Δεν ξέχασα τα γενέθλια του Γιώργου Μαρίνου (18 Ιουνίου), αλλά μέσα στην τύρβη της καθημερινότητας το ανέβαλα, κι έτσι κάνω λίγο ετεροχρονισμένα την ανάρτηση.
Ο Γιώργος Μαρίνος στη Μέδουσα σφράγισε τα φοιτητικά μας χρόνια.
Περιμέναμε πώς και πώς την χειμερινή παραγωγή του κάθε χρόνο.
Είναι μοναδικός και ανεπανάληπτος. Όσοι κι αν έρθουν μετά απ' αυτόν δεν μπορούν να έχουν την τραγικότητά του, την γνησιότητά του, την τρέλα του!
Ο Γ. Μαρίνος είναι για μένα η Αθήνα, η Οδός Ονείρων, που εκείνος πρωτοτραγούδησε, η Πανεπιστημίου, που κάθε φορά σαν την κατεβαίνω θυμάμαι το συγκλονιστικό νούμερό του,
Σε μια συνέντευξή του στο ΦΑΝΤΑΖΙΟ (16/3/1976) και στην Όλγα Μπακομάρου, ο Γιώργος Μαρίνος τοποθετείται σε σχέση με το κλίμα της Μεταπολίτευσης και λέει ενδιαφέροντα και ...προφητικά πράγματα:
«Είναι φυσικό να μην απευθύνομαι σ’ ένα κοινό νέων 18 ετών. Πιο παληά ίσως να απευθυνόμουν στους νέους της γενιάς μου, να τους αφορούσαν αυτά που τραγουδούσα. Αλλά μεγαλώνω μαζί με τη γενιά μου. Όσο για τους φοιτητές, τους σημερινούς φοιτητές, άρχισαν να καταλαβαίνουν την εις βάρος τους κοροϊδία. Το ότι ωρισμένοι τραγουδάνε τάχα από… ιδανικό τα ιδανικά τους, ενώ στην πραγματικότητα εκμεταλλεύονται τη δίψα τους για ελευθερία, δικαιοσύνη, δημοκρατία. Αλλά είναι παρήγορο που άρχισαν να τους καταλαβαίνουν οι νέοι. Κι αυτό το αποδεικνύει η αποχή τους από πολλά απ’ αυτά τα δήθεν μαγαζιά. Φυσικά, μερικά πράγματα είναι και θέμα μόδας. Τρέχουν τώρα λόγου χάρη στα “αντάρτικα”, γιατί είναι κάτι καινούργιο. Δεν είναι σίγουρο ότι θα πηγαίνουν εκεί με ενθουσιασμό σε δύο ή σε πέντε χρόνια. Όλα αυτά είναι φαινόμενα παροδικά. Οι νέοι έχουν αυτούς τους ενθουσιασμούς, όσο δεν είναι εξαρτημένοι από το αστικό περιβάλλον. Όταν μπουν μέσα σ’ αυτό, εγκλωβίζονται στο σύστημα και απορροφώνται. Εκτός, βέβαια, από ωρισμένους ρομαντικούς, ωραίους και αξιοζήλευτους, που διατηρούνται πάντα αγνοί και ενθουσιώδεις».
Τότε που έλεγε αυτά ο Γ. Μαρίνος στην Όλγα Μπακομάρου, τον Μάρτιο του 1976, ήταν που ο Γιώργος Παπαστεφάνου του αφιέρωσε μια "Μουσική βραδιά" στην Ελληνική Τηλεόραση.
Το παραθέτουμε στη συνέχεια, σε ανάμνηση αλλοτινών καιρών, απέραντα ευγενικών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου