Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΣΤΗΛΙΤΕΥΕΙ ΤΟΝ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΦΟΝΤΑΜΕΝΤΑΛΙΣΜΟ

Φανάρι, Θρονική Γιορτή 2018 - φωτό: Νικόλαος Μαγγίνας

π.α. ανδριόπουλος

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο γιορτάζει σήμερα την μνήμη του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου, του ιδρυτού της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως. 

Κατά την Θρονική Εορτή στο Φανάρι τελείται Πατριαρχική Θ. Λειτουργία και παρίσταται Αντιπροσωπεία της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. 

Έτσι και φέτος, παρέστη Αντιπροσωπεία της Εκκλησίας της Ρώμης υπό τον Καρδινάλιο Κουρτ Κοχ, Πρόεδρο του Ποντιφικού Συμβουλίου για την Χριστιανική Ενότητα.
Στην ομιλία του ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος αναφέρθηκε και σε όλους όσοι μάχονται τον διάλογο μεταξύ των δύο Εκκλησιών, τονίζοντας χαρακτηριστικά:
«Εις δε τους εκπροσώπους του αντιοικουμενικού και αντιδιαλογικού φονταμενταλισμού, λέγομεν, μετ᾿ εμφάσεως, ότι όχι μόνον δεν είναι οι αυθεντικοί υπερασπισταί της εκκλησιαστικής παραδόσεως, ως οι ίδιοι θεωρούν τον εαυτόν των, αλλά ότι παρερμηνεύουν και παραποιούν την γνησίαν παράδοσιν, και, διά του ου κατ᾿ επίγνωσιν ζήλου των, διχάζουν τον λαόν του Θεού. Ως απεφάνθη η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος, «κοινός» και «ενιαίος» σκοπός εις πάντας τους θεολογικούς διαλόγους, τους οποίους διεξάγει η Ορθόδοξος Εκκλησία, είναι «η τελική αποκατάστασις της εν τη ορθή πίστει και τη αγάπη ενότητος» (Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον, § 12). Το κοινόν ποτήριον της Θείας Ευχαριστίας προϋποθέτει την κοινήν πίστιν, την πλήρη συμφωνίαν εις την ομολογίαν της πίστεως».
Ευτυχώς, ο Οικουμενικός Πατριάρχης παραμένει αταλάντευτος στο θέμα του διαχριστιανικού διαλόγου, δικαιώνοντας απολύτως την σημαντικότερη - κατά την άποψή μας - προσωνυμία του: ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ.
Ο Πατριάρχης είναι ξεκάθαρος: Όσοι αντιτίθενται στον διάλογο με τον υπόλοιπο χριστιανικό κόσμο διαστρεβλώνουν την γνήσια παράδοση της Εκκλησίας.
Για την Ορθοδοξία ο διάλογος σήμερα είναι μονόδρομος! Και η Ορθοδοξία θα πρέπει να ενστερνισθεί ως οικεία υπόθεση την Οικουμενική Κίνηση. Η Οικουμενική Θεολογία είναι η Θεολογία των καιρών και η σημαντικότερη πρόκληση για την Ορθόδοξη Θεολογία.
Φυσικά υπάρχει και θα υπάρχει ο συντηρητισμός, δηλαδή ο φόβος του άλλου, και η μισαλλοδοξία, που δυστυχώς ανθούν σε πολλές Ορθόδοξες Αυτοκέφαλες Εκκλησίες.
Εκεί ακριβώς το Οικουμενικό Πατριαρχείο κάνει την διαφορά. Δεν φοβάται και προχωρεί μπροστά! Σηκώνει ένα τεράστιο βάρος, αυτό του διαλόγου και της συνάντησης, που απαιτεί υψηλή εγρήγορση και συνειδητότητα, ανά πάσα στιγμή. 

Και έτσι δικαιώνει απολύτως την οικουμενικότητά του, την οποία αμφισβητούν - τυχαίο; - πρωτίστως οι αντιοικουμενιστές και οι ομόφρονές τους. 

Γι' αυτήν την σπουδαία διακονία του διαλόγου και μόνο, το Φανάρι έχει την αγάπη μας και τη στήριξή μας. 

ΜΕ ΤΟ "ΠΟΛΥΤΡΟΠΟΝ" ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΑΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗ "ΘΗΛΕΙΣ ΑΓΓΕΛΟΙ" (ΦΩΤΟ)

Εν μέσω ακριβών φίλων, παρουσιάσαμε χθες, 28 Νοεμβρίου 2018, στον χώρο τέχνης AN ART ARTISTRY στην Πλάκα, τη νέα παραγωγή του Καλλιτεχνικού Συνόλου ΠΟΛΥΤΡΟΠΟΝ (υπεύθυνος: Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος)  με θέμα: «ΕΜΦΥΛΕΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ – ΘΗΛΕΙΣ ΑΓΓΕΛΟΙ».

Πρόκειται για Συναξάρια Αγίων γυναικών που μόνασαν σε ανδρικά μοναστήρια.  

Ακούστηκαν επιλεγμένοι βίοι των Αγίων αυτών γυναικών της Ορθόδοξης Εκκλησίας – που ασκήτεψαν με έναν εντελώς παράδοξο τρόπο – όπως καταγράφονται από τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη στον περίφημο Συναξαριστή του. 

Παρουσιάσαμε, επίσης, ταιριαστές μουσικές του 20ού και 21ου αιώνα, Ελλήνων και ξένων συνθετών.  Τραγούδια και συνθέσεις των: Κωνσταντίας Γουρζή, Δημήτρη Μηνακάκη (ο οποίος ήταν παρών), Γιώργου Χατζημιχελάκη, Vyacheslav Vladimirovich Kuznetsov, Victor Copytsko, Genadij Ermachenkov. 

Την εκδήλωση έκλεισε ένα ποίημα του π. Παναγιώτη Καποδίστρια - ο οποίος μας τίμησε με την παρουσία του - γραμμένο ειδικά για την εκδήλωση. 

Ερμήνευσαν: 

Αγγελίνα Τκάτσεβα, τσίμπελ 

Δάφνη Πανουργιά, τραγούδι 

Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος, τραγούδι – αφήγηση - γενική επιμέλεια

Artwork - φωτογραφίες: Ιωάννης - Πορφύριος Καποδίστριας

π. Παναγιώτης Καποδίστριας

ΚΟΙΝΟΒΙΟ 

Φυλομετρώντας φύλλο-φύλλο τις φιλίες 

αναρωτιέσαι πάλι 

πώς ερμηνεύονται οριζοντίως οι γραφές 

ή το κουκούλι των λυγμών ξηλώνεται 

πώς παροξύνεται το κάλλος 

και περισπάται η αντοχή 

ή πώς 

τα τεριρέμ αυτά χωράνε στο κρυπτόλεξο καθέτως 

ευρέθη γαρ, ουχί ανήρ, αλλά γυνή 

και με τις κόρες των ματιών κατεσταλμένες 

ευρέθη δάκρυ στάζουσα 

μ’ όλα τα αίματα μαραγκιασμένα 

ξεφυλισμένη βρέθηκε 

ξενιτεμένη εσαεί- 

Στον εμφύλιο αυτόν ηττάται κάθε νίκη 

(16.10.2018)

ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ΤΗΣ ΑΠΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ...

Καί ὁ κλῆρος ἔπεσε στά δάκρυα 

Ὁ κινηματογράφος τῆς ἀπουσίας τοῦ Θεοῦ σέ θεολογική παρακολούθηση

Συγγραφέας: π. Βασίλειος Χριστοδούλου 

Εκδόσεις Γρηγόρη (Νοέμβριος 2018)

Ἕνα εξαιρετικό βιβλίο πού συνομιλεῖ θεολογικά μέ τόν κινηματογράφο πάνω σ’ ἕνα θέμα πού βασανίζει τόν ἄνθρωπο διαιώνια, ἐκεῖνο τῆς ἀπουσίας καί σιωπῆς τοῦ Θεοῦ. Μέ γλώσσα συναρπαστική, ποιητική καί ἄκρως διεισδυτική ὁ συγγραφέας ἀνατέμνει θεολογικά ὀκτώ κινηματογραφικά ἔργα δίνοντάς μας τήν εὐκαιρία νά ἀπολαύσουμε ἕνα ταξίδι στόν ὑπαρξιακό στοχασμό τῆς ἕβδομης τέχνης ἀλλά καί νά συνομιλήσουμε μέ τίς βαθύτερες ἀγωνίες καί τούς φόβους μας, μέ τά ἀδυσώπητα «γιατί» πού στοιχειώνουν τήν ζωή μας, ὅταν τό παράλογο καί τό κακό δείχνουν νά ἐπικρατοῦν καί ὁ Θεός νά μήν παίρνει θέση. 

Τό συγκεκριμένο βιβλίο συνιστᾶ μία ἐκδοτική πρωτοτυπία, ἀφοῦ γιά πρώτη φορά στήν ἑλληνική βιβλιογραφία ἐπιχειρεῖται μία ἑκτενής θεολογική ἀνάλυση κινηματογραφικῶν ἔργων. 

Τό θέμα πάνω στό ὁποῖο τό βιβλίο στοχάζεται - τῆς ἀπουσίας καί σιωπῆς τοῦ Θεοῦ - συνιστᾶ ἐναγώνια ἀναζήτηση καί πάλη τοῦ συγγραφέα καί ὄχι ἀποτέλεσμα λογοτεχνικοῦ στοχασμοῦ, ὅπως ὁ ἴδιος ὁ συγγραφέας ἐπισημαίνει: 

«Τό θέμα, πού ὁμολογῶ πώς ἀπό παιδί μέ πλήγωνε, εἶναι ἐκεῖνο τοῦ ἀναίτιου καί πρόωρου χαμοῦ τῶν ἀνθρώπων, τό ἀναπάντεχο τοῦ θανάτου, ὁ ἐπώδυνος καί μαρτυρικός τρόπος τῆς ἐξόδου πολλῶν ἀνθρώπων ἀπ’ τή ζωή, παρά τίς ὅσες γιά "ἀνώδυνα, ἀνεπαίσχυντα καί εἰρηνικά τέλη" ἱκεσίες Τόν εἴχαμε ἀνά τούς αἰῶνες παρακαλέσει. Μεγαλώνοντας βέβαια καί παίρνοντας μυρουδιά ἀπό τά τεκταινόμενα στήν παγκόσμια ἱστορία, ἀκόμα βασανιστικότερο γινόταν γιά μένα καί τό θέμα τῆς διαφαινόμενης ἀπουσίας καί σιωπῆς τοῦ Θεοῦ, ὅταν οἱ δίκαιοι ἀφανίζονται καί ἡ ἠχώ τῶν κραυγῶν τους πολλαπλασιάζεται ἀνατριχιαστικά μέσα σ’ ἕνα βουβό κενό. Ὅταν ὁ Θεός παρακαλεῖται νά ἐπέμβει καί δέν τό κάνει. Ὅταν κάποιοι πού ὑποφέρουν Τοῦ φωνάζουν καί ὁ οὐρανός σιωπᾶ. Τά δάκρυα, στοιχεῖο σωματικό ἀλλά καί σημεῖο πνευματικό, διαρρέουν ὅλη τήν ὑπόστασή μας καί ἐκφράζουν τά ἀνείπωτα, ὅσα ὁ λόγος καί οἱ λέξεις ἀδυνατοῦν νά μεταφέρουν. Μέ τά δάκρυα Σοῦ μιλᾶμε καλύτερα, μέ τά δάκρυα Σέ ἀναζητοῦμε. Μέ τά δάκρυα πιστώνουμε τήν παρουσία Σου μέσα μας καί μέ τά ἴδια δάκρυα σπαράζουμε τήν ἀπουσία Σου. Οἱ εἰλικρινεῖς πάντοτε θά κλαῖνε, μέ τόν ἕνα ἤ τόν ἄλλο τρόπο».

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ ΠΟΥ ΠΡΟΗΛΘΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΠΑΤΡΩΝ

Με αφορμή την εκλογή του κληρικού της Μητροπόλεως Πατρών Θεοδοσίου Τσιτσιβού σε μητροπολίτη Κανάγκας (του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας), γράφονται πολλά στα διαδίκτυο για την Μητρόπολη Πατρών (και τον μητροπολίτη Χρυσόστομο) που αναδεικνύει αρχιερείς τα τελευταία χρόνια. 

Επιτρέψτε μου, λοιπόν, αγαπητοί συνοδίτες, να εκφράσω την προσωπική μου, κάπως ...ακραία ίσως για κάποιους, άποψη, για τους "αναδειχθέντες" κληρικούς της Μητροπόλεως Πατρών. 

Ο επίσκοπος Τρωάδος Πέτρος, ο οποίος εξελέγη ως βοηθός του Μητροπολίτου Βελγίου (Οικουμενικό Πατριαρχείο), σχεδόν αμέσως εγκατέλειψε την θέση του και μετά από αργία που του επεβλήθη, έγινε εφησυχάζων. Έχει εξαφανιστεί και κανείς (;) δεν γνωρίζει ποιοι είναι οι πραγματικοί λόγοι της εξαφάνισής του. 

Ο Κερνίτσης Χρύσανθος, βοηθός του μητροπολίτου Πατρών, ήταν ο μέντορας του Τρωάδος Πέτρου, αλλά φαίνεται πως λόγω ...αδιαφάνειας αρνήθηκε το πνευματικό του παιδί. Ο Κερνίτσης Χρύσανθος: κατάλληλος μόνο για την ενορία του Αγίου Νεκταρίου Πατρών, από την οποία και "ανεδείχθη". 

Ο Ευκαρπίας Ιερόθεος (υπηρετεί στην Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή Οσίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου, στην Αστόρια των Η.Π.Α.), εξαιρετικός κληρικός, κατάλληλος για την ενορία της Αγίας Τριάδος Πατρών, από την οποία και προήλθε. 

Ο εψηφισμένος Κανάγκας Θεοδόσιος, επίσης εξαιρετικός κληρικός, κατάλληλος για το χωριό της Αιτωλοακαρνανίας από το οποίο κατάγεται. 

Τέλος, ο Πατρών Χρυσόστομος, εθνεγέρτης και παραδοσιακός κληρικός, απολύτως κατάλληλος για το χωριό Λουκά Αρκαδίας, από το οποίο κατάγεται. Θα ανεδείκνυε άριστα τον αρχαίο θεσμό του χωρεπισκόπου. 

Αυτά τα ολίγα...

Π.Α.Α.

"ΘΗΛΕΙΣ ΑΓΓΕΛΟΙ" ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟ AN ART ΑΠΟ ΤΟ "ΠΟΛΥΤΡΟΠΟΝ"

Το Καλλιτεχνικό Σύνολο ΠΟΛΥΤΡΟΠΟΝ (υπεύθυνος: Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος) παρουσιάζει σήμερα Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2018 στις 8 το βράδυ, στον χώρο τέχνης AN ART ARTISTRY (Μονής Αστερίου 4, Πλάκα), τη νέα παραγωγή του με τίτλο: «ΕΜΦΥΛΕΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ – ΘΗΛΕΙΣ ΑΓΓΕΛΟΙ». 

Πρόκειται για Συναξάρια Αγίων γυναικών που μόνασαν σε ανδρικά μοναστήρια. Θα ακουστούν επιλεγμένοι βίοι των Αγίων αυτών γυναικών της Ορθόδοξης Εκκλησίας – που ασκήτεψαν με έναν εντελώς παράδοξο τρόπο – όπως καταγράφονται από τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη στον περίφημο Συναξαριστή του. 

Ανάμεσα σ’ αυτές τις μονάστριες που ασκήτεψαν ως άνδρες είναι οι Αγίες: Ευγενία της Ρώμης, Αθανασία της Αντιοχείας, Απολλιναρία η Συγκλητική, Μαρία-Μαρίνος, Πελαγία της Αντιοχείας, Θεοδώρα της Αλεξανδρείας, Ματρώνα της Πέργης, Αναστασία η Πατρικία, Δοσιθέα του Κιέβου κ.ά. 

Η αφήγηση εναλλάσσεται ή συμπλέκεται με μουσικές του 20ού και 21ου αιώνα, Ελλήνων και ξένων συνθετών. 

Συγκεκριμένα θα παρουσιαστούν τραγούδια και συνθέσεις των: Κωνσταντίας Γουρζή, Δημήτρη Μηνακάκη, Γιώργου Χατζημιχελάκη, Vyacheslav Vladimirovich Kuznetsov, Victor Copytsko, Genadij Ermachenkov. 

Επίσης, θα ακουστεί ένα ποίημα του π. Παναγιώτη Καποδίστρια, γραμμένο ειδικά για την εκδήλωση.  

Ερμηνεύουν: 

Αγγελίνα Τκάτσεβα, τσίμπελ 

Δάφνη Πανουργιά, τραγούδι 

Παναγιώτης Αντ. Ανδριόπουλος, τραγούδι – αφήγηση 

Artwork: Ιωάννης-Πορφύριος Καποδίστριας

Ακολουθεί αναλυτικά το πρόγραμμα της εκδήλωσης

Η "ΠΑΤΡΙΝΙΑ" ΜΕ ΤΗ ΡΟΖΑ ΕΣΚΕΝΑΖΥ

Του Π.Α. Ανδριόπουλου

Νομίζω πως στα 1935, τη χρονιά που αποτυπωνόταν ο ιστορικός παλαιός ναός του Αγίου Ανδρέου, του πολιούχου της Πάτρας, σε καρτ ποστάλ, κανείς δεν υποπτευόταν στην πόλη ότι ένας συνθέτης με ελάχιστα δείγματα στην δισκογραφία και μάλλον άγνωστος θα έγραφε την Πατρινιά.

Ο Ιωάννης Πετρόπουλος συνέθεσε ένα καρσιλαμά 9/8 - σε στίχους επίσης δικούς του - για μια μικρούλα, ξελογιάστρα Πατρινιά, τον οποίο ερμήνευσε και ηχογράφησε η μεγάλη Ρόζα Εσκενάζυ.

Μες σ' αυτή τη γειτονιά έχω μπλέξει βρε παιδιά,

μια μικρούλα Πατρινιά μου 'χει πάρει τα μυαλά.

Αμάν αμάν Πατρινιά είσαι όλο τσαχπινιά,

τα σγουρά σου τα μαλλιά μου 'χουν κάψει τη καρδιά.

- Άιντε να ζήσει η Πάτρα

θα μεθύσω μια βραδιά για τα σένα πατρινιά,

και θα 'ρθω στη γειτονιά να στα κάνω γης μαδιάμ.

Αμάν αμάν δεν βαστώ Πατρινιά θα τρελαθώ,

για τα σένα ξενυχτώ στις ταβέρνες και μεθώ.

- Γειά σου Πατρινιά

Μια μελωδία στον μουσικό τρόπο - ή μακάμ, αν προτιμάτε - Μουχαγέρ κιουρντί (ήχος πρώτος επτάφωνος φθορικός της Ελληνικής μουσικής). Το τραγούδι ανήκει στην κατηγορία των τραγουδιών που ονομάζουμε "Σμυρνέϊκα". Η ορχήστρα αποτελείται από βιολί, κιθάρα, ούτι, κανονάκι, ζήλια. 
Στην ηχογράφηση που παραθέτουμε εδώ, η οποία έγινε στην Αθήνα (20-9-1935) - και είναι η πρώτη εκτέλεση του τραγουδιού - παίζουν μουσικοί θρύλοι της εποχής! Βιολί ο Δημήτρης Σέμσης, κιθάρα ο Κώστας Σκαρβέλης, ούτι ο Αγάπιος Τομπούλης, κανονάκι ο Λάμπρος Σαββαϊδης και ζήλια η ίδια η Ρόζα.

Το ενδιαφέρον είναι ότι η Πατρινιά της Ρόζας περιλαμβάνεται στον δίσκο 78 στροφών με ηχογραφήσεις της κατά τα έτη 1933-1935, και στο amazon επιλέγεται αυτό το τραγούδι, Patrinia [1935] (Woman of Patras), ως χαρακτηριστικό δείγμα αυτού του δίσκου. 
Ο συλλέκτης και ερευνητής του Ρεμπέτικου Παναγιώτης Κουνάδης, κατατάσσει την Πατρινιά στις ηχογραφήσεις Το ρεμπέτικο τραγούδι στην Αμερική 1920-1940 Vol. 1 [ CD 64 ].

ΜΩΡΙΣ ΜΠΕΖΑΡ ΣΤΟΝ ΜΑΝΟ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ: εγώ ταυτόχρονα «τρώω» Θεό, «φιλάω» Θεό, «πίνω» Θεό, «χορεύω» Θεό

φωτογραφία από το αρχείο της "Ελευθεροτυπίας" 

Του Π.Α. Ανδριόπουλου 

Στο γνωστό βιβλίο του «Ο καθρέφτης και το μαχαίρι», ο Μάνος Χατζιδάκις συμπεριέλαβε κείμενα και συνεντεύξεις που πραγματοποίησε ο ίδιος – κυρίως για το περιοδικό του, Το Τέταρτο – αλλά και κάποιες φωτογραφίες φίλων του και ανθρώπων της προσωπικής του μυθολογίας. 

Ανάμεσά τους, ο σπουδαίος χορογράφος Μωρίς Μπεζάρ. Μία κατά πάντα ουσιαστική συνομιλία του Μάνου με τον Μπεζάρ υπάρχει στις σελίδες 67 – 83 του βιβλίου, ενώ στο προσωπικό άλμπουμ των φωτογραφιών του Χατζιδάκι δημοσιεύεται μια νεανική φωτογραφία του Μπεζάρ, για τον οποίο γράφει ο Χατζιδάκις: 

Ο Μωρίς Μπεζάρ στη φωτογραφία που υπάρχει
στο βιβλίο "Ο καθρέφτης και το μαχαίρι" 

«Ο Μωρίς Μπεζάρ. Είμαστε φίλοι απ’ το 1961. Δεν ξέρω πώς να τον πλησιάσω, να τον δω. Πότε Καθολικός και πότε άθεος, πότε Ινδός και πότε Μουσουλμάνος, και πότε Νεοορθόδοξος. 25 χρόνια προσπαθώ να κάνω ένα σταυρό μαζί του. Μα σαν βρεθούμε λέμε πολλά. Φοβάμαι να συνεργαστώ. Η παντοδυναμία του στο χώρο που ορίζει σε εξουθενώνει, σε καταπατά. Γι’ αυτό και προτιμώ να τον θαυμάζω από μακριά σε μουσικές άλλων καταπατημένων. Αρκεί να μην υπάρχω εγώ σαν θύμα, συνεργάτης κι αδελφός. Του χρεωστώ πολυτελείς στιγμές του δημοσίου βίου μου. Και ονειρικές από τη θέση του θεατού. Όταν χάνει τη λογική γίνεται μαγικός… Και τότες είναι που τον αγαπώ…». 

Παραθέτω στη συνέχεια τις περί «θρησκευτικότητος» απόψεις του Μπεζάρ, όπως τις είχε πει σ’ εκείνη τη συνομιλία του με τον Μάνο Χατζιδάκι. Μια συνάντηση των δύο στις Βρυξέλλες στις 14 Μαΐου 1985, που επισφραγίστηκε μ’ ένα καλό γεύμα «σ’ ένα θαυμάσιο ρεστοράν», όπως ομολογεί ο Μ. Χατζιδάκις, ο οποίος και σχολιάζει με μοναδικό τρόπο το γεγονός: «Γι’ ανθρώπους πολυτελούς ασκητισμού, όπως ο φίλος μου ο Μπεζάρ κι εγώ, το καλό φαγητό είναι επικοινωνία». Και αρχίζει η συνομιλία με μια ουσιαστικότατη ερώτηση του Χατζιδάκι: 

M. X.: H θρησκευτική σου περιπέτεια, πέρα από την προσωπική σου αγωνία να βρεις μια αιτιολογία που να σου ταιριάζει στο ανεξήγητο, περιέχει και μια αισθητική αναζήτηση; 

Μωρίς Μπεζάρ: Δεν είναι δυνατό να νοηθεί θρησκευτική περιπέτεια έξω από την προσωπική αγωνία του ανθρώπου. Κι αυτό, νομίζω, ισχύει για όλους. Γεννιόμαστε βγάζοντας μια κραυγή, η ίδια ή γέννησή μας είναι κραυγή, κι ή κραυγή αυτή ακολουθεί τον άνθρωπο σ’ ολόκληρη τη ζωή του. Είναι το αγωνιώδες και αναπάντητο ερώτημα για το τί γυρεύουμε πάνω σ’ αυτή τη γη, από πού ερχόμαστε και πού πηγαίνουμε, γιατί παραμένουμε εδώ για ένα τόσο μεγάλο διάστημα - γιατί ή ζωή του ανθρώπου είναι από μια άποψη αρκετά μεγάλη -ή γιατί μένουμε τόσο λίγο. Όταν γεράσουμε, όταν φτάσει κανείς στην ηλικία μου, ανακαλύπτει πώς έχει ακόμα πολλά πράγματα να πει και ότι δεν του μένει πολύς καιρός. 

Η θρησκευτική αναζήτηση, επομένως, είναι προσπάθεια να εξηγηθεί το ανεξήγητο, για μένα δε προσωπικά είναι και κάτι ακόμα: Η ζωή μου ολόκληρη, η θεωρία μου και οι αναζητήσεις μου στηρίζονται σ’ ένα αίσθημα ενότητας των πραγμάτων. Για τη ζωή μου τίποτα δεν είναι ξέχωρο απ’ αυτήν την ενότητα. Δεν μπορώ να διαχωρίσω τον Μωρίς που κάνει έρωτα από τον Μωρίς που αναζητάει την θεότητα και τον Μωρίς που κάνει τη δουλειά του. Για μένα και τα τρία αυτά είναι ένα και αδιαχώριστο. Δεν ξέρω π.χ., αν δουλεύω κάνοντας έρωτα, αν κάνω έρωτα προσευχόμενος ή αν προσεύχομαι δουλεύοντας στην μπάρα. 

φωτογραφία από το βιβλίο "Ανοιχτές επιστολές στον Μάνο Χατζιδάκι" 

Για μένα, η αναζήτηση που κάνω δεν είναι αισθητικής φύσεως. Η αισθητική ακολουθεί. Οι αναζητήσεις μου είναι ζωτικής σημασίας… 

Γι’ αυτό η θρησκεία έχει τόσο μεγάλη σημασία στη ζωή μου. Χάρη στη θρησκεία μπορεί να επιτευχθεί η πολυπόθητη ενότητα. Η ζωή μου μπορεί να σκορπίζεται σε κάθε κατεύθυνση, εγώ όμως ταυτόχρονα «τρώω» Θεό, «φιλάω» Θεό, «πίνω» Θεό, «χορεύω» Θεό και σ’ όλες τις κρίσιμες στιγμές της ζωής μου αισθάνομαι βαθιά την παρουσία κάποιου άλλου. 

…. Η Δύση βέβαια είναι παιδί του Χριστιανισμού. Η χριστιανική θρησκεία όμως έχει πολλές και διαφορετικές καταβολές. Συνδυάζει την εβραϊκή σκέψη με την ελληνική φιλοσοφία και το ρωμαϊκό δίκαιο, τον πάπα με τον αυτοκράτορα. Πιο πολύ ο καθολικισμός βέβαια από την ορθοδοξία. Η ορθοδοξία είναι πιο καθαρή. Η χριστιανική θρησκεία μέσα από τον καθολικισμό μας οδήγησε στον καρτεσιανισμό. Είναι η επίδραση του ρωμαϊκού δογματισμού στην αριστοτελική σκέψη. 

Ο Μπεζάρ, όπως ίσως καταλάβατε, αγαπητοί συνοδίτες, λέει εν σμικρώ το σύμπαν! Ας σκεφτεί ο καθείς τις προεκτάσεις αυτών των αληθειών, διατυπωμένων με σπάνια καθαρότητα και βιωματικότητα.

Παραθέτουμε στη συνέχεια ένα βίντεο από μια παράσταση μπαλέτου του Μωρίς Μπεζάρ, σε χορογραφία δική του με μουσικές από όλο τον κόσμο. Από την Ελλάδα επέλεξε να χορογραφήσει ένα τραγούδι του Μάνου Χατζιδάκι, το γνωστό "Μανούλα μου" και ένα του Μίκη Θεοδωράκη το "Ροδιά τετράκλωνη". Το ορχηστρικό του Χατζιδάκι είναι από τον δίσκο του "30 Νυχτερινά". 

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΚΕ ΣΤΟΝ ΦΥΣΙΚΟ ΤΟΥ ΧΩΡΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΕΡΓΟ «Η Προκυμαία της Σμύρνης»

Κείμενο – φωτογραφίες: Αριστείδης Βικέτος 

Για πρώτη φορά ένα βιβλίο παρουσιάστηκε κατά την διάρκεια μιας περιδιάβασης. Ο λόγος για το μοναδικό στο είδος του δίτομο έργο: «Η προκυμαία της Σμύρνης» (εκδόσεις ΚΑΠΟΝ), το οποίο κυκλοφόρησε στην Αθήνα την προπερασμένη βδομάδα. Συγγραφείς, οι οποίοι έκαναν επίπονη έρευνα έξι χρόνων, είναι ο Γιώργος Πουλημένος, αναλυτής-προγραμματιστής, και ο Αχιλλέας Χατζηκωνσταντίνου, ειδικός στα γεωγραφικά πληροφοριακά συστήματα, μελετητής της σμυρναίικης ιστορίας και τοπογραφίας, και οι δύο με καταγωγή από την Σμύρνη. 

Στην περιδιάβαση το βιβλίο παρουσίασε στον φυσικό του χώρο, το θρυλικό «Και» (Quais) κατά τον 19ο αιώνα, λεωφόρος Κεμάλ Ατατούρκ σήμερα, ο Αχιλλέας Χατζηκωνσταντίνου, σε περίπου 50 μέλη της Πολιτιστικής Εταιρείας ΠΑΝΟΡΑΜΑ, που ταξίδεψαν ειδικά στην Σμύρνη από την Αθήνα με επικεφαλής την ιστορικό Μαριάνα Κορομηλά.

Ολόκληρο το κείμενο στη συνέχεια

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΚΥΜΑΙΑ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ by Panagiotis Andriopoulos on Scribd

Ο Αχιλλέας Χατζηκωνσταντίνου, η Μαριάνα Κορομηλά και η Γενική Πρόξενος της Ελλάδος στην Σμύρνη,
Αργυρώ Παπούλια

Ο Αχιλλέας Χατζηκωνσταντίνου στην παρουσίαση του βιβλίου στην προκυμαία της Σμύρνης

Το Γενικό Προξενείο της Ελλάδος στην Σμύρνη (Κτήριο Καπετανάκη)

Μερική άποψη της προκυμαίας, όπως είναι σήμερα

ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΕ ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥ "ΑΡΤΟΥ ΖΩΗΣ"

Ολοκληρώθηκε το Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2018 το βράδυ, το ετήσιο Συνέδριο που διοργανώνει ο "Άρτος Ζωής" - για ένατη χρονιά - το οποίο είχε ως θέμα την Πίστη. 

Στην απογευματινή συνεδρία μίλησαν οι:

- Γιώργος Βλαντής, διευθυντής του Συμβουλίου των Εκκλησιών της Βαυαρίας, επιστημονικός συνεργάτης της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών Βόλου, Η πίστη στον Καρλ Μπαρτ 

- Άγγελος Γουνόπουλος, πολιτικός επιστήμονας, Το «πρωτείο της πίστης» στη Θεολογία της απελευθέρωσης 

- Σταύρος Ζουμπουλάκης, πρόεδρος ΔΣ Άρτου Ζωής, Πίστη και αγάπη. 

Ήταν μια πολύ ουσιαστική συνεδρία, που ανέδειξε πολλά ζητήματα γύρω από το μεγάλο θέμα της Πίστης στο σύγχρονο κόσμο. Οι εισηγήσεις εξαιρετικές και η συζήτηση που ακολούθησε πραγματικά γόνιμη.
Άλλωστε οι συζητητές είναι δεινοί μελετητές: Σάββας Μιχαήλ, Στέλιος Βιρβιδάκης, Θάνος Λίποβατς, Μιχάλης Πάγκαλος κ.α.

ΓΙΑ ΤΟ "ΨΗΦΙΔΩΤΟ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ" ΤΗΣ ΙΟΥΛΙΤΑΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΥΨΙΛΟΝ"

Η νέα ποιητική συλλογή της Ιουλίτας Ηλιοπούλου παρουσιάστηκε σήμερα, Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2018, το μεσημέρι, στο χώρο των εκδόσεων Ύψιλον (Τζαβέλλα 15, Εξάρχεια). 

Ομιλητές ήσαν οι: Γιώργος Βέης και Θανάσης Νιάρχος, ενώ η δημοσιογράφος Ιωάννα Κλεφτόγιαννη συνομίλησε με την Ιουλίτα Ηλιοπούλου.

Ήταν μια ουσιαστική εκδήλωση, χωρίς περιττά πράγματα. 

Λόγος φυσικός, άμεσος, καίριος, από όλους τους ομιλητές. 

Το σημαντικό ήταν ότι η Ιουλίτα Ηλιοπούλου τους συγκέντρωσε σήμερα όλους επί το αυτό! 

Πολλοί σημαντικοί άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών προσήλθαν σήμερα στις εκδόσεις ύψιλον, για να τιμήσουν "Το ψηφιδωτό της νύχτας" της Ιουλίτας Ηλιοπούλου. 

Η ίδια αφιέρωσε με συγκίνηση την εκδήλωση στον μεγάλο απόντα: στον Θανάση Χαρμάνη που έστησε και καθιέρωσε τις εκδόσεις ύψιλον. Ευτυχώς το έργο του συνεχίζει η κόρη του. 

Αντί άλλων λόγων ένα ποίημα από την συλλογή, για το οποίο έγινε και ιδιαίτερος λόγος.

ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΠΡΩΤΟΣ ΑΙΩΝΑΣ 

Μια μακριά αλυσίδα οι άνθρωποι
Που φορά στο λαιμό του
Πνίγει και πνίγεται
Ελεήμων τάχα αιώνας 
Με την πρόθεση πάντα –κατά
Καταγράφει, καταδεικνύει
Καταμετρά -καταπέλτης-τους υπεράριθμους επιβάτες
Μιας λέμβου άυλης που στάλθηκε να διασώσει
Σημειώνει τις βεβαιωθείσες απώλειες –για λόγους στατιστικής μόνον -
Και μη έχοντας άλλο χιτώνα γης να μοιράσει
Κατανέμει τ’ αγροκτήματα του ουρανού στους εποίκους
Όνομα μικρό κι επώνυμο τ’ όνειρο
Εκτάρια πόσα ζωής; Ρωτά.
Ύστερα πλήρης νοήματος, άφρων
Σωπαίνει.

Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΑΛΤΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ "ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ" ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΛΕΒΕΝΤΗ

Δημήτρης Μπαλτᾶς 

Μιχάλης Λεβέντης, Ἀσκήσεις ψυχοθεραπείας. Διάλογος μέ τόν Θεό καί τόν ἄνθρωπο, Πορφύρα, Ἀθήνα 2018, σελ. 206 

Δέν εἶναι ἀσυνήθης στήν ἱστορία τῶν ἰδεῶν ἡ ἐπιλογή τοῦ διαλόγου ὡς εἴδους γραφῆς. Γιά τήν οἰκονομία τοῦ χρόνου, θά θυμίσω μόνον τούς Διαλόγους τοῦ Πλάτωνα, τούς «Νεκρικούς Διαλόγους» τοῦ Λουκιανοῦ, ἐνῶ μεταγενέστερα, ἀπό τήν χριστιανική γραμματεία, τό ἔργο «Διάλεξις Χριστιανοῦ καί Σαρακηνοῦ» τοῦ Ἰωάννη Δαμασκηνοῦ καί ἀκόμη μεταγενέστερα, ἀπό τήν γραμματεία τῶν χρόνων τῆς τουρκοκρατίας, τόν «Διάλογο περί ζωῆς καί θανάτου» τοῦ Νικολάου Μαυροκορδάτου. Στά παραπάνω καί σέ πλεῖστα σχετικά ἔργα συζητοῦνται ζητήματα φιλοσοφικά καί θεολογικά, ἀλλά δέν παρουσιάζεται ὁ Θεός ὡς ἄμεσος συνομιλητής. Κατά τίς τελευταῖες δεκαετίες, ἔχουν δημοσιευθεῖ πολλά βιβλία πού φιλοδοξοῦν νά παρουσιάσουν ἕνα «Διάλογο μέ τόν Θεό». Γιά τήν ἱστορία τοῦ πράγματος, θά ἀναφέρω, πάλι ἐνδεικτικά, τό μυθιστόρημα «Ὁ ναζί καί ὁ κουρέας» πού εἶχε ἐκδώσει τό 1971 στίς ΗΠΑ ὁ Ἔντγκαρ Χίλζενρατ (Ε.Hilsenrath), ὅπου ὁ συγγραφέας εἶχε συμπεριλάβει ἕνα διάλογο μεταξύ ἑνός ναζί πού ἔχει διαπράξει θηριωδίες καί τοῦ Θεοῦ. Τήν ἴδια δεκαετία, ἀλλά σ’ ἕνα διαφορετικό πλαίσιο, ὁ Γκύ Ἀπερέ (Guy Apperé), «ἱδρυτής τῆς Ἐκκλησίας τῶν Βαπτιστῶν τῆς Γενεύης», εἶχε ἐκδώσει τό μικρό βιβλίο «Γιά ἕνα διάλογο μέ τόν Θεό» (1974, 1982), τό ὁποῖο πραγματεύεται τήν προσευχή. Ἀργότερα, στήν δεκαετία τοῦ 1990, ὁ Νήλ Ντόναλντ Γουόλς ἐξέδωσε τήν τριλογία «Διάλογοι μέ τόν Θεό», ἕνα βιβλίο ἐξαιρετικά ἀμφιλεγόμενο. Στίς ἐνδεικτικές ἀναφορές θά σημειώσω, τέλος, τήν μελέτη «Dialogues conflictuels avec Dieu. Une anthropologie des Psaumes» (2008) τοῦ καθηγητῆ Mπέρντ Γιανόφσκι (Bernd Janowski). Τά δύο ἀπό τά τέσσερα ἀναφερθέντα βιβλία, τοῦ Απερέ καί τοῦ Γιανόφκσι, ἀνήκουν στόν χῶρο τῆς θεολογίας, ἐνῶ τό βιβλίο τοῦ Χίλζενρατ στόν χῶρο τῆς λογοτεχνίας. Γιά τό βιβλίο τοῦ Γουόλς θά πῶ μόνο ὅτι ἐκφράζει ὅ,τι ἀποκαλεῖται «ἐσωτερική φιλοσοφία». 

Ὕστερα ἀπό τίς παραπάνω ἐνδεικτικές ἀναφορές, θά ἑστιάσω τώρα τήν προσοχή στό βιβλίο τοῦ Μιχ. Λεβέντη, τό ὁποῖο ἐπιγράφεται «Ἀσκήσεις ψυχοθεραπείας», μέ ὑπότιτλο «Διάλογος μέ τόν Θεό καί τόν ἄνθρωπο». Ὁ τίτλος τοῦ βιβλίου ἀνευρίσκεται σέ μία σχετική ἀναφορά στό βιβλίο ὑπό μορφήν ἐρωτήσεως: «Ἄλλη μιά ἄσκηση ψυχοθεραπείας, σάν αὐτές πού μάθαμε ὅταν σπουδάζαμε;» (σ. 115). 

Ἐδῶ ὁ συνομιλητής τοῦ συγγραφέα εἶναι ὁ Θεός ὁ ὁποῖος ἀναφέρεται σέ πολλά σημεῖα τοῦ βιβλίου, ὡς «Πρόσωπο» (σ. 35), ἀλλά καί ὡς «Συνείδηση» (σ. 57), ὡς «Δημιουργός» (σ. 85), μάλιστα δέ καί ὡς «ψυχολόγος» (σ. 109). 

Μεταξύ τῶν προσδιορισμῶν αὐτῶν, ὁ τελευταῖος περί τοῦ Θεοῦ ὡς ψυχολόγου εἶναι, κατά τήν γνώμη μου, ἕνα ἀπό τά κλειδιά γιά νά κατανοήσει κανείς τό περιεχόμενο τοῦ βιβλίου, τό ὁποῖο ἀποτελεῖ ἕνα εἶδος «προσωπικῆς ψυχοθεραπείας» μέ τόν Θεό ὡς «ἰατρό ψυχῆς τε καί σώματος»: «Ὅταν θεραπεύεις τήν ψυχή σου, θεραπεύεται καί τό σῶμα σου, ἐπηρεάζονται θετικά καί οἱ γύρω σου, τά γεγονότα τῆς ἐκτυλίσσονται ὁμαλά» (σ. 94). 

Στήν κατεύθυνση αὐτή τῆς «προσωπικῆς ψυχοθεραπείας» συνηγορεῖ τό γεγονός ὅτι στό βιβλίο τοῦ Μιχ. Λεβέντη κυριαρχοῦν οἱ αὐτοβιογραφικές ἀναφορές, ὁρισμένες ἀπό τίς ὁποῖες ἐπαναλαμβάνονται καί συζητοῦνται ἀναλυτικότερα λ.χ. ἡ πράξη ἐκφοβισμοῦ πού ὑπέστη σέ μικρή ἡλικία ἐκ μέρους τοῦ πατέρα του. Ἔτσι ὁ συγγραφέας ἀναφέρεται σέ διάφορα κρίσιμα περιστατικά τῆς ζωῆς του πού συνέβησαν ἀπό τήν ἡλικία τῶν πέντε ἐτῶν μέχρι τήν συμπλήρωση τῶν τριάντα ἐτῶν ὑπηρεσίας του στήν ἐκπαίδευση (σ. 44, σ. 46, σ. 59, σ. 72, σσ. 74-75, σ. 87, σ. 148, σ. 162, σ. 168, σ. 184, σ. 198). Ὑπό τήν ἔννοια αὐτή, τό βιβλίο ἀποκτᾶ τόν χαρακτήρα καί μιᾶς δημόσιας ἐξομολόγησης. 

Ἀλλά, πέρα ἀπό τίς παραπάνω παρατηρήσεις, ὁ ἀναγνώστης θά μποροῦσε νά ἀποτιμήσει, καί μάλιστα μαζί μέ τόν συγγραφέα, ὅτι «ὅλο αὐτό πού γράφει εἶναι ἕνα παραμύθι πού σκάρωσε μέ τήν φαντασία του». Ἡ ἀπάντηση σ’ αὐτήν τήν προσέγγιση ἐκ μέρους τοῦ συνομιλητῆ Θεοῦ-ψυχολόγου εἶναι ἡ ἑξῆς: «Νά τοῦ θέσεις μιά ἐρώτηση: ἄν τοῦ ἀρέσει τό παραμύθι πού διαβάζει. Ὄχι ἄν τό πιστεύει, ἀλλά ἄν τοῦ ἀρέσει. Στήν περίπτωση πού ἀπαντήσει καταφατικά, δῶσε του τήν εὐχή νά γίνει καί πάλι παιδί ὅπως κάποτε, ὥστε νά μπορεῖ νά δέχεται τίς ἀλήθειες τῶν παραμυθιῶν» (σ. 86). Σ’ αὐτό τό πλαίσιο, θά μποροῦσε νά διερωτηθεῖ ὁ ἀναγνώστης ἄν οἱ ἀπαντήσεις τοῦ Θεοῦ-ψυχολόγου τοῦ βιβλίου θά ἦταν οἱ πραγματικές ἀπαντήσεις πού θά ἔδινε ὁ πραγματικός Θεός. Ἀλλά ἐδῶ θά ἐπρόκειτο γιά μία ἀπόπειρα «ἀνάγνωσης τοῦ νοῦ τοῦ Θεοῦ, πρᾶγμα ἐπικίνδυνο», ὅπως σημειώνει ὁ Θ.Ν. Παπαθανασίου στό βιβλίο του Ἕνας Ἰάπωνας δίχως σχιστά μάτια. Νικόλαος Κασάτικιν, ὁ εὐαγγελιστής τῶν Ἰαπώνων (ἐκδόσεις Ἁρμός, Ἀθήνα 2018, σ. 39). 

Σέ μία δική μου ἀποτίμηση, θά ἔλεγα ὅτι τό βιβλίο παρουσιάζει ἕνα ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον μέ τήν ἀμεσότητα τοῦ ὕφους, τήν θεματολογία, πού ἐμπεριέχει θεολογικές ἀναφορές, καί ἀσφαλῶς τήν γλωσσική ἄνεση. Βεβαίως σ’ αὐτήν τήν συνομιλία τοῦ συγγραφέα μέ τόν Θεό ὁρίζεται ἡ προσευχή: «Προσευχή εἶναι κάθε φορά πού περνᾶς μπροστά ἀπό ἕνα προσκυνητάρι καί λές δύο λόγια για τόν ἄνθρωπο στόν ὁποῖο εἶναι ἀφιερωμένο … Προσευχή εἶναι ὅταν μπαίνεις σ’ ἕνα ναό καί παρακολουθεῖς συνειδητά τήν Θεία Λειτουργία … Προσευχή εἶναι ὅταν συλλογίζεσαι γύρω ἀπό τό νόημα τῆς ζωῆς … Προσευχή εἶναι ὅταν ἀγαπᾶς τούς πάντες καί τά πάντα χωρίς διακρίσεις (σσ. 38-39). Πάντως εἶμαι τῆς γνώμης ὅτι τό παρόν βιβλίο, παρά τίς θεολογικές ἀναφορές, δέν εἶναι θεολογική πραγματεία. Ὡς ἐκ τούτου, ἄν καί ἀποτελεῖ ἕνα ἰδιαίτερο εἶδος συνομιλίας τοῦ συγγραφέα μέ τόν Θεό, δέν θά πρέπει νά προσεγγισθεῖ καί νά κριθεῖ μέ κριτήρια αὐστηρῶς θεολογικά. 

(Ὁμιλία τοῦ γράφοντος στήν παρουσίαση τοῦ βιβλίου, στό Polis Art Café, στίς 20.11. 2018).

Από την παρουσίαση του βιβλίου στις 20-11-2018 στο Polis Art Cafe

"ΤΟ ΨΗΦΙΔΩΤΟ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ" ΤΗΣ ΙΟΥΛΙΤΑΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΥΨΙΛΟΝ"

Το Ψηφιδωτό της Νύχτας (Εκδόσεις: ύψιλον/βιβλία, σ. 64) είναι το όγδοο ποιητικό βιβλίο της Ιουλίτας Ηλιοπούλου που περιλαμβάνει σαράντα οκτώ ποιήματα με κεντρικό θεματικό άξονα τη νύχτα με τις πολλές φωνές της, με την κυριολεκτική, αλλά και μεταφορική σημασία της. Τα γράμματα του αλφαβήτου, σαν άλλες ψηφίδες εννοιών και αισθήσεων, προσδιορίζουν την κάθε νύχτα: Τη θαλασσινή νύχτα του τέλους του καλοκαιριού, τη νύχτα μες στους κινδύνους της πόλης, τη νύχτα στη μοναξιά του σπιτιού, τη νύχτα της ερωτικής επιθυμίας, αλλά και τη νύχτα του αιώνα, τη νύχτα όπου κάθε δίκιο και αξία δοκιμάζονται. 

Η νέα ποιητική συλλογή της Ιουλίτας Ηλιοπούλου παρουσιάζεται αύριο, Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2018, στις 12 το μεσημέρι, στο χώρο των εκδόσεων Ύψιλον (Τζαβέλλα 15, Εξάρχεια).

Ομιλητές: Γιώργος Βέης και Θανάσης Νιάρχος.

Η Ιωάννα Κλεφτογιάννη θα συνομιλήσει με την Ιουλίτα Ηλιοπούλου. 

Ένα ποίημα από τη συλλογή

Βρεγμένες από τη θάλασσα 

Φωνές παιδιών 

Σε μιαν αυλή που άνοιξε 

Για μια στιγμή 

Το πορτάκι στην ευτυχία 

Κι ύστερα πάλι απέμεινε 

Ο φράχτης, το σπίτι παντού 

Κλειστό 

Αφήνοντας απ’ έξω 

Ολοένα και πιο δυνατό 

Τον βαθύ παφλασμό της νύχτας. 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΒΡΕΚΙΔΗΣ: ΤΕΧΝΗ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΧΩΡΟΣ

«Η ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ (ΔΗΜΟΣΙΑΣ) ΤΕΧΝΗΣ ΜΕ ΤΙΣ ΕΠΙΤΑΓΕΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ, ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ» 

του Γιώργου Κεβρεκίδη 

Διπλ. Πολ/κού Μηχ/κού ΕΜΠ (MSc) - Εικαστικού – Υποψ. Διδ. Παν/μίου Κύπρου (Τμήμα Αρχιτεκτονικής) 

«Εικαστικές» παρεμβάσεις στον σύγχρονο αστικό δημόσιο χώρο τροφοδοτούν ποικίλες αντιδράσεις κι από πόλοι “έλξης” επι / αποδοκιμαστικών σχολίων μετατρέπουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σε διαδικτυακές «αρένες», προκαλώντας έντονα το δημόσιο διάλογο και πυροδοτώντας (απείρου κάλλους) αντιπαραθέσεις στους κόλπους των εικαστικών τεχνών 

Με αφορμή παλαιότερη μεγάλης κλίμακας "εικαστική" παρέμβαση στο ιστορικό κτίριο του Πολυτεχνείου (Εικ. 1), επί των οδών Στουρνάρη & Πατησίων, όπου ένα τεραστίων διαστάσεων graffiti κάλυψε ξαφνικά το ιστορικό κτίριο του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων στο πανελλήνιο, πυροδοτώντας παράλληλα ευρεία αντιπαλότητα στους κόλπους των εικαστικών τεχνών, θα ξεκινήσω το παρόν άρθρο, συνοψίζοντας την άποψή μου για το ρόλο της τέχνης στο δημόσιο χώρο σήμερα, ορμώμενος απ’ αυτό το πρόσφατο παράδειγμα μιας «ανομιμοποίητης» (καλλιτεχνικής ή μη) παρέμβασης στο δημόσιο χώρο, η οποία με παροτρύνει να το δω σαν πράξη βανδαλισμού κι όχι ως μοντέρνα εικαστική παρέμβαση.

Ολόκληρο το κείμενο στη συνέχεια

ΤΕΧΝΗ &  ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΧΩΡΟΣ - ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΒΡΕΚΙΔΗΣ by Panagiotis Andriopoulos on Scribd

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΖΙΑΣ: «Ώχρα σὲ σπειροχαίτη»

Τί ὑπέροχη σιωπή! 

Κι ὅταν ἔρθουν γιὰ τὴν ἐκδημία, 

τὴν ἔσχατη φροντίδα, τὴν ἐπιμέλεια 

τοῦ ἄδειου σώματος, τὴν περιποίηση, 

πρὶν μᾶς παραδώσουν ὡραίους στὸ κῆδος, 

θὰ ἀπέλθουμε ἀναφωνοῦντες: 

«Ὅλο τὸ χρῶμα μπογιατζῆδες, ὤχρα σὲ σπειροχαίτη!». 

*Από το ποίημα «Ώχρα σὲ σπειροχαίτη», Γιώργος Κοζίας, «Πολεμώντας υπό σκιάν…», Περισπωμένη, Αθήνα 2017 

*Εικόνα: Ο Σκύλος ή Ημιβυθισμένος σκύλος (Ισπανικά: El perro ή Perro semihundido) πίνακας του Φρανθίσκο Γκόγια, κυριαρχεί η ώχρα.

ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΤΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΣΤΡΙΑΣ PAOLA MARIA MINUCCI

Με θέμα «Η νεοελληνική λογοτεχνία του 20ού αιώνα. Μια ευρωπαϊκή υπόθεση» πραγματοποιείται από 21-23 Νοεμβρίου 2018 στο Πανεπιστήμιο La Sapienza στη Ρώμη, ένα συνέδριο νεοελληνικών σπουδών (La letteratura neogreca del XX secolo. Un caso europeo) προς τιμήν της νεοελληνίστριας καθηγήτριας Πάολα Μαρία Μινούτσι.

Η Paola Minucci κρατώντας την πεντάγλωσση ανθολογία του
Ελύτη, που επιμελήθηκε η Ιουλίτα Ηλιοπούλου. Η συμβολή
της Minucci στην μετάφραση του Ελύτη στα ιταλικά
υπήρξε καθοριστική. 

Η Paola Maria Minucci είναι Καθηγήτρια Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Ρώμης «La Sapienza», όπου εργάζεται από το 1981. Έχει δημοσιεύσει μια σειρά από κριτικά άρθρα και δοκίμια για την νεοελληνική λογοτεχνία συγκριτικού χαρακτήρα μεταξύ της ιταλικής και της νεοελληνικής ποίησης του 20ού αιώνα (Καβάφης-Ungaretti, Ελύτης-Ungaretti-Blake). Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τη μετάφραση νεοελληνικών λογοτεχνικών έργων, κυρίως ποιητικών, αναλαμβάνοντας την επιμέλεια ανθολογιών των σημαντικότερων ποιητών του 20ού αιώνα (Ελύτης, Σαχτούρης, Δημουλά, Πατρίκιος, Μέσκος, Γκανάς, Καβάφης, Πιερής), αλλά και πεζογράφους (Βασιλικός, Ταχτσής, Βαλτινός), συχνά παρουσιάζοντας για πρώτη φορά στην Ιταλία λογοτέχνες που ακολούθως γνώρισαν αξιοσημείωτες διακρίσεις. Επίσης, έχει ασχοληθεί και με το θεωρητικό σκέλος της μετάφρασης σε διάφορα δοκίμια όπου αναγνωρίζει την κριτική αξία της μεταφραστικής διαδικασίας. To 2006 κέρδισε το Κρατικό Βραβείο Μετάφρασης Έργου Ελληνικής Λογοτεχνίας σε ξένη γλώσσα του Υπουργείου Πολιτισμού, για το βιβλίο Οδ. Ελύτης, La materia leggera – Pittura e purezza nell’arte contemporanea, Donzelli Editore, Roma, 2005. Το 2007 κέρδισε το Κρατικό Βραβείο του Υπουργείου Πολιτισμού της Ιταλίας για το σύνολο του έργου της.
Στο συνέδριο περιλαμβάνονται πολλές εισηγήσεις για τον Οδυσσέα Ελύτη, με τον οποίο έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα η Paola Minucci.
Η Ιουλίτα Ηλιοπούλου συμμετείχε στο συνέδριο με εισήγηση που είχε ως θέμα: Odisseas Elitis. La luce fidata / Οδυσσέας Ελύτης. Το έμπιστο φως 
Στη συνέχεια δημοσιεύουμε το πρόγραμμα του συνεδρίου.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ PAOLA MINUCCI by Panagiotis Andriopoulos on Scribd

Η Ιουλίτα Ηλιοπούλου ομιλεί στο συνέδριο στη Ρώμη (21-11-2018)