία, έγινε επόμενη ρελάνς για να μας πείσουν ότι αυτός είναι ο δικός μας πόλεμος, είναι πόλεμος υπαρξιακής σημασίας για τον λεγόμενο free world, ότι είναι ανθρώπινο χρέος να μετατρέψουμε τη Ρωσία σε κράτος παρία και τους Ρώσους σε κοινωνικά απόβλητα, όλα αυτά για μια Ουκρανία που εκλέχθηκε ένας πρωθυπουργός μαριονέτα, βαθύτατα διεφθαρμένος, μετά από πραξικόπημα 200 τουλάχιστον νεκρών, υποκινούμενο από τις ΗΠΑ και τον κύριο Πάιατ προσωπικά. [Μέρες που είναι, 50 χρόνια από την προδοσία της Κύπρου, καιρός να θυμόμαστε αυτά που πρέπει να θυμόμαστε για προδοτικά πραξικοπήματα αμερικανοκινούμενα). Με μια κυβέρνηση που η ναζιστική της συνιστώσα είναι καθοριστική, που είναι εκεί μόνο για να υπηρετεί τις πολιτικές των αποικιακών δυτικών δυνάμεων, τις προσωπικές επενδύσεις του καταδικασμένου υιού Μπαϊντενάκη, την περιουσία της Blackrock (διαβάστε τι είναι) που ήδη διαθέτει το μεγαλύτερο μέρος της γης της Ουκρανίας. Μιας χώρας που είναι ήδη χρεωμένη για 77 γενιές με αποφάσεις της ηγεσίας της. Δυστυχώς τον χορό της ιδεολογικής αυτής εκστρατείας έσυραν και θεολόγοι, παίζοντας πρώτο βιολί σε μια ορχήστρα όπου ο καθένας είχε τον οργανικό του ρόλο. Αμείφθηκαν με ψίχουλα και δόξα, την οποία θα ακολουθήσει ανάλογη πτώση και χλεύη (πράγματα για τα οποία συνθλίβομαι και κλαίω, καθώς τους αγαπώ, αλίμονο!)». 

Όταν την προκάλεσα να μιλήσει καθαρά, μου απάντησε ως εξής: 

«Κατανοώ τις ανησυχίες σου Παναγιώτη, αλλά δεν θα ανταποκριθώ, μήτε θα χλευάσω εγώ. Αυτό θα είναι μια ιστορική αποτίμηση. Αν εσένα σε ζώνουν κάποιες ενοχές δεν θα έπρεπε να είναι για την όποια γνώμη σου, γιατί σέβομαι τη διαφορά γνώμης, αλλά για τις θλιβερές δημόσιες συκοφαντίες σου και μόνο. Και για το έλασσον, τις κατευχές. Δεν σε θεωρώ δούλο κανενός αυτοκράτορα, αλλά τον τίτλο του άρχοντα δικαιοκρίτη [σημείωση δική μου: Δικαιοφύλαξ] που σου έδωσε το σεπτό Πατριαρχείο φρόντισε να τον τιμάς. Και να μιλάς μόνο όταν γνωρίζεις τα θέματα με ασφάλεια». 

Επομένως, το σχόλιό της αφορούσε και μένα, αλλά αντιπαρήλθα το παραλήρημα της κας Βουλγαράκη, κατανοώντας την ως μαινάδα. 

Λίγο μετά η κα Βουλγαράκη επιτέθηκε, με ανάρτηση της, στους Άρχοντες του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Αμερική (Τάγμα του Αγίου Ανδρέου), με αφορμή ένα βίντεο για τον Αλεξέι Ναβάλνι, που ετοιμάστηκε στο πλαίσιο της απονομής του Αθηναγόρειου Βραβείου 2024 στην χήρα του Ναβάλνι. 

Έγραφε επί λέξει: 

«Χθες στεναχωρήθηκα πάρα πολύ. Και εκτός από την ανάρτηση που ήδη έκανα στα αγγλικά (ολιγόλογη, ακριβώς από κάτω), θα γράψω δυο λόγια και στη μητρική μου γλώσσα, όπου είμαι περισσότερο βέβαιη ότι ο τόνος και το αίσθημα που βγαίνει είναι ακριβές και σωστό. Η αφορμή είναι ένα βίντεο για τον Ναβάλνι. Έναν άνθρωπο για τον οποίο προσωπικά δεν μπορεί να γνωρίζω τα πάντα, μήτε να επιλύσω τη διχογνωμία των απόψεων γύρω από το πρόσωπό του (αν είναι ένας ήρωας της ελευθερίας ή ένα ξένος πράκτορας που απεργάστηκε τη διάλυση της Ρωσίας, για να σχηματοποιήσω τις βασικές διιστάμενες απόψεις, ή (όπως μάλλον φαντάζομαι) κάτι λίγο από τα δύο). Σε κάθε περίπτωση λυπήθηκα πολύ για τη δηλητηρίασή του και ασφαλώς και για τον θάνατό του, πράγματα που φανερώνουν πόσο πάσχει το ρωσικό καθεστώς. Όμως το βίντεο αυτό δεν έγινε από κάποιον πολιτικό φορέα, έγινε (αλίμονο!) από τους άρχοντες του Οικουμενικού θρόνου. Σαν να μην φτάνει ο “άρχων” Ανδριόπουλος που περιλαβαίνει όποιον δεν του κάνει, ή δεν του κάθεται με συκοφαντικές και αλλεπάλληλες επιθέσεις επιπέδου κίτρινου τύπου, και ζητώντας διώξεις στη δουλειά των ανθρώπων, τώρα το σώμα των αρχόντων βγάζει ένα πολιτικό βίντεο για πολιτικό πρόσωπο, αναμειγνυόμενο ευθέως στα εσωτερικά ενός άλλου κράτους και σέρνοντας το Πατριαρχείο να γίνεται μέρος του προβλήματος. Εάν το Πατριαρχείο μας γκρεμιστεί από τον θεσμικό του ρόλο σε σχέση με την πίστη και την Ορθοδοξία και ευθυγραμμιστεί με την αμερικανική πολιτική αναθέρμανσης του ψυχρού πολέμου, τότε γκρεμίζεται η βάση μας και η ψυχή μας σωριάζεται σε χιλιάδες συντρίμια. Χρήμα, διασυνδέσεις, προγράμματα και (ψευτο-) κύρος συνοδεύουν τη ΝΑΤΟθεολογία των ημερών. Γνωρίζω, ή μάλλον υποψιάζομαι και περισσότερα για το πώς και το τι της δημιουργίας αυτού του βίντεο, που δεν φέρει υπογραφή δημιουργού, αλλά αντλεί κύρος από τον Οικουμενικό θρόνο. Βάλτε την υπογραφή σας, άνθρωποι. Το όνομά σας. Την υπογραφή του ακαδημαϊκού φορέα σας ή της εταιρείας σας. Της φυσικής ή θετής πατρίδας σας που είναι οι ΗΠΑ. Μην εμπλέκετε τον Οικουμενικό θρόνο, αλλοιώνοντας τη θεολογία τόσο πολύ όσο ακριβώς γίνεται στη Μόσχα. Μου έχει μαυρίσει η ψυχή, χάνεται το φως από τον ορίζοντα με τον προϊόντα υποχειριασμό της θεολογίας. Απλώς παρηγορούμαστε ότι διά του τάφου προς ζωήν η οδός, ο Χριστός». 

Τώρα, Ιούλιος 2025, η αενάως καταγγέλλουσα και θρηνωδούσα γοερώς κα Εύη Βουλγαράκη …περιέλαβε τον Διευθυντή της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών Βόλου, κ. Παντελή Καλαϊτζίδη, γράφοντας τα ακόλουθα: 

«Το σκέφτηκα μια νύχτα και ξεκινώ το πρωί μου με διαγραφή του Παντελή Καλαϊτζίδη. Ο λόγος είναι ότι σε κριτική μου απάντησε με απειλή για μηνύσεις. Καλώς να τις δεχτούμε και να τις αντιμετωπίσουμε. Αυτό που δεν γίνεται δεκτό είναι 1) η πολιτική ιδεολογικής τρομοκράτησης που ασκεί ο Καλαϊτζίδης όπως π.χ. για να μαζέψει υπογραφές για να υπηρετήσει τις ΝΑΤΟικές πολιτικές στην Ουκρανία και να βαθύνει το σχίσμα μεταξύ των Ορθοδόξων με γεωπολιτικά κριτήρια, 2) η βλάβη που έχει προξενήσει στην επαγγελματική πορεία ανθρώπων με τους οποίους διαφωνεί, πάντα κάτω από το τραπέζι, 3) η εργαλειοποίηση της Ακαδημίας για την προαγωγή εξωθεολογικής αντζέντας με πολύ συγκεκριμένα κριτήρια, και δ) οι πρακτικές (μη διαλόγου αλλά απειλών) που ακολουθεί για να αποσοβήσει κάθε κριτική σε όσα ο ίδιος γράφει,. Είναι θλιβερό ότι ο άνθρωπος που έστησε το ιδεολογικοθεολογικό του προφίλ πάνω στην κριτική του Γιανναρά, και γενικότερα της θεολογίας του 60 (εκτός συγκειμένου), ουδέποτε μπαίνει σε συνομιλία, μήτε δέχεται κριτική - βασική λειτουργία της δημοκρατίας- αλλά απαντά με απειλές, όπως χθες. ΑΠΕΙΛΕΣ ΔΕΝ ΔΕΧΟΜΑΙ. Η ανάρτηση στην οποία δέχτηκε κριτική ήταν μια γελοιογραφία που κοινοποίησε ο ίδιος, η οποία συνταύτιζε τον Μελανσόν με τον (όχι την) Λεπέν για να προάγει την ιδέα ότι είναι εξίσου αντισημίτες. Είναι πολύ έξυπνος ο Καλαϊτζίδης για να δεχτούμε ότι δεν ξέρει τι κάνει ή τι λέει ή ότι μπερδεύτηκε. Ξέρει πολύ καλά τι κάνει και μάλιστα σε ώρα που συντελείται μια γενοκτονία κατά την οποία όλη η ακροδεξιά, ευρωπαϊκή και αμερικανική, στηρίζει το Ισραήλ στις ναζιστικές του μεθόδους. Νομίζω ότι μετά από τόσες δεκαετίες ανοχής, έκανα μια κίνηση που θα μου επιτρέψει να ζήσω τη ζωή μου με λιγότερη θεολογική ασχήμια. Δεν θα μου λείψει η ρηχότητα της αποδομητικής και θλιβερής θεολογίας του, με την οποία κατά καιρούς μας αφήνει άναυδους σε φόρα όπου μπαίνει με όρους "ηγεμονικούς" χάρη σε ένα δίκτυο σχέσεων και αλληλεξαρτήσεων που έχει καλλιεργήσει. Με άλλους ανθρώπους με τους οποίους έχω σφοδρά διαφωνήσει και αντιπαρατεθεί στο πεδίο των ιδεών δεν έχω κανένα άλλο θέμα, πέρα από το αντικείμενο της διαφωνίας. Όπως είπα, απειλές δεν δέχομαι. Και σε αθέμιτες πρακτικές δεν υποτάσσομαι. Αρκετή πατρωνία έχουμε υποστεί από το άτομο αυτό. Αντιός. 

ΥΓ. Δεν περιμένω λάικ γι' αυτή τη θλιβερή ανάρτηση, αλλά πάντως είναι αναγκαία για να βγάλω ένα βάρος πάνω από το στήθος μου. Μήτε περιμένω την απάντηση του Καλαϊτζίδη εδώ, μήτε με αφορά πια το τι λέει ή τι κάνει, ακόμα και σε βάρος μου στον δικό του τοίχο. Δικός του τοίχος είναι να τον χαίρεται. Δεν είναι πια συνομιλητής μου». 

Θέλω να θυμίσω στην κα Βουλγαράκη ότι την έχω καλέσει επανειλημμένως σε δημόσιο διάλογο – όχι μέσω των social, αλλά πρόσωπο με πρόσωπο – και τον αποφεύγει επιμελώς. Επομένως, ας αφήσει την καραμέλα περί «απειλών», και ας προσέλθει στον διάλογο. Άλλωστε και με μένα αλλά και με τον κ. Καλαϊτζίδη, έχει συνυπάρξει σε ουκ ολίγες δημόσιες εκδηλώσεις. 

Καλό θα ήταν, λοιπόν, να αφήσει κατά μέρος τα φαντασιακά και τα αναφιλητά και να προσέλθει στον Διάλογο. Αν δεν το κάνει, ας συνεχίσει να ολοφύρεται κι εμείς θα την συμπαθούμε ως μια ψυχή στενάζουσα και τον αέρα δέρουσα.