Η ΚΥΡΙΑ ΜΑΙΡΗ ΑΡΩΝΗ ΑΠΕΔΡΑΣΕ ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ...

π.α. ανδριόπουλος
Την πρόλαβα ως δασκάλα φίλων μου στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου εκεί γύρω στο 1988. Ήξερα την αξία της - ανήκε ήδη στην προσωπική μου μυθολογία - και πάντα όταν την έβλεπα αισθανόμουν δέος απέναντί της. 

Ήταν μια μεγάλη Κυρία του θεάτρου και της ζωής. Κόρη του περίφημου καθηγητή της Μεγάλης του Γένους Σχολής Λέανδρου Αρβανιτάκη και σύζυγος του ηθοποιού Θεόδωρου Αρώνη. 

Η Μαίρη Αρώνη έφυγε σαν σήμερα... 16 Ιουλίου 1992. 

Σημάδεψε μια ολόκληρη εποχή της ελληνικής σκηνής, ερμηνεύοντας πολλούς και διαφορετικούς ρόλους, τόσο του κλασσικού όσο και του σύγχρονου δραματολογίου. Αναδείχθηκε ιδανική αριστοφανική ερμηνεύτρια. Έκανε και πολλές περιοδείες στο εξωτερικό με αντίστοιχες παραστάσεις, όπως στο Φεστιβάλ των Εθνών (Παρίσι 1957), Μέση Ανατολή (1958), Λονδίνο (1967), Πολωνία, Ουγγαρία (1969), Ιαπωνία (1972).

"Στοίχειωσε" με την παρουσία της όσους ηθοποιούς την είχαν δασκάλα στην Δραματική του Εθνικού, όπου δίδασκε από το 1968. 

Έγινε γνωστή στο ευρύτερο κοινό από τις πέντε κινηματογραφικές ταινίες στις οποίες πρωταγωνίστησε και έγιναν επιτυχίες, αλλά το θέατρο ήταν ο χώρος της. Έλεγε χαρακτηριστικά: 

"Μην το ξεχνάτε, ο πιο μεγάλος μου έρωτας είναι το θέατρο. Πιστεύω ότι όλα εδώ αρχίζουν και όλα εδώ τελειώνουν. Φοβάμαι το χρόνο - σε μας τους ηθοποιούς από ένα σημείο και μετά γίνεται εφιάλτης - γιατί δεν ξέρω τι υπάρχει μετά το θάνατο. Αλλά αν υπάρχει μια άλλη ζωή πέρα από 'δω, εγώ πιστεύω πως το θέατρο δεν τελειώνει ποτέ. Και θέλω να το πω, πως και στην Κόλαση ακόμη θεατρίνα θα γινόμουν."

«Προϊόν μιας πολύ μεγάλης υποκριτικής σχολής, με δάσκαλο τον Ροντήρη, που δίδασκε την υψηλή ποίηση και τη συνεχή άσκηση του "εργαλείου" που λέγεται ηθοποιός», θεωρούσε την Μαίρη Αρώνη ο Κ. Γεωργουσόπουλος, ενώ ο Σπύρος Ευαγγελάτος έλεγε ότι η Αρώνη διέθετε «κάτι που δε διδάσκεται: Ανεπανάληπτη σκηνική γοητεία, "δαιμονική" προσωπικότητα, θηριώδη ερμηνευτική ικανότητα και μοναδική μαστοριά που έδινε ιδιαίτερο νόημα και χρώμα στην κάθε συλλαβή της κάθε λέξης».

Ευτυχώς έχουμε έναν τόμο - βιοεργογραφική μελέτη της Λίλιαν Καραμητσοπούλου, με τίτλο «Μαίρη Αρώνη (Η μεγάλη κυρία του θεάτρου)» (εκδόσεις «Ergo»), όπου καταγράφεται πολύτιμο υλικό της πενηντάχρονης θεατρικής πορείας της μεγάλης ηθοποιού. 

Ας τη θυμηθούμε, λοιπόν, με το συγκλονιστικό μονόπρακτο του Ζαν Κοκτώ Η ανθρώπινη φωνή, από την εκπομπή "Το μικρό θέατρο στο Β' Πρόγραμμα" (1978), σε μετάφραση Αλέξη Σολομού. 

Στη συνέχεια και ένα βίντεο - αφιέρωμα στην Μαίρη Αρώνη

Επίσης, δείτε στην ΕΡΤ τη βιντεοσκοπημένη παράσταση της «Λυσιστράτης» του Αριστοφάνη που δόθηκε από το Εθνικό Θέατρο, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Επιδαύρου το 1972, σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολομού και σκηνοθετική επιμέλεια Στέλιου Παπαδάκη, μετάφραση Θρασύβουλου Σταύρου, σκηνικά και κοστούμια Γιώργου Βακαλό, μουσική Μάνου Χατζιδάκι και χορογραφία Τατιάνας Βαρούτη. Στο ρόλο της Λυσιστράτης εμφανίζεται η Μαίρη Αρώνη και του Πρόβουλου ο Παντελής Ζερβός. Πρόκειται για επανάληψη της παράστασης που πρωτοπαρουσιάστηκε το 1957 στην Επίδαυρο, με τη Μαίρη Αρώνη και τότε στον επώνυμο ρόλο και υπήρξε η πρώτη παράσταση κωμωδίας του Αριστοφάνη στο Φεστιβάλ Επιδαύρου.