"ΠΡΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟΝ" ΜΕ ΤΟΝ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΔΩΔΩΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ (ΒΙΝΤΕΟ)

Η ενορία του Ι. Ναού Αγίου Γεωργίου Νέου Ψυχικού παρουσιάζει την διαδικτυακή εκπομπή «Προς Εκκλησιασμόν», όπου φιλοξενούνται εργάτες της Εκκλησίας, του πνεύματος και της τέχνης. 

Στη τριακοστή έκτη εκπομπή προσκεκλημένος ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δωδώνης κ. Χρυσόστομος. 

Επιμελείται και παρουσιάζει ο Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος. 

Ο Μητροπολίτης Δωδώνης Χρυσόστομος μιλάει για την απαράδεκτη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, για την πολυχρόνια σχέση του με την Εκκλησία της Ρωσίας και τους παλαιούς, ονομαστούς ρώσους ιεράρχες τους οποίους γνώριζε προσωπικά, για την αδιανόητη εισβολή του Πατριαρχείου Μόσχας στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας λόγω της Ουκρανικής Αυτοκεφαλίας, για τις αδελφικές σχέσεις του με τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου, για την αδιαπραγμάτευτη πρωτοκαθεδρία του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Ορθοδοξία, ενώ αναφέρεται και σε στιγμιότυπα της προσωπικής του διαδρομής στην Εκκλησία.

Πειραιώς Σεραφείμ και πατρινός κληρικός Αναστάσιος Γκοτσόπουλος “οπλοστάσιο” των Ρώσων

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 

Στην ιστοσελίδα του Πατριαρχείου Μόσχας διαβάζουμε: 

“Ο επίσκοπος της Εκκλησίας της Ελλάδος Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ στο βιβλίο του αποτίμησε την εισβολή του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως στην εκκλησιαστική ζωή της Ουκρανίας.

Κυκλοφόρησε η ρωσική μετάφραση του βιβλίου «The Ukrainian Church Question» ενός από τους πιο έγκυρους ιεράρχες της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ. ιστοσελίδα doktorantura.ru. 

Το βιβλίο περιέχει άρθρα που γράφτηκαν από τον Μητροπολίτη Σεραφείμ κατά την περίοδο 2018-2020 ως απάντηση σε γεγονότα στην εκκλησιαστική ζωή της Ουκρανίας. Τα χρόνια αυτά σημαδεύτηκαν από την έναρξη μιας κρίσης στις διορθόδοξες σχέσεις, αιτία της οποίας ήταν η εισβολή του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως στην εκκλησιαστική ζωή της Ουκρανίας. Το απόγειο αυτής της παράνομης παρέμβασης ήταν η μη κανονική χορήγηση από τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίο του «τόμου της αυτοκεφαλίας» σε μια ομάδα Ουκρανών σχισματικών στις 6 Ιανουαρίου 2019. Στις δημοσιεύσεις του, οι περισσότερες από τις οποίες δημοσιεύονται για πρώτη φορά στα ρωσικά, ο Μητροπολίτης Σεραφείμ αξιολογεί αυτά τα τραγικά γεγονότα για την Οικουμενική Ορθοδοξία. 

Στον πρόλογο του βιβλίου, ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνας, πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριάρχη Μόσχας, τονίζει ότι «ο Μητροπολίτης Πειραιώς προσδιορίζει αναμφισβήτητα το κύριο νεύρο του ουκρανικού εκκλησιαστικού ζητήματος, το πιο βαθύ και οδυνηρό συστατικό του. Πρόκειται για παραβίαση του ορθού συσχετισμού ενότητας και καθολικότητας στην Εκκλησία – «αδράνεια και διαστρέβλωση της καθολικότητας». 

Η έκδοση που εκπονήθηκε από τον Εκδοτικό Οίκο Poznanie σε συνεργασία με το Ίδρυμα για την Υποστήριξη του Χριστιανικού Πολιτισμού και Κληρονομιάς είναι η δεύτερη από μια σειρά δέκα βιβλίων αφιερωμένων στις διεθνείς και τις διορθόδοξες σχέσεις. 

Μεταξύ των συγγραφέων των πλησιέστερων εκδόσεων είναι ο Μητροπολίτης Βιντίν Δανιήλ (Βουλγαρική Ορθόδοξη Εκκλησία), ο Επίσκοπος Μόραβιτς Αντώνιος (Πάντελιτς) (Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία), ο Πρωτοπρεσβύτερος Αναστάσιος Γκοτσόπουλος (Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος) και άλλοι.” 

Επομένως, όπως το έχουμε γράψει επανειλημμένως στο παρελθόν, ο Πειραιώς Σεραφείμ αποτελεί το γερό “οπλοστάσιο” της Εκκλησίας της Ρωσίας στο ζήτημα της Αυτοκεφαλίας της Εκκλησίας της Ουκρανίας. 

Όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα οι ευθύνες του μητροπολίτου Πειραιώς Σεραφείμ είναι τεράστιες! Για να εκδοθεί βιβλίο του στα ρωσικά – και μάλιστα σ’ αυτήν την εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο – σημαίνει πως οι διασυνδέσεις του Πειραιώς Σεραφείμ με τη Μόσχα είναι ενεργές και αποτελεσματικές.

Στο κείμενο του Πατριαρχείου Μόσχας για την έκδοση του βιβλίου του Πειραιώς, γίνεται αναφορά και σε άλλη έκδοση βιβλίου στα ρωσικά με κείμενα εναντίον της απόφασης του Οικουμενικού Πατριαρχείου για την Ουκρανική Αυτοκεφαλία του κληρικού της Μητροπόλεως Πατρών Αναστάσιου Γκοτσόπουλου. 

Η περίπτωση είναι γνωστή, αλλά πλέον την ευθύνη φέρει ακεραία ο μητροπολίτης Πατρών Χρυσόστομος, στην Μητρόπολη του οποίου υπηρετεί ο εν λόγω κληρικός. 

Γνωρίζει άραγε το βιβλίο με κείμενα του κληρικού του, που εκδόθηκε στη Μόσχα μόλις στις αρχές του περασμένου Δεκεμβρίου (2021); 

Έχει δώσει την ευλογία του να μεταφραστούν στα ρωσικά κείμενα του κληρικού του εναντίον της απόφασης του Οικουμενικού Πατριαρχείου για την Αυτοκεφαλία της Εκκλησίας της Ουκρανίας; Υποτίθεται πως κατά την διάρκεια της συνεδρίασης της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος για την αναγνώριση της Αυτοκεφαλίας, ο Πατρών Χρυσόστομος υπεραμύνθηκε της απόφασης του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου να αναγνωρίσει την Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ουκρανίας, συμπλέοντας με το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Γνωρίζει πως κείμενα του κληρικού του φιγουράρουν μεταφρασμένα σε ρωσικές ιστοσελίδες, εκφράζοντας, φυσικά, τις ρωσικές θέσεις; Μήπως, στο …όνομα των στενών – προ ετών – επαφών του με την Εκκλησία της Ρωσίας, κάνει τα …στραβά μάτια;  Όμως, ήρθε η ώρα της κρίσης! Και η “λογική” των “ίσων αποστάσεων” δεν περνάει πια. 

Τόσο ο Πειραιώς όσο και ο Πατρών οφείλουν εξηγήσεις. Εκτός και θεωρούν πως η σύνταξή τους με τη Μόσχα που δολοφονεί τους Ουκρανούς ανελέητα είναι απολύτως …νόμιμη.

ΟΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΣΥΝΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΣΤΟ ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ (ΒΙΝΤΕΟ)

Μια λιγότερο γνωστή αλλά ιδιαίτερα χαρακτηριστική πλευρά του Μίκη Θεοδωράκη, αυτή του συνθέτη έργων εκκλησιαστικής μουσικής, παρουσίασε ο θεολόγος και μουσικός Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος στην εκδήλωση με θέμα "Οι Εκκλησιαστικές συνθέσεις του Μίκη Θεοδωράκη" που πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου 2022 και διοργάνωσε η Μουσική Βιβλιοθήκη «Λίλιαν Βουδούρη» του Συλλόγου "Οι Φίλοι της Μουσικής" στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. 

Προλόγισε η μουσικολόγος Στεφανία Μεράκου, Διευθύντρια της Μουσικής Βιβλιοθήκης. 

Από τις πρώτες, ευρύτερα γνωστές, συνθέσεις του Μίκη Θεοδωράκη είναι το περίφημο Τροπάριο της Κασσιανής, το οποίο ο ίδιος ως έφηβος παρουσίασε σε ναό της Τρίπολης το 1942. Έτσι ξεκινάει ουσιαστικά την συνθετική του πορεία, η οποία, στη μακρά διαδρομή της, περιλαμβάνει και έργα εκκλησιαστικού περιεχομένου, όπως η "Η Θεία Λειτουργία του Ιωάννου του Χρυσοστόμου", και η "Ακολουθία εις Κεκοιμημένους", αλλά και έργα στα οποία έχει συμπεριλάβει ύμνους της Εκκλησίας, όπως τα Εγκώμια της Μ. Παρασκευής στην Συμφωνία αρ. 3. 

Ο Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος παρουσίασε όλη τη σχετική εργογραφία και αναφέρθηκε στην έντονη παρουσία του βυζαντινού μέλους και σε άλλες συνθέσεις του, όπως το περίφημο "Άξιον εστί". 

Η διάλεξη συνοδευόταν από ανέκδτο υλικό, το οποίο εν πολλοίς προέρχεται και από το Αρχείο Μίκη Θεοδωράκη που φυλάσσεται στην Μουσική Βιβλιοθήκη «Λίλιαν Βουδούρη» του Συλλόγου Οι Φίλοι της Μουσικής. Μετά την διάλεξη παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά εκκλησιαστικές συνθέσεις του Μίκη Θεοδωράκη σε μεταγραφή για φωνή και πιάνο. 

Η μεταγραφή πραγματοποιήθηκε ειδικά για την συγκεκριμένη εκδήλωση, από την συνθέτρια Θεοδώρα Μαγγίνα. 

Πρόκειται για τα νεανικά έργα του συνθέτη: 

- Ύμνος στο Θεό (1942) 

- Παράδεισος – Ο Μονόλογος του Αδάμ (1942) 

- Εσπερινός - Διασκευή από το δεύτερο μέρος του Σεξτέτου του L.V. Beethoven op. 81b με προσθήκη «Σε υμνούμεν» (1948) 

- "Μετά των Αγίων", από την "Ακολουθία εις Κεκοιμημένους".

Ερμηνεύουν: 

Δάφνη Πανουργιά, σοπράνο

Μάριος Καζάς, πιάνο

"ΠΡΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟΝ" ΜΕ ΤΟΝ ΜΑΕΣΤΡΟ ΚΑΙ ΣΥΝΘΕΤΗ ΑΛΚΗ ΜΠΑΛΤΑ

Η Ενορία του Ι. Ναού Αγίου Γεωργίου Νέου Ψυχικού παρουσιάζει την διαδικτυακή εκπομπή «Προς Εκκλησιασμόν», όπου φιλοξενούνται εργάτες του πνεύματος και της τέχνης. 

Στην τριακοστή πέμπτη εκπομπή προσκεκλημένος ο μαέστρος και συνθέτης Άλκης Μπαλτάς. 

Επιμελείται και παρουσιάζει ο Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος.

Ο Άλκης Μπαλτάς μιλάει για την σχέση του με την μουσική από τα παιδικά του χρόνια, καθώς μεγάλωσε σε οικογένεια μουσικών, για τις σπουδές του και τους σημαντικούς ανθρώπους που συνάντησε και με τους οποίους συνεργάστηκε, για τη θητεία του στη διεύθυνση κορυφαίων πολιτιστικών θεσμών της χώρας, για το Φεστιβάλ Θρησκευτικής Μουσικής Πάτμου, το οποίο έστησε και ανέδειξε, για τη σύγχρονη μουσική και τον Μπαχ, για το πλούσιο συνθετικό του έργο. 

 

Ο Άλκης Μπαλτάς γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε βιολί με τον Στ. Παπαναστασίου και ανώτερα θεωρητικά με τον Σολωνα Μιχαηλίδη στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης. Το 1974 πήρε το πτυχίο Νομικής του Α.Π.Θ. 

Συνέχισε τις μουσικές του σπουδές στη Hochschule der Künste του Βερολίνου, από όπου πήρε το δίπλωμα σύνθεσης και διεύθυνσης ορχήστρας. 

• Από το 1983 έως το 1992 ήταν Καλλιτεχνικός Διευθυντής της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης. 

• Από το 1994 έως το 1997 είχε τη θέση του Καλλιτεχνικού Διευθυντή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. 

• Κατά την περίοδο 1997-1999 ανέλαβε την Καλλιτεχνική Διεύθυνση των Μουσικών Συνόλων της ΕΡΤ.

• Από το 2004 έως το 2008 ο Δήμος Κέρκυρας του ανέθεσε την καλλιτεχνική διεύθυνση της Συμφωνικής Ορχήστρας του Δήμου Κερκυραίων. 

• Από το 2011 έως το 2017 ήταν Καλλιτεχνικός Διευθυντής της Συμφωνικής Ορχήστρας Κύπρου της οποίας σήμερα είναι επίτιμος μαέστρος. 

• Από τον Μάιο του 2010 είναι ο Αρχιμουσικός της Συμφωνικής Ορχήστρας της Φιλαρμονικής Εταιρείας Κέρκυρας. 

• Από το 2001 μέχρι το 2019 είχε την καλλιτεχνική ευθύνη του Φεστιβάλ Θρησκευτικής Μουσικής Πάτμου με τον τίτλο “Η Θεία Αποκάλυψη της Μουσικής”.

Από το 1990 είναι διευθυντής του Ωδείου “Μουσικό Κολλέγιο” στη Θεσσαλονίκη. Από το 1992 μέχρι το 2011 δίδαξε στο Α.Π.Θ τα μαθήματα ενορχήστρωσης και διεύθυνσης ορχήστρας. Ήταν διευθυντής του Σύγχρονου Ωδείου Θεσσαλονίκης, και, από το 1999 έως το 2013, διευθυντής του Ελληνικού Ωδείου Αθηνών. 

Ο Άλκης Μπαλτάς είναι μέλος της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών. 

Πολλά έργα του (μουσική δωματίου, χορωδιακά, για ορχήστρα, όπερα, κλπ.) έχουν επανειλημμένα εκτελεστεί τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Συνθέσεις του έχουν διακριθεί σε ελληνικούς καθώς και σε διεθνείς διαγωνισμούς (Ιταλία, Ισπανία). Πολλά έργα του έχουν κυκλοφορήσει σε CD. 

Ως μαέστρος έχει διευθύνει όλες τις ελληνικές ορχήστρες και έχει δώσει πολλές συναυλίες στο εξωτερικό (Ιταλία, Γαλλία, Αγγλία, Ισπανία, Βέλγιο, Τσεχοσλοβακία, Σουηδία, Αυστρία, Γερμανία, Γιουγκοσλαβία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Κύπρος, πρώην Σοβιετική Ένωση, Τουρκία, ΗΠΑ, Αργεντινή, Κατάρ, Αυστραλία, κ.α.).

ΣΤΗΝ ΟΔΗΣΣΟ ΚΥΡΙΕ ΝΤΑΛΑΡΑ, ΣΤΗΝ ΟΔΗΣΣΟ

Ο Γιώργος Νταλάρας με τη σύζυγό του Άννα στην Οδησσό το 2018 

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 

Για τη συναυλία ειρήνης που θα πραγματοποιηθεί από διάφορους καλλιτέχνες στις 29 Μαρτίου 2022 στην Αθήνα, με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία, μίλησε στα Παραπολιτικά 90,1 και στην εκπομπή «Το πρόσωπο του τέρατος» με τον δημοσιογράφο Θανάση Λάλα, ο Γιώργος Νταλάρας. 

Ο Γιώργος Νταλάρας επανέλαβε όσα είχε γράψει σε σχετική ανάρτησή του στο διαδίκτυο και απέφυγε – και πάλι – επιμελέστατα να αναφερθεί στην Ρωσία ως εισβολέα και στην Ουκρανία ως μια αδύναμη – σε σχέση με την υπερδύναμη – χώρα, η οποία αγωνίζεται για την ελευθερία της. 

Παρ’ ότι κατά τη ροή του λόγου του κάνει αναφορές σε ηγέτες του παρελθόντος που σημάδεψαν την ιστορία του 20ού αιώνα (Χίτλερ, Στάλιν), αλλά και σε σημερινούς που κατά τη γνώμη του δεν θα έπρεπε να ασχολούνται με την πολιτική (Μπερλουσκόνι, Τζόνσον, Τράμπ κ.α.), το όνομα του Πούτιν δεν αγγίζεται! 

Είναι απορίας άξιον πώς ο κ. Νταλάρας δεν τολμά να κατονομάσει τον άνθρωπο που βομβαρδίζει νυχθημερόν τους αμάχους, για τους οποίους κόπτεται… 

«Θα πάω λοιπόν παντού... Θα προσπαθήσουμε να κάνουμε ότι μπορούμε καλύτερο, οι καλλιτέχνες πρέπει να είναι μπροστά. Δεν έχει σημασία σε ποιο κόμμα ανήκουμε, τι ιδεολογία έχουμε το αίτημά μας είναι να μαζευτεί υλικό να προστατευτούν οι άνθρωποι που καίγονται», είπε κλείνοντας ο Γιώργος Νταλάρας. 

Θα πάει παντού (!) μας δήλωσε κατηγορηματικά, αλλά μου κάνει μεγάλη εντύπωση που δεν βρήκε μία λέξη να πει για τις αρκετές εμφανίσεις του στην Ουκρανία – τουλάχιστον από το 1995 – όπου οι έλληνες ομογενείς τον περίμεναν σαν …μεσσία! 

Η πιο πρόσφατη εμφάνιση του στην Οδησσό της Ουκρανίας ήταν το 2018. Στο ιστορικό, κατάμεστο κτίριο της Κρατικής Φιλαρμονικής έδωσε δυο συναυλίες (13 και 26 Μαρτίου αντίστοιχα). 

Η παρουσία του Γιώργου Νταλάρα και της γυναίκας του Άννας στην Ουκρανία, συνδέθηκε με τον εορτασμό της επετείου της 25ης Μαρτίου 1821. 

Τότε, πριν τέσσερα ακριβώς χρόνια, οκτακόσιοι μαθητές από διάφορες πόλεις της Ουκρανίας, Κίεβο, Μαριούπολη, Χάρκοβο, Ζαπορίζια, Μελιτούπολη, Τσερμαλίκ – πόλεις που σήμερα βομβαρδίζονται ανηλεώς από τους Ρώσους - συμμετείχαν στην πρώτη ελληνική παρέλαση που πραγματοποιήθηκε στην Οδησσό για την επέτειο της 25ης Μαρτίου με πρωτοβουλία του Κοινωφελούς Ιδρύματος Μπούμπουρα. Το γαλανόλευκο ποτάμι ξεκίνησε από την ελληνορθόδοξη εκκλησία της Αγίας Τριάδας και κατέληξε στην πλατεία Ελλήνων και το Μουσείο Φιλικής Εταιρείας, όπου κατατέθηκαν στεφάνια. 

Ο Γιώργος Νταλάρας ήταν εκεί, αλλά στις πρόσφατες δηλώσεις του για τον πόλεμο στην Ουκρανία δεν έκανε την παραμικρή αναφορά σ’ αυτή την πρόσφατη εμπειρία του από τον ελληνισμό της Ουκρανίας. Γιατί άραγε; Φαίνεται πως ήταν πιο σημαντικό γι’ αυτόν να αναφερθεί στο …σκοτεινό διαδίκτυο και στον κάθε πικραμένο που εκτονώνεται εκεί – ασκώντας κριτική και στον Γ. Νταλάρα! – παρά να πει δυο λέξεις για τους εμπερίστατους ομογενείς, στους οποίους επανειλημμένως τραγούδησε. 

Ο Γιώργος Νταλάρας στην Οδησσό το 2018 εν μέσω βουλευτών και άλλων παραγόντων

Επομένως, κύριε Νταλάρα. Αφού δηλώνετε πως θα πάτε παντού, προτεραιότητα έχει η Οδησσός, η οποία πολιορκείται από τους Ρώσους. 

Πηγαίνετε εκεί να κάνετε μια αντιπολεμική συναυλία, στο γνώριμο σε σας κτίριο της Φιλαρμονικής, πριν το κατεδαφίσουν και αυτό οι Ρώσοι. 

Αλλιώς δεν έχουν νόημα τα λεγόμενά σας.

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΓΓΕΛΑΚΑΣ, Ο ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΚΑΙ Ο ΜΠΟΥΣ

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 

«Σκληρή απάντηση» από τον Γιάννη Αγγελάκα – διαβάζουμε - στο ειρωνικό σχόλιο που έκανε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, γιος του πρωθυπουργού για τη συναυλία ειρήνης - ένδειξη αλληλεγγύης στον πόλεμο που μαίνεται στην Ουκρανία, η οποία θα πραγματοποιηθεί στις 29 Μαρτίου. 

Ο τραγουδοποιός επιτίθεται στα όσα ανέφερε ο γιος του Κυριάκου Μητσοτάκη και απευθυνόμενος στο νεαρό τού γράφει: «Αγαπητέ Κωστάκη Μητσοτάκη, αν δε σου αρέσουν τα ονόματα των καλλιτεχνών μας να τα αλλάξουμε, δεν κάνει να χαλάμε το χατήρι των μελλοντικών μας πρωθυπουργών». Μάλιστα ο Γιάννης Αγγελάκας, σε σκληρό ύφος επισημαίνει: «Εύχομαι, όταν με το καλό αναλάβεις τα ηνία αυτού του λαού που έμαθες από μικρός να ειρωνεύεσαι και να υποτιμάς, να σε διασκεδάζουν όσοι νέοι κλόουν και αυλικοί προκύψουν ως τότε. Μην ξεχάσεις να πεις στον μπαμπά να στείλει και άλλα όπλα για την ειρήνη». 

Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έγραψε στο facebook για τους καλλιτέχνες που συμμετέχουν στη συναυλία: «Στη συναυλία ειρήνης συμμετέχει ο Εισβολέας, ο Θανάσιμος, ο Δημήτρης Μητσοτάκης (ΛΟΛ). Αυτοί δεν απλοί τραγουδιστές. Μιλάμε για τους Galacticos της ελληνικής καλλιτεχνικής σκηνής. Πάντως, για όσους έχουν σκοπό να φέρουν Ουκρανικές σημαίες στην συναυλία (εδώ γελάμε όλοι)… Φιλική υπενθύμιση. Μπλε από πάνω, κίτρινο από κάτω. Έχετε μια τάση να τα μπερδεύετε.»

Ίσως ο Γιάννης Αγγελάκας, παραφράζοντας ελαφρώς τον εαυτό του, να ήθελε να πει στον Κ. Μητσοτάκη «Πώς τολμάς και μιλάς τσόγλανε;» (πρβλ. την ποιητική συλλογή του: «Πώς τολμάς και νοσταλγείς, τσόγλανε;»). 

Αντ’ αυτού ακολούθησε το δρόμο του Κ. Μητσοτάκη, δηλαδή αυτόν την «αγίας» ειρωνείας. Αν σκεφτούμε, όμως, ότι ειρωνεύτηκε το …εγγόνι του (ο Αγγελάκας μπήκε στα 63 και ο Κ. Μητσοτάκης στα 24), δεν τα πήγε και πολύ καλά. 

Προέβη σε …προφητεία, θεωρώντας βέβαιο ότι ο Κ. Μητσοτάκης είναι μελλοντικός πρωθυπουργός. Δηλαδή έχει σίγουρο ο Γ. Αγγελάκας ότι η δυναστεία Μητσοτάκη θα τον τυραννάει μέχρι να πεθάνει. Δε μου φαίνεται και τόσο αισιόδοξη πρόβλεψη… Πάντως ακόμα και με τη δυναστεία Μητσοτάκη ο ίδιος ο Γ. Αγγελάκας δεν πρόκειται να χάσει τους δικούς του κλόουν και αυλικούς, οι οποίοι δεν είναι και λίγοι, εδώ που τα λέμε… Στίφη οι υποστηρικτές του στην απάντηση στον υιό Μητσοτάκη. 

Αλλά ας πάμε στην ουσία. 

Ο Γ. Αγγελάκας δεν έχει ανοίξει το στόμα του να πει λέξη για την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία – ή τον «πόλεμο», αν προτιμάει – και το άνοιξε τώρα, φαρδύ – πλατύ, για να «απαντήσει» στον Κωστάκη Μητσοτάκη! Ποιον κοροϊδεύει λοιπόν; 

Είναι δυνατόν να μαίνεται ένας πόλεμος εδώ και ένα μήνα, με χιλιάδες νεκρούς και εκατομμύρια πρόσφυγες, και ο Γ. Αγγελάκας να δηλώνει «παρών» μόνο για να απαντήσει στο …εγγόνι του; 

Άσε η προτροπή: «Μην ξεχάσεις να πεις στον μπαμπά να στείλει και άλλα όπλα για την ειρήνη»! 

Κι εσείς, κύριε Αγγελάκα, μη ξεχάσετε να πείτε στον Πούτιν σας να ρίχνει περισσότερες βόμβες σε αμάχους και πόλεις, μέχρι να μη μείνει τίποτα όρθιο στην Ουκρανία. Δεν βρήκατε μια κουβέντα να πείτε για την γενοκτονία που συντελείται στην Ουκρανία, αλλά πιαστήκατε από μια κουβέντα ενός γόνου για να ξεσπαθώσετε. Άλλα είναι τα βαρύτερα του νόμου κ. Αγγελάκα, κι εσείς κλείνετε τα μάτια σας μπροστά σ’ αυτά. 

Ίσως τελικά υπάρχει εξήγηση για τη στάση σας. 

Σε μια συνέντευξή σας (Schooligans 12.6.2005) είχατε πει το αμίμητο: «Πιστεύω ότι άνθρωποι σαν τον [αρχιεπίσκοπο] Χριστόδουλο ετοιμάζουν, συνειδητά ή ασυνείδητα, ένα ολοκαύτωμα στο όνομα του οποιουδήποτε έθνους. Ο Μπους θα χαιρόταν πάρα πολύ να έχει από έναν Χριστόδουλο - σύμμαχο ή εχθρό- σε κάθε χώρα του πλανήτη». 

Μήπως ξέρετε ότι ο Χριστόδουλος του Πούτιν λέγεται Κύριλλος και πραγματοποιούν μαζί το ολοκαύτωμα της Ουκρανίας, την ώρα που εσείς ασχολείστε με τον …υιό του πατρός;

Η κεντρική πλατεία Κουβαρά πήρε το όνομα του Κουβαριώτη ήρωα της Επανάστασης του 1821 Σταμάτη Γκλιάτη

Εκδήλωση για την ονοματοθεσία της κεντρικής πλατείας Κουβαρά με το όνομα του Κουβαριώτη Αγωνιστή του 1821 Σταματίου Γκλιάτη, διοργάνωσε σήμερα 25η Μαρτίου 2022, ο δήμος Σαρωνικού.

Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης πραγματοποιήθηκαν τα αποκαλυπτήρια της τιμητικής πλάκας ονοματοθεσίας και τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση για τους πεσόντες στον Αγώνα του ΄21 από τον Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαο. 

Στην ομιλία του για την σημαντική συμβολή του Κουβαριώτη Αγωνιστή στην ελευθερία της πατρίδας ο δήμαρχος Σαρωνικού Πέτρος Φιλίππου εξήρε την προσφορά του όπως αυτή καταγράφεται με ιστορικά ντοκουμέντα, και σημείωσε ότι «ως ελάχιστη απόδοση τιμής στον πρόγονό μας αγωνιστή του 1821, η δημοτική αρχή πρότεινε την ονοματοθεσία της πλατείας του Κουβαρά σε «Πλατεία Σταματίου Γκλιάτη – Ήρωα της Επανάστασης του 1821», για να γνωρίσουν οι πολίτες της περιοχής καλύτερα την ιστορία του τόπου τους, αλλά και τη σημαντική αυτή προσωπικότητα που συνδέεται με την περιοχή του Κουβαρά».

Στη συνέχεια, ο Π. Φιλίππου, ανέγνωσε τα ονόματα 15 ακόμη αγωνιστών από τον Κουβαρά όπως έχουν καταγραφεί στα ιστορικά αρχεία, αναδεικνύοντας την μεγάλη προσφορά τους στην ελευθερία. 

Παρών ήταν ο βουλευτής Ανατολικής Αττικής του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ Νάσος Αθανασίου, απόγονοι της οικογένειας του Αγωνιστή Σταματίου Γκλιάτη, μεταξύ των οποίων ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμ. Μιχαήλ Σταθάκης που απηύθυνε χαιρετισμό, ο τοπικός αντιδήμαρχος Κουβαρά, Κώστας Γκίκας, ο πρόεδρος της κοινότητας Κουβαρά Κώστας Στεργίου ο οποίος επίσης απηύθυνε χαιρετισμό, μέλη του δημοτικού συμβουλίου, εκπρόσωποι των ενόπλων δυνάμεων και πλήθος κόσμου που θέλησε να τιμήσει τους πρωταγωνιστές της Επανάστασης αλλά και να καμαρώσει τις μαθήτριες και τους μαθητές της παρέλασης.

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με τη χορωδία του Γυμνασίου της Πέτας που υπό τη διεύθυνση της Θεώνης Συρίγου τραγούδησε επετειακούς σκοπούς,

Ελλάδα και Κύπρος στον τρίτο αιώνα από την Επανάσταση του 1821

Του Θεόδωρου Γ. Γιαννόπουλου

Το έτος 2021 συμπληρώθηκαν 200 χρόνια από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Η σημαντι­κή αυτή επέτειος είναι σημαντικό να μείνει στη μνήμη όχι απλώς ως αφορμή αναδρομής στο παρελ­θόν, αλλά και ως έναυσμα για έναν ου­σιαστικό στοχα­σμό σχετικά με το μέλ­λον του ελληνι­σμού. Ήδη πριν περίπου 160 χρόνια ο Κωνστα­ντίνος Παπαρρη­γόπουλος εξέφρα­σε το όραμα ότι η ιστορική ενότητα του ελλη­νικού έθνους είναι η θεμε­λιώδης έν­νοια, με την οποία συναρ­τάται «ἅπαν τὸ μυστή­ριον τοῦ μέλλο­ντος ἡμῶν». Και «µολονότι ὁ Θεὸς μόνος ἠξεύρει τὰ μέλλο­ντα», κατά την απο­φθεγματική ρήση του Θε­όδωρου Κολοκο­τρώνη στην ομιλία του στην Πνύκα τον Οκτώβριο του 1838, είναι και σή­μερα, στην αυγή του τρί­του αιώνα εθνικού βίου, και εν μέσω μειζόνων παγκοσμίων εξελίξεων και ανακατατάξεων, κρίσιμης σημασίας η ανάπτυξη ενός ουσιώδους και επικαιροποιημένου πλέον οράματος για το μέλλον. Την ανάγκη αυτή υπηρετεί ο άρτι εκδοθείς συλλογικός τόμος με τίτλο «Τὸ μυστή­ριον τοῦ μέλλο­ντος ἡμῶν»: Ελλάδα και Κύπρος στον τρίτο αιώνα από την Επανάσταση του 1821 (Αθήνα: Liberal Books). Καρπός της συνεργασίας 13 επιστη­μόνων της νεώτερης γενιάς από την Ελλάδα και την Κύπρο και σε επιμέλεια του γράφοντος, η εκδο­τική αυτή προσπάθεια εδράζε­ται σε τρεις άξονες: την υπερελ­λαδικότητα, τη διε­πιστημονικότητα και τη διαφορετι­κότητα. 

Ο πρώτος άξονας αναφέρεται στη σημασία της υιοθέτησης μιας ευρύτερης και μη αμι­γώς ελλαδοκε­ντρικής αντίλη­ψης περί ελληνι­σμού. Το έτος 2020, άλ­λωστε, συμπλήρωσε την πρώτη της εξηκονταε­τία η μοναδική εκτός Ελ­λάδος ελλη­νική κρατική οντότητα, η Κυπρια­κή Δημοκρατία, με τα ζητήματα ταυτότητας, κρατικής συ­γκρότησης και σχέσης της με την Ελλάδα να χρήζουν ενσω­μάτωσης σε κάθε συζήτηση για το μέλ­λον του ελληνισμού. Δεν εί­ναι μάλιστα τυχαίο ότι μία από τις πιο όμορ­φες διαδικασίες των τελευταίων δεκαετιών στους κόλ­πους του ευρύτερου ελληνισμού σχε­τίζεται με τη Μεγαλόνησο. Πρόκειται για τις αθόρυβες, άτυ­πες, αλλά πολύ ου­σιαστικές διεργασίες «ένωσης» της Κύ­πρου με την Ελ­λάδα μέσω των πολύπλευ­ρων δεσμών, που δη­μιουργούνται μεταξύ Ελλαδιτών και Κυπρίων, διδα­σκόντων και φοιτητών, στο πλαίσιο της κυ­πριακής εξ αποστάσεως (αλλά και συμβατι­κής) πανεπιστημιακής εκ­παίδευσης. Οι εκδο­χές ελλη­νικού πανεπιστημίου, τις οποίες υπηρε­τούν πολλοί από όσους η (ακαδη­μαϊκή) τύχη «ἐθέσπισεν οἰκεῖν ἐς γῆν ἐναλίαν Κύ­προν», καθώς και οι πολύ­τιμες ευκαιρίες εργασίας και μόρφω­σης, που συνεχίζει να προσφέρει η Με­γαλόνησος σε νέους επι­στήμονες και φοι­τητές από την Ελ­λάδα της πρόσφατης οικονο­μικής κρίσης, υπαγο­ρεύουν, κατά την άποψή μας, ως βασικό όραμα για την τρίτη εκατονταε­τία του νέου ελληνι­κού κράτους την περαιτέρω και πολυδιάστα­τη αναί­ρεση της ενίοτε υφέρ­πουσας αντίληψης ότι «η Κύ­προς κείται μακράν». 

Σε ό,τι αφορά τον δεύτερο άξονα, εν μέσω ενός πολυσύνθετου και ραγδαία εξελισ­σόμενου κόσμου, η διαμόρφωση ενός ουσιαστικού οράματος για το μέλλον έχει ως απαραί­τητη προ­ϋπόθεση την καλ­λιέργεια μιας ιδιαιτέρως διεπιστημονικής οπτικής. Λειτουρ­γώντας ακριβώς ως ένα συναρπαστικό διεπιστη­μονικό καλειδοσκόπιο, ο νεοεκδοθείς συλλο­γικός τόμος φιλοξενεί τις συμβολές επιστη­μόνων από την Ελ­λάδα και την Κύπρο, οι οποίοι ιχνηλατούν ζητήματα ταυτότητας, επιστήμης και πολιτικής στις δύο χώρες από τη σκοπιά πολλών διαφορετικών πεδίων των ανθρωπι­στικών κυρίως επιστημών (π.χ. αρχαίας, νεώτερης και σύγχρονης ιστορίας, πολιτικής και κοινωνικής θεω­ρίας, γλωσσο­λογίας, αρχαιολογίας). Στο πλαί­σιο των συμβο­λών τους, οι οποίες εντάσσονται θεματικά σε τέσσερα Μέρη (Ι. Ελ­ληνική γλώσσα, ΙΙ. Εξω­τερική πο­λιτική και γεω­πολιτική, ΙΙΙ. Πολιτι­κή και ταυ­τότητα, ΙV. Πρόσληψη του ελ­ληνικού παρελθόντος), οι συγγρα­φείς απο­τιμούν πολλά από τα στοι­χεία, που ση­μάδεψαν τη διαδρο­μή του ελλα­δικού και κυ­πριακού ελληνι­σμού κατά τους τελευ­ταίους δύο αιώνες, διατυ­πώνοντας πα­ράλληλα το όραμά τους για τις προο­πτικές του μέλλο­ντος. 

Υπάρχει όμως και ένας τρίτος άξονας, στον οποίο εδράζεται η παρούσα προσπάθεια: η διαφορετι­κότητα. Ο τόμος αυτός μετουσιώνει, δηλαδή, στην πράξη μια τολμηρή απόφαση: το να συνυπάρ­ξουν σε μια έκδοση συγγραφείς όχι μόνο από διαφορετικούς επιστημονικούς κλάδους, αλλά και με διαφορετικές απόψεις, δια­φορετικές πολιτικές οπτικές και διαφορετι­κή ως τώρα διαδρομή, με γνώμονα το παρόν επιστημονικό τους έργο και το βλέμμα στραμ­μένο προς το μέλλον. H συνειδητή αυτή ποικιλο­μορφία εκκινεί από την άποψη ότι ανα­γκαία προϋπόθεση για ένα πιο ευοίω­νο μέλλον, ιδίως στην Ελλάδα, είναι το να μάθουμε να συνυ­πάρχουμε όσο το δυνατόν πιο ομαλά όχι μόνο με αυτούς, με τους οποίους συμφωνούμε, αλλά και με όσους μπορεί να διαφωνούμε. Πρόκειται για μια προοπτική, η οποία σε γενικότερο επίπεδο διέρχε­ται ανα­πόφευκτα μέσα από τη διαδικασία άμ­βλυνσης μιας ακόμα ζω­ντανής στην Ελλάδα ανθρωπο­λογίας (και όχι απλώς συγκυρίας) δι­χασμού, σύ­γκρουσης και μισαλλοδοξίας. Ένας από τους πιο ου­σιαστικούς τρόπους, άλλω­στε, να τιμή­σει κανείς τη Διακοσιετηρίδα από την έναρξη της Ελληνι­κής Επανάστα­σης είναι να θυμηθεί την προτροπή του Θεόδωρου Κο­λοκοτρώνη στον λόγο του στην Πνύκα («Σᾶς εἶπα ὅσα ὁ ἴδιος εἶδα, ἤκουσα καὶ ἐγνώρισα, διὰ νὰ ὠφε­ληθῆτε ἀπὸ τὰ ἀπερασμένα καὶ ἀπὸ τὰ κακὰ ἀποτελέσματα τῆς διχονοίας, τὴν ὁποίαν νὰ ἀποστρέφε­σθε, καὶ νὰ ἔχετε ὁμόνοια»). 

Αυτό δεν σημαίνει, φυσικά, πως πρέπει κανείς να πα­ραγνωρίζει ότι το να γί­νει πράξη η προτροπή του Κολοκοτρώνη όχι μόνο δεν είναι εύκολο (ή ενίοτε εφι­κτό), αλλά απαιτεί συ­χνά μια δύσκολη διαδικασία υπέρβασης, δηλαδή απαλλαγής από τα διάφορα «φορτία» του παρελθόντος, όχι μόνο από όσους βρίσκονται κάθε φορά απέναντί μας, αλλά και από εμάς τους ίδιους. Κρίσιμη, μάλιστα, ως προς αυτό είναι η αναστοχαστική συνειδητοποίηση πως ενίοτε οι προϋποθέσεις της όξυνσης και της διχόνοιας μπορεί να εντοπίζονται όχι μόνο στα εκάστοτε άκρα, αλλά να υφέρπουν ακόμα και στις αυτο­προσδιοριζόμενες ως μη ακραίες, «κεντρώες» και μετριοπαθείς οπτικές, μια διάσταση που ανέδειξε με εξαιρετικό τρόπο κατά τη δεκαετία του 2010 σε δύο σημαντικά άρθρα του για τις δρα­ματικές εξελίξεις του τέλους του 5ου αιώνα π.Χ. στην αρχαία Αθήνα ο Γάλλος ιστο­ρικός της αρ­χαιότητας και νυν διευθυντής του εμ­βληματικού περιοδικού των Annales Βεν­σάν Αζουλέ (Vincent Azoulay).* Είναι άραγε εφικτή αυτή η δύσκολη προ­σπάθεια αναστοχα­σμού και αυ­θυπέρβασης; Μπορεί να εί­ναι ποτέ πλή­ρης ή/και ειλικρινής η αποστασιο­ποίηση από τα «άχθη» και τις «δομές» ενός άκρως και πολλα­πλώς φορτι­σμένου παρελ­θόντος; Δεν είναι καθόλου εύκολες οι απα­ντήσεις στα εν λόγω ερωτήματα και αυτός είναι ο λόγος που τόσο ο βαθμός ρεαλισμού της γενικότερης φι­λοσοφίας, που καθόρισε τη φυσιο­γνωμία του πα­ρόντος εκδοτικού εγχειρή­ματος, όσο και το ίδιο το μέλλον των κοινωνιών μας σε Ελλάδα και Κύ­προ συνιστούν πράγ­ματι «μυστήριον». 

Θα ήθελα και από αυτή τη θέση να ευχαριστήσω όλους τους συγγραφείς του τόμου για τη συ­νεργασία που εί­χαμε καθ’ όλη τη διαδικασία της έκδοσης. Το εκδοτικό αυτό εγχείρημα οφείλει κα­ταρχάς πολλά στη μακρόχρονη, αγαστή συνερ­γασία ενός πυρήνα επιστημόνων, Ελλαδιτών και Κυ­πρίων, με πολυετή θητεία σε δύο κυ­πριακά πανεπιστήμια: το Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου και το Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου. Μέσα από τη συνύπαρξη της ομάδας αυτής συναδέλφων (Α. Κάρυος, Μ. Κούμας, Λ. Κουρκου­βέλας, Π. Χριστοδούλου και ο γράφων) σε προγράμ­ματα, όπως το πτυχιακό πρόγραμμα «Σπουδές στον Ελληνικό Πο­λιτισμό» και το μεταπτυχιακό πρόγραμμα «ΠΝΥ­ΚΑ: Πολιτική Ιστορία, Θεωρία και Πράξη» του Ανοικτού Πανεπιστημίου Κύπρου, καθώς και το με­ταπτυχιακό πρόγραμμα «Ελληνικές Σπουδές» του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύ­πρου, προέκυψαν τα διεπιστημονικά εκείνα ερεθίσματα, οι αναζητήσεις και οι προβληματισμοί, που αποτυπώνονται, μεταξύ άλλων, και στην κεντρική σύλληψη του εν λόγω συλλογικού έργου. Σε αυτό τον αρχικό πυρήνα συμμετεχόντων στον τόμο προστέθηκαν στην πορεία και οι υπόλοι­πες συμμετο­χές, προερ­χόμενες από εξαιρετικούς συναδέλφους (Π. Κρι­μπάς, Ι. Κω­τούλας, Σπ. Νια­βής, Δ. Παπα­δοπούλου, Κ. Σα­μπάνης, Α. Σταματίου, Α. Στεργίου, Κ. Ψι­μόγιαννου), οι οποίοι μοιράστηκαν εξαρ­χής την οραματική στόχευση και το βαθύτερο πνεύμα της παρούσας εκδο­τικής προσπάθειας. 

Θα ήθελα επίσης να ευχαρι­στήσω θερμά για την ηθική στήριξη τους Αναπληρωτές Καθηγη­τές Αντώνη Πετρίδη και Γιώργο Δεληγιαννάκη της Σχολής Αν­θρωπιστικών και Κοι­νωνικών Επιστημών του Ανοι­κτού Πανεπιστημίου Κύπρου, καθώς και το Σωματείο Φοιτη­τών και Αποφοίτων Ελληνικού Πο­λιτισμού του ίδιου πανεπιστημίου, που με τον πρόεδρό του Γιάν­νο Χαμάλη προσφέρει πάντοτε την αμέριστη και πολύτιμη συ­μπαράστασή του. Ως ευχαριστήριο, το έμβλημα το Σωματείου κοσμεί το εσώφυλλο του τόμου, ώστε αυτός να «πετάξει» όχι μόνο με τη ζεστασιά και θετική ενέργεια των ανθρώπων του, αλλά και με τα φτερά του υπέροχου πτηνού από το κυπροαρχαϊκό αγγείο του λεγόμενου ελεύθερου ζωγραφικού ρυθμού (750-600 π.Χ.), που αποτελεί την «καρδιά» του εμβλήματος. Θα ήθελα, τέλος, να ευχαρι­στήσω τον Δρ. Διε­θνών Σχέσεων Αθανάσιο Γραμμένο, με τον οποίο συ­νεργαστήκαμε στις πρώτες φάσεις του πα­ρόντος εγ­χειρήματος, για τη συμβολή του σε αυτό. Πέραν αυτού, η μελέτη του για την αποτυχία της «φιλελεύθερης» μεταρρυθμιστικής πρότασης στην Ελ­λάδα την περίο­δο της οικονομικής κρίσης αποτελεί σημαντική βιβλιογραφική αναφορά στο άρθρο του γράφοντος, το οποίο έχει τίτλο «Ἐὰν μισοῦνται ἀνάμεσό τους δὲν τοὺς πρέπει ἐλευθε­ριά»: Μια θεωρητική κριτική του πολιτικού διχασμού στην Ελλάδα. Στο κείμενο αυτό επιχειρείται μια πολύ­πλευρη θεωρητική ανάλυση πτυχών της πολιτικής και του δημο­σίου λόγου κατά την περίοδο της οικονο­μικής και της τρέχουσας υγειονομικής κρίσης, προερχομένων όχι τόσο από τα άκρα του πολιτικού φάσματος όσο από φαινομενικά «κεντρικότερες» και «θεσμικότερες» περιοχές του. Οι εκφάνσεις αυ­τές της δη­μόσιας αντιπαράθεσης, που αναδύονται πλέον ήδη εκ νέου και στο πλαίσιο της ρωσο-ουκρανικής πολεμικής κρίσης, προσεγγίζονται ως τα εκάστοτε «επιφαινόμενα» μιας βαθύτερης συγκρου­σιακής κουλτούρας με ανθρωπολο­γικές και ιστορικές παρα­μέτρους· μιας ιδιαίτε­ρα ανθε­κτικής δομής, η οποία επηρεάζει ουσιαστικά, σε συνειδητό, αλλά και ασυ­νείδητο επίπεδο, ένα ευρύ φάσμα της ελλη­νικής πολιτικής και κοινωνίας. 

Ένα βιβλίο με συγγραφείς ανθρώπους της νεώτερης γενιάς και θέμα το μέλλον ήταν προσήκον να εκδοθεί και σε έναν εκδοτικό οίκο της νεώτερης γενιάς. Ολόθερμες είναι, εν προκειμένω, οι ευχαρι­στίες όλων των συντελεστών του τόμου στις Εκδόσεις Liberal Books/Bookpath για το γεγονός ότι σε μια δύσκολη περίοδο για τον εκδοτικό χώρο (εν μέσω πανδημίας, αλλά και πληθώρας επετεια­κών εκδόσεων για τα έτη 2021-2022) αγκάλιασαν την παρούσα επιστημονική προσπάθεια. Πέραν του άριστου επαγγελματισμού του και της σπάνιας εντιμότητάς του, ο υπεύθυνος των Εκδόσεων Liberal Books Δημήτρης Δρες αξίζει κάθε έπαινο και διότι μετουσιώνει στην πράξη την καθόλου αυ­τονόητη –και στις μέρες μας εξόχως ταλαιπωρημένη– κεντρική έννοια, που συνιστά την επωνυμία του εκδο­τικού του οίκου. Η προσήλωση, άλλωστε, όλων των συντελεστών του τόμου στην θεμε­λιώδη αξία της ελευθερίας της έκφρασης και της κριτικής είναι ο ελάχιστος φόρος τιμής στους προ­γόνους μας σε Ελλάδα και Κύπρο, οι οποίοι ενέπνευσαν το παρόν πόνημα, πορευόμενοι με το σύν­θημα «ελευ­θερία ή θάνατος». Θερμά ευχα­ριστώ επίσης τον συ­νάδελφο και συμμετέχοντα στον τόμο Ανα­πληρωτή Καθηγητή Παναγιώτη Κρι­μπά για τη βοήθειά του στο πλαίσιο της εκδοτικής διαδικα­σίας. 

Εν κατακλείδι, και εκ μέρους όλων των συντελεστών του συλλογικού έρ­γου, εκ­φράζω την ελπίδα τα κείμενά του να συνεισφέρουν στις αναζητήσεις και στους ορα­ματισμούς όλων όσων, στον τρίτο πλέον αιώνα μετά την έναρξη της Ελληνικής Επανάστα­σης και εμφο­ρούμενοι από υγιές ενδια­φέρον για τις τύχες του ελληνισμού, επιθυμούν να εξιχνιάσουν «τὸ μυστήριον τοῦ μέλλο­ντος ἡμῶν». 

* Azoulay (2014) και Azoulay (2019). Η ελληνική μετάφραση των δύο άρθρων είναι υπό έκδοση από τον συνάδελφο και συμμετέχοντα στον τόμο Πάνο Χρι­στοδούλου, τον οποίο θα ήθελα να ευχαρι­στήσω θερμά για το γεγονός ότι μου επέστησε την προσοχή σε αυτά, καθώς και στην έξοχη, υπαινι­κτική διασύνδεση που κάνει ο Αζουλέ μεταξύ της Αθήνας του τέλους του 5ου αιώνα π.Χ. και της σύγχρονης πολιτικής πραγματικότητας στη Γαλλία (μια διασύνδεση, που τόσο ο Π. Χριστοδούλου όσο και ο γράφων θα συμφωνούσαν ότι αφορά και χώρες του πιο άμεσου ενδιαφέροντός μας). 

Υ.Γ. Θα χρειαζόταν ίσως να γραφεί ένα δεύτερο, συνοδευτικό μικρό βιβλίο για να εξιστορήσει τις σχεδόν μυθιστορηματικές δυσχέρειες και ταλαιπωρίες, μέσα από τις οποίες διήλθε ως την τελευταία στιγμή ο εν λόγω συλλογικός τόμος μέχρις ότου τελικά εκδοθεί. Ορισμένες εξ αυτών πιθανώς να συνιστούν ένα είδος ιδιότυπης αλληγορίας για το πόσο δύσκολο είναι ενίοτε να απαγκιστρωθεί το μέλλον (ακόμη και ως κεντρική έννοια ενός συγγράμματος) από τα ποικιλόμορφα και ισχυρά δεσμά του παρελθόντος.

"ΤΗ ΥΠΕΡΜΑΧΩ..." ΑΠΟ ΤΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΣΠΑΡΤΗΣ ΥΠΟ ΤΟΝ ΑΓΓΕΛΟ ΜΠΕΝΤΗ (ΒΙΝΤΕΟ)

Η 25η Μαρτίου είναι μια ημέρα με διπλή συμβολική αξία για όλους μας, η οποία έχει τόσο θρησκευτικό, όσο και εθνικό χαρακτήρα. 

Την ημέρα της 25ης Μαρτίου γιορτάζουμε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, αλλά και την ηρωική επανάσταση του 1821, που υπήρξε η απαρχή για τη δημιουργία του σύγχρονου ελληνικού κράτους. 

Με την λέξη «Ευαγγελισμός» στο Χριστιανισμό, αναφερόμαστε στην χαρμόσυνη είδηση που μετέφερε ο αρχάγγελος Γαβριήλ στην Παναγία, ότι πρόκειται να γεννήσει τον Ιησού Χριστό, τον υιό του Θεού. Η εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου είναι μια από τις μεγαλύτερες εορτές της Ορθοδοξίας.

Παράλληλα, στις 25 Μαρτίου 1821, ξεκίνησε η Ελληνική Επανάσταση ενάντια στην τουρκική σκλαβιά που κρατούσε την Ελλάδα δέσμια για 400 χρόνια. Ήταν η εποχή εκείνη που ωρίμασαν οι συνθήκες και οι καταστάσεις για το ξεσηκωμό του ελληνισμού. Ουσιαστικά, αναφερόμαστε στην ένοπλη εξέγερση των Ελλήνων εναντίον των Οθωμανών με σκοπό την ίδρυση ανεξάρτητου κράτους, του ελληνικού κράτους που υπάρχει μέχρι και σήμερα. 

Στο παρακάτω video, ο Βυζαντινός Χορός του Μουσικού Σχολείου Σπάρτης παρουσιάζει το Κοντάκιο της εορτής «Τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ τὰ νικητήρια», υπό την διεύθυνση του μουσικολόγου και καθηγητή βυζαντινής μουσικής στο Μουσικό Σχολείο Σπάρτης, κ. Άγγελου Μπέντη.

Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΤΑΛΑΡΑΣ ΘΑ ΠΑΕΙ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΟΠΩΣ ΠΗΓΕ ΣΤΗΝ ΣΕΡΒΙΑ;

Ο Γιώργος Νταλάρας στο βομβαρδισμένο Βελιγράδι (1999)

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 

mikropragmata

Τον Απρίλιο του 1999. κι ενώ μαίνονται οι βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ στην Γιουγκοσλαβία, ο Γιώργος Νταλάρας ταξιδεύει στο Βελιγράδι και πραγματοποιεί στην κεντρική πλατεία μια συναυλία συμπαράστασης στα θύματα του πολέμου. Μαζί με τον Γιώργο Νταλάρα, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης κι εθελοντές μουσικοί. Παράλληλα, ο Γ. Νταλάρας συμμετέχει σε αρκετές εκδηλώσεις ειρήνης ενάντια στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας αλλά και σε όλες τις μαζικές κινητοποιήσεις συμπαράστασης στον κουρδικό λαό που φέρνει – τότε - η σύλληψη του Οτσαλάν. 

Τώρα, με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία, διοργανώνεται μια «συναυλία ειρήνης», στην οποία συμμετέχουν αρκετοί καλλιτέχνες – και ο Γ. Νταλάρας –. αλλά από την σχετική αφίσα απουσιάζει κάθε σαφής αναφορά στην Ουκρανία, τον πόλεμο και την εισβολή της Ρωσίας. 

Λόγω του σχετικού θορύβου που δημιουργήθηκε στο διαδίκτυο, ο Νταλάρας έκανε μία ανάρτηση στην οποία γράφει, μεταξύ άλλων: «Είμαι με τα θύματα του πολέμου και δεν θα συμμετέχω σε κανένα πολιτικό παιχνίδι… Αυτή τη στιγμή δεν είναι η δουλειά μου να κάνω πολιτική. Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να σταθώ δίπλα στην απόγνωση, στον εφιάλτη που ζουν οι άμαχοι αυτού του κόσμου…. Με ενδιαφέρουν τα ανώνυμα θύματα κι όχι οι ανταγωνισμοί της εξουσίας. Σκέφτομαι ένα παιδί κλεισμένο σε ένα υπόγειο, σε μια τρύπα, σε μια σκηνή, χωρίς όνειρα, χωρίς αύριο, στη Σερβία, στη Συρία, στnν Υεμένη, στη Μαριούπολη, στο Χάρκοβο, παλιότερα στην Κύπρο και τρελαίνομαι! Αυτή την ώρα Η ΠΑΡΑΤΑΞΗ ΜΟΥ είναι τα αθώα θύματα αυτού του πολέμου. Γι’ αυτούς τραγουδάω τώρα για να μαζέψουμε ό,τι μπορούμε, ό,τι τους είναι αναγκαίο να το στείλουμε ώστε να αντέξουν τον εφιάλτη που ζουν. Είμαι με όποιον σηκώνεται από το ζεστό καναπέ της άνεσής του και κάνει κάτι για τα αθώα θύματα του πολέμου. Γεννήθηκα σε μια προσφυγική γειτονιά κι από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ακούω τη μάνα μου να λέει ‘’όποιος κάνει τον πόλεμο είναι ένοχος». 

Έτσι, λοιπόν, ο κ. Νταλάρας δεν ψελλίζει καν τη λέξη «Ρωσία», η οποία είναι ο εισβολέας, εν προκειμένω. Δεν ακούει, μάλλον, καθαρά τη φωνή της μητέρας του: «Όποιος κάνει τον πόλεμο είναι ένοχος». Φαίνεται πως γι’ αυτόν δεν υπάρχει εισβολή. Υπάρχει ένας …αόριστος πόλεμος, στον οποίο τα θύματα είναι ..τα ίδια με την Σερβία, Συρία κ.ο.κ. Η Ρωσία, ως υπερδύναμη που στρέφεται κατά αδυνάτου, ο άτεγκτος Πούτιν, δεν σας λένε κάτι κ. Νταλάρα; 

Όταν σπεύσατε να κάνετε συναυλία στο Βελιγράδι για τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ δεν συμμετείχατε σε κανένα πολιτικό παιχνίδι; Εκείνη τη στιγμή δεν ήταν η δουλειά σας να κάνετε πολιτική; Σας ενδιέφεραν μόνο τα ανώνυμα θύματα κι όχι οι ανταγωνισμοί της εξουσίας; 

Φυσικά, δεν σας πιστεύουμε. Για να σας πιστέψουμε θα πρέπει να πάτε να κάνετε συναυλία στο κέντρο του κατεστραμμένου Χαρκόβου, ανάμεσα σε κτίρια ρημαγμένα από τους βομβαρδισμούς, εκεί όπου ο Ντένις Καρατσέβτσεφ θρηνεί την καταστροφή της πατρίδας του με το τσέλο του.

 

Σηκωθείτε, λοιπόν, από το «ζεστό καναπέ της άνεσης σας» και πηγαίνετε στην Ουκρανία, όπως είχατε πάει στην Σερβία και επαναλάβετε στους Ουκρανούς όσα είχατε πει στην κεντρική πλατεία της Δημοκρατίας στο Βελιγράδι: «Ήρθαμε γιατί σας αγαπάμε, σαν φίλοι. Δεν ήρθαμε να στηρίξουμε πρόσωπα ή καθεστώτα. Ήρθαμε για την ειρήνη, να σταματήσει ο πόλεμος».

Σας θυμίζω ότι σε συνέντευξή σας στον Στέλιο Κούλογλου, είχατε πει για την επιχείρηση του ΝΑΤΟ στη Σερβία το 1999: «Κατ’ αρχήν εγώ προσωπικά θεωρώ, χωρίς να πολιτικολογώ, ότι είναι ένας πόλεμος παράνομος, επί της ουσίας, βάσει του διεθνούς δικαίου…». Θα λέγατε τα ίδια και για την σημερινή ρωσική εισβολή στην Ουκρανία; 

Παραθέτω το βίντεο εκείνης της συνέντευξής σας, γιατί πρέπει να …καθρεφτιστείτε σε αυτήν και να επιδείξετε μια στοιχειώδη συνέπεια.   

Αλλιώς οι …οιμωγές σας για τα «αθώα» θύματα δεν πείθουν κανένα.

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΠΕΙΡΑΙΩΣ κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Σεβασμιώτατον 

Μητροπολίτην Πειραιώς κ. Σεραφείμ 

Δεσπότη μου, 

Με ένα …συντριπτικό κείμενό σας αποφανθήκατε πανηγυρικώς ότι «ο Παπισμός οδεύει σε αυτοκαταστροφή». 

Πολύ σωστά! Οδεύει. Γιατί η Ορθοδοξία μας ήδη πρωταγωνιστεί στην καταστροφή με την βάναυση ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. 

Αλλά εσείς, βλέπω, δεν πτοείσθε! Φοράτε πάνω σας όλες τις όγδοες και τις ένατες «οικουμενικές» συνόδους, ποζάροντας περιπαθώς! 

Θα μου επιτρέψετε, όμως, εμένα, να προτιμήσω την κλασική, πλέον, κολεξιόν του οίκου Dolce & Gabbana, που εμπνέεται από τις ιστορικούς ναούς της Ραβέννας και του Μονρεάλε. Την θεωρώ υψηλή τέχνη μόδας, σε αντίθεση με τις στολές σας που είναι ολίγον από …φασόν. 

Υμέτερος 

Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος 

Δείτε την σχετική ανάρτησή μας:

Βυζαντινή μόδα από τον οίκο Dolce & Gabbana

Δημήτρης Μπαλτάς: "Από την απομάγευση του κόσμου στην απομαγικοποίηση του Χριστιανισμού"

Στο τεύχος 11 (2021) του ηλεκτρονικού περιοδικού της Ιεράς Μητρoπόλεως Κυρηνείας της Κύπρου "Συμβολή", δημοσιεύεται και ένα άρθρο του Δρος Φιλοσοφίας Δημήτρη Μπαλτά, με τίτλο: "Από την απομάγευση του κόσμου στην απομαγικοποίηση του Χριστιανισμού". 

Το παραθέτουμε ολόκληρο στη συνέχεια.

 

Νίκος Παλουμπιώτης: Έαρ

Νίκος Παλουμπιώτης

Έαρ 

Η Δρόσος της Άνοιξης ανεξήγητη 

Ξένος στον Τόπο της. Απροετοίμαστος. 

Η «Άφθονος Πηγή» 

«Στους δρόμους εξυμνείται και στις πλατείες με τόλμη εμφανίζεται».

Οι Ντάπιες προηγιασμένες του Μάρτη 

Ρανίδες αίματος φυτρώνουν στα σοκάκια του Απρίλη 

Στου Μαγιού το Υπερώο Άγραφα ποιήματα 

Η Μοναξιά Του Έαρος στον ελαιώνα.

ΤΟ ΑΗΧΟ

Γιάννης Μόραλης, Ερωτικό 1976 Α

ΤΟ ΑΗΧΟ

Συνέθεσα ένα άηχο έργο

- οι ήχοι μ' εμποδίζουν να σε φτάσω -

άηχο

όχι άσαρκο.

γιατί το ντύνεις εσύ με το κορμί σου

κι έτσι, απ' τις άηχες νότες μου

αχός πολύς ακούγεται.

Δεν τον ακούν οι πολλοί.

Ευτυχώς!

Μπορώ να σε απολαμβάνω μόνος.

Εσένα

το κορίτσι που σαρκώνεις το έργο μου

                                             με ήχους 

που κι ο Μπετόβεν θα τους ζήλευε.

Εκείνος ήξερε ν' ακούει...

Π.Α.Α.

"ΠΡΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟΝ" ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΡΙ ΔΟΜΑΛΗ (ΒΙΝΤΕΟ)

Η ενορία του Ι. Ναού Αγίου Γεωργίου Νέου Ψυχικού παρουσιάζει την διαδικτυακή εκπομπή «Προς Εκκλησιασμόν», όπου φιλοξενούνται εργάτες του πνεύματος και της τέχνης. 

Στην τριακοστή τέταρτη εκπομπή προσκεκλημένος ο Πάρις Δόμαλης, φοιτητής Νομικής, σκηνοθέτης, δημοσιογράφος. 

Επιμελείται και παρουσιάζει ο Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος.

Ο Πάρις Δόμαλης τον τελευταίο καιρό πραγματοποιεί συνεντεύξεις με σημαντικά πρόσωπα του δημόσιου βίου για την Athens Voice. 

Στην εκπομπή γίνεται αναφορά στις συνεντεύξεις του, στις ταινίες του, στον κινηματογράφο γενικά, στη νομική επιστήμη. 

 

Ο Πάρις Δόμαλης γεννήθηκε στην Αθήνα το 2001. Αποφοίτησε από το Αρσάκειο Ψυχικού. Στα 17 του κέρδισε δύο βραβεία ταινιών μικρού μήκους που γύρισε με την παρέα του. Έτσι όνειρό του ήταν να γίνει σκηνοθέτης ταινίας μεγάλου μήκους. Πέρασε στη Νομική Αθηνών και παράλληλα γράφτηκε στη σχολή Σκηνοθεσίας Σταυράκου. Έχει γράψει και σκηνοθετήσει την ταινία μικρού μήκους «Το Ποδήλατο» (2022).

ΟΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΧΟΡΟΣΤΑΤΟΥΝΤΟΣ ΤΟΥ ΝΙΓΗΡΙΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ (ΒΙΝΤΕΟ)

Η Ακολουθία των Χαιρετισμών προς την Υπεραγία Θεοτόκο - B' στάση του Ακάθιστου Ύμνου, στον Ι. Ναό Αγίου Γεωργίου Νέου Ψυχικού, χοροστατούντος του Σεβ. Μητροπολίτη Νιγηρίας κ. Αλεξάνδρου. 

Παρασκευή 18 Μαρτίου 2022. 

"Η σκληρή αλήθεια για τον Παΐσιο" (ηχητικό ντοκιμαντέρ)

Ο ...δαιμόνιος Άρης Δημοκίδης μας έδωσε σήμερα το νέο του podcast στα Μικροπράγματα του, με τίτλο: "Η σκληρή αλήθεια για τον Παΐσιο". 

Ένα ηχητικό ντοκιμαντέρ για τον πιο δημοφιλή άγιο του καιρού μας, τον Γέροντα Παΐσιο τον Αγιορείτη, στο οποίο συμμετέχω, μιλώντας κυρίως για την εκμετάλλευση του αγίου από πολλούς επιτήδειους. Το θέμα έχω θίξει στην Ιδιωτική Οδό εδώ και πολλά χρόνια, πολύ πριν την αγιοκατάταξή του. 

Αναφέρομαι και στο σήριαλ της Μονής Βατοπαιδίου για τον άγιο, που έχει μεγάλη τηλεθέαση, αλλά - όπως ήταν αναμενόμενο - διακρίνεται για την ρηχή πνευματικότητά του. 

Ακούστε το πολύ ενδιαφέρον και σφαιρικό podcast του Άρη Δημοκίδη για τον άγιο Παΐσιο στη συνέχεια. 

Προς τον Μητροπολίτη Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνα

Σεβασμιώτατον

Μητροπολίτην Βολοκολάμσκ

κ. Ιλαρίωνα

Εις Μόσχαν

Δεσπότη μου,

Την ώρα που η χώρα σας βομβαρδίζει και δολοφονεί τους Ουκρανούς, εσείς έχετε την πολυτέλεια να κάνετε εισηγήσεις για την «συμβολή του Αγιωτάτου Πατριάρχη Κυρίλλου στην ενίσχυση της διορθοδόξου ενότητας εν μέσω της εισπηδήσεως του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως στην Ουκρανία».

Είναι ηλίου φαεινότερον ότι ο εφιάλτης σας είναι ο Οικουμενικός Πατριάρχης, με τον οποίο κοιμάστε και ξυπνάτε.

Αν δεν σας το έχουν πει, έχετε ξοφλήσει.

Το αίμα των αθώων έχει γίνει θηλιά και σας πνίγει.

Και σεις στον επιθανάτιο ρόγχο ψελλίζετε «εισπήδηση…»…

Βαθυσεβάστως

Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος

"ΠΡΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟΝ" ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΜΑΡΙΟΥΠΟΛΗΣ (ΒΙΝΤΕΟ)

Όταν πριν ένα χρόνο περίπου, στο πλαίσιο της διαδικτυακής εκπομπής μας «Προς Εκκλησιασμόν», μια παραγωγή της Ενορίας του Ι. Ναού Αγίου Γεωργίου Νέου Ψυχικού, είχαμε προσκεκλημένο τον κ. Βασίλειο Σηφακάκη, ιδρυτικό μέλος του "Συνδέσμου Φίλων Μαριουπόλεως", δεν φανταζόμασταν ότι θα ζούσαμε τώρα τον βομβαρδισμό της Μαριούπολης και τον ξεριζωμό των ομογενών μας από τις πατρογονικές εστίες τους στην πολύπαθη Ουκρανία. 

Η εκπομπή αυτή καθίσταται τραγικά επίκαιρη λόγω της ρωσικής εισβολής, η οποία πλήττει βάναυσα και τους έλληνες της Μαριούπολης, τον πολιτισμό και τα μνημεία τους.

 

Ο Βασίλειος Σηφακάκης γεννήθηκε στὸ Ρέθυμνο τῆς Κρήτης τὸ 1946. Σπούδασε στὴν Θεολογικὴ καὶ Φιλοσοφικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν καὶ ὑπηρέτησε στὴν Μέση Ἐκπαίδευση ὡς Φιλόλογος Καθηγητὴς μέχρι τὸ ἔτος 2008. Τὰ τελευταῖα δέκα χρόνια τῆς ὑπηρεσίας του χρημάτισε Λυκειάρχης στὰ σχολεῖα Ψυχικοῦ καὶ Φιλοθέης. Εἶναι μέλος τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου τοῦ Ο.Δ.Ε.Γ. καὶ τὰ τελευταῖα δέκα χρόνια Ἀντιπρόεδρός του και Πρόεδρος. Ἀσχολεῖται μὲ θέματα ποὺ ἀφοροῦν τὴν γλῶσσα. 

Δραστηριοποιεῖται κυρίως μὲ τὴν ἐνίσχυση τῆς ἐκμάθησης τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσας στοὺς ὁμογενεῖς ἐκτὸς τῆς Πατρίδος μας, ἐκεῖ ποὺ τὸ Ἑλληνικὸ Κράτος δὲν μπορεῖ νὰ παρέμβει. Ἔτσι μὲ τὴν συνεργασία τῆς συζύγου του συνέστησε τὸν «Σύνδεσμο τῶν Φίλων τῆς Μαριούπολης», ὑπὸ τὴν αἰγίδα τοῦ ὁποίου λειτουργοῦν σήμερα ἕνδεκα σχολεῖα ἐκμάθησης τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσας στοὺς ὁμογενεῖς στὴν Ἀζοφική, στὴν ὁμώνυμη πόλη τῆς Οὐκρανίας, τέσσερα σχολεῖα - φροντιστήρια στὴν Βόρειο Ἤπειρο, ὅπου δὲν ὑπάρχουν ἐθνικὰ μειονοτικὰ σχολεῖα καὶ ἕνα φροντιστήριο στὴν περιοχὴ τοῦ Μοναστηρίου τῶν Σκοπίων. Οἱ μαθητὲς ποὺ φοιτοῦν σ' αὐτὰ ἀνέρχονται σὲ 850. Πολλὲς ἐργασίες του μὲ διάφορα θέματα ἔχει παρουσιάσει σὲ διάφορες ἐκδηλώσεις τοῦ ΟΔΕΓ καὶ ἀλλοῦ (ἡμερίδες, συνέδρια, βιβλιοπαρουσιάσεις), ἐνῶ ἔχει παρουσιάσει τὴν δραστηριότητα τοῦ ΟΔΕΓ καὶ τοῦ «Συνδέσμου τῶν Φίλων τῆς Μαριούπολης» μέσα ἀπὸ τὸ Κρατικὸ ραδιόφωνο, στῆλες ἐφημερίδων, περιοδικῶν καὶ τηλεοπτικὲς ἐκπομπές. 

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΝΤΙΕΡΩΤΙΚΟΣ ΠΑΠΑ – ΛΙΒΥΟΣ

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 

Ο λαλίστατος π. Λίβυος (κληρικός στην Κρήτη Χαράλαμπος Παπαδόπουλος) δεν λέει λέξη για την ρωσική εισβολή και τη γενοκτονία στην Ουκρανία. 

Σε κείμενό του με τον τίτλο «Μην αφήσεις το φόβο να σε σκοτώσει πριν το κάνει μια σφαίρα», επιδίδεται πάλι σε φτηνούς και ρηχότατους συναισθηματισμούς και σε μια ζωή με ψυχολογίζουσες συνταγές – κι ας καμώνεται ο ίδιος πως είναι υπέρ της ζωής χωρίς συνταγές. 

Μα το πιο θλιβερό που κάνει είναι που υποβιβάζει τον έρωτα σε ανέξοδα αντιπολεμικά τσιτάτα, που δεν του κοστίζουν τίποτα, την ώρα που οι άνθρωποι στην Ουκρανία χάνονται και ξεριζώνονται. 

Αρέσκεται, λοιπόν, σε σλόγκαν του τύπου: «Αντί να ερωτευθούμε δολοφονούμε», «Αντί να κάνουμε έρωτα, δολοφονούμε», «Να "χτυπάμε" το κακό όπου το βρούμε» κι ακόμα προτροπές των πρωϊνάδικων, του στυλ «να κοιμόμαστε καλά, να τρώμε σωστά, να περπατάμε πολύ», «Δήλωσε παρόν, ζήσε την κάθε μέρα» και άλλες παρόμοιες αστειότητες. 

Φυσικά, βρίσκει και τα λέει. Αφού υπάρχει ένα ξελιγωμένο για αγοραίο συναίσθημα ακροατήριο που τον έχει «θεό», γιατί να μην το εκμεταλλευτεί; 

Αυτή, όμως, την τιποτολογία του Λίβυου την κρίνουν οι νεκροί και οι πρόσφυγες που κουβαλούν τον θάνατο… Σ’ αυτούς τα τσιτάτα του Λίβυου μυρίζουν θανατίλα… 

Ο τύπος αυτός μιλάει για τον έρωτα με τον πιο αντιερωτικό τρόπο που υπάρχει. Τον πιπιλίζει ασύστολα, χωρίς αιδώ. Λέγοντας, για τον πόλεμο που μαίνεται, την μπαρούφα «αντί να κάνουμε έρωτα, δολοφονούμε», σκοτώνει τον έρωτα στους αφελείς ακροατές του. Κρίμα που με την διαρκή α-νόητη επίκληση του έρωτα, διαμορφώνει στρατιές ανέραστων… 

Ας τον χαίρονται και όσοι του εκκλησιαστικού χώρου τον θεωρούν κάτι το προοδευτικό… 

Πιο σκουριασμένο …πεθαίνεις, που λέει κι ο λαός.