ΓΙΑ ΤΑ ΟΝΟΜΑΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΔΕΣΠΟΤΗ

Την Κυριακή των Μυροφόρων εόρταζε τα ονομαστήριά του.

Νικοδήμου του νυκτερινού μαθητού του Ιησού… 

Αποβραδύς τελούσε τον Εσπερινό της εορτής στο παρεκκλήσιο της Επισκοπής, στον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο. 

Εκεί έψαλε συνεπαρμένος το περιώνυμο δοξαστικό των Αποστίχων «Σε τον αναβαλλόμενον το φως ώσπερ ιμάτιον…», σε ήχο πλ. α’ . Πιο σωστά διηύθυνε με τα χέρια του – φτερούγες, τον χορό των ψαλτών που για το κομμάτι εκείνο τον περικύκλωναν στον Θρόνο.

Σε ανύποπτο χρόνο τον είδα να γράφει μερικές γραμμές – τις πιο δυνατές για εκείνον – του μέλους, πάντα στην παραδοσιακή του εκδοχή. Σημειώνοντας κάποιες ενδείξεις σε σημεία που έκρινε απαραίτητο για την απόδοση του νοήματος: ημιφώνως, όλοι βρδ [βραδέως]. 

Μόλις ολοκλήρωσε το μουσικό του σημείωμα – γραμμένο σ’ ένα απλό χαρτί – μου το έδωσε, λέγοντας μου με ελαφρό μειδίαμα: «Παρ’ το. Εγώ τα θυμάμαι ακόμα». 

Το δημοσιεύω, λοιπόν, απόψε, εις τιμήν και μνήμην! 

Για τα ονομαστήρια του Δεσπότη, ο φίλος του αείμνηστος μουσικοδιδάσκαλος Κωνσταντίνος Πανάς, έγραφε πάντα ένα διαφορετικό Πολυχρόνιο. 

Στο αρχείο μου εντόπισα τυχαία ένα τέτοιο, σε ήχο πλ. α’, φθορικό εναρμόνιο και ρυθμό εξάσημο, διτρόχαιο δακτυλικό, μετ’ εξαιρέσεων. Γράφτηκε στις 14 Μαϊου 1994, παραμονή της Κυριακής των Μυροφόρων. 

Νικοδήμου του Σεβασμιωτάτου και θεοπροβλήτου Μητροπολίτου της Αγιωτάτης Μητροπόλεως Πατρών, πατρός και ποιμενάρχου ημών γενομένου, ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ. 

Π.Α.Α.