Ο ΕΦΗΣΥΧΑΖΩΝ ΠΑΤΡΙΝΟΣ ΔΕΣΠΟΤΗΣ ΠΟΥ ΘΕΩΡΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟ ΠΡΟΣΩΠΟ

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 

Η «εκκλησιαστική» Πάτρα γνωρίζει πολύ καλά περί τίνος πρόκειται. 

Ο Πατρινός Δεσπότης με τις συντρόφους και την διπλή – τριπλή ζωή, όπως την αποκάλυψε το ρεπορτάζ του Κώστα Φλαμή, είναι σπλάγχνο από τα σπλάγχνα της. 

Είναι το «καλό», «μειλίχιο» παιδί, που έγινε Δεσπότης στο κλίμα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, με το οποίο στην πραγματικότητα δεν είχε καμία σχέση. Η προαγωγή του σε επίσκοπο του Πατριαρχείου - ενώ όλα τα χρόνια ήταν κληρικός της Μητροπόλεως Πατρών – προφανώς ήταν μια τυχαιότητα, μια κακή συγκυρία, όπως αποδείχθηκε πολύ γρήγορα. 

Εγκατέλειψε τη θέση του αμέσως, μπήκε σε αργία, κατάφερε να αρθεί η αργία του, επικαλούμενος ψυχολογικά προβλήματα, και έγινε εφησυχάζων επίσκοπος, πριν ακόμα καταλάβει καλά καλά ότι έγινε επίσκοπος. 

Για την περίπτωση του φέρει ευθύνη μεγάλο μέρος της «εκκλησιαστικής» Πάτρας, η οποία τον οδήγησε από την οδό των …χρυσανθέμων στην οδό …αγκαθωτών σχέσεων. 

Το ενδιαφέρον είναι ότι αυτός ο εφησυχάζων προέβη σε μία δήλωση, μετά τον σχετικό θόρυβο, στην οποία δηλώνει ανερυθρίαστα: «Είμαι εφησυχάζων επίσκοπος του Πατριαρχείου, δεν είμαι δημόσιο πρόσωπο στην Ελλάδα. Σεβαστείτε με». 

Από πότε ένας επίσκοπος, έστω και εφησυχάζων, δεν είναι δημόσιο πρόσωπο; Τι νομίζει ο «άγιος εφησυχάζων», ότι επειδή περιήλθε στην κατάσταση του εφησυχάζοντος δια τας αμαρτίας του, είναι στο απυρόβλητο; Πώς απαιτεί τον σεβασμό όταν έχει ήδη προκαλέσει και μόνο με την πορεία του μέχρι τον «εφησυχασμό». Όταν μάλιστα πληρώνεται, ακόμα και ως εφησυχάζων, από το Ελληνικό Δημόσιο, δεν μπορεί να ζει λάθρα. Ίσα ίσα! Είναι υπόλογος απέναντι στην κοινωνία, διότι πληρώνεται από τον δημόσιο κορβανά χωρίς να προσφέρει το παραμικρό. 

Η υπόθεση του «εφησυχάζοντος» μόλις άνοιξε! Έχουμε να δούμε πολλά ακόμα και να θυμηθούμε περισσότερα! Όπως, ποιοι πατρινοί λειτουργοί τον εγκωμίαζαν έως τρίτου ουρανού και τώρα αποστρέφουν το βλέμμα τους για να μην τους πάρουν τα …σκάγια. 

Όμως, είναι πολλά τα χρόνια που κάλυπταν τον σημερινό «εφησυχάζοντα» και επομένως θα αποκαλυφθεί πλέρια η ευθύνη τους.

Πάντως φαίνεται πως ο «εφησυχάζων» τραγουδούσε για χρόνια το λαϊκό άσμα «Αν ήμουνα Δεσπότης» και είπε να το …ευχαριστηθεί όταν έγινε.

   

Αν ήμουνα αν ήμουνα 

αν ήμουνα δεσπότης 

στις χήρες και στις παπαδιές 

θα ήμουνα ιππότης. 

Κάθε γυναίκα όμορφη 

θα την ξομολογούσα 

και κάθε αμαρτία της 

εγώ θα συγχωρούσα. 

Αν ήμουνα αν ήμουνα 

αν ήμουνα δεσπότης 

θα την περνούσα ζάχαρη 

θα `μουν προσωπικότης.