Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου
Το όνειρο του ήταν να γίνει ηθοποιός, τραγουδιστής και χορευτής. Του άρεσαν και τα τρία και τελικά τα συνδύασε φτιάχνοντας ένα ολοδικό του στυλ showman.
Ο Γιάννης Φλωρινιώτης δεν πήγε σε δραματική σχολή, ούτε σε ωδείο, ούτε σε σχολή χορού. Όλα αυτά τα είχε μέσα του και τα εξωτερίκευε με τρόπο αυθεντικό στις εμφανίσεις του.
Αυτό είναι που «μάγεψε», θα λέγαμε, τον Μάνο Χατζιδάκι. Ένα γνησίως λαϊκό «είδωλο», που μεγάλωσε σε ορφανοτροφείο!
Αναδεικνύεται μ’ ένα τρόπο πρωτόφαντο, αφτιασίδωτο και αποτελεί μόνος του ένα σκηνικό. Αυτοσκηνοθετείται. Ένα «αυτείδωλον» επί σκηνής.
Τη χρονιά, που ο Χατζιδάκις παίρνει την περίφημη συνέντευξη από τον Φλωρινιώτη, το 1980, ο σκηνοθέτης Γιώργος Σταμπουλόπουλος στήνει πάνω στο φαινόμενο Φλωρινιώτης ολόκληρη ταινία. Το Είδωλο ή Ξανά προς τη δόξα τραβά, όπως έμεινε πιο γνωστός ο τίτλος, απέσπασε τιμητική διάκριση στο φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, ενώ τα τραγούδια της ταινίας από τον Μίμη Πλέσσα έδωσαν την ευκαιρία στον τραγουδιστή να φτιάξει ένα απολαυστικό μουσικοχορευτικό σόου στο θέατρο Μπουρνέλη.
«Ανακαλύψαμε», λέει ο Χατζιδάκις, «έναν μεγάλο λαϊκό τραγουδιστή της τάξεως Γαρδέλ ή ενός Μουλουτζί»!
Ο Κάρλος Γαρδέλ, προσωποποίηση της ψυχής του αργεντίνικου τάγκο, ξεκίνησε την καριέρα του τραγουδώντας σε μπαρ και ιδιωτικές συγκεντρώσεις. Ο Μαρσέλ Μουλουτζί ήταν γάλλος ηθοποιός και τραγουδιστής με μεγάλη απήχηση.
Ο Χατζιδάκις θεωρεί ως ελληνικό ανάλογό τους τον Γιάννη Φλωρινιώτη, ο οποίος συνδύαζε χορό, υποκριτική και τραγούδι, ανάγοντας την δημόσια πίστα σε ιδιωτική οδό.
Ο Φλωρινιώτης από τη Φλώρινα είναι περιθώριο, αλλά χάρη στο εκρηκτικό ταλέντο του, «εισβάλλει» στην Αθηναϊκή νύχτα και επιβάλλεται ως idol. Κι αυτό είναι που συναρπάζει τον Χατζιδάκι.
Παραθέτουμε στη συνέχεια ένα απολαυστικό ηχητικό ντοκιμαντέρ του Άρη Δημοκίδη γι' αυτήν την πραγματικά ...εξωφρενική συνάντηση που διέλυσε τα στεγανά και έμεινε στην ιστορία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου