ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ: Κεκλεισμένων των θυρών

Πριν το "κεκλεισμένων των θυρών" της Υπουργικής Απόφασης για τους ναούς και τους χώρους λατρείας λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού, μεσούσης της Ανοίξεως του 2020, οι ποιητές είχαν συλλάβει την αξία του. 

Γι' αυτό και ο Νικηφόρος Βρεττάκος στο ομότιτλο ποίημά του μας προτρέπει:

Κλείσου τώρα και γνέσε,
μαλλί του ήλιου, το αίμα σου,
ζώσε τον κόσμο. Γίνου κλωστές,
ώρα να υφάνουμε.
...Γύρω από την
ερημιά της ελπίδας, χρειάζεται ο κόσμος
έναν ορίζοντα

Κεκλεισμένων των θυρών, λοιπόν, μαζί με τους ποιητές του κόσμου για "Παρηγορία και φως, στους ώμους του κόσμου."

ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ (1912-1991)
Κεκλεισμένων των θυρών 

Αυτή την τραχύτητα
των λέξεων, ψυχή μου, πως τη μπορείς;
Χαμήλωσε τώρα, ή σώπασε,
όπως οι πέτρες, ή όπως
ο άλαλος πόνος, ή άλλαξε.
Γίνου κάτι άλλο. Κάτι σαν την αφή
του ήλιου στα δάχτυλα
του τυφλού.
Κλείσου τώρα και γνέσε,
μαλλί του ήλιου, το αίμα σου,
ζώσε τον κόσμο. Γίνου κλωστές,
ώρα να υφάνουμε.
Χρειάζεται ο κόσμος ρούχα ψυχή μου,
για ώρες βροχής, για ώρες ανέμου,
για ώρες αφέγγαρης λύπης
και νύχτας. Γύρω από την
ερημιά της ελπίδας, χρειάζεται ο κόσμος
έναν ορίζοντα. Γίνου καθώς
απάνω απ’ τους λόφους κάποτε ο Μάης
βροχούλα μετάξινη:
Παρηγορία και φως, στους ώμους του κόσμου.

[Από την ενότητα «Η Λιτανεία των Σκεπασμένων Προσώπων», 1961]