Η ΑΘΗΝΑ ΚΑΚΟΥΡΗ ΓΙΑ ΤΗΝ "ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ"

Ἀγαπητή Καθημερινή, 

Ἡ «ἡμέρα τῆς γυναίκας» πού γιορτάστηκε σήμερα, εἶναι ἄραγε γιά μᾶς τούς ὀρθοδόξους πρόοδος ἤ ὀπισθοχώρηση; 

Σά νά μοῦ φαίνεται πώς ἔχουμε ξεχάσει ὅτι ἐμεῖς, ἀπό πολλούς, πολλούς αἰῶνες ἔχουμε ἀφιερωμένες σέ μιά γυναίκα ὄχι μία ἀλλά εἴκοσι ἡμέρες, μέ ἀκολουθίες ὅπου μάλιστα, ἀκοῦμε χρόνος μπαίνει χρόνος βγαίνει, τήν ἴδια ὑψηλότατη ποίηση, τόσο πού πολλά της ἀποσπάσματα ἔχουν μπεῖ καί στόν καθημερινό μας λόγο. Ἐννοῶ, φυσικά, τούς Χαιρετισμούς τῆς Παναγίας, τώρα τήν Σαρακοστή, καί τίς Παρακλήσεις τόν Αὔγουστο, πρίν ἀπό τήν ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου. Ἔχουμε ἐπίσης τήν Παναγία, μία γυναίκα, σέ περίοπτη θέση κάθε ἐκκλησίας μας καί τήν εἰκόνα της τήν προσκυνοῦσαν ταπεινά ὄχι μόνον οἱ ἀδύνατες γυναῖκες ἀλλά καί οἱ πιό δυνατοί ρωμηοί ἀνά τούς αἰῶνες, στήν ξηρά καί στήν θάλασσα. Εἶναι τό ἰσχυρότερο πρόσωπο μετά τήν Τριαδική Θεότητα, αὐτή ἠ τρυφερή καί πονεμένη Γυναίκα. 

Τώρα πού ἀποφασίσαμε πώς ἡ θρησκεία καί ἡ ἐκκλησία εἶναι πράγματα ξεπερασμένα, βαρίδια πού καλόν εἶναι νά ἀφήσουμε πίσω μας, θα ἔχουμε λέει -τί καλά! - μ ί α Ἡμέρα τῆς Γυναίκας. Μάλιστα. Καί αὐτό τό περίεργο ἀλισβερίσι θα τό θεωρήσουμε φεμινιστική ἐπιτυχία! 

Τί νά πῶ; Ἀπορῶ καί ἐξίσταμαι μέ τό βάθος τό δυσθεώρητον τῆς τωρινῆς μας ἀνοησίας. 

Μετά τιμῆς 

Ἀθηνᾶ Κακούρη