ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΚΟΥΛΑ ΠΡΑΤΣΙΚΑ ΣΤΟ ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ

Σήμερα, Τετάρτη 31 Ιανουαρίου 2024 και ώρα 7 το απόγευμα, θα πραγματοποιηθεί στην Αίθουσα Διδασκαλίας Μουσικής Βιβλιοθήκης του Συλλόγου Οι Φίλοι της Μουσικής στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, μία εκδήλωση - αφιέρωμα στην μεγάλη δασκάλα ρυθμικής, χορού και χορογράφο Κούλα Πράτσικα (Πάτρα, 24 Νοεμβρίου 1899 - Αθήνα, 26 Ιανουαρίου 1984), με αφορμή τα 40 χρόνια από τον θάνατό της. Την εκδήλωση διοργανώνει το Καλλιτεχνικό Σύνολο Πολύτροπον (υπεύθυνος: Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος),

Ομιλητές: 

Νίκος Μπακουνάκης, Πανεπιστημιακός – συγγραφέας: «Χρήμα και Τέχνη στην κοινωνία της Πάτρας: Κούλα Πράτσικα, Δημήτριος Λιάλιος, Επαμεινώνδας Θωμόπουλος». 

Μυρτώ Κιούρτη, Δρ Αρχιτεκτονικής: "Η κατοικία της Κούλας Πράτσικα: Μια συμβολή στον πολιτισμό της καθημερινότητας". 

Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος, θεολόγος – μουσικός: «Ο Νίκος Σκαλκώτας της Κούλας Πράτσικα». 

Η Δάφνη Πανουργιά και ο Παναγιώτης Ανδριόπουλος θα αποδώσουν χορικά της τραγωδίας «Προμηθεύς Δεσμώτης», σε μουσική Εύας Πάλμερ – Σικελιανού, η οποία είχε επιλέξει την Κούλα Πράτσικα ως κορυφαία του χορού στην ιστορική παράσταση των Δελφικών Γιορτών του 1927. Επίσης, χορικά από την "Ειρήνη" του Αριστοφάνη της Εύας, στην αγγλική γλώσσα, και χορικά από την παράσταση "Η Πεντάμορφη με το ρόδο" (που ανέβασε η Πράτσικα το 1946), γραμμένα από τον Στρατή Μυριβήλη και τονισμένα μουσικά από την ίδια την Κούλα Πράτσικα. 

Η Κούλα Πράτσικα στην σύντομη αυτοβιογραφία της που έγραψε στις 6 Δεκεμβρίου 1981 (περιλαμβάνεται στον αφιερωματικό τόμο με τίτλο: Κούλας Πράτσικα Έργα και Ημέρες, Αθήνα 1991, σ. 9-36) αποκαλύπτει τη στενή σχέση που είχε με τη μουσική από παιδί: "Ήθελα τα πάντα. Τραγουδούσα, απήγγελα, χόρευα, έπαιζα βιολί. Στο σπίτι μας, κάθε βράδυ, εκτός από τη μουσική που κάναμε συστηματικά όλοι μαζί, έπαιζα θέατρο, με θέματα δικά μου improvisés. Ήθελα να μάθω άρπα. Να τραγουδήσω στην οπερέτα, να παίξω τραγωδία. Να χορέψω πάνω σ' ένα βράχο. Ν' ανεβώ στο θέατρο. Να γράψω ποιήματα. Να γράψω μουσική δική μου, και πρωτάκουστη....".

Νίκος Σκαλκώτας, Πολυξένη Ματέυ, Κούλα Πράτσικα (Αθήνα 1933)

Η Κούλα Πράτσικα ήταν δασκάλα χορού και ρυθμικής, πρωτοπόρος στο χώρο αυτό στην Ελλάδα.

Γεννήθηκε στην Πάτρα, στις 24 Νοεμβρίου 1899 και τελείωσε το Αρσάκειο στην Αθήνα. Το 1927, στις πρώτες Δελφικές Εορτές, η Εύα Πάλμερ-Σικελιανού εμπιστεύεται στη νεαρή Πράτσικα το ρόλο της Κορυφαίας στην παράσταση του Προμηθέα Δεσμώτη. Η στιγμή αυτή αποτελεί έναν από τους πρώτους και πιο σημαντικούς σταθμούς στη σταδιοδρομία της. Σπούδασε στη Σχολή Χορού και Ρυθμικής στο Χελλεράου-Λάξενμπουργκ της Βιέννης (1927-1930) με δάσκαλους τον Ζακ Νταλκρόζ και την Κριστίν Μπάερ Φρίσελ, αποφοιτώντας (1930) με διπλώματα μουσικής και κινησιολογίας. Δίδαξε αρχικά ρυθμική και χορό στο Εθνικό Θέατρο και τον ίδιο χρόνο ίδρυσε τη Σχολή Ρυθμικής και Χορού, η οποία από το 1934 και έπειτα στεγάστηκε στο ιδιόκτητο κτίριο της, επί της οδού Ομήρου 55. Tο κτίριο – αρχιτεκτόνημα του Γεωργίου Κοντολέοντος - ανήκει στις κορυφαίες δημιουργίες του μεσοπολεμικού μοντερνισμού. Ο μεγάλος Δημήτρης Πικιώνης είχε πει χαρακτηριστικά: «Το οίκημα της Σχολής της Kούλας Πράτσικα είναι αντάξιο των υψηλών της ιδεωδών και γι’ αυτό η σημασία του είναι πνευματική». 

Το 1937 η Κούλα Πράτσικα ίδρυσε την πρώτη Επαγγελματική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης στην Ελλάδα, που κατάρτιζε δασκάλους χορού σύμφωνα με ένα πλήρες πρόγραμμα τεχνικών και θεωρητικών μαθημάτων. Το 1973 παραχώρησε την Σχολή στο κράτος και δημιουργήθηκε η Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης (ΚΣΟΤ). Παρέμεινε ωστόσο στη θέση της διευθύντριας ως το 1980, όταν, σε ηλικία 81 ετών, αποσύρθηκε λόγω κατάγματος στο πόδι. Πέθανε στις 26 Ιανουαρίου 1984. Για τη σημαντική της προσφορά στην Τέχνη του Χορού, τιμήθηκε με τα μετάλλια του Πολέμου (1940-41), του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, τον ταξιάρχη Ευποιίας (1960), το αργυρούν μετάλλιο της πόλης του Παρισιού (1973), το χάλκινο μετάλλιο της Ακαδημίας Αθηνών (1980) κ.ά. 

Artwork: Ιωάννης - Πορφύριος Καποδίστριας

Καλλιτεχνικό Σύνολο «Πολύτροπον» 

Ιδρύθηκε το 2004 από τον θεολόγο και μουσικό Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλο και παρουσιάζει στην Ελλάδα και το εξωτερικό πρωτότυπες παραγωγές βασισμένες κυρίως στην ελληνική ποίηση και μουσική. Ανάμεσά τους: “Το Τετράδιο του Πατριάρχη” (μελοποιημένη ποίηση από την νεανική ανθολογία του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου), «Ο Καβάφης του Πατριάρχη», “Ιερατική Ποίηση”, Το μουσικό έργο της Εύας Πάλμερ – Σικελιανού, «Ο Gustav Mahler του Μάνου Χατζιδάκι», «Η Αραπιά του Βασίλη Τσιτσάνη, της Μάτσης Χατζηλαζάρου, του Νίκου Σκαλκώτα και του Μάνου Χατζιδάκι», «Ο Καβάφης της Συρίας και της Μέσης Ανατολής», «Οι μουσικές των Χριστιανών της Μέσης Ανατολής», «Οι Πύρινες γλώσσες του Γιάννη Χρήστου», «Πατρινοί συνθέτες – Πατρινοί ποιητές», «Θήλεις Άγγελοι – Γυναίκες που ασκήτεψαν σε ανδρικά μοναστήρια», «Ο Κωστής Παλαμάς δύο Πατριαρχών» (ελληνικά και αραβικά), «Επί τα όρη τα Αραράτ» (ελληνοαρμενική συναυλία), «Η Νοσταλγός» του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, «Οι εκκλησιαστικές συνθέσεις του Μίκη Θεοδωράκη», «Ελληνοαραβική συναυλία», «Το άσμα της Εξόδου» (για το Μεσολόγγι), «Η Μαρία Κάλλας στην Κωνσταντινούπολη» και αφιερώματα: Στον Μητροπολίτη Αθηνών Άγιο Μιχαήλ Χωνιάτη, στην Ελιά, στον Λυκούργο Αγγελόπουλο, στην Μαρία Χορς, στον Αντρέι Ταρκόφσκι, τους Ρώσους της Διασποράς, τον Ντμίτρι Σοστακόβιτς, τον Αλεξάντρ Σολζενίτσιν κ.α. 

Έχει παρουσιάσει τις παραγωγές του σε αρκετές πόλεις της Ελλάδας, στην Κύπρο, την Γερμανία, την Κωνσταντινούπολη, ενώ την διετία 2017-2019 συνεργάστηκε με τον διάσημο χορογράφο και χορευτή φλαμένκο Israel Galvan. Στο πλαίσιο της documenta14 (Αθήνα και Kassel) συμμετείχε στην παραγωγή La farsa monea και κατόπιν στην παραγωγή του Israel Galvan, La fiesta, σε διεθνή περιοδεία (Φεστιβάλ Grec Βαρκελώνης, Φεστιβάλ Αβινιόν Γαλλίας, παραστάσεις στο Λουξεμβούργο, Μονπελιέ, Πόρτο κ.α.).