Ο "ΜΑΥΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΣ" ΚΑΙ Ο ΑΣΧΕΤΟΣ πρ. ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου 

Πριν δυο χρόνια, στο κείμενό μας Ο «ΜΟΝΟΤΑΤΟΣ» ΚΑΙ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟΣ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ, γράφαμε μεταξύ άλλων: 

Ο «άγιος» Καλαβρύτων μπορεί να «πείθει» αφελείς και ευπίστους, αλλά όχι όσους ξέρουν πολύ καλά την αποτυχημένη του πορεία μέσα στην Εκκλησία. Και επειδή κατά βάθος γνωρίζει την τραγική του αποτυχία, προσπαθεί να πείσει τον και εαυτό του για το αντίθετο, γράφοντας πάλιν και πολλάκις : «Έδωσα τον εαυτό μου ολοκαύτωμα στον βωμό της θείας αγάπης.». 

Αλίμονο αν η αγάπη του Χριστού αντικατοπτριζόταν έστω και κατ’ ελάχιστον στο πρόσωπο ενός επισκόπου που λοιδωρεί όσους μιλούν για αγάπη με την δική του εμπνεύσεως έκφραση «οι αγαπούληδες του Θεού». 

Τώρα ο κ. Αμβρόσιος είναι πρώην και τοποτηρητής (sic) του εαυτού του! Κατόρθωσε να καταργήσει και τον Καταστατικό Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος, προκειμένου να μην έχει τοποτηρητή η Μητρόπολις από την οποία παραιτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2019. 

Και ενώ μας έχει πει ότι αποσύρεται για να …κοιτάξει την ψυχή του (sic), συνεχώς παρεμβαίνει με κείμενά του, τα οποία εκτός των άλλων προδίδουν και την θεολογική αγραμματοσύνη του. Μια ζωή μέσα στην Εκκλησία και πέντε δράμια θεολογίας δεν μπόρεσε να μάθει. Άχρη(ι)στος βίος! 

Σε ένα, επιεικώς γελοίο, διαδικτυακό κείμενό του, με το τίτλο ΘΕΟΣΗΜΕΙΑ = ΟΥΡΑΝΙΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ, βάζει – μεταξύ πολλών άλλων – ένα απόκομμα εφημερίδας, με τίτλο Ο «ΜΑΥΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΣ» ΣΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ Ε’ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ, σχολιάζοντάς το ως εξής: «Ιδού και ένα ακόμη κατόρθωμα των αθέων Πολιτικών, των πολεμίων της αμωμήτου ημών Πίστεως: «Ο ΜΑΥΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ Ε΄ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ» (βλ. ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ, φ. της 17.09.2019, σελ.1η).» 

Αντιπαρέρχομαι το γεγονός ότι μάλλον ο πρ. Καλαβρύτων δεν έχει δει το βιβλίο. Το υιοθετεί άκριτα από την εφημερίδα. Έτσι, σπεύδει να …στηλιτεύσει το «κατόρθωμα των αθέων Πολιτικών, των πολεμίων της αμωμήτου ημών Πίστεως». 

Το βιβλίο περιλαμβάνει το γνωστό ποίημα «Ο μαύρος Χριστός», που αποτελεί Aφρικανική ποίηση και είναι από το ορθόδοξο ιεραποστολικό περιοδικό «Πάντα τα Έθνη» (τεύχος 3, 1982). Ο πρ. Καλαβρύτων έχει ξεχάσει πως ζει στο 2019… Και οι διάφοροι επικριτές, επίσης, του εν λόγω ποιήματος είναι παντελώς άσχετοι και φυσικά κακόβουλοι! 

Επίσης, ο κ. Αμβρόσιος αγνοεί εντελώς την θεολογία περί Μαύρου και Κίτρινου Χριστού, του αειμνήστου καθηγητού Ηλία Βουλγαράκη (δε νομίζω να αμφισβητεί την ορθοδοξότητά του). Παραθέτω ένα σχετικό απόσπασμα, για να διδάξω τον πρ. Καλαβρύτων κάτι τι, όπως μου είχε ζητήσει δημόσια – ειρωνικώς φυσικά – προ ετών: 

Μαύρος, Κίτρινος και Κόκκινος Χριστός 

Σήμερα στις χώρες της Αφρικής, της Ασίας και στους ιθαγενείς της Αμερικής συναντάμε ανάμεσα στους χριστιανούς πολλές απεικονίσεις, αλλά και εικόνες του Χριστού. Η μορφή Του, αλλά και το χρώμα της παραλλάσσουν από τόπο σε τόπο, ανάλογα με τα χαρακτηρολογικά στοιχεία των διαφόρων ιθαγενών φυλών. Η πρωτοβουλία για τις απεικονίσεις αυτές του Χριστού οφείλεται στους ντόπιους καλλιτέχνες, που με τον αυθορμητισμό τους θέλουν να παριστάνουν τον Χριστό σαν τους ανθρώπους του λαού τους ή της φυλής τους. Με άλλα λόγια, ωσάν να γεννήθηκε στον δικό τους χώρο. […] Από άποψη θεωρίας έχουμε στη διάθεσή μας ένα εξαίρετο θεολογικό κείμενο, που έγραψε ο Μέγας Φώτιος, στο οποίο υποστηρίζεται ότι δεν υπάρχει δογματικό κώλυμα να παριστάνεται η μορφή του Χριστού κατά τρόπο που να διαφέρει από τον συνηθισμένο, με την προϋπόθεση βέβαια να διαθέτει η εικόνα τα βασικά χαρακτηριστικά στοιχεία που τη συνιστούν. Οι βασικές σκέψεις του κειμένου αυτού του ιερού Φωτίου είναι συνοπτικά οι εξής: Όπως το Ευαγγέλιο είναι γραμμένο σε διαφορετικές γλώσσες και με διαφορετικούς χαρακτήρες και επιπλέον προφέρεται διαφορετικά, αλλά ωστόσο είναι ένα και το αυτό, ανάλογα μπορεί να συμβαίνει και με τις εικόνες. […] Ερχόμαστε τώρα στην παράσταση του ίδιου του Χριστού. Επειδή οι Έλληνες νόμιζαν ότι ο Χριστός φανερώθηκε στη γη με πρόσωπο όμοιο με το δικό τους και οι Ρωμαίοι πίστευαν ότι μοιάζει περισσότερο μ’ αυτούς, οι δε Ινδοί πάλι ότι είχε τη δική τους μορφή και οι Αιθίοπες τη δική τους, ποιος είναι ο αληθινός Χριστός ανάμεσα σ’ όλους αυτούς που νομίζει ο καθένας για δικό του; Η διαφορά στον τρόπο που εικονίζεται ο Χριστός δεν βλάπτει τη φύση και την αλήθεια της εικόνας. Κάθε τι που εικονίζεται δεν περιλαμβάνει μόνο το σχήμα του σώματος και το χρώμα της μορφής, αλλά επίσης και τη στάση που έχει ο εικονιζόμενος και την πράξη που επιτελεί και το ύφος που εκφράζει, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο αποτυπώνεται και το περιεχόμενο των επιγραμμάτων και τα διάφορα άλλα ωραία σύμβολα. […] Μέσα δε από τα επιμέρους στοιχεία ανάγεται κανείς […] στο πρωτότυπο [που] είναι και ο σκοπός της εικονουργίας. 

(Ηλία Βουλγαράκη, Στιγμιότυπα από την Εποχή των Πατέρων, Αθήνα: Αρμός, 1997, σσ. 115-117). 

Με βάση τα παραπάνω, αντιλαμβάνεται ο καθείς και την ιδέα που έχει ο πολύς κόσμος για τα προγράμματα σπουδών στα Θρησκευτικά, τα οποία έκρινε ως αντισυνταγματικά το Συμβούλιο της Επικρατείας. Παχυλή άγνοια για θέματα που θεολογικώς έχουν λυθεί εδώ και δεκαετίες. 

Τώρα ας περάσει στο επόμενο «χτύπημα» ο πρ. Καλαβρύτων. Ζώντας μέσα σε τραγική άγνοια κι αυτός και πολλοί όμοιοί του, δεν διστάζουν να κατακεραυνώσουν τους πάντες για τα αυτονόητα! 

Ας όψεται η κοινωνία που τους ανέχτηκε τόσα χρόνια…