ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΠΡΟΣ ΤΗΝ "ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΟΔΟ"

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Ἀκτὴ Θεμιστοκλέους 190

185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ

Email: impireos@hotmail.com

Τηλ. Κέντρο 210 4514833

Fax 210 4518476

Ἐν Πειραιεῖ τῇ 21^ῃ Δεκεμβρίου 2020

 

 

Πρός Τόν

κ. Παναγιώτη Ἀνδριόπουλο

Διαχειριστή τῶν Ἱστολογίων

«Ἰδιωτική Ὁδός» & «Φῶς Φαναρίου»

 

Ἀγαπητέ Παναγιώτη,

 

Γνωρίζεις ἀσφαλῶς ἀπό τήν προσωπική σου ἐμπειρία τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος ἀοιδίμου Μητροπολίτου Πατρῶν κυροῦ Νικοδήμου ὅτι πάντοτε σέ περιέβαλα μέ ἀγάπη καί μέ ὑποστήριξη ὅπως ἔκαμα μέ ὅλους τούς διακονοῦντας τόν μακαριστό καί πεπνυμένο κυρό Νικόδημο, Ἀσφαλῶς θά γνωρίζεις ὅτι ἐστήριξα καί τόν νῦν Εὐκαρπίας καί τότε Πρωτοσύγκελλο π. Ἱερόθεο, γεγονός πού πρός τιμήν του ὁμολογεῖ καί ἐπιπροσθέτως θά ἐνθυμεῖσαι μέ πόση ἀγάπη, ἐμπιστοσύνη καί τιμή μέ περιέβαλε ὁ ἀοίδιμος καί φωτεινός Ἱεράρχης ὁ ὁποῖος ἠγωνίσθη διά τήν προαγωγήν μου εἰς βοηθόν του Ἐπίσκοπον, γεγονός πού θά εἶχε πραγματωθεῖ ἐάν δέν προσέκρουε στήν κακότητα τῶν συνεπισκόπων του, οἱ ὁποῖοι πρότειναν μέν ἐγγράφως τούς Πρωτοσυγκέλλους των διά βοηθούς των, ἀλλά οὐσιαστικά δέν τούς ἤθελαν. Δι’αὐτό δέν ἐχώρησαν στήν ἀποδοχή τῶν θερμῶν του ἐν Συνόδῳ παρακλήσεων διά τήν ἀναξιότητά μου, διά νά μή συγκριθεῖ ἡ δική του τιμία στάσις μέ τήν ἰδική των ὑποκριτική συμπεριφορά.

Γνωρίζεις ὡσαύτως ὅτι προσωπικῶς χρεωστῶ ἄπειρον εὐγνωμοσύνην εἰς τόν Παναγιώτατον Οἰκουμενικόν Πατριάρχην κ.κ. Βαρθολομαῖον διότι πάντοτε ὁμιλοῦσε εὐφήμως διά τήν ταπεινότητά μου, μέ ἐξέλεξε Ἐπίσκοπο ἐντός 3 ἡμερῶν ἀπό τῆς καθόδου μου εἰς Αὐστραλίαν, μέ ἐδικαίωσε στήν ἐμπλοκή μου μέ τόν Σεβ. Γέροντα μου ἀοίδιμον Ἀρχιεπίσκοπο Αὐστραλίας κυρό Στυλιανό ὁ ὁποῖος ζητοῦσε τήν τιμωρία μου γιά δῆθεν ὑποκλοπή τῆς Ἀρχιερωσύνης καί μοῦ παρέσχε Κανονικό Ἀπολυτήριο διά νά ἀναλάβω Ἀρχιγραμματεύς τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Συνεπῶς τό προσωπικό μου χρέος ἀγάπης καί τιμῆς πρός τό πρόσωπο τοῦ Παναγιωτάτου εἶναι αἰώνιο καί δέν ὑφίσταται ἡμέρα καί ὥρα πού νά μήν μνημονεύω τῆς ἀγάπης καί τῆς προστασίας Του στήν ἐλαχιστότητά μου, δεόμενος ὑπέρ ὑγιείας καί δυνάμεως Αὐτοῦ.

Ἐπειδή ὅμως ὡς ἄνθρωπος καί ὡς Ἐπίσκοπος ὀφείλω τήν ἀπόλυτη ἀφοσίωση στόν Δημιουργό μου καί στό ἔργο Του εἶμαι ἐκ τοῦ λόγου αὐτοῦ ὑποχρεωμένος νά ἀγωνίζομαι ὑπέρ τῆς ἀμωμήτου ἀληθείας του προσώπου Του ἐνώπιον τοῦ Ὁποίου θά ἀποδώσω λόγον.

Ἑπομένως ὅσον ἀγαπητότατος καί ἄν εἶναι ὁ Παναγιώτατος Οἰκουμενικός Πατριάρχης εἰς ἐμέ, δέν δύναμαι νά ἀποσιωπήσω ὡς Ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας τήν ἀλήθεια τῆς πίστεως καί αὐτό προσπαθῶ ταπεινά νά ἐπιτελέσω. Ὁπωσδήποτε ἀποδέχομαι τήν κριτική τῶν λόγων καί πράξεων μου ἀλλά ὄχι τήν συκοφαντία πού διαστρέφει τήν ἀλήθεια τήν ὁποία προσπαθῶ νά διακονήσω. Στό κείμενό σου πού δημοσιεύεις στά ἱστολόγια Ιδιωτική οδός καί Φως Φαναρίου μέ κατηγορεῖς δημόσια ὅτι ἔχω «ἀναλάβει ἐργολαβικά τήν ὑπεράσπιση τῶν Ρωσικῶν θέσεων στό ζήτημα τῆς Αὐτοκεφαλίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας» γεγονός ψευδέστατο πού μέ προσβάλει ὡς ἄνθρωπο καί ὡς ἱεράρχη, ὅτι δῆθεν μέ οἰκονομικό ἀντίτιμο ὡς ἔμμισθος ὑπάλληλος προβάλλω στήν Ἑλλάδα τίς θέσεις τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας γιά τήν Αὐτοκεφαλία τῆς Ἐκκλησίας στήν Οὐκρανία.

Ἀγαπητέ Παναγιώτη,

Ἡ κατηγορία πού μοῦ ἀπευθύνεις εἶναι πολύ σοβαρή καί ἀντιλαμβάνεσαι ὅτι θά πρέπει ἤ νά τήν ἀποδείξεις ἤ νά ὑποστεῖς τίς νόμιμες συνέπειες διότι προτίθεμαι κατόπιν αὐτοῦ νά προσφύγω στήν τακτική καί τήν ποινική δικαιοσύνη ὑπερασπιζόμενος προδήλως τήν τιμή τοῦ προσώπου μου. Θεωρῶ δέ ὅτι προβαίνεις σέ αὐτόν τόν συκοφαντικό ἰσχυρισμό ὑπαιτίως διότι στό ἴδιο κείμενο τοῦ Γραφείου Αἱρέσεων, πού κρίνεις ἀναφέρεται σαφέστατα ὅτι ἐγώ ὁ «ἐργολάβος» τῶν Ρώσων ἠρνήθην νά δεχθῶ τήν ἐπίσκεψη τοῦ Ρώσου Πρέσβεως στήν Ἀθήνα διαμαρτυρόμενος γιά τίς ἀπαράδεκτες δηλώσεις τοῦ ἐκπροσώπου τοῦ Κρεμλίνου γιά τήν μετατροπή τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἁγίας Σοφίας σέ τέμενος τοῦ Ἰσλάμ.

Ἐπιπροσθέτως σέ πολλά κείμενά μου ἔχω δημόσια καταγγείλει τήν στάση τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας καί τῆς Ρωσικῆς Πολιτείας ἀπέναντι στόν Πάνσεπτο Οἰκουμενικό Θρόνο καί τήν ἀπαράδεκτη ἔλλειψη στηρίξεως Αὐτοῦ καί τήν ἐγκατάλειψή του στούς γεωπολιτικούς σχεδιασμούε τῶν Εὐρωατλαντιστῶν ἐντός τοῦ ἰσλαμικοῦ φασιστικοῦ καθεστῶτος τῆς Τουρκίας.

Ἀγαπητέ Παναγιώτη,

Προβάλλεις ἀτέχνως τόν 28^ο κανόνα τῆς Δ΄ Ἁγίας Οἰκουμενικῆς Συνόδου πού ἀποδίδει τά ἴδια πρεσβεῖα τιμῆς εἰς τόν Πατριαρχικόν Θρόνον τῆς Νέας Ρώμης μέ ἐκεῖνα τῆς Πρεσβυτέρας Ρώμης ἐπαναλαμβάνων τόν 3^ο  τῆς Β΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, διά νά ἐπιστηρίξεις παγκόσμιο δωσιδικία; ἀλλά (λησμονεῖς;) τήν Σύνοδο τῆς Καρθαγένης πού ἐπεκύρωσε ὁρισμένως μέ τόν Β΄ Κανόνα τῆς ἡ Ἁγία ΣΤ΄ Οἰκουμενική Σύνοδος καί ἀπεδοκίμασε τέτοια δωσισικία στόν τότε Ὀρθόδοξο Θρόνο τῆς Πρεσβυτέρας Ρώμης καί κατά ταῦτα καί στόν Θρόνο τῆς Νέας Ρώμης. Οἱ δέ κανόνες τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Θ΄καί ΙΖ΄ δέν προβλέπουν μείζονα βαθμό δωσισικίας εἰς τόν τῆς Βασιλευούσης Κωνσταντινουπόλεως Θρόνον ἀλλά παράλληλον μέ τόν τότε Ἔξαρχο τῆς Διοικήσεως καί νῦν Πατριάρχη τοῦ οἰκείου Πατριαρχικοῦ κλίματος. Συνεπῶς ἡ ἀποδοχή ἐκκλήτου ἀπό τελεσιδίκως τιμωρηθέντας ὑπό τελείας Πατριαρχικῆς Συνόδου μόνο ὑπό Οἰκουμενικῆς Συνόδου μπορεῖ νά γίνει δεκτή. Αὐτό ὡς δοκιμώτατος κανονολόγος τό ἐγνώριζε ὁ Παναγιώτατος γι’ αὐτό καί ἀπήντησε μέ τά γνωστά κείμενα στόν τότε Μόσχα κυρό Ἀλέξιο γιά τήν ὑπόθεση τοῦ Φιλαρέτου Ντενισένκο, τά ὁποῖα προσπαθείς νά δικαιολογήσεις ὡς «καιρικά».

Ἀναφέρεις καί τήν περίπτωση τῆς ROCOR ἐνῶ καλῶς γνωρίζεις ὅτι ἡ Ἱεραρχία της προήρχετο ἀπό κανονικούς ἱεράρχες πού κατεδίωξε ἡ Κομμουνιστική ἀθεϊστική Ὀκτωβριανή Ἐπανάσταση, πού συνεκρότησαν τήν Σύνοδο τοῦ Κάρλοβιτς τήν μετά ταῦτα τῆς Ὑπερορίου Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, τούς ὁποίους ἡ ἐν αἰχμαλωσία στό Κομμουνιστικό καθεστώς Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας ἀποκαλοῦσε «σχισματικούς» ἐνῶ εἶχαν κανονική κοινωνία διά τοῦ Πατριαρχείου τῆς Σερβίας μέ τήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία. Βεβαίως ὁ Πανάγιος Θεός ἔχει ἀποδείξει τήν κανονικότητα τῆς Ἐκκλησίας αὐτῆς μέ τό γεγονός ὅτι ἁγίασε τούς Ἐπισκόπους Της, τόν Ἀρχιεπίσκοπο Φιλάρετο καί τόν Ἰωάννη Μαξίμοβιτς, τῶν ὁποίων τά σκηνώματα παραμένουν ἄφθαρτα, ἀδιαλώβητα καί εὐωδιάζοντα. Συνεπῶς εἶναι ἀτυχεστάτη ἡ προσπάθεια συγκρίσεως τῆς εἰρημένης Ἐκκλησιαστικῆς δομῆς μέ τούς ἀπό τόν καθηρημένο καί ἀναθεματισμένο Φιλάρετο Ντενισένκο καί τούς ἀπό τόν αὐτοχειροτονημένο ψυχοπαθή καί παιδόφιλο καθηρημένο Διάκονο Βικέντιο ἤ Βίκτωρα Τσεκάνιν χειροτονηθέντας.

Ἀγαπητέ Παναγιώτη,

Σέ καλῶ ἐντός εὐλόγου χρόνου, νά ἀνακαλέσεις τήν εἰς βάρος μου συκοφαντία ζητῶν συγγνώμη γιά τόν ἀπαράδεκτο ἰσχυρισμό σου ὅτι ἐνεργῶ ὡς «ἐργολάβος τῶν Ρωσικῶν θέσεων» ἐνῶ προβάλλω μόνο τήν ἀλήθεια τοῦ Κανονικοῦ μας Δικαίου, ὡς ἔχω ἱεράν ὑποχρέωσι ὡς Ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας διότι ἄλλως εἶμαι ὑποχρεωμένος ὡς προεῖπα νά καταφύγω στήν τακτική καί ποινική δικαιοσύνη εἰς βάρος Σοῦ καί τῶν δύο ἱστοσελίδων, γεγονός πού ἀπεύχομαι.

Εὐχόμενος νά διέλθεις μέ τήν οἰκογένειά σου τό ἅγιο Δωδεκαήμερο ἐν ὑγιεία καί εὐφροσύνη διατελῶ,

 

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ