ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΟΖΙΑ: ΡΟΔΟ ΜΟΥ ΚΟΚΚΙΝΟ

Γιώργου Κοζία

ΡΟΔΟ ΜΟΥ ΚΟΚΚΙΝΟ 

-Τι όμορφα που ευωδιάζεις απαλό λουλούδι! 

Πνοή ανέμου ενώνει δεντρολίβανο 

και τριαντάφυλλο σ’ ένα φιλί. 

-Πώς ήταν η μέρα σου, ρώτησε η τριανταφυλλιά. 

-Με έγνοιες, βάσανα, καημούς, απάντησε 

το δέντρο του Λιβάνου. 

Μήτε τον κήπο χάρηκα μήτε το περιβόλι. 

-Κλαις, είπε το ρόδο. 

Τα μάτια σου είναι υγρά, κυλούν δροσοσταλίδες. 

-Θλίβομαι, αποκρίθηκε το δενδρολίβανο.  

Πρέπει να φύγω… 

Έσκυψε πάνω του. 

Ψιθυρίζει λόγια ερωτικά. 

Ένα ρόδο άνθισε στην τριανταφυλλιά. 

* Γιώργος Κοζίας, ΚΟΣΜΟΣ ΧΩΡΙΣ ΤΑΞΙΔΙΩΤΕΣ, Εκδόσεις Στιγμή, Αθήνα 2007.