Σήμερα έχει τα γενέθλιά της η φίλη μου Νέλλη Βουτσινά.
Δεν βρίσκω τα κατάλληλα λόγια για να της ευχηθώ.
Έτσι, καταφεύγω στα δικά της λόγια, αυτά που τόσο έντεχνα πλέκει σα μελωδία για τον λόγο της απουσίας, όταν γράφει ένα συγκλονιστικό κείμενο για μια αποκλίνουσα συνομιλία μεταξύ του Αντρέ Γκορζ και της Μαρίνας Τσβετάγιεβα.
Πρόκειται για μια παρουσίαση δύο διαφορετικών βιβλίων, δύο εντελώς ασχέτων μεταξύ τους συγγραφέων - τους χωρίζουν δεκαετίες - που όμως για τη Νέλλη Βουτσινά συνομιλούν, καθώς η επιστολική γραφή τους είναι υπόθεση ουσίας της ...απουσίας.
Παραθέτω στη συνέχεια το κείμενο, όπως το δημοσίευσε η Νέλλη Βουτσινά στο προσωπικό της ιστολόγιο.
Μπορώ μόνο να αφιερώσω στη Νέλλη μας ένα τραγούδι της νιότης μας.
Από εκείνα τα Χατζιδακικά που ακούγαμε μανικά στα φοιτητικά μας χρόνια, στο νεοκλασικό της Καλλιφρονά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου