Ο ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΙΕΡΕΜΙΑΣ ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΙ ΠΡΙΜΑΝΤΟΝΕΣ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΝΑ ΟΡΓΙΑΖΟΥΝ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΤΡΕΛΗ ΠΡΙΜΑΝΤΟΝΑ ΤΩΝ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου

«Χτίσαμε λουξ πολυκατοικίες και μεγάλα κτίρια για να έρχονται οι πριμαντόνες και τα καθάρματα της Ευρώπης και να οργιάζουν στον τόπο μας», μας είπε ο μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας σε ομιλία του κατά τις επετειακές εκδηλώσεις της Σύστασης της Α’ Πελοποννησιακής Γερουσίας. 

Τι ωραία! Τη λέξη «πριμαντόνα» είχα χρόνια να την ακούσω. Η πριμαντόνα (prima donna) είναι η πρώτη κυρία της όπερας, η διάσημη λυρική τραγουδίστρια.

Παρ’ όλα αυτά στην Ελλάδα παλαιότερα η λέξη χρησιμοπούνταν υποτιμητικά για τις κυρίες της όπερας. Ίσως και μ’ έναν υπαινιγμό ανηθικότητας...

Φαίνεται εκεί έχει μείνει ο Γόρτυνος Ιερεμίας και βλέπει «πριμαντόνες και καθάρματα της Ευρώπης» που έρχονται και «οργιάζουν στον [«ευλογημένο» ξέχασε να πει] τόπο μας».

Εμείς οι Έλληνες άσπιλοι και αμόλυντοι, αλλά «χτίσαμε λουξ πολυκατοικίες και μεγάλα κτίρια για να έρχονται οι πριμαντόνες και τα καθάρματα της Ευρώπης και να οργιάζουν στον τόπο μας».

Πάντως μου αρέσει που ο Γόρτυνος Ιερεμίας μέσα στο ναό μιλάει για «καθάρματα της Ευρώπης», πάντα, γενικώς και αορίστως. Και, φυσικά, ανερυθριάστως!

Αλλά δεν φταίει αυτός. Φταίει η κοινωνία που τον ανέχεται.

Φυσικά η Διοικούσα Εκκλησία έχει την πρώτη ευθύνη, καθώς διασύρεται, μέσω αυτού και των ομοίων του. Φαίνεται, όμως, πως δεν την νοιάζει...

Αλλά με την ευκαιρία ας διδάξουμε και κάτι τον Γόρτυνος, που δεν τα ξέρει και όλα για τις πριμαντόνες.

Υπήρχε κάποτε η Μαρία ή Ελένη, η Τρελή Πριμαντόνα των Εξαρχείων, η οποία άνοιγε το στόμα της και διαολόστελνε με άριες όλους όσοι πίστευε ότι την καταδιώκουν. Της είχε σαλέψει, λέει, εξαιτίας ενός ανικανοποίητου έρωτα. Μερικοί την προκαλούσαν για να σπάσουν πλάκα. Και σαν κάποιος απ' αυτούς που τη συναντούσε πρώτη φορά τύχαινε να 'ναι και λίγο φιλότεχνος, έμενε εμβρόντητος με το μεγαλείο της φωνής της. Η Τρελή Πριμαντόνα των Εξαρχείων απανθρακώθηκε μέσα στην τρώγλη της χωρίς να μάθει ποτέ κανείς την αιτία. Το μόνο που ειπώθηκε με σιγουριά γι' αυτό το θάνατο στο κέντρο της Αθήνας ήταν πώς ακόμη και την ύστατη στιγμή δεν έβγαζε κραυγές πόνου, αλλά άριες.

Φυσικά προτιμούμε την Τρελή Πριμαντόνα των Εξαρχείων από τον Γόρτυνος Ιερεμία.