ΟΙ "ΠΥΡΙΝΕΣ ΓΛΩΣΣΕΣ" ΤΟΥ ΜΑΡΚΟΥ ΚΑΜΠΑΝΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ - ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ

Μια …καλλιτεχνική – και όχι μόνο – σύμπτωση. 

Ο Μάρκος Καμπάνης ζωγραφίζει μια …αφαιρετική Πεντηκοστή, μόνο με τις πύρινες γλώσσες. 

Το ίδιο έκανε και ο νεαρός Ιωάννης – Πορφύριος Καποδίστριας σχεδιάζοντας πριν τρία χρόνια την αφίσα για μία διάλεξή μου στην Μουσική Βιβλιοθήκη στο Μέγαρο Μουσικής, με θέμα το ορατόριο της Πεντηκοστής «Πύρινες γλώσσες» του Γιάννη Χρήστου. 

Η ιδέα προέρχεται αναμφισβήτητα από την εικόνα της Πεντηκοστής, όπου στο πάνω μέρος της εικόνας εικονίζεται ο ουρανός δια τμήματος κύκλου. Από αυτό εκπέμπονται δώδεκα ακτίνες φωτός, που κατέρχονται στους Αποστόλους. Σε πολλές παραλλαγές της εικόνας, έκτος των κατερχόμενων ακτινών, αιωρείται επάνω από την κεφαλή κάθε Αποστόλου πύρινη γλώσσα, που σημαίνει ότι επλήσθησαν όλοι Αγίου Πνεύματος. 

Στις δύο σύγχρονες εκδοχές που παρουσιάζουμε εδώ, ολάκερη η Πεντηκοστή είναι οι δώδεκα ακτίνες – πύρινες γλώσσες. Αρκούν για να εκφράσουν το μυστήριο. Άλλωστε δεν είναι κάτι άλλο παρά μεγέθυνση ενός στοιχείου που υπάρχει στην εικόνα της Πεντηκοστής. Με τη διαφορά ότι οι πύρινες γλώσσες τόσο στον Μάρκο Καμπάνη όσο και στον Ιωάννη Πορφύριο – Καποδίστρια δεν υπόκεινται στην «λογική» του «δια τμήματος κύκλου», αλλά κατέρχονται ως ριπές, μάλλον ακανόνιστα ή όπως λέει η Γραφή «καθάπερ φερομένης βιαίας πνοής». 

Στον Καμπάνη οι φλόγες είναι "διακριτές", ενώ στον Καποδίστρια σαν βέλη. 

Όπως και να 'χει η Πεντηκοστή είναι εδώ. Εν είδει πυρίνων γλωσσών! Που σημαίνει την αναίρεση της σύγχυσης των γλωσσών εν Βαβέλ. 

Π.Α.Α.