Ο ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΒΑΛΛΗΝΔΡΑΣ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΝΕΥΡΩΣΗ

Σταύρος Καϊάφας

dete

Η αναδρομή στην ιστορία μας είναι λίαν απαραίτητος. Επίσης, ο πολιτισμός καθώς και η χριστιανική και η οικογενειακή αγωγή επιβάλλουν να φερόμαστε κατά τρόπο πολιτισμένο. Αυτός, όμως, ο πολιτισμός λείπει από ανθρώπους και όπως αναφέρεται στο Λευιτικό ιγ 12-13 «αλλά είναι όλως λεπρός από κεφαλής έως ποδών». Εννοεί αυτούς, που όπως λέει το Ευαγγέλιο, δίνουν στον λαό «λίθον αντί άρτου και όφιν αντί ιχθύος» (Ματθ. ζ 9-10). 

Αυτούς που με την αφόρητη σωματική δυστυχία τους στερούνται πνευματικότητος και ανωτέρων αισθημάτων. Αυτούς, οι οποίοι χαρακτηρίζονται από θεωρητικά κηρύγματα, πλούσια αμβωνομανία και εντέλει καφενολογική θεολογία. Αυτοί είναι που απαξίωσαν τον Μακαριστό Ηγούμενο της Ιεράς Μονής Αγίων Πάντων Γέροντα Σάββα, που ποτέ στη Μονή όπου ηγουμένευσε δεν επέτρεψε εκθέσεις, ούτε διαφημιστικά φυλλάδια για το μοναστήρι. Γιατί, όπως έλεγε, «αυτά αργυρολογούνε τα αγνά αισθήματα του λαού». Ας είναι αιωνία του η μνήμη, που στις 27/11 κλείνει τα οκτώ έτη από την κοίμησή του. 

Ο μακαριστός Μητροπολίτης Νικόδημος Βαλληνδράς υπήρξε αγλάϊσμα για την πόλη της Πάτρας, την πόλη της “Belle Epoque”, η οποία είχε και έχει μουσική παράδοση τόσο στην βυζαντινή όσο και στην ευρωπαϊκή μουσική. Ο μακαριστός Νικόδημος στο ψάλσιμό του ήταν μία μελίρρυτη λύρα, δεν ήταν κακόφωνη γκάϊντα. Το κήρυγμά του χειρουργικής ακρίβειας, τίποτα το περιττό. Δεν έβγαινε συχνά στην τηλεόραση σαν τηλεοπτική περσόνα. Γιατί αυτός ο άνδρας δεν είχε θρησκευτική νεύρωση. Οι ιερές ακολουθίες, που τελούσε, είχαν κάτι το μυσταγωγικό. Δεν σου θύμιζαν θεατρική παράσταση. Το ανδροπρεπές ανάστημά του και εν γένει η αστική του ευγένεια πρόδιδαν το είναι του. Γι’ αυτό το λόγο από τους συναδέλφους του είχε ονομαστεί ο «πρίγκιπας των Επισκόπων». Δεν τον χαρακτήριζε η επίδειξη, η υποκρισία και ο φαρισαϊσμός. Ο μακαριστός μητροπολίτης Τραπεζούντος Χρύσανθος Φιλιππίδης και μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, ο οποίος είχε καταδικασθεί ερήμην εις θάνατο από το έκτακτο στρατοδικείο της Άγκυρας λόγω της εθνικής του δράσεως, στην ιδιόγραφη διαθήκη του στις 10 Ιουλίου 1943 ετίμησε τον τότε Αρχιδιάκονό του Νικόδημο Βαλληνδρά αφήνοντάς του επίχρυσο μικρό Ευαγγέλιο Ρωσικής τέχνης. 

Ο μακαριστός Νικόδημος συχνά πυκνά επισκεπτόταν τον γέροντα Σάββα στην Ιερά Μονή Αγίων Πάντων στο Βελιμάχι Τριταίας και οι δύο άνδρες συνομιλούσαν και συνέτρωγαν σαν δύο φίλοι. Δεν του επέτρεπε να του φιλήσει το χέρι ο Παπά Σάββας! Περίμενε να καθίσει πρώτα ο παπά Σάββας και έπειτα αυτός! Ο μακαριστός Μητροπολίτης Νικόδημος ήταν βλέπετε Αστός. Δεν ήταν από τραχύ φυσικό περιβάλλον. Κλείνοντας σας παραθέτω ένα απόφθεγμα του Αγίου Γρηγορίου του θεολόγου, ο οποίος στον επικήδειο λόγο του για τον Μέγα Βασίλειο είχε πει: «Διάδοχος θα βρεθεί, αντικαταστάτης ποτέ».