Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου
Έχει παρατηρηθεί ότι οι πάσης φύσεως αναπλάσεις, ανακαινίσεις, αποκαταστάσεις κτηρίων, πλατειών και άλλων ιστορικών χώρων στις μέρες μας, στέφονται συνήθως – και δυστυχώς – από πλήρη αποτυχία.
Τα παραδείγματα είναι πάμπολλα. Εστιάζω στην Πάτρα, όπου η …ανάπλαση της ιστορικής πλατείας Γεωργίου ήταν και η καταστροφή της.
Το ίδιο συμβαίνει και με τον Μητροπολιτικό Ναό Πατρών, ο οποίος επλήγη – εδώ και πολλά χρόνια - από σεισμούς και από τη φθορά του χρόνου και είχαμε εργασίες αποκατάστασης, τις οποίες, όμως, ακολούθησαν και άλλες παρεμβάσεις που φθάνουν μέχρι σημείου αλλοιώσεως του διατηρητέου μνημείου.
Μπορεί ο ναός να «οπλίστηκε» ώστε να αντέχει τους κραδασμούς του χρόνου, αλλά εσωτερικά έχει αλλάξει τόσο πολύ η φυσιογνωμία του ώστε να μην αναγνωρίζουμε πια την Ευαγγελίστρια των παιδικών μας χρόνων.
Μπήκαν προσκυνητάρια ασχέτων προς την ιστορία και την παράδοση του ναού αγίων και τώρα αγιογραφείται το ιερό βήμα, το οποίο δεν ήταν ποτέ πριν αγιογραφημένο.
Έχει προηγηθεί η αγιογραφία «Ο Αναπεσών» πάνω από την είσοδο του ναού, η οποία επίσης δεν υπήρχε.
Γεννάται το ερώτημα: Έχει δώσει άδεια η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων γι’ αυτές τις παρεμβάσεις; Αν ναι, με ποιο σκεπτικό άραγε; Αν όχι, οφείλει να σταματήσει τώρα τις εργασίες που προσβάλλουν το μνημείο.
Θα πει κανείς για αγιογραφίες και προσκυνητάρια πρόκειται, πού το κακό; Το κακό έγκειται στην αυθαιρεσία πάνω σε ένα μνημείο που υπάρχει με συγκεκριμένο τρόπο μέσα στο χρόνο και γι’ αυτό προστατεύεται (υποτίθεται…).
Δεν τρέφω αυταπάτες ότι θα γίνει κάτι. Απλώς καταγράφω το γεγονός για να ξέρουν οι υπεύθυνοι της Μητροπόλεως Πατρών (με πρώτο τον Μητροπολίτη, δεύτερο τον προϊστάμενο του Μητροπολιτικού Ναού Αμβρόσιο Γκουρβέλο κ.ο.κ.) ότι υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι δεν δέχονται τις αυθαίρετες και κακόγουστες παρεμβάσεις τους στην Ευαγγελίστρια.
Φυσικά θα συνεχίσουν απτόητοι. Όπως και εμείς, άλλωστε, καταγγέλλοντας την καταστροφή του μνημείου επί των ημερών τους.
Εύστοχες επισημάνσεις όπως πάντα. Η σπουδή για απόκτηση μεγάλων προσκυνηταρίων μπορεί να είναι και ρωσική επιρροή. Σίγουρα, πάντως, απηχεί την αγωνία για επιβολή μέσω των μεγεθών. Μόνο που αυτές οι υπερμεγέθεις εικόνες-αγιορείτικα αντίγραφα διαταράσσουν την αρμονία που είχαν διασφαλίσει στους ναούς οι πρόγονοί μας καθώς είναι μεγαλύτερες και από αυτές του τέμπλου ενώ χωροταξικά δεν δένουν με τους μικρούς ναούς μας. Αξιοσημείωτο είναι και το ότι βαφτίζονται εφέστιοι! Δηλαδή, ναοί με μακρά ιστορία αποκτούν ξαφνικά εφέστιο εικόνα τον 21ο αιώνα, ενώ συνήθως οι ναοί χτίζονταν για να στεγάσουν κάποιες ιστορικές και μοναδικές εφέστιες εικόνες όπου αυτές ανακαλύπτονταν ή μεταφέρονταν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛόγω της δυτικότροπης μορφής των Εικόνων (θρησκευτική ζωγραφική) του Ναού ο Χρ. Γιανναράς, προ ετών και κατά την παρουσίαση βιβλίου του στην Πρωτοπορία-πεζόδρομος Γερωκοστοπούλου, είχε σχολιάσει "προσεκύνησα προηγουμένως στην Ευαγγελίστρια και αναρωτήθηκα πως γιορτάζουν στο Ναό αυτό Κυριακή της Ορθοδοξίας..." υπαινισσόμενος την απουσία αμιγώς Εκκλησιαστικών Εικόνων. Τούτο φυσικά δεν δικαιολογεί την ανοσιουργότροπο αυθαιρεσία περί την αισθητική αλλοίωση του Ναού και μάλιστα εφόσον είναι μνημείο προστατευόμενο κλπ. Μάλλον το ζήτημα κινείται στα όρια της ελλείψεως πολιτισμικού (αρχοντοχωριατισμός..) επιπέδου στην καλύτερη περίπτωση και απύθμενης συμφεροντολογίας-ευτελέστατης & απροκάλυπτης ιδιοτέλειας.. Να θυμήσουμε δε, για ιστορικούς λόγους, ότι τα δεινά του Καθεδρικού Ναού των Πατρών ήρξαντο ήδη από του έτους 2002...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜας έδωσε πολλά ο κ. Γιανναράς, αλλά θα πρέπει να μας πει πως μόνο σε ναούς βυζαντινής τεχνοτροπίας και βυζαντιής αγιογράφισης οι πιστοί προσεύχονται και σώζονται;
ΑπάντησηΔιαγραφή@19 Σεπτεμβρίου 2017 - 4:36 μ.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕρωτήστε τον!
Ο 19 Σεπτεμβρίου 2017 - 8:48 π.μ.
Όταν επισκευάζουμε-ανακαινίζουμε-προστατεύουμε αναγνωρισμένα διατηρητέα κτήρια δεν τροποποιούμε, ούτε αντικαθιστούμε, ούτε προσθέτουμε κλπ. Απλώς τοποθετούμε "ό,τι και όπως και όπου ήταν" πρό της επεμβάσεως!
ΑπάντησηΔιαγραφή