Η ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΛΥΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ ΣΥΝΟΜΙΛΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΗΣ

Γράφει η Ζέττα Ζάχου 

Μπορεί ένα βιβλίο να είναι μια ζεστή αγκαλιά; 

Ναι μπορεί και το βιβλίο αυτό το δημιούργησε η δημοσιογράφος Κατερίνα Λυμπεροπούλου για τον πατέρα της, καταγράφοντας τις συνομιλίες τους για πάνω από 15 χρόνια, μια ζεστή και τρυφερή αγκαλιά. 

Ο Χάρης Λυμπερόπουλος υπήρξε θρύλος για τα αθλητικά πεπραγμένα της χώρας μας και τον γνωρίζουμε σιγά σιγά μέσα από τις αναμνήσεις του. Μια πολυδιάστατη προσωπικότητα, με ταλέντο, δημιουργικότητα, κοινωνικότητα αλλά και πείσμα και επιμονή, ένας άνθρωπος που παρέμεινε αμετακίνητος στις βασικές αρχές και αξίες του. Παρ όλο που υπήρξε πρωτοπόρος στον τομέα του και διακόνησε το δημοσιογραφικό λειτούργημα με ήθος, συνέπεια και αίσθημα ευθύνης, με μακρά και πολυσήμαντη σταδιοδρομία η οποία χαρακτηρίστηκε από αξιοζήλευτες δημοσιογραφικές επιτυχίες, με την επιτόπια κάλυψη έξι Ολυμπιακών Αγώνων, τεσσάρων Παγκοσμίων Κυπέλλων Ποδοσφαίρου και πλείστων άλλων κορυφαίων αθλητικών διοργανώσεων, δε δίσταζε να τονίζει σε κάθε ευκαιρία όπως και στις συνομιλίες με την Κατερίνα πως: Το σημαντικότερο επίτευγμα της ζωής του ήταν η οικογένειά του. 

Έχει λοιπόν εξαιρετικό ενδιαφέρον μια συνομιλία με την κυρία Κατερίνα Λυμπεροπούλου για να διαπιστώσετε και σεις πως το «μήλο» έπεσε με τους καλύτερους όρους, κάτω από αυτή τη γοητευτική «μηλιά». 

Τί είναι το παρελθόν για σας; 

Το παρελθόν είναι ιστορία που δεν πρέπει να σβήσει. Και μνήμη που δεν πρέπει να ξεχαστεί. Γι’ αυτό ξεχωρίζω το ιστορικό ρεπορτάζ, ιδανικά από πρωτογενείς πηγές, και χαίρομαι ιδιαίτερα που ακολουθώ ένα επάγγελμα, όπως η δημοσιογραφία, που σου δίνει την δυνατότητα να καταγράψεις μαρτυρίες φέροντας το χθες πιο κοντά στο σήμερα. Κάπως έτσι, άπλωσα το κασετοφωνάκι μου στον πατέρα μου, ζωντανή ιστορία ο ίδιος στα 98 του χρόνια, και τον ενθάρρυνα να μιλήσει για όλα αυτά που είδε κι έζησε κατά την διάρκεια του 20ου αιώνα, για να διασωθούν και να μην βρεθούν στην λήθη στιγμές της συλλογικής αλλά και της οικογενειακής ιστορίας. Και με την πολύτιμη αρωγή των εκδόσεων Πατάκη οι μαρτυρίες αυτές έγιναν βιβλίο. 

Τι χρώμα έχουν οι μέρες σας; 

Θέλω να ελπίζω πάντα φωτεινό. 

Τι σας ξεκουράζει μετά από μια γεμάτη εβδομάδα, καθώς είστε δημοσιογράφος σε απαιτητικό και μεγάλο μέσο, όπως είναι το huffingtonpost.gr;

Η αλήθεια είναι ότι η Αθήνα με τους – απάνθρωπα – φρενήρεις ρυθμούς της δεν προσφέρει και πολλές στιγμές ξεκούρασης, ιδιαίτερα αν βρίσκεσαι σε ανταγωνιστικό χώρο εργασίας. Θα πρέπει να κανείς να δώσει τον δικό του μικρό αγώνα κόντρα στην πίεση του χρόνου για να δημιουργήσει τις μικρές, προσωπικές του οάσεις: να δει μια ενδιαφέρουσα έκθεση, να πάει ένα θερινό σινεμά, να ξεκινήσει να διαβάζει ένα καλό βιβλίο, να παίξει ένα ωραίο παιχνίδι τένις, να είναι με τους ανθρώπους που θέλει. 

Τι αγαπάτε στους ανθρώπους; 

Την αισιοδοξία και την πίστη ότι όλα θα γίνουν καλύτερα, που γίνεται ακόμα πιο δυνατή όταν όλα μοιάζουν τόσο στραβά. Την συμμερίζονταν στο έπακρο οι πολυαθλητές της Κατοχής και του Εμφυλίου που σημείωναν αξιομνημόνευτες επιδόσεις όταν δεν είχαν καλά – καλά να φάνε. (Χαρακτηριστικά αναφέρω το απόσπασμα του πατέρα μου σχετικά με το ΔΣ της ομάδας του Πανιωνίου την περίοδο της Κατοχής: όλοι όσοι ήθελαν να γίνουν μέλη στο συμβούλιο του Πανιωνίου έπρεπε πριν από κάθε αγώνα της ομάδας να παίρνουν στο σπίτι τους έναν ποδοσφαιριστή, για να σιτίζεται. Έτσι, την ώρα του αγώνα θα απέδιδε καλύτερα…) 

Θεωρείτε τον πατέρα σας πάντα παρόντα; 

Πάντα. Μερικές φορές – όσο κι αν σας φαίνεται περίεργο – πιο έντονα απ’ ότι πριν φύγει. 

Τι κρατάτε απ’ αυτά που ζήσατε μαζί; 

Είναι δύσκολο να ιεραρχήσω στιγμές μιας ολόκληρης ζωής. Θα τολμήσω να πω, όμως, ότι οι ώρες των συνομιλιών μας με το κασετοφωνάκι να «γράφει» ανελέητα (στην αρχή σε κασέτες τύπου compact και σε συνέχεια σε ψηφιακές ηχογραφήσεις) που διήρκεσαν, όχι συστηματικά είναι η αλήθεια, 15 χρόνια έχουν ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Οι ώρες που παρήλαυναν ο Μεσοπόλεμος, η Κατοχή, ο Εμφύλιος, η Μεταπολίτευση, η ζωντανή ιστορία της χώρας μέσα από μια «καθαρή» θα έλεγα ματιά, όπως η δική του. Και μαζί η δική του μικρή ιστορία: ενός αγοριού που με καταγωγή από την ιστορική συνοικία Ψηλά Αλώνια της Πάτρας – όπου είχε ραφείο ο παππούς του – κατάφερε να εκτιναχθεί στον στίβο του αθλητισμού, της δημοσιογραφίας, να διαγράψει μια τροχιά ζωής που παρακολούθησε σχεδόν όλο τον 20ο αιώνα. Με την ευκαιρία να πω πως νιώθω πολύ χαρούμενη και συγκινημένη που το 2022, επετειακό έτος από την γέννησή του Χ. Λυμπερόπουλου, το «Κοντά στον Αιώνα» επιστρέφει στον τόπο καταγωγής του στην Πάτρα για την παρουσίασή του την Παρασκευή 14 Οκτωβρίου (ώρα 20.00) στους υπέροχους χώρους της Φιλαρμονικής Εταιρείας – Ωδείο Πατρών με μια ομάδα εξαιρετικών συντελεστών τους οποίους θα ήθελα να ευχαριστήσω έναν - έναν: Τον ομότιμο καθηγητή Πανεπιστημίου Πατρών κι αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, Γιώργο Δάσιο, τον αθλητικό συντάκτη, Τάσσο Σταθόπουλο, τον συγγραφέα και Βασίλη Ρούβαλη και την συνάδελφό μου, Κρίστυ Κουνινιώτη που θα μας συντονίσει. 

Ένα όνειρό σας που επανέρχεται;

Ονειρεύομαι να «μιλήσει» στο κοινό της Πάτρας αυτή η ζωντανή ιστορία κι έχω ελπίδες ότι αυτό θα συμβεί σε μια πόλη, σ’ ένα μεγάλο λιμάνι-πύλη ιδεών προσώπων και αγαθών που έχει ιστορική, πλούσια και μακραίωνη διαδρομή στο ρου του χρόνου. 

Τι είναι το μέλλον για σας; 

Πιστεύω ακράδαντα ότι «λαός χωρίς ιστορική μνήμη δεν μπορεί να ανοίξει δρόμο για ένα καλύτερο μέλλον». Σας ευχαριστώ πάρα πολύ και σας περιμένουμε την Παρασκευή 14/10/22 για να απολαύσουμε το τρυφερό αυτό βιβλίο. 

Η Κατερίνα Χ. Λυμπεροπούλου πήρε το πτυχίο και το μεταπτυχιακό της δίπλωμα από τη Φιλοσοφική Σχολή του ΕΚΠΑ. Εργάστηκε επί σειρά ετών στο Βήμα και την Απογευματινή. Μέλος του Μορφωτικού Ιδρύματος της ΕΣΗΕΑ. Το 2019 έκανε σειρά συνομιλιών με ανθρώπους του πολιτισμού στην Τράπεζα της Ελλάδος σε συνεργασία με το Κέντρο Πολιτισμού, Ερευνας και Τεκμηρίωσης της ΤτΕ. Από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορεί το βιβλίο «Ο τελευταίος μοναχός των Στροφάδων», καρπός της συνεργασίας της με τον αμερικανό φωτογράφο Robert McCabe. Η διεθνής έκδοση του βιβλίου (Abbeville Press) κυκλοφορεί στις ΗΠΑ. Το βιβλίο απέσπασε βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών, οίκοθεν στην Τάξη των Γραμμάτων και των Τεχνών (2020) κι έγινε έκθεση στο κτήριο Ελληνικού Πολιτισμού του Μουσείου Μπενάκη (Μάιος – Σεπτέμβριος 2020). Το υπό παρουσίαση βιβλίο «Χάρης Λυμπερόπουλος. Κοντά στον Αιώνα. Συνομιλώντας με τον πατέρα μου» από τον ίδιο εκδοτικό οίκο έλαβε την τιμητική διάκριση των δημοσιογραφικών βραβείων του Ιδρύματος Μπότση, για το έτος 2022.